Μέ ὅλο τόν σεβασμό πρός ἐκείνους οἱ ὁποῖοι…
… καί πίστεψαν καί δοκιμάστηκαν στό Πολυτεχνεῖο, κρίνεται ἀπαράδεκτος θεατρινισμός ἡ ἐπιμονή ὁρισμένων γιά «πορεία» ἐν μέσω πανδημίας στίς 17 Νοεμβρίου. Στά γεγονότα τοῦ Πολυτεχνείου «ἤμασταν ἐκεῖ» παρών (ὡς ρεπόρτερ) ἀπό τήν πρώτη μέχρι τήν τελευταία στιγμή. Οὐδεμία σχέση εἶχε ἐκεῖνο πού ζήσαμε μέ ὅσα ἀκολούθησαν. Καπηλεία, ἐκμετάλλευση, σέ βαθμό μεγαλύτερο τοῦ ὑπερθετικοῦ, ἀπό πολλούς οἱ ὁποῖοι, πράγματι, ἔκτισαν «καριέρες» ἐκμεταλλευόμενοι τήν ἐκεῖ παρουσία τους. Καριέρες, οἱ ὁποῖες μεταφράζονται σέ θέσεις σέ ὄργανα τοῦ «καταραμένου Καπιταλισμοῦ» καί σέ ἀπολαβές τίς ὁποῖες δέν θά τούς ἐξασφάλιζαν τά πτυχία καί οἱ σπουδές τους… Καί σεμνότης, ὅμως καί σοβαρότητα ἀπό ἐκείνους οἱ ὁποῖοι τίμησαν καί τιμοῦν τήν ἐπέτειο ὄχι ὡς ἁπλή ἀνάμνηση ἤ ὡς μοναδικό τρόπο ἀποδείξεως τῆς ὑπάρξεώς τους, ἀλλά ὡς φόρο τιμῆς πρός ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι συνέβαλαν –ὅσο συνέβαλαν– στήν πτώση ἑνός καθεστῶτος ἀντιδημοκρατικοῦ καί βλαβεροῦ γιά τήν εὐρωπαϊκή πορεία τῆς χώρας. Ἀπό ἐκείνους οἱ ὁποῖοι δέν «ἔπαιξαν ρόλο» στήν πολιτική ζωή μέ –μοναδικό– ἐφόδιο τό «ἤμουν κι ἐγώ ἐκεῖ»… Μακρυά, λοιπόν, ἀπό τά μικροκομματικά καί τόν διαγωνισμό γιά τό «ποιός εἶναι πιό δημοκράτης», καλό θά ἦταν νά μᾶς ποῦν οἱ «θεριακλῆδες» πού δέν μποροῦν νά ἀνεχθοῦν ἕναν Νοέμβριο χωρίς Πολυτεχνεῖο, ἐνῶ δέν εἶπαν τίποτε γιά τό ὅτι μείναμε χωρίς τόν ἑορτασμό τῆς 25ης Μαρτίου, τῆς 28ης Ὀκτωβρίου, τῶν Χριστουγέννων καί τῆς Λαμπρῆς, τί θά πάθει ἡ «δημοκρατικότητά» τους καί κατά πόσον θά τρωθεῖ ἡ πολιτική τους «μαγκιά» ἄν ἐφέτος, λόγω τῆς ἐπελάσεως τοῦ θανατηφόρου ἰοῦ, τιμηθεῖ ἡ ἐπέτειος μέ μία ἁπλή –πλήν ἐξ ἴσου σημαντική– κατάθεση στεφάνων στόν περίβολο τοῦ τόσο ταλαιπωρημένου κτίσματος τῆς ὁδοῦ Πατησίων! Ἦταν δέ γιά γέλια καί γιά κλάματα ἡ παρουσία τοῦ πρώην ὑπουργοῦ ὁ ὁποῖος εὐθύνεται γιά τήν οἰκονομική τραγωδία τῆς τελευταίας πενταετίας, ὁ ὁποῖος –μέ τόν τρόπο του– σχεδόν ἐκλιπαροῦσε τήν κυβέρνηση ἀπό τοῦ βήματος τῆς Βουλῆς νά ἀσκήσει βία ἐναντίον τοῦ ἰδίου καί ὅσων θά τόν ἀκολουθήσουν (;) στήν δική του «πορεία τοῦ Πολυτεχνείου»… Μέ δύο λόγια, ἀγαπητοί, δέν εἴμαστε σοβαρή χώρα! Τήν ὥρα πού ἡ πανδημία «θερίζει» καί πού ἄν ἐξακολουθήσει νά καλπάζει σέ λίγο θά ἔχουμε χάσει «τά αυγά καί τά πασχάλια», κάποιοι ἀσχολοῦνται μέ τό ἄν θά ἐπιτραπεῖ καί ἄν θά γίνει ἡ πορεία γιά τήν ἐπέτειο τῶν γεγονότων τοῦ Πολυτεχνείου!
Καί καλά, ἄς δεχθοῦμε ὅτι ὁ πρώην ὑπουργός τῶν Οἰκονομικῶν πού ἐκλιπαρεῖ τήν κυβέρνηση νά τόν χτυπήσει, δέν ἔχει ἄλλον τρόπο νά δείξει ὅτι τόσο ὁ ἴδιος ὅσο καί τό κόμμα πού ἔχει ἱδρύσει, ὅτι ὑπάρχουν καί «ἀγωνίζονται». Τό κομμουνιστικό κόμμα, πού (ἀποδεδειγμένα) θέτει ὑπεράνω ὅλων τήν ὑγεία καί τήν προστασία τοῦ λαοῦ, δέν θά ἔπρεπε νά τηρήσει (ἄποψή μας) διαφορετική στάση; Ἄς ἐλπίσουμε ὅτι ὅσα ἐλέχθησαν στήν Βουλή σχετικῶς μέ τό θέμα «Πολυτεχνεῖο» θά ἔχουν ξεχαστεῖ σέ κάποιες ἐπαφές πού πρέπει νά ἔχει ἡ κυβέρνηση μέ ὅλα τά κόμματα μέχρι τίς 17 τοῦ μηνός. Δέν εἴμαστε τώρα γιά «παρατράγουδα». Εἴμαστε γιά ἠρεμία καί περισυλλογή.
