Θυμᾶμαι ἐκείνη τήν προφητική ἐκπομπή τῆς Δήμητρας Λιάνη στήν τηλεόραση, πού εἶχε προκαλέσει πάταγο! Ὁ τίτλος ἦταν «Μισό-μισό»…
Εἶχε γίνει χαμός, καθώς ἀποκαλυπτόταν ὅτι ἡ κυρία πού πῆρε τήν ἐκπομπή στήν κρατική τηλεόραση ἦταν εὐνοουμένη τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου.
Βέβαια, δέν ἦταν οὔτε ἡ πρώτη οὔτε ἡ τελευταία εὐνοουμένη πού τρύπωνε στήν ἀγκαλιά τῆς τηλοψίας-τσιφλίκι τῶν ἑκάστοτε κυβερνήσεων. Ἦταν, ὅμως, ἡ ἐποχή πού τό ΠΑΣΟΚ εἶχε ἀρχίσει νά κουράζει. Τό εἶχε πεῖ ἤδη ἡ Μελίνα στόν Ἀνδρέα. «Πρόεδρε, δέν ἀρέσουμε πιά!…»
Ποτέ, ὅμως, ὁ τίτλος τῆς ἐκπομπῆς ἐκείνης δέν ἦταν τόσο ἐπίκαιρος ὅσο σήμερα. «Μισό-μισό»! Διότι ἔχουμε μισό-μισό σχεδόν κοινοβούλιο (151-149). Ἔχουμε μισή-μισή δημοκρατία, καθώς οἱ κανόνες της (κυρίως οἱ ἄγραφοι πλήν ἰσχυροί) παραβιάζονται κάθε τόσο.
Ἔχουμε μισούς-μισούς βουλευτές, καθώς κάποιοι ἀνήκουν σέ ἄλλο κόμμα ἀλλά μέ δήλωσή τους ἔχουν δεσμευθεῖ νά ψηφίζουν ὑπέρ τῶν ἀποφάσεων ἄλλου κόμματος!
Ἔχουμε μισά-μισά κόμματα, καθώς τά ἔκοψε στά δύο ἤ σέ περισσότερα κομμάτια ὁ «ψυχρός ἐκτελεστής» Ἀλέξιος Τσίπρας.
Ἔχουμε, ἐπίσης, μισούς-μισούς ὑπουργούς, καθώς ὁρισμένοι ἐξ αὐτῶν –καταγεγραμμένοι σέ βίντεο– ἔστελναν στό πῦρ τό ἐξώτερον τήν κυβέρνηση καί τώρα τήν ὑπηρετοῦν πιστότερα καί ἀπό τούς γηγενεῖς «συριζαίους».
Ἔχουμε μισή-μισή Μακεδονία, ἀφοῦ ἀποφασίσαμε νά χρίσουμε «Βόρεια» τό γειτονικό μας κράτος. Κάποιοι λένε ὅτι πᾶμε καί γιά μισό-μισό Αἰγαῖο ἀλλά δέν θέλω νά τό πιστέψω καί μᾶλλον δέν εἶναι ἔτσι). Ἔχουμε μισές-μισές μεγάλες φιλίες, καθώς ἡ μία πλευρά ἀποχαιρέτισε μέ Καβάφη καί ἡ ἄλλη μέ Γεώργιο Στρατήγη!
Ἔχουμε μισό-μισό τραπεζικό σύστημα, καθώς ἡ μία πλευρά θέλει στραπατσαρισμένους τούς δανειολῆπτες καί ἡ ἄλλη ψιλοκομμένους σάν τόν μακεδονικό πατσᾶ!
Μήν μοῦ πεῖτε ὅτι δέν ἀποθεώνεται στίς μέρες μας τό μισό-μισό. Μισή εἰλικρίνεια ἀπό τούς πολιτικούς, μισή (καί λειψή) συμπάθεια ἀπό τό κοινό πρός τούς πολιτικούς.
Μέ μισή καρδιά ξυπνᾶμε κάθε πρωί καί κοιτάζουμε μέ ἀγωνία τό γραμματοκιβώτιο, μήπως καί περιέχει κάποιο «μπουγιουρντί» ἀπό δημόσια ὑπηρεσία, τράπεζες, εἰσπρακτικές καί ὅ,τι ἄλλο κακό μπορεῖ νά μᾶς ἐπιφυλάσσει αὐτό τό ψυχρό μεταλλικό κουτί, πού κάποτε γέμιζε μέ γράμματα, γραμματόσημα (πᾶνε κι αὐτά) καί κάρτες εὐχετήριες (ποῦ νά τίς βρεῖς πιά)…
Ἔχουμε μισά-μισά τά κανάλια, καθώς μία μερίδα ὑποστηρίζει τήν κυβέρνηση καί μία ἄλλη τήν ξορκίζει μέ τόν ἀπήγανο! Ἄσε πού ἕνα ἀπό αὐτά εἶναι μισό-μισό μέ τούς Ἕλληνες ἀπό τή μία καί τούς Τούρκους ἀπό τήν ἄλλη νά μονομαχοῦν γιά κάποιες χιλιάδες εὐρώ (μήπως τά ἔπαθλα θά δοθοῦν σέ τούρκικες λίρες;)… Ἀλλά μήπως σταματᾶ ἐκεῖ τό μισό-μισό; Μέ τήν κρίση, ἔχουμε ἐπιστρέψει καί στά «μισαδάκια» τσιγάρα, καθώς τά κόβουμε στά δύο γιά νά ἔχουμε περισσότερα!
Ἀλλά μήπως σταματᾶ ἐδῶ τό «μισό-μισό»; Ἀκόμη καί αὐτές οἱ ὄμορφες Ἀλκυονίδες ἔγιναν… μισές-μισές! Ξυπνᾶς τό πρωί μέ λιακάδα, βγαίνεις μέ τό σακάκι καί τό μεσημέρι κάνει ψόφο «καί τῶν γονέων»!
Τί νά σᾶς πῶ, ἀγαπητοί; Εἴμαστε στόν ἀστερισμό τοῦ «μισοῦ». Μισή σύνταξη, μισός μισθός, μισές δαπάνες, μισές μερίδες! Τά μόνα ὁλόκληρα πού βλέπουμε εἶναι οἱ λογαριασμοί!
