Ἦταν μιά ἐποχή κατά τήν ὁποία οἱ σχέσεις Ἑλλάδος – Τουρκίας πήγαιναν καλά. Ὅσο καλά μποροῦν νά πᾶνε, δηλαδή, οἱ σχέσεις τοῦ σκύλου μέ τήν γάτα!
Κάτι τά «Βραβεῖα Ἰπεσκτσί», κάτι ὁ Ζουλφί Λιβανελί πού ἔγραφε τραγούδια γιά τήν Μαρία Φαραντούρη, κάτι ὁ Μίκης Θεοδωράκης, ὁ ὁποῖος πρωτοστατοῦσε στήν προσπάθεια «περαιτέρω βελτίωσης τῶν σχέσεων μεταξύ τῶν δύο χωρῶν», ὑπῆρχε μιά προσέγγιση. Πήγαινε στήν Τουρκία καί τραγουδοῦσε ὁ Νταλάρας, ἦταν δημοφιλέστατη στήν Πόλη ἡ λαϊκή ἀοιδός Ἄντζελα Δημητρίου!
«Ἄλλες ἐποχές-ἄλλες μελωδίες». Σήμερα, τά πράγματα ἔχουν ἄρδην μεταβληθεῖ. Καί, δικαίως, ὁ Μίκης Θεοδωράκης –ἀκμαιότατος στά 95 του– ἀναγκάσθηκε νά παρέμβει, καθώς οἱ γνωστοί «τουρκολάγνοι» καί «πολιτικορθάκηδες» προσπάθησαν νά ἐκμεταλλευθοῦν παλαιότερες δηλώσεις του. Ἐξέδωσε, λοιπόν, ὁ Μίκης τήν ἀκόλουθη ἀνακοίνωση: «Πληροφορήθηκα ἀπό φίλους ὅτι κάποιοι ἀναρτοῦν στό διαδίκτυο παλαιότερα ἄρθρα μου σχετικά μέ τά ἑλληνοτουρκικά. Εἶναι αὐτονόητο, ὅτι οἱ τότε συνθῆκες δέν ἔχουν ἀπολύτως καμία σχέση μέ τίς σημερινές. Σήμερα πού οἱ τουρκικές φρεγάτες ἀρμενίζουν στό Αἰγαῖο σέ ἑλληνικά ὕδατα, τήν ἑπομένη μιᾶς πραγματικῆς ἐπίθεσης πού δεχθήκαμε στόν Ἕβρο ἀπό τήν Τουρκία τοῦ κ. Ἐρντογάν, ὁ ὁποῖος –ἀνεπίτρεπτα προσβλητικός– συμπεριφέρεται σάν νά ἐπιδιώκει μέ κάθε τρόπο θερμό ἐπεισόδιο (γιά νά μήν ἀναφερθῶ στά φοβερά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζουμε ἐδῶ καί πάρα πολύ καιρό ἀπό τήν ἐγκληματική μεταχείριση τῶν προσφύγων πού μεταφέρθηκαν κατά ἑκατοντάδες στά νησιά μας κάτω ἀπό ἀπάνθρωπες συνθῆκες ἀπό Τούρκους διακινητές μέ τήν πλήρη κάλυψη καί βοήθεια τοῦ σημερινοῦ Τουρκικοῦ κράτους), ἐννοεῖται ὅτι δέν μπορεῖ νά μέ ἀντιπροσωπεύουν οἱ τότε ἀπόψεις μου. Βεβαίως εἶμαι καί θά εἶμαι πάντα ὑπέρ τῆς εἰρηνικῆς συνύπαρξης τῶν δύο λαῶν μας ὅπως καί ὅλων τῶν λαῶν τῆς γῆς, ἀλλά πάντα μέ τόν ὅρο τῆς ἀμοιβαιότητας, τῆς ἀλληλοκατανόησης καί τοῦ ἀμοιβαίου σεβασμοῦ τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητας καί ἀνεξαρτησίας τοῦ κάθε κράτους, τῶν διεθνῶν συνθηκῶν πού ἔχουν ὑπογραφεῖ καί τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου γενικότερα. Σήμερα ὁ ἑλληνικός λαός ἀντιμετωπίζει μία ἄκρως ἐπιθετική καί ἀπειλητική πολιτική ἀπό τήν Τουρκία τοῦ Ἐρντογάν καί ἐγώ ὡς Ἕλληνας δέν εἶναι δυνατόν νά μήν εἶμαι στρατευμένος στήν ὑπεράσπιση τῶν Δικαίων μας». Τότε, τό 1992, πού ὁ Μίκης πάλευε γιά τήν φιλία, βρέθηκα μέ τήν ποδοσφαιρική ὁμάδα τοῦ σταθμοῦ «Κανάλι Ἕνα» τοῦ Δήμου Πειραιᾶ, κρουαζιέρα μέ τήν «Ἠπειρωτική» στό Κουσάντασι. Ὁ Ἀνδρέας Ποταμιᾶνος, γιά νά μέ εὐχαριστήσει, ἔστειλε μήνυμα στόν πράκτορά του. «Ἔρχεται ἀποστολή ἀπό τό “Κανάλι Ἕνα” μέ ἐπί κεφαλῆς τόν διευθυντή, φρόντισέ τους.» Βλέπει «Κανάλι Ἕνα» ὁ πράκτορας καί εἰδοποιεῖ τόν δήμαρχο.
Ἔτσι, μόλις φθάνουμε, παιανίζει ἡ μπάντα τοῦ Δήμου, ἄγημα τοῦ Ναυτικοῦ στέκεται «κλαρῖνο» καί μαζί κανάλια τῆς τηλεόρασης! Ὁ δήμαρχος –τότε– Μουφτί Σουγιολτσού μοῦ ἀπονέμει τιμητική πλακέτα καί τό κανάλι TRT μοῦ ζητᾶ συνέντευξη! Βάζω μπροστά τόν Μίκη καί λέω «στηρίζουμε τήν προσπάθεια τοῦ μεγάλου μας μουσουργοῦ». Τό βράδυ μοῦ τηλεφωνεῖ ὁ –φίλος– πρόεδρος τῆς ΕΡΤ! «Καλά, μοῦ πῆρες τή θέση καί δέν τό ξέρω;» μοῦ λέει. Ἀπορῶ, καθώς βρίσκομαι στήν πισίνα τοῦ πλοίου καί ἀκούω: «Σέ ἔδειξε ἡ τουρκική κρατική τηλεόραση ὡς “πρόεδρο τοῦ Καναλιοῦ Ἕνα τῆς ΕΡΤ!”» μοῦ λέει! Καί ἔπεσε τό γέλιο τῆς ἀρκούδας! Αὐτά, γιά τήν ἱστορία…
