Εἴκοσι τρία ἑκατομμύρια εὐρώ δώρισε στίς Ἔνοπλες Δυνάμεις ὁ ἐκτελωνιστής καί ἐφοπλιστής Ἰάκωβος Τσούνης ἀπό τό Αἴγιο
«Ποιός εἶναι αὐτός;» μέ ρωτοῦν ἀπό προχθές πολλοί φίλοι, γνωρίζοντας ὅτι ἀσχολοῦμαι μέ τά τῆς Ναυτιλία πολλά χρόνια. Σχεδόν κανείς δέν γνώριζε (καί δέν γνωρίζει) τόν σπουδαῖο αὐτό Ἕλληνα, ὁ ὁποῖος ἀποφάσισε νά διαθέσει σχεδόν ὁλόκληρη τήν περιουσία πού δημιούργησε μέ σκληρή ἐργασία στίς Ἔνοπλες Δυνάμεις τῆς χώρας. Πράξη, ὁπωσδήποτε, ἀξιέπαινη καί συγκινητική. «Καί τί κάνουν οἱ ἄλλοι, οἱ μεγάλοι, ἐφοπλιστές;» μέ ρωτοῦν ἄλλοι φίλοι καί ἀναγνῶστες. Ἔχω νά ἀπαντήσω ὅτι ὑπάρχουν καί ἄλλοι, ὄχι μόνον ἐφοπλιστές, οἱ ὁποῖοι συνδράμουν τήν πατρίδα μέ διαφόρους τρόπους. Ἴσως κάποιοι ἀπό αὐτούς νά μήν ἐπιθυμοῦν τήν δημοσιότητα. Ἄλλοι, πάλι, μέσω Ἱδρυμάτων (εἶναι γνωστά, ἄς μήν τά ἀναφέρουμε τώρα), προσφέρουν στόν Πολιτισμό, στήν Ὑγεία, τήν Ἐκπαίδευση. Εἶναι ἐξ ἄλλου γνωστή ἡ δράση τῶν εὐεργετῶν στήν Ἑλλάδα. Ὡστόσο, ἡ δημοσιοποίηση τοῦ ὀνόματος καί τοῦ ἔργου τοῦ Ἰάκωβου Τσούνη ἴσως κινητοποιήσει καί ἄλλους, εὔπορους καί ἐπιτυχημένους συμπατριῶτες μας, νά ἐνισχύσουν τίς Ἔνοπλες Δυνάμεις τῆς χώρας, σέ μιά περίοδο δύσκολη καί ἀπαιτητική καί μάλιστα τήν ὥρα πού ἡ Ἑλλάς διέρχεται μιά τόσο σοβαρή οἰκονομική κρίση. Δέν εἶναι δύσκολο, ξέρετε. Ὅλα εἶναι θέμα μίας ἀποφάσεως, μίας «καλῆς στιγμῆς». Θυμᾶμαι, πού μιά συντροφιά Πειραιωτῶν, ἀνθρώπων τῆς Ναυτιλίας, μέ τήν προτροπή καί τήν πρωτοβουλία τοῦ Ἀποστόλου Δόμβρου, βαλθήκαμε νά πᾶμε στήν Βενετία καί νά ἀπαιτήσουμε νά πάρουμε πίσω τόν «Λέοντα τοῦ Πειραιῶς», τό περίφημο –δύσμορφο– λιοντάρι, πού δέσποζε τοῦ λιμανιοῦ τῆς πόλεώς μας, ἡ ὁποία καί ἀπεκλήθη ἐξ αὐτοῦ τοῦ λόγου «Πόρτο Λεόνε».
Ζωστήκαμε, λοιπόν, τό δίκιο μας, «τό λιοντάρι μᾶς τό ἅρπαξε ὁ Μοροζίνι, ὁ βομβαρδιστής τῆς Ἀκροπόλεως», ὁπλιστήκαμε μέ τήν καταγωγή μας «Εἴμαστε Ἕλληνες καί ὁ λέων εἶναι ἑλληνικός», καί πήγαμε στήν Βενετία μέ ἐπί κεφαλῆς τόν δήμαρχό μας. Εἰσπράξαμε ὅμως ἕνα «περκέ» κι ἕνα «νό» καί γυρίσαμε ἄπρακτοι. Ἔλα, ὅμως, πού μᾶς εἶχε «ἀνοίξει ἡ ὄρεξη». Κι ἔπεσε ἀπό τόν Ἀποστόλη ἡ ἰδέα «νά βάλουμε ὅλοι λεφτά καί νά φτιάξουμε ἕνα ἀντίγραφο». Καί στήθηκε στό «ἄψε-σβῆσε» ἡ Ἐπιτροπή γιά τόν «Λέοντα τοῦ Πειραιῶς» καί μαζευτήκαμε πολλοί.
Ἐφοπλιστές, ναυλωτές, παραναυτιλιακοί μέχρι καί ἡ ἀφεντιά μου καί βάλαμε χρήματα (τότε εἴχαμε), βρήκαμε καί τόν Πειραιώτη γλύπτη Γιῶργο Μέγκουλα καί σήμερα τό «Λιοντάρι» μας εἶναι ἕνα ἀπό τά ἐλάχιστα σημεῖα ἀναφορᾶς τῆς πόλεως τοῦ Πειραιῶς! Καί ὅποτε πάω τήν ἐγγονή μου νά κάνει ποδήλατο στήν περιοχή, τῆς δείχνω τό λιοντάρι καί τό ὄνομα τοῦ παπποῦ της –μεταξύ πολλῶν ἄλλων– σκαλισμένο στήν βάση του!
Ὅλα, λοιπόν εἶναι θέμα ἀποφάσεως, ὀργανώσεως καί συντονισμοῦ. Ἄν βρεθεῖ κάποιος νά «μπεῖ μπροστά» καί ἄν κινητοποιηθοῦν «ἐκεῖνοι πού πρέπει», πολλά μποροῦν νά γίνουν. Καί, ἐπιτρέψετε μου νά τό πιστεύω, ἡ δημοσιοποίηση τοῦ σπουδαίου ἔργου τοῦ Ἰακώβου Τσούνη, ἡ ὁποία προκάλεσε τόν θαυμασμό ἀλλά καί τίς εὐχαριστίες ὅλων τῶν Ἑλλήνων, εἶναι μία καλή «σπίθα». Ἄς περιμένουμε τήν φωτιά…
