Πᾶμε, μέ ἁπλές γραμμές, νά σχηματίσουμε τό πρόβλημα πού ἀντιμετωπίζει σήμερα ἡ χώρα μας
Εἴμαστε μιά χώρα, ἱδρυτικό μέλος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Οἰκονομικῆς Κοινότητος. Πλῆρες μέλος, ἀπό τό 2001 καί μέλος τῆς Εὐρωζώνης. Ἐδῶ καί κάμποσο καιρό, ἡ γειτονική Τουρκία, χώρα ἡ ὁποία οὐδεμία σχέση ἔχει –καί δέν μπορεῖ νά ἔχει– μέ τήν Εὐρώπη καί τόν εὐρωπαϊκό πολιτισμό, ἀπειλεῖ τήν Ἑλλάδα, εἰσβάλλει στόν ζωτικό θαλάσσιο χῶρο της, ὑβρίζει Ἕλληνες καί Κυπρίους μέ ἀπαράδεκτες φράσεις. Τί θά ἔπρεπε νά κάνει ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωσις, καθώς ἡ Εὐρώπη ἔχει γνώση τοῦ τί σημαίνει «Τουρκία»; Ἀσφαλῶς, νά ὑπερασπισθεῖ –παντί τρόπω– τά συμφέροντα τῶν ἑταίρων της καί νά προστατεύσει τά ἀνατολικά σύνορα τῆς Ἑλλάδος, καθώς αὐτά ἀποτελοῦν –χωρίς ἀμφιβολία– σύνορα τῆς Εὐρώπης!
Ἄμ δέ! Ἄν ἐξαιρέσει κανείς τήν Γαλλία, τήν Αὐστρία καί ἕνα μεγάλο μέρος τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας τῆς Ἰταλίας (ὄχι, φυσικά, τήν «ὑβριδική» σημερινή της κυβέρνηση), ἡ Εὐρώπη δείχνει νά ἔχει ἀσπασθεῖ τήν ἄποψη ἐκείνου τοῦ ψοφοδεοῦς καί «κολλημένου» ἱερατείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τό ὁποῖο προτιμοῦσε «τό τούρκικο φέσι ἀπό τήν παππική τιάρα»! Δυστυχῶς, ἡ Εὐρώπη παρουσιάζει συμπτώματα ὀθωμανολαγνείας, σχεδόν ἴδια μέ ἐκεῖνα κάποιων δυτικῶν διπλωματῶν, οἱ ὁποῖοι περνοῦσαν μέρες (καί νύχτες) στά ἰδιαίτερα τῶν σουλτάνων καί προτιμοῦσαν τήν χαύνωση τῶν «χαμάμ» ἀπό τήν ἐγρήγορση τῆς διπλωματίας! Ἀντί νά ἐπιδείξουν προσήλωση στίς ἀρχές ἐκεῖνες οἱ ὁποῖες κατέστησαν τήν Εὐρώπη παγκόσμιο κέντρο προόδου καί πολιτισμοῦ, ἔχουν ἀποδεχθεῖ τόν σταδιακό ἐποικισμό τῆς Εὐρώπης ἀπό μουσουλμανικά (καί ἰσλαμιστικά) κύματα καί ἐπιτρέπουν σέ ἕναν ἐπικίνδυνο δικτατορίσκο (ὠχριᾶ ἐμπρός του ὁ Σαντάμ, ὁ ὁποῖος ἐπεχείρησε μιά ψευτο-εισβολή στό Κουβέιτ καί εἶχε οἰκτρό τέλος) νά κάνει τόν «νταῆ» καί νά ἀπειλεῖ τήν Εὐρώπη, νά εἰσβάλλει στήν Λιβύη, Συρία καί τό Ἰράκ, καί νά «τραμπουκίζει» τήν Ἑλλάδα καί τήν Κύπρο. Καί, δυστυχῶς, οὐδείς ἐκ τῶν Εὐρωπαίων ἡγετῶν τολμᾶ νά μιλήσει μέ τήν γλῶσσα τῆς ἀλήθειας. Μόνον ὁ Μακρόν καί ὁ Αὐστριακός καγκελλάριος Κούρτς δείχνουν μέ τό δάχτυλο τόν λύκο, πού περιτριγυρίζει σέ ξένα λειβάδια.
Οἱ ἄλλοι, μέ ἐπί κεφαλῆς τήν Γερμανία, προτιμοῦν τήν «στάση ἀναμονῆς» ἀπέναντι σέ ἕναν αἱμοδιψῆ Ἐρντογάν, ὁ ὁποῖος «ἀνεκάλυψε» αἴφνης μέχρι καί τήν μάχη τοῦ Ματζικέρτ καί βάζει τούς τραμπούκους του νά ἀπειλοῦν ὅτι τό τουρκικό ναυτικό (τό ὁποῖο ἀκόμη ἀναζητᾶ τήν Μάλτα) θά βυθίσει τό πυρηνοκίνητο γαλλικό ἀεροπλανοφόρο! Δέν εἶναι ἐξωφρενικό; Μιά τρίτη χώρα (συστηματικός παραβάτης τῶν διεθνῶν κανόνων, καί μέ τόν δημοκρατικῶν πεποιθήσεων πληθυσμό της στίς φυλακές), ἡ ὁποία ἔχει καταλάβει τό 48% τοῦ ἐδάφους χώρας-μέλους τῆς ΕΕ καί ἔχει ἐγκαταστήσει ἐκεῖ χιλιάδες ἐποίκους ἀπό τήν Ανατολία καί χιλιάδες στρατό, ἀπειλεῖ νά «πατήσει» ζωτικό χῶρο, πού δέν τῆς ἀνήκει, στήν Ἀνατολική Μεσόγειο καί καταγγέλλει τούς ἀπειλούμενους ὡς… παρανόμους, προτρέπει τούς Εὐρωπαίους νά ὁδηγήσουν Ἑλλάδα καί Κύπρο σέ… διάλογο μαζί της ! Καί ἡ Εὐρώπη, ἀντί νά ὑψώσει φωνή καί νά λάβει θέση στό πλευρό τῶν ἑταίρων της, Εὐρωπαίων, ὀμφαλοσκοπεῖ καί περιμένει ἀπό τόν λύκο νά γίνει… χορτοφάγος! Πολύ καλά τά εἶπε ὁ πρωθυπουργός περί τῶν ὅρων τοῦ –ἀνέφικτου ὑπό τίς παροῦσες συνθῆκες– διαλόγου. Ἀλλά ἄς θυμίσει στούς Εὐρωπαίους καί τήν διαγωγή τῆς Τουρκίας ἔναντι τῆς Εὐρώπης τά τελευταῖα χρόνια. Καί ἄς δυσαρεστηθεῖ ἡ «φίλη» μας καγκελλάριος. Οἱ καλύτεροι φίλοι εἶναι ἐκεῖνοι πού μᾶς λένε τήν πικρή ἀλήθεια!
