Εἶχα τήν τύχη νά συνδεθῶ μέ φιλία εἰλικρινῆ καί στενότατη μέ τόν Γιῶργο Κατσιφάρα.
Ἐκεῖνος ἤξερε ὅτι «δέν εἶμαι Πασόκ» κι ἐγώ ἤξερα ὅτι «ἦταν μέ τόν Ἀνδρέα».
Ἡ φιλία μας κράτησε μέχρι τό τέλος καί ἔχω πολλά νά διηγηθῶ ἀπό τά «κατορθώματα» τοῦ Γιώργου, τόν ὁποῖο θεωρῶ ἕναν ἀπό τούς πλέον ἐπιτυχημένους ὑπουργούς Ναυτιλίας (ἴσως τόν πιό ἐπιτυχημένο) ἀπό τούς 35 ὑπουργούς Ναυτιλίας πού «πέρασαν ἀπό τά χέρια μου» ὡς συντάκτης τοῦ Ναυτιλιακοῦ ρεπορτάζ. Ὁ Κατσιφάρας πέτυχε ἐπειδή διέθετε δύο σπουδαῖα, γιά ἕναν πολιτικό, προτερήματα: ὑπάκουε στήν κοινή λογική καί ρωτοῦσε καί σχημάτιζε ἄποψη πρίν ἀποφασίσει γιά ὁτιδήποτε.
«Ὅταν ἐγώ εἶδα θάλασσα πρώτη φορά, δεκαεφτά χρόνων, καί ἔχω μπεῖ σέ καράβι ἐλάχιστες φορές, πῶς μπορῶ νά ἀποφασίσω γιά πράγματα πού δέν ξέρω; Καί τί μέ νοιάζει ἐμένα τί πιστεύει καί τί ψηφίζει ἐκεῖνος πού ξέρει καί μπορεῖ νά μέ συμβουλέψει;» ἔλεγε… Ἁπλά πράγματα «ἕνα κι ἕνα ἴσον δύο», πού λέμε…
Ὁ Κατσιφάρας, λοιπόν, ὅταν κάποιοι μέσα στό Πασόκ ἔθεσαν «θέμα Παπανδρέου», βγῆκε καί ἔκανε τήν περίφημη δήλωση: «Ἄν δέν ἦταν ὁ Ἀνδρέας, δέν θά μᾶς ἤξερε οὔτε ὁ θυρωρός τῆς πολυκατοικίας μας».
Καί ἦταν πράγματι ἔτσι. Ποιός ἤξερε τόν Ἄκη, ὅταν –καμαρώνοντας σάν διάνος, ἀναλάμβανε τό Ὑπουργεῖο «Δημοσίων Ἔργων»; Τόν Λαλιώτη ὅταν ἀναλάμβανε «Νέας Γενιᾶς»; Τόν Γεννηματᾶ ὅταν ἀναλάμβανε τό «Ἐσωτερικῶν» ἤ τόν Δροσογιάννη καί τόν Πέτσο, ὅταν ἀναλάμβαναν τά ὑφυπουργεῖα Ἐθνικῆς Ἀμύνης; Τόν Βερυβάκη ὅταν ὁρκιζόταν ὑπουργός Παιδείας; Εἶναι βέβαιο ὅτι πολύ περισσότερο γνωστοί ἦταν ὁρισμένοι ἀπό τούς θυρωρούς τῶν πολυκατοικιῶν, στίς ὁποῖες διέμεναν οἱ νέοι ὑπουργοί!
«Καί τί μᾶς τά λές ὅλα ἐτοῦτα καλοκαιριάτικα;» θά ἀναρωτηθεῖτε. Μά ἐπειδή διάβασα ὅτι ἡ κ. Τασία ἐπετέθη, λέει, στόν Τσίπρα (ὅπως καί κάποιοι ἄλλοι ἀπό τόν Σύριζα τοῦ 3,5%) καί τοῦ εἶπε «Μᾶς κατέστρεψες»!
Μέ δυό λόγια, φαίνεται ὅτι κάποιοι ἐκεῖ στήν Κουμουνδούρου, ὑπό τό βάρος τῆς δεινῆς ἥττας καί τῆς ἀπωλείας τῆς «κουτάλας», ἔχουν ὑποστεῖ καί ἀλλοίωση τοῦ φλοιοῦ συγκεκριμένου ὀργάνου τῆς κεφαλῆς τους!
Δηλαδή, γιά νά καταλάβω, νομίζει ἡ κ. Τασία ἤ ὅποιοι ἄλλοι «λιάζονται» μαζί της, ὅτι τό 31% τῶν πολιτῶν πού ψήφισαν ἐπέλεξαν «Σύριζα;» Αἰώρα πού τούς κούναγε!
Δέν ἔχουν καταλάβει ὅτι ὁ «Σύριζα» δέν εἶναι κόμμα ἀλλά πρόσωπο; Δέν κατάλαβαν ὅτι ἕνα κόμμα –γιά νά λέγεται κόμμα– πρέπει νά ἔχει ἐρείσματα: Στό συνδικαλιστικό κίνημα, στήν νεολαία, στήν Αὐτοδιοίκηση καί στίς Περιφέρειες; Ἀνύπαρκτος ὁ Σύριζα στούς ἀνωτέρω τομεῖς!
Δηλαδή ἡ κ. Κουντουρᾶ ἐξελέγη εὐρωβουλευτής ὡς «Σύριζα» καί ὄχι ὡς «ὑπόδειξη Τσίπρα»; Πῶς νά τό κάνουμε; Ὁ Τσίπρας ἦταν στόν Σύριζα «ἡ μῦγα μέσα στό γάλα».
Φυσιολογικά ἡττήθηκε ὁ Σύριζα ἀπό ἕνα κόμμα μέ σπουδαῖα ἐρείσματα στήν κοινωνία καί μέ ὀργάνωση καί ἱστορία, καί δύσκολα θά μπορέσει νά ἀντιπαρατεθεῖ στήν ΝΔ στό ἐγγύς μέλλον. Ἀλλά ἄν δέν ὑπῆρχε ὁ Τσίπρας, ὁ θυρωρός τῆς πολυκατοικίας στήν Κουμουνδούρου, σέ ἐλάχιστα ἀπό τά –ἐλέω Τσίπρα– στελέχη, θά ἄνοιγε τήν πόρτα!
