Ἐπιμήκυνσις δανείων, μείωσις συντάξεων, περικοπή ἀφορολογήτου
ΧΡΕΟΣ συντάξεις καί ἀφορολόγητο συνιστοῦν τίς τρεῖς ἐγγυήσεις γιά τίς ἀγορές, γιά τήν ἐποχή μετά τήν ἔξοδο τῆς χώρας ἀπό τό χρηματοδοτικό πρόγραμμα. Ἡ χώρα ἔλαβε χθές δεκαετῆ ἐπιμήκυνση τοῦ χρόνου ἐνάρξεως τῆς ἀποπληρωμῆς τοῦ δευτέρου δανείου τοῦ EFSF (ὕψους 96 δισ. εὐρώ), γεγονός πού σημαίνει ὅτι γιά τό συγκεκριμένο διάστημα δέν θά πληρώνει τόκους, μέ εὐνοϊκές ἐπιπτώσεις στόν Προϋπολογισμό. Ἐπικουρικῶς, στήν ἴδια κατεύθυνση, λειτουργοῦν ἡ μείωσις τῶν συντάξεων (κυρίων καί ἐπικουρικῶν) κατά 18% κατά μέσο ὅρο τό 2019 καί ἡ μείωσις τοῦ ἀφορολογήτου ἀπό τό 2020. Ἀπό συντάξεις καί ἀφορολόγητο ἡ ὠφέλεια γιά τόν Προϋπολογισμό θά εἶναι 2% τοῦ ΑΕΠ. Τά προηγούμενα ἐνισχύονται δευτερογενῶς καί ἀπό τά ὑψηλά πρωτογενῆ πλεονάσματα πού ἔχει ὑποσχεθεῖ νά ἐπιτυγχάνει (3,5%) μέχρι τό 2022 ἡ Κυβέρνησις. Ἡ συνδυαστική δημοσιονομική δρᾶσις τῶν προηγουμένων παραγόντων λειτουργεῖ ἐνισχυτικά τῆς προσπάθειας ἐξόδου τῆς χώρας στίς ἀγορές πού ἐπιβοηθεῖται καί μέ τήν δημιουργία ἑνός ἀποθεματικοῦ ἀσφαλείας τῆς τάξεως περί τῶν 25 δισ. εὐρώ. Μεταξύ τῶν ἄλλων μέτρων ἐλαφρύνσεως τοῦ χρέους πού συνεφωνήθησαν στό προχθεσινό Eurogroup, εἶναι ἡ ἐπιστροφή τῶν κερδῶν τῶν κεντρικῶν τραπεζῶν τῆς Εὐρωζώνης καί τῆς ΕΚΤ ἀπό ἑλληνικά ὁμόλογα πού ἔχουν στήν κατοχή τους. Τά κέρδη θά ἀποδοθοῦν σταδιακῶς καί θά συνδέονται μέ τήν ἐνισχυμένη ἐπιτήρηση, δηλαδή τήν ἐπίτευξη τῶν δημοσιονομικῶν στόχων καί τήν ὑλοποίηση τῶν μεταρρυθμίσεων ἀπό ἑλληνικῆς πλευρᾶς.
Προβλέπεται, ἐπίσης, ἡ κατάργησις τῆς προσαυξήσεως τοῦ ἐπιτοκίου, πού ἀφορᾶ στό δάνειο τῆς δεύτερης διασώσεως τῆς Ἑλλάδος, ὕψους 130,9 δισ. εὐρώ, ἐνῶ ἀπεφασίσθη τό ὕψος τῆς τελευταίας δόσεως νά εἶναι 15 δισ. εὐρώ, ἐκ τῶν ὁποίων τά 3,3 δισ. εὐρώ θά χρησιμοποιηθοῦν γιά τήν πρόωρη ἀποπληρωμή τῶν δανείων τοῦ ΔΝΤ. Ἡ Ἑλλάς ἐν συνεχεία μπορεῖ νά ἐπιλέξει ἐάν θά ἀποπληρώσει καί τά ὑπόλοιπα δάνεια τοῦ ΔΝΤ μέ χρήση ἄλλων χρηματοδοτικῶν μέσων. Τά ὑπόλοιπα τῆς δόσεως μαζί καί μέ τά διαθέσιμα τῆς χώρας θά δημιουργήσουν τό περιβόητο «μαξιλάρι» ρευστότητος περίπου 24,1 δισ. πού ἐκτιμᾶται ὅτι θά καλύψει τίς χρηματοδοτικές ἀνάγκες τοῦ δημοσίου γιά 22 μῆνες μετά τό τέλος τοῦ προγράμματος. Βάσει τῆς ἀποφάσεως ἡ Ἑλλάς θά πρέπει νά παραγάγει ἐτήσια πρωτογενῆ πλεονάσματα 2,2% τοῦ ΑΕΠ τό 2023 μέχρι τό 2060, ἐνῶ θά πρέπει νά ὁλοκληρώσει καί ὅλες τίς μεταρρυθμίσεις πού ἔχουν συμφωνηθεῖ. Ἀναφορικῶς μέ τόν λεγόμενο γαλλικό μηχανισμό, αὐτός πρόκειται νά ἐνταχθεῖ στά μακροπρόθεσμα μέτρα καί θά χρησιμοποιηθεῖ μόνον ἐφ’ ὅσον χρειασθεῖ. Προβλέπει τήν σύνδεση τῆς ἀποπληρωμῆς τῶν δανείων μέ τήν ἀνάπτυξη. Ὅσο μεγαλύτερη εἶναι ἡ αὔξησις τοῦ ΑΕΠ τόσο ὑψηλότερες θά εἶναι οἱ ἀποπληρωμές, ἐνῶ σέ περιόδους κρίσεως ἡ χώρα θά καταβάλλει μικρότερα ποσά ἤ καί καθόλου. Ὁ μηχανισμός δέν θά εἶναι αὐτόματος ὅπως ζητοῦσε τό ΔΝΤ, ἀλλά θά χρειάζεται γιά τήν ἐνεργοποίησή του ἀπόφαση τοῦ Εurogroup.
Οἱ χῶρες τῆς Εὐρωζώνης γιά νά ἀποσπάσουν τό «πράσινο φῶς» τοῦ ΔΝΤ, γιά τά μέτρα ἐλαφρύνσεως τοῦ χρέους, δεσμεύθηκαν ὅτι τό 2032 θά προχωρήσουν σέ ἀνάλυση τῆς βιωσιμότητος τοῦ χρέους, καί ἐάν κριθεῖ ἀναγκαῖο θά ληφθοῦν πρόσθετα μέτρα ἐλαφρύνσεως, ὑπό τήν προϋπόθεση ὅτι ἡ Ἑλλάς διατηρεῖ τά δημοσιονομικά της ἐντός τροχιᾶς. Συμφωνία ὑπάρχει καί σέ σχέση μέ τήν πρόταση τῆς Κομμισσιόν γιά μιά ἐνισχυμένη ἐποπτεία μετά τήν ἔξοδο ἀπό τό πρόγραμμα. Ἡ ἐνισχυμένη ἐποπτεία ἐφαρμόζεται γιά πρώτη φορά σέ χώρα πού ἐξέρχεται τοῦ μνημονίου, καί εἶναι ἐνδεικτικό στοιχεῖο τῆς ἰδιαιτερότητος τῆς ἑλληνικῆς περιπτώσεως ἀλλά καί τῆς ἐπιθυμίας τῶν ἑταίρων νά θέσουν ὑπό στενή παρακολούθησιν τήν οἰκονομία ὥστε νά ἀποφευχθεῖ ἕνας νέος ἐκτροχιασμός.
