Νά σᾶς πῶ, ἐμένα μοῦ ἄρεσε ἡ ἀποχώρηση τοῦ Ἰγγλέσιας ἀπό τήν πολιτική
Ποδέμος-ξεποδέμος, χάσαμε, κύριοι, τελειώσαμε. Καιρός νά κάνουμε καμμιά δουλειά! Καθ’ ὅτι ἡ πολιτική δέν εἶναι (δέν πρέπει νά εἶναι) ἐπάγγελμα. Πρέπει νά εἶναι ἕνας συσσωρευτής προσφορᾶς καί ὅταν ἀποφορτίζεται, πρέπει νά ἀντικαθίσταται. Πολύ σωστά, λοιπόν, ὁ Πάμπλο Ἰγγλέσιας ἄφησε τήν πολιτική. Προσέξτε. Δέν ἄφησε τήν «ἡγεσία τοῦ κόμματος» ἀλλά τήν πολιτική.
Ὅπως τήν ἄφησε καί ὁ τέως πρωθυπουργός τῆς Ἱσπανίας, ὁ Μαριάνο Ραχόι. «Κύριοι, χάσαμε, φεύγω, σᾶς χαιρετῶ καί ἀντίο» εἶπε στούς βουλευτές του τό βράδυ τῆς ἥττας του καί σέ λίγες μέρες ἐπέστρεψε στήν πρότερη ἐργασία του. Ληξίαρχος στό Ἀλγκεθίρας!
Βλέπετε, ὁ Ραχόι (ὅπως φαίνεται καί ὁ Ἰγγλέσιας) εἶχαν ἐργασία. Δέν ἔμειναν στήν πολιτική «ἀπό ἄλλο πόστο» οὔτε προσελήφθησαν ὡς «σύμβουλοι» (πού λέει ὁ λόγος) σέ κάποια μεγάλη ἑταιρεία ἤ σέ κάποια πολυεθνική. Εὐτυχῶς, δηλαδή, πού ὑπάρχουν κάποιοι σύγχρονοι «Κινγκινάτοι», οἱ ὁποῖοι σώζουν τό ὅποιο κῦρος ἔχει ἀπομείνει στήν πολιτική…
Στίς ἀρχές τοῦ ’80 εἶχα ἀποκτήσει ἰσχυρές προσβάσεις καί φιλίες στήν Νορβηγία, μέσω τοῦ ἀλησμόνητου καλοῦ συναδέλφου μου καί συγγραφέα Ράγκναρ Γκράντ Στενέ. Συνεργαζόμενος μαζί του, διετέλεσα ἀνταποκριτής περιοδικῶν καί πρακτορείων εἰδήσεων τῆς Νορβηγίας καί πῆρα συνεντεύξεις ἀπό σημαίνοντα πρόσωπα τῆς χώρας. Τό Βασιλικό Ζεῦγος, τόν πρωθυπουργό Νόρλι καί τήν πρωθυπουργό Μπρούντλαντ, ὑπουργούς καί ἀθλητές αὐτῆς τῆς ὄμορφης χώρας, τήν ὁποία γύρισα ἀπό ἄκρου εἰς ἄκρον καί ὅλες τίς ἐποχές!
Ὅταν, λοιπόν, πῆρα συνέντευξη ἀπό τήν Μπρούντλαντ, τῆς ὑπέβαλα, στό «κλείσιμο» τήν ἐρώτηση: «Ποιά εἶναι τά σχέδιά σας γιά τό μέλλον;».
Περίμενα ὁτιδήποτε ἄλλο πλήν ἐκείνου πού ἄκουσα. «Ὅταν ὁλοκληρώσω τήν θητεία μου θά φύγω γιά νά ἐργασθῶ. Πρέπει νά βγάλω καί κάποια χρήματα!»…
«Καί ἔχετε σκεφθεῖ κάτι;» ρώτησα τήν ἰατρό πού κυβέρνησε τήν χώρα της ἐπί δέκα χρόνια, μέ ἰδιαίτερη εὐαισθησία στά θέματα τῆς οἰκολογίας.
«Ἰατρός εἶμαι, κάτι θά βρεθεῖ» ἀπάντησε. Παράπονό της μεγάλο, τό ὅτι ἡ πολιτική τήν κράτησε μακριά ἀπό τήν οἰκογένεια καί τά παιδιά της.
Ἡ Γκρό Χάρλεμ ὁρίσθηκε γενική διευθύντρια στόν Παγκόσμιο Ὀργανισμό Ὑγείας. Καί εἶναι ἐκείνη πού κατήγγειλε δημόσια, τό 2003, τήν κινεζική κυβέρνηση ὅτι «δέν ἔδινε πληροφορίες γιά μιά ἀσθένεια μέ χιλιάδες θύματα στήν Κίνα», ἀναγκάζοντάς την νά δώσει πληροφορίες καί νά γλυτώσουν κάποια ἑκατομμύρια ἀνθρώπων ἀπό τόν ἰό Sars! Τί ἔκανε; Ἐξέδωσε ταξιδιωτικές ὁδηγίες πρός τήν Κίνα, ἀδιαφορώντας γιά τίς μεγάλες πιέσεις πού δεχόταν!
«Ναί, ὑπῆρξαν φωνές πού ὑποστήριζαν ὅτι οἱ ταξιδιωτικές ὁδηγίες παραῆταν ριζοσπαστικό μέτρο. Ἄκουσα ὅλα τά ἐπιχειρήματα καί μετά πῆρα τήν ἀπόφασή μου. Ἄν ὁ ΠΟΥ εἶχε εἰδοποιηθεῖ ἐγκαίρως, ὥστε νά μπορέσει νά παρέμβει καί νά προσφέρει βοήθεια, οἱ ἀπώλειες σέ ἀνθρώπινες ζωές ἀπό τόν Sars θά ἦταν πολύ μικρότερες» δήλωσε. Ὅλα εἶναι θέμα προσώπων. Καί ἐμπειρίας, φυσικά. Ἀλλά, ὅπως εἴπαμε, ἡ Μπρούντλαντ, πού εἶναι σήμερα 82 ἐτῶν, εἶχε ἐπάγγελμα καί «ἔπρεπε νά ἐργασθεῖ γιά νά βγάλει χρήματα». Κάπως ἔτσι θά ἔπρεπε νά εἶναι οἱ πολιτικοί. Παντοῦ…
