«Ἔκλεισε ἡ ἐθνική!» φώναξε ὁ ἀτυχής, καθώς προσπαθοῦσε νά φορέσει τό πανταλόνι του καί νά ἑτοιμαστεῖ νά φύγει γιά τό γραφεῖο του…
«Ἐπί τέλους, τόσες φορές τήν ἔχουμε ἀνακεφαλαιοποιήσει κι ἀκόμη μᾶς παίρνουν τηλέφωνο γιά ἐκεῖνα τά ὑπόλοιπα στήν κάρτα!» φώναξε ἡ γυναίκα του, ἀπό τό ἄλλο δωμάτιο, ὅπου ἑτοίμαζε τήν κόρη τους γιά τό πρωινό μάθημα «ἐξ ἀποστάσεως»…
Πίνοντας τόν πρωινό-βιαστικό καφέ, ὁ ἄνδρας τῆς ἐξήγησε ὅτι εἶχε κλείσει ἡ ἐθνική ὁδός στό ὕψος τῆς γέφυρας Καλυφτάκη καί ὄχι ἡ Ἐθνική Τράπεζα, ὅπως ἐκείνη νόμισε…
«Μά, καλά, τό φυσιολογικό δέν θά ἦταν νά ἔχει κλείσει ἡ Τράπεζα καί νά μήν κλείνει ἡ ἐθνική ὁδός καί μάλιστα δύο βήματα ἀπό τήν Ἀθήνα;» ἀναρωτήθηκε ἡ σύζυγος…
Τό θέμα, ὅμως, δέν ἦταν ἡ Τράπεζα, ἀλλά τό πῶς θά μποροῦσε ὁ σύζυγος νά πάει στό γραφεῖο, στήν ἑταιρεία πού ἐργάζεται καί ἡ ὁποία βρίσκεται στό Κρυονέρι…
«Ἔλα, καημένε, ἀφ’ ἧς στιγμῆς βγῆκε ὁ Χρυσοχοΐδης στό ραδιόφωνο καί εἶπε ὅτι ‘ἔκλεισε τήν ἐθνική μέ δική του ἀπόφαση’ σέ καλύπτει!» ἀπεφάνθη ἡ σύζυγος καί ὁ καλός της σκέφτηκε ὅτι κάπως ἔτσι ἔχουν τά πράγματα…
Οἱ διάλογοι καί τό συμβάν εἶναι ἀληθινά, μᾶς τά ἀφηγήθηκε φίλος μας, ὁ ὁποῖος μάλιστα ἐξέφρασε καί τήν ἀπορία: «Μά, εἶναι δυνατόν, σέ μιά σύγχρονη εὐρωπαϊκή χώρα, νά κλείνει ἡ κεντρική ὁδική ἀρτηρία μέ τά πρῶτα χιόνια;».
Γιά μία ἀκόμη φορά πιαστήκαμε στόν ὕπνο. Καί πᾶνε στράφι τά «κοκκορέματα» τοῦ περιφερειάρχη μας, ὁ ὁποῖος μᾶς μιλοῦσε γιά τό ἁλάτι πού θά ρίξουν στούς δρόμους καί γιά «συνεχῆ ἑτοιμότητα»…
Πόσες φορές τά ἔχουμε ἀκούσει αὐτά; Πόσες φορές γελᾶμε μέ τά κατορθώματα τῶν ἁρμοδίων; Πόσες φορές ἀκούσαμε ὅτι «δέν εἴχαμε ἁλατιέρες» ἤ ὅτι «δέν εἴμαστε μιά χώρα προετοιμασμένη γιά βαριᾶς μορφῆς κακοκαιρίες»;
Ἔ, τώρα, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα νά ἀκούσουμε ἕναν ὑπουργό νά λέει: «Ἔκλεισα τήν ἐθνική ὁδό μέ ἀπόφασή μου!». Μπορεῖ καί νά ἔχει δίκιο ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά –καί μήν πεῖτε ὄχι– αὐτό τό «μέ δική μου ἀπόφαση» δέν εἶναι λίγο τραβηγμένο;
Ὁ ἄλλος, τοὐλάχιστον, ἔδωσε καί λίγο συναίσθημα ὅταν ἔλεγε «Ἀγάπη μου, ἔκλεισα τίς Τράπεζες!»…
Γιά νά μήν λέμε πολλά, ἡ ἐθνική ὁδός δέν ἔπρεπε νά ἔχει κλείσει. Οἱ μετεωρολόγοι αὐτή τήν φορά «ἔπεσαν μέσα» μέ ἀκρίβεια γιά τήν ἐπερχομένη ὀργή τῆς «Μήδειας». Ἄρα, ὀφείλατε νά εἶστε προετοιμασμένοι, ἀγαπητοί ἁρμόδιοι.
Διότι –καίι νά εἶστε βέβαιοι γι’ αὐτό σέ πολῖτες τελοῦντες ὑπό σκληρό περιορισμό, σέ ἕναν κόσμο ὁ ὁποῖος βογγᾶ ἀπό τήν ἀνέχεια καί τήν πανδημία, ὀφείλεις τοὐλάχιστον νά παρέχεις τό αἴσθημα τῆς ἀσφαλείας. Δέν δέχεται εὔκολα ὁ πολίτης τό νά ἀναγγέλλεις τήν πρόσληψη ἀστυνομικῶν γιά τά Πανεπιστήμια (καί ἴσως καλῶς τό κάνεις) ἀλλά νά μήν ἔχεις τά κονδύλια γιά νά κρατήσεις ἀνοιχτή τήν ἐθνική ὁδό!
Καί σέ ἕναν κόσμο πιεσμένο, κλειδαμπαρωμένο, φοβισμένο καί τρομαγμένο, κάθε ἀστοχία τῶν κρατούντων μετράει σάν τό «ἐκτός ἕδρας γκόλ».
Νά τό θυμᾶστε αὐτό. Καί νά προσέχετε!
