Ὁ νόμος τοῦ Λύντς, ἡ Δικαιοσύνη καί ἡ Ἀδαμαντία Οἰκονόμου
ΟΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ εἶναι κατηγοροῦσα ἀρχή. Εἰσηγοῦνται ποινές. Δέν ἀποφασίζουν ποινές. Τά δικαστήρια ἐφαρμόζουν τόν νόμο. Δέν ἐκδίδουν πολιτικές ἀποφάσεις. Τά δικαστήρια προσαρμόζουν τά πραγματικά περιστατικά μιᾶς ποινικῆς ὑποθέσεως –ὅπως αὐτά προκύπτουν ἀπό τό ἀποδεικτικό ὑλικό, τίς ἐκθέσεις πραγματογνωμόνων καί τίς μαρτυρικές καταθέσεις– στόν νόμο. Ἐάν ὁ νόμος παραβιάζεται, κηρύσσουν ἐνόχους τούς κατηγορουμένους. Ἐάν δέν παραβιάζεται, τούς ἀπαλλάσσουν. Καί ἄν τά δικαστήρια κάνουν λάθος, τότε οἱ ἀποφάσεις τους «πέφτουν» εἴτε στόν δεύτερο βαθμό εἴτε στόν Ἄρειο Πάγο. Οὐδείς ἀνεξέλεγκτος. Αὐτές τίς αὐτονόητες ἀρχές μοιάζει νά ἀγνοεῖ τό πολιτικό καί μηντιακό μας σύστημα τόν τελευταῖο καιρό. Ὅπως μοιάζει νά ἀγνοεῖ καί τό κλῖμα «Ἕως Ἐδῶ» πού ἐπικρατεῖ στήν βάση τῆς Δικαιοσύνης, στούς νεωτέρους δικαστές, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀπαυδήσει νά βλέπουν συναδέλφους τους νά ἀποτελοῦν τόν σάκκο τοῦ μπόξ τῶν πολιτικῶν, τῶν δημοσιογράφων καί τῶν social media.
Οἱ 193 ἀποχές Ἐφετῶν στήν πρόσφατη συνεδρίαση τῆς Ὁλομελείας πού συνεκλήθη μέ ἀντικείμενο τήν ἀφαίρεση τοῦ φακέλου Novartis ἀπό τήν εἰσαγγελέα Διαφθορᾶς Ἑλένη Τουλουπάκη ἦταν ἕνα ἠχηρότατο μήνυμα πού ἰσοδυναμοῦσε ἀπό… πραξικόπημα μέχρι ἐπανάσταση! Καί προβλημάτισε. Οἱ δικαστές καί οἱ εἰσαγγελεῖς εἴτε πρόκειται γιά τήν Novartis, εἴτε πρόκειται γιά τήν Χρυσή Αὐγή, εἴτε πρόκειται γιά τό αἴτημα ἀποφυλακίσεως πρώην ὑπουργοῦ τοῦ ΠΑΣΟΚ, εἴτε γιά ἄλλες ἐκκρεμεῖς ποινικές ὑποθέσεις, ἕνα πρᾶγμα ζητοῦν: νά σταματήσουν οἱ παρεμβάσεις. Εἴτε ἀτομικές εἴτε συλλογικές. Νά ἀφεθοῦν νά κάνουν τό λειτούργημά τους καί νά ἐκπληρώσουν τόν ὅρκο τους. Δέν συνεκδικάζουν οἱ δικαστές παρέα μέ τά κόμματα, τά μέσα ἐνημερώσεως καί ἄλλους δημοσίους παράγοντες. Στούς μόνους πού δίδουν λόγο εἶναι ἡ συνείδησίς τους καί τά ἁρμόδια πειθαρχικά ὄργανά τους. Διότι ἄν ἴσχυε κάτι διαφορετικό, νά παραχωροῦσαν τήν θέση τους στόν πρῶτο περαστικό γιά νά εἰσηγεῖται ὅ,τι θέλουν οἱ μηνυτές ἤ οἱ κατηγορούμενοι. Εἰς μάτην ὅμως. Κανείς δέν ἀκούει. Κάποιοι ἀπαιτοῦν τήν ἔκδοση καταδικαστικῶν ἀποφάσεων μέ ἰδεολογικά κριτήρια καί ὄχι βάσει τοῦ ποινικοῦ νόμου. Κάποιοι οἱ ὁποῖοι δέν ἦταν στήν αἴθουσα πού ἐδικάζετο ἡ «Χρυσή Αὐγή» ἐπί τέσσερα ὁλόκληρα χρόνια σπεύδουν νά ἀξιολογήσουν νομικῶς τό ἀποδεικτικό ὑλικό βάσει τῶν ἐπιθυμιῶν τους, ἐνῶ δέν ἐπιτρέπουν σέ αὐτούς πού ἦταν ἐκεῖ, ὡς θεσμικοί παράγοντες τῆς δίκης, καί δέν ἔλειψαν λεπτό, νά ἔχουν γνώμη! Κάποιοι ἀπαιτοῦν λαϊκή δικαιοσύνη καί ὄχι τακτική δικαιοσύνη. Αὐτό πού συμβαίνει ἀπό χθές εἶναι πρωτοφανές: ἡ φωτογραφία τῆς εἰσαγγελέως Ἀδαμαντίας Οἰκονόμου εἶναι στήν πρώτη σελίδα ὅλων τῶν ἀριστερῶν ἐφημερίδων καί sites, ἐπειδή τόλμησε νά εἰσηγηθεῖ στό δικαστήριο ὅτι:
– ἡ Χρυσή Αὐγή δέν εἶναι ἐγκληματική ὀργάνωση, ἐπειδή δέν προέκυψαν κεντρικός σχεδιασμός καί στοχοποίησις προσώπων
– ἡ ἰδεολογία τῶν κομμάτων εἶναι ποινικῶς ἀδιάφορη. Οἱ πράξεις ἀξιολογοῦνται.
Ἡ ἄποψις αὐτή τῆς εἰσαγγελέως δέν συνιστᾶ ἀπόφαση ἀλλά εἰσήγηση. Ὁ Κῶδιξ Ποινικῆς Δικονομίας προνοεῖ ὥστε τό δικαστήριο νά σχηματίσει ἄποψη ἀφοῦ ἀκούσει τούς συνηγόρους πολιτικῆς ἀγωγῆς καί τούς συνηγόρους ὑπερασπίσεως. Ἄν δέν ἀντέχουν τά ἐπιχειρήματα τῆς εἰσαγγελέως στήν βάσανο τῆς ποινικῆς ἀξιολογήσεως οἱ συνήγοροι πολιτικῆς ἀγωγῆς, θά τά καταρρίψουν μέ περισσή εὐκολία. Ἄν ἀντέξουν θά τά υἱοθετήσει –θά δοῦμε σέ ποιό βαθμό ἄν– τό Δικαστήριο. Αὐτό εἶναι τό νομικό μας σύστημα. Δέν ἔληξε, λοιπόν, χθές ἡ δίκη γιά τήν δολοφονία τοῦ Παύλου Φύσσα. Τώρα ἀρχίζει. Τώρα θά ἀναμετρηθοῦν τά ἐπιχειρήματα καί οἱ ἀποδείξεις. Ὁ δολοφόνος τοῦ Παύλου Φύσσα θά ὁδηγηθεῖ στήν φυλακή. Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία. Ὡς πρός αὐτό, θά ἀποδοθεῖ δικαιοσύνη. Ὡς πρός τήν ποινική ἀξιολόγηση τῶν ὑπολοίπων μελῶν τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ὅμως, ἄν ἦταν οἱ ἠθικοί αὐτουργοί τῆς δολοφονίας του, θά ἀποφασίσει τό Δικαστήριο σέ πλήρη σύνθεση. Καί γιά νά ἀποφασίσει δίκαια πρέπει νά ὑπάρξει ἡσυχία. Μακρυά ἀπό πιέσεις πρός τήν δικαιοσύνη, προκειμένου νά ἐκδώσει τήν μία ἤ τήν ἄλλη ἀπόφαση.
Προτρέπουμε, λοιπόν, κάθε ἕναν πού φιλοδοξεῖ νά παρέμβει σέ διαδικασία ἐνώπιον τῆς Δικαιοσύνης τό ἑξῆς: Πάψτε νά στοχοποιεῖτε τούς Ἕλληνες Δικαστές καί Εἰσαγγελεῖς.
Πάψτε νά ἐφαρμόζετε πρακτικές πού ὁμοιάζουν μέ τόν νόμο τοῦ Λύντς. Πάψτε νά διακινεῖτε φωτογραφίες καί νά ζητεῖτε τό ὄνομα τῆς εἰσαγγελέως πού ἔδωσε ἄδεια γιά νά εἰσέλθει στό οἰκιακό ἄσυλο καταληψιῶν ἡ Ἀστυνομία. Δέν τρομάζουν οἱ δικαστές πλέον. Ἔχουν διαβεῖ καί αὐτοί τόν δικό τους Ρουβίκωνα. Καί πρίν ἀνέβουν στήν ἕδρα γιά νά ποῦν τίς ἀπόψεις τους, ζυγίζουν καί τίς ἀντιδράσεις πού προκαλοῦν αὐτές. Ἐάν ἀδιαφοροῦν γι’ αὐτές, ἄν δέν φοβοῦνται, τότε ἄς ἐκτιμηθεῖ ὅτι εἶναι ἀποφασισμένοι. Οἱ δικαστές δέν εἶναι ὑπηρέτες κανενός κόμματος, κανενός πρωθυπουργοῦ, κανενός πολιτικοῦ ἀρχηγοῦ. Εἶναι ὑπηρέτες τοῦ Συντάγματος καί τοῦ νόμου. Μόνον! Σέ αὐτό ἔδωσαν τόν ὅρκο τους.
