Ἡ Ἑλλάς μπορεῖ νά εὐτελίσει τό κάθε τι, καί πολύ εὔκολα!
Κατόρθωσε νά διαγράψει τήν ἐποποιία τοῦ 1940, μέ ἐκείνη τήν ἀκατανόητη ἀδελφοκτόνο ἐμπλοκή τοῦ 1945-49. Κατόρθωσε νά ἀνακόψει τήν ἀνοδική πορεία τῆς χώρας, μέ τήν δολοφονία Λαμπράκη καί τά «Ἰουλιανά» τοῦ 1965.
Πέτυχε νά συμβάλει –ἑκουσίως– στήν κατάληψη τῆς μισῆς σχεδόν Κύπρου ἀπό τούς Τούρκους τό 1974. Ἐπεδίωξε καί πέτυχε τήν ἀνακοπή τῆς πορείας τῆς χώρας πρός τήν ἀνάκαμψη, παραδίδοντας, μέ τήν ψῆφο της τό 2015, τήν Ἑλλάδα σέ μία δίνη «τρελῶν» πειραματισμῶν…
Ἐπιτρέψτε μου, ἀγαπητοί, νά σταθῶ τώρα σέ ἕνα σημαντικώτατο, κατά τήν ἄποψή μου, πολιτικό ἐπίτευγμα, τό ὁποῖο ἐπίσης κατορθώσαμε –πολύ εὔκολα– νά εὐτελίσουμε καί μάλιστα νά τό στιγματίσουμε ὡς «Βρώμικο ’89»… Ἦταν τότε, πού ἡ χώρα συγκλονιζόταν ἀπό ἕνα τεράστιο πολιτικό σκάνδαλο καί τό κόμμα πού κυβερνοῦσε ἐπί ὀκτώ χρόνια (ΠΑΣΟΚ) εἶχε ἀρχίσει νά ἐμφανίζει σοβαρά σημάδια σήψεως.
Μέ διάφορες ἀλχημεῖες (ὁ περίφημος «Νόμος Σκανδαλίδη», ὁ ὁποῖος κακῶς ἔχει ἀποδοθεῖ στόν μακαρίτη Μένιο Κουτσόγιωργα) ἡ κυβέρνησή του, ἀπόντος λόγω ὑγείας, Ἀνδρέα Παπανδρέου, εἶχε κατορθώσει νά ρίξει τήν χώρα στήν δίνη τῆς πολιτικῆς ἀβεβαιότητος, καθώς τό ἐκλογικό σύστημα σχεδόν ἀπαγόρευε τόν σχηματισμό αὐτοδυνάμου κυβερνήσεως. Τότε, ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης, μέ μοναδική μαεστρία ἀλλά καί τόλμη, πέτυχε ἐκεῖνο πού ὅλοι θεωροῦσαν ἀκατόρθωτο! Τήν συνεργασία τῆς συντηρητικῆς παρατάξεως μέ τήν Ἀριστερά (κομμουνιστική καί ἀνανεωτική), προκειμένου νά βγεῖ ἡ χώρα ἀπό τό ἀδιέξοδο!
Μιά συμφωνία, ἡ ὁποία ὑπερέβαινε καί ἐκείνη τήν τολμηρή πορεία τοῦ Ἐνρίκο Μερλινγκουέρ καί τοῦ «Ἱστορικοῦ Συμβιβασμοῦ»! Μιά συμφωνία, ὅμοια τῆς ὁποίας δέν εἶχε ὑπάρξει στήν Εὐρώπη, καί κατέστη πραγματικότης μέ τόν σχηματισμό τῆς κυβερνήσεως ὑπό τόν Τζαννῆ Τζαννετάκη!
Ἐπιτρέψτε μου νά θυμίσω ὅτι ὁ «made in Greece ἱστορικός συμβιβασμός» εἶχε ἤδη ἐπιτευχθεῖ –σέ μικρογραφία– στόν Πειραιᾶ, ἀπό τό 1986, ὅταν ὁ Ἀνδρέας Ἀνδριανόπουλος κέρδισε στόν δεύτερο γῦρο τόν ἀείμνηστο Γιάννη Παπασπύρου μέ μικρή διαφορά, μέ τήν (σιωπηλή) στήριξη τῆς ἀριστερᾶς… Νά τονίσω ἀκόμη ὅτι μέσω τοῦ δημοτικοῦ ραδιοφωνικοῦ σταθμοῦ «Κανάλι Ἕνα» τοῦ Πειραιῶς ἔζησα ἔντονα τήν περίοδο τοῦ ’89 καί ἔλαβα μέρος σέ ἐκδηλώσεις οἱ ὁποῖες σφυρηλάτησαν ἐκείνη τήν σχέση μεταξύ Νέας Δημοκρατίας – Συνασπισμοῦ (ἑνιαίου τότε).
Θυμᾶμαι τήν πλατεῖα Κοραῆ κατάμεστη, γιά μία δημόσια συζήτηση μεταξύ Ἀνδρέα Ἀνδριανόπουλου, Μαρίας Δαμανάκη καί Μίμη Ἀνδρουλάκη μέ συντονιστές τόν Παῦλο Τσίμα, τόν Ἀλέξανδρο Βέλλιο καί τόν ὑπογράφοντα. Εἰλικρινά, ἐκείνη τήν περίοδο πίστευα ὅτι ἡ χώρα εἰσερχόταν σέ μία ἄλλη –στά εὐρωπαϊκά πρότυπα– πολιτική περίοδο. Μιλοῦσα μέ συναδέλφους στό ἐξωτερικό, οἱ ὁποῖοι ἐξέφραζαν θαυμασμό γιά τό ἐπίτευγμα. Καί, δυστυχῶς, μέσα σέ ἐλάχιστο χρόνο, καταλήξαμε στό «Βρώμικο ’89»… Μέ μία ἐνορχηστρωμένη ἐπίθεση, οἱ «βαρῶνοι» τῆς διαπλοκῆς, ὄχι μόνο εὐτέλισαν τήν προσπάθεια, ἀλλά πέτυχαν καί τήν ἀνατροπή (μέ τόν γνωστό τρόπο) τῆς κυβερνήσεως τοῦ Κων. Μητσοτάκη. Ἦταν ἡ ἐποχή κατά τήν ὁποία πραγματοποιήθηκε ἡ μεγαλύτερη –διεθνῶς– ἐκδοτική «κωλοτούμπα», ἀλλά τότε δέν υἱοθετήθηκε διεθνῶς ὁ ἐν λόγω ὅρος!
Τά θυμᾶμαι ὅλα αὐτά, καθώς ἡ ἀτμόσφαιρα, τόν τελευταῖο καιρό, προσομοιάζει μέ ἐκείνης τῆς ἐποχῆς. Προσοχή, μήν πέσουμε πάλι στήν ἴδια περιπέτεια! Ἡ πατρίδα μας ποτέ δέν σεβάστηκε τήν καρδάρα μέ τό γάλα!
