“Το κτίριο της Πινακοθήκης αναβαθμίζει το brand name της Αθήνας”
H δήλωση έγινε από τον περιφερειάρχη Αττικής Γιώργο Πατούλη και είναι ενδεικτική του τί μας περιμένει ακόμη!
Δηλαδή η πόλη της οποίας το “σήμα κατατεθέν” είναι ο Παρθενώνας, που έχει γίνει γνωστή για τα κτίρια του Πανεπιστημίου, της Βιβλιοθήκης, για την Στοά του Αττάλου, για το Θησείο και τους στύλους του Ολυμπίου Διός, “αναβαθμίζεται” από ένα κτίριο όμοιο του οποίου μπορεί κανείς να βρει σε οποιαδήποτε πόλη του κόσμου; Ας ελπίσουμε ότι ο περιφερειάρχης ήθελε να αναφερθεί στο περιεχόμενο του κτιρίου της Πινακοθήκης.
Τί σημαίνει, όμως, ‘brand name”; Σημαίνει “εμπορικό σήμα, επωνυμία”. Ε, δεν είναι η Πινακοθήκη το “Εμπορικό Σήμα” της Αθήνας, αγαπητέ περιφερειάρχα. Όπως δεν είναι και το Μουσείο της Ακροπόλεως , όπως δεν είναι και το Ίδρυμα Νιάρχου, που έχει γυρίσει τα οπίσθιά του στο υπέροχο θαλάσσιο μέτωπο ,όπως δεν είναι και το Ολυμπιακό Στάδιο του Καλατράβα.
Είδατε πολλούς ξένους να φωτογραφίζονται στο Ολυμπιακό Στάδιο; Γιατί,άραγε, προτιμούν το Καλλιμάρμαρο; Γιατί τρέχουν να φωτογραφηθούν στον Ιερό Βράχο, στην Βιβλιοθήκη, στο Θησείο και όχι έξω από το Μουσείο, την Πινακοθήκη ή το “Χίλτον”;
Θα μου πείτε “και στο Παρίσι, οι τουρίστες σπεύδουν να φωτογραφηθούν στον Πύργο του Άιφελ αλλά και στην γυάλινη “πυραμίδα” του Κινέζου αρχιτέκτονος Πέι, τον οποίο κάλεσε ο σοσιαλιστής Φρανσουά Μιτεράν, θέλοντας να αφήσει την δική του “πινελιά” εμπρός από το κλασικό κτίριο του Λούβρου”. Είναι βέβαιο ότι η εν λόγω πυραμίδα φωτογραφίζεται και ως “ανορθογραφία” ή “παραδοξολογία” .
Φωτογραφίζεται, όμως, πολύ λιγότερο από τα ελληνικά εκθέματα του Μουσείου, την Αφροδίτη της Μήλου, την Νίκη της Σαμοθράκης και άλλα, που έχουν κλαπεί από την μητέρα τους γη.
Η Αθήνα έπρεπε να είναι γεμάτη κλασικά κτίρια! Σε ρυθμό Ιωνικό, Κορινθιακό, Δωρικό, θα μπορούσαν να έχουν αναγερθεί το Μουσείο της Ακροπόλεως, η Πινακοθήκη και άλλα δημόσια κτίρια. Ταυτότητα συγκεκριμένη.
Και ίσως, πρέπει να ακολουθήσουμε τη συμβουλή του φίλου , εξαιρετικού φωτογράφου Λευτέρη Μιαούλη, που έγραψε τα εξής: “Βλαχοδήμαρχοι με δημόσιο χρήμα θέλουν να παραστήσουν τους Ευρωπαίους αλλά και από αυτούς επιλέγουν τα χειρότερα. Δεν επιλέγουν π.χ το συγκρότημα Προπυλαίων, Βιβλιοθήκης, Ακαδημίας (τριλογία των Αθηνών) για τα οποία πλήρωσαν πλούσιοι ομογενείς και ανεγέρθησαν σε σχέδια Theophil Hansen και Ernst Ziller συμβάλλοντας τα μέγιστα στη διαμόρφωση του brand name της Αθήνας.
Ευκαιριακοί επισκέπτες του κέντρου, γαλουχημένοι από αρχιτεκτονικά αραβουργήματα τύπου Μπαρμπαλιά, κάτοικοι επαύλεων με ιδιωτικά γκαράζ και γκαζόν, θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι το κέντρο έχει ακόμα κατοίκους και δεν είναι playground για κάθε ανόητο.
Να προσθέσουμε πως ότι φτιάχνουν το κάνουν σε νέα οικόπεδα, αφήνοντας τα παλιά κτίρια να πέφτουν. Επειδή τον Καλατράβα ακόμα τον πληρώνουμε και τα περικλεή έργα του γεμίζουν σκουριά την Αττική γη, θα πρότεινα μια τελείως επαναστατική άποψη: Να καθαρίσουμε και να συντηρήσουμε την Αθήνα που έχουμε και αφού το κάνουμε αυτό να δούμε αν θα φτιάξουμε κάποια καινούργια πράγματα. Αλλά αυτό θέλει νοικοκυρωσύνη”…
