Στήν Ἑλλάδα ὁ πολιτισμός εἶναι μιά «περίεργη κατάσταση». Μέχρι τό 1971, ὁ πολιτισμός ὑπαγόταν –μέ τήν μορφή διαφόρων ὑπηρεσιῶν– στό Ὑπουργεῖο Παιδείας.
Ἡ στρατιωτική κυβέρνηση, τότε, ἵδρυσε «Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ» καί ἡ Μεταπολίτευση τό βρῆκε ἕτοιμο! Ἀπό τό συγκεκριμένο Ὑπουργεῖο πέρασαν πολιτικοί, ἀκαδημαϊκοί, ἠθοποιοί καί μουσικοί. Ἐπιτρέψτε μου, ἔχοντας θητεύσει σέ κάποιες καίριες θέσεις, ὑπαγόμενες ἀπ’ εὐθείας στόν ὑπουργό Πολιτισμοῦ, νά σᾶς πῶ ὅτι εἶχα ἐμπειρίες σχεδόν τραυματικές. Αὐτό, ὅμως, εἶναι ἄλλο θέμα καί θά καταλάβει ἀρκετό χῶρο σέ ἕνα βιβλίο πού ἑτοιμάζεται.
Ἀνάλογες ἐμπειρίες εἶχαν καί ἄλλοι ἄνθρωποι πού δέχθηκαν νά στηρίξουν τό «ὅραμα» κάποιων φίλων τους πολιτικῶν, «ὅραμα» τό ὁποῖο μετετράπη σέ ἐφιάλτη! Εἷς ἐξ αὐτῶν, ὁ ἀπό ἐτῶν φίλος, διακεκριμένος δικηγόρος Γεώργιος Ἀλ. Στεφανάκης, ὅστις, καλλιεργημένος καί εὐαίσθητος ὤν, δέχθηκε νά ὑπηρετήσει τό ὅραμα τοῦ Μάνου Χατζιδάκι καί ἀνέλαβε τήν προεδρία τῆς «Ὀρχήστρας τῶν Χρωμάτων». Ἦταν μιά ὑπέροχη ὀρχήστρα, τήν ὁποία «ἔτρεχαν» στενοί συνεργάτες τοῦ μεγάλου Μάνου καί ἐμεῖς, οἱ φίλοι τῆς μουσικῆς, ἀπολαμβάναμε τίς συναυλίες της. Ὁ Χατζιδάκις ἔφυγε ξαφνικά ἀπό τήν ζωή καί, καθώς ἡ βαρειά σκιά του δέν σκέπαζε πλέον τήν ἱδρυθεῖσα, μέ τρόπο ἀπολύτως ἀντισυμβατικό, ὀρχήστρα, ἐκρίθη ἀναγκαία ἡ μετατροπή της σέ Νομικό Πρόσωπο Ἰδιωτικοῦ Δικαίου, ἐπί ὑπουργίας τοῦ Θάνου Μικρούτσικου. Ἀπό τό 2008, ὁπότε «κόβεται» μέρος τῆς κρατικῆς ἐπιχορηγήσεως, ἀρχίζει ἡ μεγάλη περιπέτεια καί, στίς 14 Ἀπριλίου τοῦ ἰδίου ἔτους, ὁ Γ. Στεφανάκης ὑποβάλλει τήν παραίτησή του στόν τότε ὑπουργό Μιχ. Λιάπη. Τό Ὑπουργεῖο «θορυβεῖται» καί ἀρχίζει νά καταβάλλεται τμηματικά ἡ ἐπιχορήγηση. Τό 2010, ὅμως, τό ὅραμα γίνεται τραγωδία! Παραιτήσεις, ἀπεργίες τῶν μουσικῶν. Τό Ὑπουργεῖο «κόβει» τήν ἐπιχορήγηση, καί παράλληλα διακόπτει τήν ἐνίσχυση τῆς ὀρχήστρας καί ἡ «Στέγη Γραμμάτων» τοῦ Ἱδρύματος Ὠνάση.
«Τήν “Ὀρχήστρα τῶν Χρωμάτων” τήν “δολοφόνησαν” οἱ ὑπουργοί Πολιτισμοῦ Ν. Ξυδάκης καί Ἀρ. Μπαλτᾶς. Ὁ Μπαλτᾶς, μάλιστα, δέν μᾶς δέχθηκε οὔτε γιά συζήτηση» μοῦ εἶπε (πρώην) μέλος τοῦ διοικητικοῦ συμβουλίου. Καί ὁ Γ. Στεφανάκης συρόταν στά δικαστήρια καί τοῦ καταλογίζονταν χιλιάδες ἐπί χιλιάδων «γιά ὀφειλόμενες ἀσφαλιστικές εἰσφορές». Μέχρι πού κατεσχέθη καί λογαριασμός, τόν ὁποῖο εἶχε ἀπό κοινοῦ μέ τήν μητέρα του! Μπορεῖ νά εἶχε παραιτηθεῖ, ἀλλά τά δικαστήρια τόν «ἀναγνώριζαν» ὡς πρόεδρο τῆς ὀρχήστρας! Εἶχε ἐν τῶ μεταξύ χάσει –λόγω διακοπῆς τῶν ἐπιχορηγήσεων– καί τήν ρύθμιση τῶν «ἑκατό δόσεων», στήν ὁποία εἶχε ὑπαχθεῖ ἡ ὀρχήστρα, καί οἱ προσαυξήσεις στίς εἰσφορές ξανάρχισαν!
Προσφάτως, ὁ Γιῶργος Στεφανάκης ὑπέβαλε μιά ἀκόμη παραίτηση! Αὐτή τήν φορά στήν ὑπουργό Πολιτισμοῦ Μυρσίνη Ζορμπᾶ, ἡ ὁποία θά φέρει στήν Βουλή τροπολογία, μέ τήν ὁποία θά τεθεῖ τέλος στήν καταδίωξη τοῦ προέδρου καί ὅποιου ἄλλου, ὁ ὁποῖος θέλησε νά ὑπηρετήσει ἕνα «ὅραμα» εὐγενές καί εὔηχο! Καί, φυσικά, ἡ «Ὀρχήστρα τῶν Χρωμάτων», ὅπως καί τό «Θεατρικό Μουσεῖο» (ἴσως καί ἡ «Καμεράτα»), θά πάψουν νά ὑπάρχουν. Καί θά θεωρήσουμε ἐπιτυχία (!) τοῦ Ὑπουργείου τήν ἀπεμπλοκή τῶν προέδρων ἀπό τίς δικαστικές περιπέτειες! Κατά τά λοιπά, πολιτισμός!
