ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑ τήν μεταβολή κατά τήν περυσινή πορεία γιά τό Πολυτεχνεῖο καί…
… τήν κατέγραψα ἀμέσως μολονότι ἦταν νωρίς. Ἡ ΝΔ ἔδρεπε ἀκόμη τότε τίς δάφνες τῆς νίκης τῶν ἐθνικῶν ἐκλογῶν καί οὐδείς ἀσχολεῖτο μέ «λεπτομέρειες» τέτοιου τύπου. Εἰς τί συνίστατο ἡ μεταβολή; Ἡ πορεία ἦταν ἐξαιρετικά μεγάλη γιά τά πολιτικά δεδομένα τῆς ἐποχῆς. Σέ αὐτή μετεῖχαν ἑνιαῖα, μαζί, ὅλα τά μπλόκ τῆς Ἀριστερᾶς. Τό ΚΚΕ, ὁ ΣΥΡΙΖΑ, ὁ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ὅλη ἡ ἐξωκοινοβουλευτική Ἀριστερά καί βεβαίως ὁ «ἐλευθεριακός χῶρος», οἱ ἀναρχικοί. Ἀναφέρω εἰδικά τόν ΑΝΤΑΡΣΥΑ γιατί ἡ συνήθης κατηγορία πού ἀπευθύνεται σέ κάποιον πού δέχεται ἐσωκομματικό μαχαίρωμα στό ΚΚΕ εἶναι πώς εἶναι ὕποπτος φλέρτ μέ τόν ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Θεωρεῖται παρέκκλισις. Καί ὅμως! Οἱ «ἐχθροί» συμπορεύτηκαν τόν Νοέμβριο τοῦ 2019 ἐναντίον τῆς Δεξιᾶς. Τό καμπανάκι πού κτυπήσαμε πέρασε ἀπαρατήρητο. Ποιός ἀσχολεῖτο; Εἴχαμε ἄδικο γιατί εἴχαμε δίκιο πολύ νωρίς, ὅπως θά ἔλεγε καί ὁ συγχωρεμένος ὁ Λεντάκης. Ἡ ὄσμωση μεταξύ τῶν συνιστωσῶν τῆς Ἀριστερᾶς, κομμουνιστικῆς, ἀνανεωτικῆς, ἐξωκοινοβουλευτικῆς στόν δρόμο συνεχίστηκε μέσα καί ἔξω ἀπό τίς αἴθουσες τοῦ Ἐφετείου στήν δίκη γιά τήν «Χρυσή Αὐγή» στίς ὁποῖες παρήλασαν ἡ σύζυγος τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολίτευσης, ὁ ἴδιος ὁ ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολίτευσης, ὁ Γενικός Γραμματέας τοῦ ΚΚΕ κ.ἄ. Ἡ ἀκροδεξιά ἦταν ὅρος ὕπαρξης γιά τήν Ἀριστερά. Μαζί δέν ἔκαναν καί χώρια δέν μποροῦσαν. Τώρα πού ὁ Μιχαλολιάκος «μετακόμισε» στόν Δομοκό καί ξέμειναν ἀπό τό σκιάχτρο τοῦ φασισμοῦ, «πλακώνονται» μέ τήν Ἀστυνομία. Αὐτήν ὅρισαν ὡς «νέα ἀκροδεξιά».
Τήν ἡμέρα τῆς ἔκδοσης τῆς ἀπόφασης ἡ συγκέντρωση ἔξω ἀπό τό Ἐφετεῖο ἦταν καί πάλι μεγάλη, καθώς συνέρρευσαν ἐκεῖ αἱ γενεαί αἱ πᾶσαι τῆς Ἀριστερᾶς. Ἕως καί μικροσυμπλοκές θερμόαιμων μελῶν τοῦ ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέ μέλη τῆς ΚΝΕ «ἔπιασαν» οἱ κάμερες τῆς τηλεοράσεως. Λεπτομέρειες ὅμως! Τό μεῖζον καί πάλι ἦταν ὅτι σύμπασα ἡ Ἀριστερά βρέθηκε κάτω ἀπό τό ἴδιο τό μπλόκ ἀπέναντι στήν κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ὅσα συμβαίνουν αὐτές τίς ἡμέρες δέν ἀποτελοῦν παρά τήν ἐπισφράγιση τῆς ὄσμωσης. Ἡ ὑπογραφή κοινοῦ κειμένου ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΜέΡΑ25 γιά τό Πολυτεχνεῖο ἰσοδυναμεῖ μέ μεταπολίτευση, γιά τά ἀριστερά χρονικά. Εἰδικῶς ἄν ληφθεῖ ὑπ’ ὄψιν ὅτι ἔβαλαν τήν ὑπογραφή τους κάτω ἀπό αὐτό δύο κόμματα (ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ) πού ἔχουν διασπαστεῖ τό 1968 καί τό 1989, καί ἄν ἐπίσης ληφθεῖ ὑπ’ ὄψιν ὅτι οἱ τελευταῖες κοινές πρωτοβουλίες τους ἀνατρέχουν τό καλοκαίρι τοῦ 1989 μέ τήν συμμετοχή τους στήν κυβέρνηση Τζαννετάκη.
Ἡ πολιτική αὐτή διεργασία ἀφορᾶ ὑποχρεωτικῶς τήν Κεντροδεξιά παράταξη. Πρέπει νά τήν παρατηρήσει καί νά τήν κατανοήσει ἄν θέλει νά τήν ἐξουδετερώσει. Ὀφείλει νά τήν μελετήσει καί νά τήν ἀπενεργοποιήσει πρίν καταστεῖ πολιτικός οὐραγός καί θῦμα τῶν εὐρύτερων ἐσωκομματικῶν ἐξελίξεων στόν χῶρο τῆς Ἀριστερᾶς. Τό πρῶτο καί βασικό πού πρέπει νά ἐπισημανθεῖ εἶναι ὅτι ἡ ἧττα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί ἡ ἀποχώρησή του ἀπό τήν ἐξουσία στίς ἐθνικές ἐκλογές τοῦ 2019 ἀπελευθέρωσε δυνάμεις. Τό ΚΚΕ στεκόταν ἀμήχανο ἀπέναντί του ἀπό τό 2012. Ἀπό τήν μία στριμώχθηκε ἐπειδή ὁ Τσίπρας ἄρχισε νά ἀποκαθιστᾶ ἱστορικά πρόσωπα πού τό ΚΚΕ εἶχε ρίξει στήν πυρά (Βελουχιώτης), ἀπό τήν ἄλλη δέν τράβηξε ποτέ τά πράγματα μέχρι τά ἄκρα γιατί δέν ἤθελε νά κατηγορηθεῖ ὅτι αὐτό εὐθύνεται γιά τήν πτώση τῆς πρώτης κυβέρνησης τῆς Ἀριστερᾶς στήν Ἑλλάδα. Ἐνῶ σήμερα, μέ ἀντίπαλο ἕναν Μητσοτάκη, νοιώθει ἀπελευθερωμένο ἀπέναντι στήν ἐξουσία. Τώρα πού καί τά δύο κόμματα εὑρίσκονται στήν ἀντιπολίτευση, μή φανταστεῖ κανείς ὅτι ἀγαπήθηκαν. Στρατεύονται ὅμως στό ἴδιο μπλόκ καί κάνουν ἑνιαῖες δράσεις γιατί ὁ Περισσός ἔχει τό ἄγχος μήν τυχόν καί τοῦ πάρει κόσμο ὁ ΣΥΡΙΖΑ. Μή τυχόν καί τόν ὑπερκεράσει ὁ ΣΥΡΙΖΑ σέ δικαιωματισμό. Σέ δυναμισμό κατά τῆς Ἀστυνομίας μέ τήν ὁποία ἔχει ἱστορικούς λογαριασμούς. Ὁ αἰφνιδιαστικός ἀκτιβισμός τοῦ Περισσοῦ ἔχει ὅμως καί μία ἀκόμη αἰτία, ἄγνωστη στό εὐρύ κοινό: Τό ἐπικείμενο Συνέδριο τοῦ ΚΚΕ. Ὅπως μοῦ ἔλεγε χθές κορυφαῖος κυβερνητικός παράγων, στενός συνεργάτης τοῦ Πρωθυπουργοῦ, «ἀπό τήν πληροφόρηση πού ἔχουμε γνωρίζουμε ὅτι ὁ Κουτσούμπας ἀμφισβητεῖται ἀπό μία ὁμάδα στελεχῶν πού θέλουν πιό δυναμική ἀντιπολίτευση, στόν δρόμο». Δέν γνωρίζω καλά τά ἐσωκομματικά τοῦ κόμματος αὐτοῦ –οἱ γνωστοί κομμουνιστές φίλοι μου εἶναι σφίγγες– παρατηρῶ ὅμως ὅτι τό Μαξίμου ἔχει δίκιο: ὁ ἀκτιβισμός ἀποτελεῖ πειρασμό γιά τόν χαμογελαστό Ρουμελιώτη Γραμματέα τῶν κομμουνιστῶν ἐσχάτως. Ὄχι γιατί ἔτσι ἀκυρώνει τήν ὑπόγεια κριτική τῶν ἀμφισβητιῶν τῆς καρέκλας του –ἄν ὑπάρχουν, ἀλλά διότι ἔτσι αὐξάνει τήν δημοτικότητά του.
Στήν τελευταία μέτρηση πού δημοσιεύτηκε σέ κυριακάτικη ἐφημερίδα τοῦ λιμένος, ὁ Δημήτρης Κουτσούμπας εἶναι ὁ μόνος πολιτικός ἀρχηγός τοῦ ὁποίου τά ποσοστά ἐμφανίζουν αὔξηση κατά δύο μονάδες. Ὅλοι οἱ ἄλλοι πέφτουν. Σέ ποιά συμπεράσματα μᾶς ὁδηγοῦν ὅλα αὐτά; Μά ὅτι πρῶτον ἡ Ἀριστερά δέν διαδηλώνει γιά τό Πολυτεχνεῖο μόνον σέ ἐποχές πανδημίας. Ἡ Ἀριστερά λύει καί τά ἐσωκομματικά της μέ πρόφαση τόν Covid καί τό Πολυτεχνεῖο. Τά σπασμένα της πληρώνουμε: Ποιός, χάριν ψηφοθηρίας, θά κερδίσει στόν διαγωνισμό ρητορείας κατά τῆς ὑπέρμετρης ἀστυνομικῆς βίας, αὐτή ἤ ὁ ΣΥΡΙΖΑ καί ποιός θά κερδίσει στόν ἐσωκομματικό διαγωνισμό ἀκτιβισμοῦ μεταξύ τῶν μελῶν τοῦ Πολιτικοῦ Γραφείου. Εἰδικῶς τό πρῶτο, ὅτι «φοβόμαστε μήν πάρει κεφάλι ὁ Τσίπρας στά δικαιώματα» τό λένε δικαιολογούμενα σέ κυβερνητικούς παράγοντες στελέχη τοῦ ΚΚΕ. Συμπεραίνουμε ἐπίσης, δεύτερον, ὅτι συγκροτεῖται μία κρίσιμη μᾶζα πεζοδρομίου ἀπέναντι στήν Κυβέρνηση, ἡ ὁποία ἐφαρμόζει παραδοσιακές «δεξιές» μεθόδους γιά νά τήν πατάξει. Διευκολύνοντας ὅμως χωρίς νά τό γνωρίζει ἐσωκομματικά παιχνίδια πού δέν τήν ἀφοροῦν. Ἡ Ἀριστερά ἔκανε καρριέρα μεταπολιτευτικά εἴτε πάνω ἀπό τό μνῆμα εἴτε πάνω στό πεζοδρόμιο ὡς «θῦμα». Ἐφ’ ἑξῆς λοιπόν αὐτή ἡ κρίσιμη μειοψηφική μᾶζα θά ἀναζητᾶ παντοῦ τήν ἔνταση μέ στόχο τήν ἡρωοποίησή της. Τῆς τό ἐπιβάλλουν οἱ «νέες συνθῆκες». Γιά ὅση ἀξία ἔχει ἡ γνώμη μου, ἡ ἀντίδραση τῆς κεντροδεξιᾶς παράταξης πρέπει νά εἶναι δυναμική πολιτικά (στό Κοινοβούλιο καί στά ΜΜΕ) ἀλλά ἐξαιρετικῶς προσεκτική στό πεζοδρόμιο. Διότι ὁ ἄκρατος φανατισμός καί ἡ ἀλαζονεία μέ τήν ὁποία συμπεριφέρονται οἱ ἄνδρες τῆς ΕΛ.ΑΣ. –ἔχοντας πολιτική κάλυψη ἀντίστοιχης τῆς μητσοτακικῆς ρήσης τοῦ 1990 «ἐσεῖς εἶστε τό κράτος»– μπορεῖ εὔκολα νά ὁδηγήσει σέ τραγωδία τύπου Τεμπονέρα. Ἡ ὁποία ἀποτέλεσε τήν ἀρχή γιά τό ξήλωμα τοῦ πουλόβερ τῆς κυβέρνησης τοῦ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη τό 1991. Καί τό τελευταῖο πού χρειάζεται σήμερα ἡ Ἑλλάς μέ τόν Τοῦρκο ἔξω ἀπό τά νερά της, εἶναι μιά τραγωδία. Τό τελευταῖο πού χρειάζεται εἶναι αἷμα καί διχασμός. Ὁ Προκόπης Παυλόπουλος ἐπικρίθηκε ἐντόνως ἐπειδή τόν Δεκέμβριο τοῦ 2008 δέν προσέφυγε σέ κρατική καταστολή γιά νά ἀντιμετωπίσει τούς διαδηλωτές. Σήμερα ὅμως οἱ ἴδιοι οἱ Ἀριστεροί ἀναγνωρίζουν ὅτι δέν θά εἶχε μείνει τίποτε ὄρθιο στήν Ἀθήνα ἄν ἀκολουθοῦσε τίς εἰσηγήσεις τῶν σκληρῶν δεξιῶν νά ἀντιμετωπίσει μέ δυναμισμό τούς κατά τήν φρασεολογία τους «κομμουνιστοσυμμορῖτες». Προχθές τοῦ ἀπένειμε δημοσίως τά εὔσημα τό ἱστορικό στέλεχος τοῦ ΚΚΕ Σπῦρος Χαλβατζῆς. Οὔτε ἕνας τραυματίας διαδηλωτής δέν εἰσήχθη στά νοσοκομεῖα τότε. Ἐνῶ λοιπόν στόν δρόμο –ἐπιστρέφω στό 2020– ἡ ΕΛ.ΑΣ. πρέπει νά εἶναι ἐξαιρετικῶς προσεκτική γιά νά μήν ἔχουμε νέο Τεμπονέρα στό γήπεδο τῆς πολιτικῆς, ἡ Κυβέρνηση πρέπει νά εἶναι ἐξαιρετικῶς δυναμική. Ἀσυλία τέλος. Γιά κανέναν ἀσυλία πλέον. Κανείς δέν μπορεῖ νά παίζει στά ζάρια τόν τόπο. Ὀφείλουν ὅλοι νά τεθοῦν πρό τῶν εὐθυνῶν τους. Δέ θά γίνει ἡ χώρα ἄνω κάτω γιά τά οἰκογενειακά κανενός ΣΥΡΙΖΑ, κανενός ΚΚΕ, κανενός ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ἐκπτώσεις ἀπαγορεύονται. Καί βεβαίως ἀπαγορεύονται δηλώσεις ὑποταγῆς σέ ὑπαγορευμένα τελεσίγραφα. Ὁ σεβασμός πού ἔδειξε ὁ Μιλτιάδης Ἔβερτ στήν Ἀριστερά, κομμουνιστική καί ἀνανεωτική, παραδίδοντας της τά κλειδιά τοῦ 9.84 τό 1986, σέ ἐποχές σκληρῆς ἰδεολογικῆς ἀντιπαράθεσης καί Ψυχροῦ Πολέμου, θά ἔπρεπε νά ἀποθαρρύνει κάποιους πρίν στοχοποιήσουν τήν θυγατέρα του γιά μιά ἄστοχη ἀνάρτησή της. Χρωστᾶ πολλά ἡ Ἀριστερά στόν Ἔβερτ γιά νά εἶναι τόσο αὐστηρή μέ τήν οἰκογένειά του. Καί, τέλος, θά ἔπρεπε νά ὠθήσει κάποιους ἄλλους ταγούς τῆς παρατάξεως νά σκεφτοῦν ὅτι μεταξύ μίας Ἔβερτ καί ἑνός Σοφιανοῦ, ἐπιλέγεις τήν Ἔβερτ. Δέν μπορεῖ μιά ζωή ἡ Δεξιά νά ζητᾶ συγγνώμη πού δέν εἶναι Ἀριστερά.
