Ἡ παρέμβασις τῆς «Ἑστίας» στήν ΔΕΘ γιά τίς ἑλληνοαμερικανικές σχέσεις
ΔΥΝΑΜΙΚΟ «παρών» ἔδωσε ἡ «Ἑστία» στήν ἐφετινή Διεθνῆ Ἔκθεση Θεσσαλονίκης. Ὁ Διευθυντής τῆς ἐφημερίδος Μανώλης Κοττάκης ἀπεδέχθη τιμητική πρόταση ἀπό τόν Πρόεδρο τοῦ Ἀθηναϊκοῦ Πρακτορείου Εἰδήσεων κ. Μιχάλη Ψύλλο νά ὁμιλήσει σέ συνέδριο πού διοργανώθηκε στό ἀμερικανικό περίπτερο μέ θέμα τήν σύσφιγξη τῶν σχέσεων μεταξύ τῶν δύο χωρῶν μετά τήν ἔξοδο ἀπό τά μνημόνια.
Στό συνέδριο, κατά τήν διάρκεια τοῦ ὁποίου ἀπηύθυναν χαιρετισμούς ὁ πρέσβυς τῶν ΗΠΑ Τζέφφρυ Πάυατ, ὁ ὑπουργός Ἐσωτερικῶν Ἀλέξης Χαρίτσης καί ὁ Πρόεδρος τοῦ ΑΠΕ Μιχάλης Ψύλλος, ὁ διευθυντής τῆς ἐφημερίδος μας ὁμίλησε ἀνοικτά καί χωρίς περιστροφές γιά τά ἀνταλλάγματα πού ὀφείλει ἡ Δύσις στήν Ἑλλάδα γιά τήν προσφορά της στήν συμμαχία στά δύσκολα χρόνια. Ἀκολουθεῖ τό πλῆρες κείμενο τῆς ὁμιλίας τοῦ κυρίου Κοττάκη:
«Κύριε Ὑπουργέ,
κύριε πρέσβη,
κύριε Δήμαρχε Θεσσαλονίκης,
κύριε Πρόεδρε τοῦ Ἀθηναϊκοῦ Πρακτορείου Εἰδήσεων,
Διευθύνω ἐδῶ καί ἑνάμισυ χρόνο μιά ἱστορική ἐφημερίδα, τήν «Ἑστία», ἡ ὁποία κυκλοφόρησε πρώτη φορά ὑπό μορφή περιοδικοῦ, τό 1876. Συνηθίζω νά ἀποκαλῶ τήν “ Ἑστία” …ἐθνική μαμά καθώς τά μάτια της πολλά ἔχουν δεῖ σέ αὐτά τά σχεδόν 150 χρόνια κυκλοφορίας της. Πολλά ἔχουν ὑπομείνει. Ἔχουν δεῖ Κινήματα, Δικτατορίες, Πραξικοπήματα, Ἐμφυλίους, Ἐθνικούς Διχασμούς, Ξένες Κατοχές, Γερμανούς, Τούρκους, Βουλγάρους. Ἔχουν δεῖ Παγκοσμίους Πολέμους, Πεῖνα, Φτώχεια, Προσφυγιά, Ἀπώλειες ἐδαφῶν, Ἐθνικές τραγωδίες, σύνορα τῆς Ἑλλάδος μέχρι τήν Λάρισα, τά πάντα!
Ὅλη ἡ ἐθνική ζωή τῆς ὄμορφης πλήν παράξενης πατρίδας μας ἔχει περάσει μέσα ἀπό τίς στῆλες της. Καί παράλληλα ἀπό τίς στῆλες τῆς ἐφημερίδας μας ἔχει καταγραφεῖ ἡ μακρά πορεία τῶν ἑλληνοαμερικανικῶν σχέσεων, οἱ ὁποῖες ἄρχισαν νά γίνονται πιό στενές ἀπό τήν δεκαετία τοῦ 1950. Τόν καιρό πού ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς συναντᾶτο μυστικά μέ τόν Ἄνδριου Νάτσιος στά σινεμά τῶν Ἀμπελοκήπων, προκειμένου νά συντονίσουν ἀθόρυβα τόν βηματισμό τους, μακρυά ἀπό τά ἀδιάκριτα βλέμματα.
Στίς στῆλες τῆς παραδοσιακά ἀντικομμουνιστικῆς καί ἀντισοβιετικῆς “ Ἑστία” ἔχει ἐπίσης καταγραφεῖ ἡ καμπύλη τῶν σχέσεων μεταξύ Ἑλλάδος – ΗΠΑ, τό θερμόμετρο συμπάθειας ἤ καί ἀντιπάθειας πού ὑπῆρχε μιά ἐποχή: Ὁ φιλοαμερικανισμός ἐξ αἰτίας τοῦ σχεδίου Μάρσαλλ, ἡ ἀπογοήτευση ἐξ αἰτίας τῆς στάσης τῶν ΗΠΑ στόν διαμελισμό τῆς Κύπρου μας καί στήν ἐπιβολή τῆς δικτατορίας, ἡ ἔξαρση τῶν παθῶν πού πυροδότησαν τό ΠΑΣΟΚ καί ἡ Ἀριστερά τήν δεκαετία τοῦ 1980, ἡ νέα φάση συμπάθειας πρός τίς ΗΠΑ πού διανύουμε τώρα. Προφανῶς λόγω τῆς στάσης τῶν ΗΠΑ στήν ἑλληνική κρίση, εἰδικῶς τοῦ Προέδρου Ὀμπάμα καί τῶν ὑπουργῶν Λιού καί Γκάιτνερ.
Ὑπό αὐτή τήν ἔννοια ἡ ἔξοδος τῆς Ἑλλάδας ἀπό τά μνημόνια καί ἡ ἄρση τῆς ἐπιτροπείας γιά τήν ματιά τῆς “ Ἑστία” προφανῶς εἶναι καί μιά σημαντική στιγμή στήν ἐθνική ζωή (ἐφ’ ὅσον τήν ἀξιοποιήσουμε ὅπως πρέπει), ἀλλά ταυτόχρονα δέν παύει νά εἶναι ἕνα ἀκόμη ἐθνικό ἐπεισόδιο, μέ χάππυ ἔντ, στήν μακρά πορεία μας.
Ἡ Ἑλλάδα ἔτσι θά πορεύεται μέσα στούς αἰῶνες. Μέ τά πάνω της καί τά κάτω της. Ἡ γεωγραφία γιά τήν ὁποία ἔγραψε τό ὑπέροχο τελευταῖο βιβλίο του ὁ Ρόμπερτ Κάπλαν ἄλλοτε τήν ἐκδικεῖται και ἄλλοτε τήν ἐπιβραβεύει. Ζοῦμε σέ μιά περιοχή πού ὅλα εἶναι ρευστά. Τίποτε μόνιμο. Τίποτε ὁριστικό.
Τά σύνορά μας ἄλλαξαν ὀκτώ φορές μέχρι νά φθάσουμε στήν ἐθνική ὁλοκλήρωση τό 1947 μέ τήν ἐνσωμάτωση τῶν Δωδεκανήσων. Ἐδῶ πού βρισκόμαστε σήμερα, αὐτό τό σημεῖο, πρίν ἀπό ἑκατόν ἑπτά χρόνια, δέν ἀνῆκε στήν ἑλληνική κυριαρχία. Ἦταν ὀθωμανικό. Καί τά ἑκατό χρόνια δέν εἶναι μακρυά, ἔτσι; Μιά στιγμή στόν ἱστορικό χρόνο!
Ἄν θελήσουμε, κύριε πρέσβη, κύριε ὑπουργέ, νά ἀναστοχαστοῦμε τί συνέβη αὐτά τά ὀκτώ θυελλώδη χρόνια τῆς κρίσης, ἡ ὁποία ἄς μήν τό ξεχνᾶμε πυροδοτήθηκε μετά τήν κατάρρευση τῆς “Λήμαν Μπράδερς” στήν Ἀμερική γιά νά μεταδοθεῖ μετά ταχέως στό εὐρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, θά καταλήξουμε στό ἑξῆς:
Ἡ πατρίδα μας σήκωσε σέ αὐτό τό διάστημα τεράστια βάρη γιά λογαριασμό τῆς Δύσης. Δέν ἐννοῶ μόνο οἰκονομικά βάρη ἀσφαλῶς. Ἐννοῶ καί ἄλλα.
Σήκωσε τό βάρος τῆς διαχείρισης τοῦ προσφυγικοῦ σταματώντας τήν ἐπέλαση τῶν τζιχαντιστῶν πρός τήν Εὐρώπη στά σύνορά της. Αὐτή εἶναι ἡ ἀποστολή μας γιά λογαριασμό τῆς Δύσης ἀπό τήν ἐποχή τῶν Περσικῶν Πολέμων ἄλλωστε. Νά ἀναχαιτίζουμε τήν Ἀνατολή. Ἐν ἀνάγκη καί νά τήν ἐνσωματώνουμε. Ἀφομοιώνουμε λόγω τῆς γεωγραφίας τόν ξένο πιό εὔκολα ἀπό τήν Εὐρώπη.
Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἐπίσης πυλώνας σταθερότητας στά Βαλκάνια. Τά Βαλκάνια πού εἶναι μιά στρατηγική ζώνη ἐδάφους, ἡ ὁποία ξεκινᾶ ἀπό τά Δαρδανέλλια καί φθάνει μέχρι τήν Ἀδριατική. Μία ζώνη τήν ὁποία ἐπιχείρησαν νά ἁλώσουν μέσω τῆς θρησκείας πρῶτα οἱ Τοῦρκοι καί ἔπειτα ἄλλες δυνάμεις. Ἡ Ἑλλάδα παρέμεινε ψύχραιμη ἀπέναντι στίς προκλήσεις τοῦ ἀνατολικοῦ γείτονά της καί πάντως λειτούργησε καί λειτουργεῖ ὥς σήμερα ὡς νοητό σύνορο τῆς Δύσης.
Σήμερα λοιπόν πού «ἑορτάζουμε» τήν ἔξοδο ἀπό τά μνημόνια, αὐτό πού περιμένει κάθε Ἕλληνας πατριώτης ἀπό τίς ΗΠΑ εἶναι νά πράξουν τό αὐτονόητο καθῆκον τους χωρίς κἄν νά τό ζητήσουμε. Ἡ οἰκονομία καί ἡ γεωγραφία, ἡ ρευστότητα καί ἡ γεωπολιτική πᾶνε μαζί σέ αὐτή τήν περιοχή.
Ἡ πατρίδα μας σιωπηρά καί χωρίς τυμπανοκρουσίες κάνει τό καθῆκον της ἀπέναντι στήν Δύση χωρίς νά ζητᾶ. Πρέπει μιά στιγμή στήν ἐθνική μας ζωή νά κάνει καί ἡ Δύση τό καθῆκον της ἀπέναντί μας χωρίς νά τό ζητήσουμε.
Ξέρουμε ποιά εἶναι ἡ κατάστασή μας σήμερα καί ποιά τά ἐπίπεδα ἰσχύος μας, ἀλλά ξέρουμε καί κάτι ἀκόμη: Εἴμαστε ὑπερήφανος λαός.
Δύο εἶναι τά κρίσιμα διακυβεύματα γιά τόν ἑλληνικό λαό αὐτή τήν ἐποχή: Ρευστότητα, νά πέσει χρῆμα στήν ἀγορά καί ἀσφάλεια-σταθερότητα. Γιά τίς ἐπενδύσεις δέν ἔχουμε αὐταπάτες. Τό κεφάλαιο στόν καπιταλισμό δέν διατάσσεται. Πάει μόνο ὅπου ὑπάρχει κέρδος χωρίς country risk, καί ὅπου φυσικά ὑπάρχει χαμηλή φορολογία εἶναι θέμα ἀναθεώρησης τοῦ Συντάγματός μας αὐτό. Δική μας δουλειά ἄρα. Τά ἄλλα ὅμως γίνονται.
Χρειαζόμαστε ρευστότητα γιατί γνωρίζουμε ἀπό πληροφορίες ὅτι μέσα στά ἑπόμενα δύο χρόνια οἱ ροές χρήματος μέσω τῶν διεθνῶν χρηματαγορῶν θά περιοριστοῦν δραματικά, ἡ πρόσβαση γιά ὅλους στόν πλανήτη θά περιοριστεῖ δραματικά. Ἐμεῖς ἀπό τώρα πρέπει νά κάνουμε τόν προγραμματισμό μας, ἄν θέλουμε νά παραμείνουμε ἔξω ἀπό τά μνημόνια. Στήν Ἑλλάδα λέμε «ἔχει ὁ Θεός», πράγματι, πρέπει νά ἔχουν ὅμως καί οἱ ἀγορές. Γιατί τούς δανειστές παρά τά χαμηλά ἐπιτόκιά τους δέν τούς νοσταλγοῦμε καθόλου. Ἐμεῖς ἔχουμε ἀνάγκη ὑψηλά ἐπιτόκια ἀξιοπρέπειας!
Οἱ Ἕλληνες χρειαζόμαστε ἐπίσης ἀσφάλεια. Τό χρῆμα πάει μόνο ἐκεῖ πού ὑπάρχει ἀσφάλεια. Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος, κύριε πρέσβη, ἔλεγε πώς σύνορα πού τά διαβαίνουν ἐμπορεύματα δέν τά διαβαίνουν οἱ στρατοί.
Ἀλλά γιά νά τά διαβαίνουν ἐμπορεύματα πρέπει νά ὑπάρχουν ἐγγυήσεις. Ἐγγυήσεις στόν Βορρᾶ, ἐγγυήσεις καί στό Νότο. Γνωρίζουμε ἀπό τήν γεωγραφία ὅτι ἀπό τό σύνολο τῆς ἐπικράτειάς μας ἐνδιαφέρει τίς ΗΠΑ περισσότερο ἀπό κάθε τί ἄλλο, ἡ ζώνη τοῦ Βορρᾶ στήν ὁποία ἀναπτύσσονται οἱ Ρῶσσοι καί οἱ Κινέζοι, ἡ Κρήτη λόγω Σούδας καί τό Αἰγαῖο. Σημαντικός θαλάσσιος ἐμπορικός καί ὄχι μόνο δρόμος.
Ἐγγυηθεῖτε τά σύνορα λοιπόν! Ἐπικαιροποιεῖστε τίς δεσμεύσεις πού ἀνέλαβε ἡ κυβέρνηση Κάρτερ ἀπέναντι τῆς Ἑλλάδος τό 1976. Ἐγγυηθεῖτε τά σύνορα καί στήν Θράκη. Σπούδασα ἐκεῖ, ἔζησα σέ μουσουλμανική γειτονιά, ἔκανα μαζί τους ραμαζάνι, ἔκαναν μαζί μου Χριστούγεννα, τό πείραμα τῆς συνύπαρξης Ὀρθοδοξίας ‒ Ἰσλάμ εἶναι ἀπίστευτα ἐπιτυχημένο. Ἕναν αἰῶνα τώρα ἐκεῖ μέ ἀπόφαση τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου ἐφαρμόζεται ἤπιο καθεστώς Σαρία, πρωτοφανές γιά τήν Δύση, καί ἡ περιοχή αὐτή δέν γέννησε οὔτε ἕναν τζιχαντιστή. Ἐμεῖς ἔχουμε τό Ἰσλάμ ἐνταγμένο στίς κρατικές δομές καί κερδίζουμε.
Ἐγγυηθεῖτε τά σύνορα στόν Βορρᾶ μέ ἐπενδύσεις. Κατανοητοί οἱ φόβοι γιά τό λιμάνι τῆς Θεσσαλονίκης καί τῆς Ἀλεξανδρούπολης, δύο ἄλλες παγκόσμιες δυνάμεις ἐρίζουν γιά τόν ἐμπορικό ἔλεγχό του, ἀλλά ὅποιος ἐνδιαφέρεται γι’ αὐτό ἄς τό δείξει. Ὑπάρχουν στιγμές στόν καπιταλισμό πού τό κεφάλαιο πρέπει νά διατάσσεται νά ἐπενδύσει κάπου.
Ἐγγυηθεῖτε, ἐπίσης, τά σύνορα στό Νότο καί εἰδικά στό Αἰγαῖο. Δέν εἶμαι ὁ πρῶτος πού σκέπτεται ὅτι ὁ ἀμερικανικός στόλος πρέπει νά ἐλλιμενίζεται στό Ἀγαθονήσι.
Ἐγγυηθεῖτε, τέλος, ἀποφασιστικά τήν προστασία τοῦ ὑποθαλάσσιου πλούτου μας ἀνατολικά τῆς Κρήτης, χαιρετίζουμε τήν παρουσία τῆς ExxonMobil στήν περιοχή. Ἄν κάνετε ἐσεῖς γιά μιά φορά τό πρῶτο βῆμα, χωρίς νά τό ζητήσουμε ἐμεῖς, τότε ἡ ἔγκριση μιᾶς πολυετοῦς συμφωνίας γιά την Σούδα ἔναντι τῆς ἐτήσιας σημερινῆς θά ἐγκριθεῖ ἀπό τόν ἑλληνικό λαό.
Ὄχι ἀπό τό Κοινοβούλιο. Ἀπό τόν ἑλληνικό λαό. Οἱ Ἕλληνες εἴμαστε ἔμπειρος λαός καί δίκαιος. Ξέρουμε να ἀνταποδίδουμε.
Συμπεραίνω λοιπόν:
Ἡ ἐποχή μετά τά μνημόνια εἶναι ἡ ἐποχή τῶν προκλήσεων, ἐποχή τῶν κινδύνων μά καί ἡ ἐποχή τῶν προσδοκιῶν. Αὐξημένων προσδοκιῶν, ὄχι μειωμένων προσδοκιῶν. Γιά μιά φορά ἄς κινηθοῦμε ἀποφασιστικά καί ἄς ἀδράξουμε τήν ἡμέρα. Θά τό πῶ στά Λατινικά καί ἄς τελοῦν ὑπό διωγμό αὐτές τίς ἡμέρες: Carpe Diem. Οἱ προκλήσεις εἶναι μπροστά μας.».
