Εντάξει, αγαπητοί δικηγόροι
Έχετε δίκιο, οι λειτουργοί της έδρας οφείλουν να μην παρασύρονται από το συναίσθημα. Πρέπει να λειτουργούν σαν τον «Κανόνα» του Πάχεμπελ. Να αλλάζουν ήχο, να αλλάζουν κάποια στιγμή ύφος, να αναλύουν τις συγχορδίες, αλλά να παραμένουν στο ίδιο, απαράλλαχτο, μοτίβο.
Ναι, έχετε δίκιο, όσοι κάθονται στην έδρα, οφείλουν να παραμένουν ψυχροί, ατάραχοι και ανεπηρέαστοι από την υπόθεση και να προσέχουν την κάθε λέξη τους. Βεβαίως, στην Ελλάδα τα δικαστήρια δεν επιτρέπουν μαγνητοφώνηση της διαδικασίας και η έδρα μπορεί να πει ότι θέλει, αφού τα «πρακτικά» θα γραφούν κατά το πώς επιθυμεί η σύνθεση και δη ο /η πρόεδρος… Φυσικά, σε μια αίθουσα κατάμεστη από κόσμο, σε μια δίκη η οποία έχει συγκλονίσει την κοινή γνώμη, σε μια δίκη την οποία παρακολουθούν δεκάδες δημοσιογράφοι, είναι δύσκολο να «πνιγούν» όσα θα ειπωθούν από την έδρα. Γι αυτό και η καλή εισαγγελεύς, η οποία-όπως ο κάθε άνθρωπος στην θέση της- «εξετέθη» όταν επέτρεψε στο συναίσθημα να υπερισχύσει της «δικανικής λογικής». Ουδείς, όμως -πλην των εχόντων έννομο συμφέρον παραγόντων της δίκης- αισθάνθηκε άσχημα με όσα ειπώθηκαν… Ο μέγας Νομικός και δοκιμιογράφος Μονταίν, έχει αναφερθεί στο θέμα του πώς (πρέπει να) αισθάνονται και πώς (οφείλουν να) ενεργούν οι δικαστές. Για δείτε εδώ, όμως, μια λεπτομέρεια από τα όσα μας άφησε ως παρακαταθήκη: «Από το φύλλο χαρτί στο οποίο έγραψε την καταδικαστική απόφαση για μια μοιχεία, ο ίδιος δικαστής έκοψε ένα κομματάκι, για να γράψει ένα σημείωμα ερωτικό, στην γυναίκα ενός συναδέλφου του!»…
Δύσκολο, λοιπόν, να επιτύχει ο δικαστικός να κρατήσει την προσωπική του ζωή και άποψη μακρυά από την επαγγελματική. Και, δυστυχώς, ο εισαγγελεύς και ο δικαστής ασκούν επάγγελμα!
Ιδιαίτερα σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου η ηγεσία τη Δικαιοσύνης ορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση!
Η εισαγγελεύς, λοιπόν, στην συγκεκριμένη δίκη, επέτρεψε κάπου στο συναίσθημά της να την παρασύρει. Αλλά δεν είναι και «του θανατά»! Τυπικώς, βεβαίως, δεν θα έπρεπε, αλλά…
Πού να δείτε άλλες περιπτώσεις, που στην αίθουσα βρίσκονται μόνο οι παράγοντες της δίκης ( δικαστές, εισαγγελεύς, κατηγορούμενοι, συνήγοροι, μάρτυρες) και δεν επιτρέπεται (με εντολή του/της προέδρου) η μαγνητοφώνηση.
Καλύτερα να μην γράψω όσα έχω ακούσει από τα χείλη προέδρου δικαστηρίου. Παρεμβολές, διακοπές ανοίκειες, σχόλια ιοβόλα, διακοπή των απολογιών κατά τρόπο απαράδεκτο ακόμη και διακοπή των συνηγόρων κατά την αγόρευση, πράγμα που συνιστά αιτία ακυρότητος της διαδικασίας- για να εκφράσει άποψη και να επιπλήξει την αγορεύουσα επειδή «δεν εκλήθη ο «τάδε» ως μάρτυς!».
Δεν είναι, λοιπόν, ιδανικές οι συνθήκες υπό τις οποίες διεξάγονται οι δίκες στην χώρα μας. Οι δικαστές έχουν «τα δικά τους», οι δικηγόροι ασχολούνται με δεκάδες υποθέσεις, οι γραμματείς είναι αδύνατον να κρατήσουν ακριβή πρακτικά (και όμως, δεν επιτρέπεται η ηχογράφηση της διαδικασίας)…
Ναι, η εισαγγελεύς της έδρας, προχθές, έκανε κάποια βήματα πέραν των «εσκαμμένων». Αλλά…
Και από την στιγμή που υπάρχει ένα τόσο μεγάλο «αλλά…» καλύτερα να επιβληθεί η μαγνητοφώνηση της διαδικασίας. Τότε όλοι θα είναι πιο προσεκτικοί…
