Τώρα, γιά νά λέμε τήν ἀλήθεια κ. Κικίλια μου, δέν ἦταν καί ὅ,τι καλύτερο ἡ φράση «εἴμαστε θωρακισμένοι ἔναντι τοῦ κορωνοϊοῦ», τήν ὁποίαν ἐκστομίσατε
Μελετῆστε τάς γραφάς πρίν ὁμιλήσετε, παρακαλῶ, διότι καί κάποιος ἄλλος ἔλεγε ὅτι «ἡ οἰκονομία μας εἶναι θωρακισμένη» καί πῆρε στόν λαιμό του ὁλόκληρη τήν τότε κυβέρνηση, ἴσως καί τήν χώρα, ἔ; Τό καλύτερο πού ἔχουμε νά κάνουμε ἔναντι τῆς «κατάρας» πού ἔρχεται ἀπό τήν Κίνα, εἶναι νά ὁμιλοῦμε λίγο καί νά κάνουμε δουλειά. Νά ἀνακοινώνουμε τά μέτρα καί νά τά θωρακίζουμε, κατά τρόπον ὥστε νά μήν μπορεῖ κανείς νά τά ἀγνοήσει ἄνευ συνεπειῶν, ἔ; Καί κάτι ἀκόμη. Μήπως θά πρέπει τά –ὅποια– μέτρα νά ἀρχίσουν νά ἐφαρμόζονται ἀπό τώρα στούς χώρους οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἄμεση σχέση μέ τήν Κίνα, τούς χώρους πού δέχονται κάθε τόσο ἐπισκέπτες καί ἐμπορεύματα ἀπό τήν χώρα τοῦ Μάο; Δέν εἶναι τόσο μακρυά ἀπό τό ὑπουργεῖο σας, σκεφτεῖτε το… Ἔλα, ὅμως, πού τώρα, πού καταπιάστηκα μέ τόν κορωνοϊό, ἦλθε στό μυαλό μου ἕνα ἄλλο, σοβαρό ἐπίσης, θέμα πού ἄμεση σχέση ἔχει μέ τό Ὑπουργεῖο Ὑγείας καί μέ ἐκεῖνο τῶν Οἰκονομικῶν… Μιλῶντας, λοιπόν, μέ φίλους ἰατρούς (μέ καταδιώκει ἡ Ἰατρική ἐπιστήμη. Ἀρνήθηκα νά ἀκολουθήσω τό ἐπάγγελμα τοῦ πατέρα μου, ἀλλά σχεδόν ὅλοι μου οἱ φίλοι εἶναι καθηγητές τῆς Ἰατρικῆς!) ἔμαθα γιά τά «Δυσίατα νοσήματα». Δηλαδή τίς νοσηρές ἐκεῖνες καταστάσεις καί τά νοσήματα, τά ὁποῖα ἀπαιτοῦν μακροχρόνια νοσηλεία ἤ θεραπεία, προσβάλλουν ἕνα ἤ περισσότερα ὄργανα καί χαρακτηρίζονται ἀπό ἐξάρσεις ἤ ὑφέσεις καί κατά σύστημα ἀφοροῦν σχεδόν τό σύνολο τῶν ἰατρικῶν ἐξειδικεύσεων. Ὡς «δυσίατα» χαρακτηρίζονται νοσήματα ὅπως ἡ νόσος Ἀλτσχάιμερ, ἡ σχιζοφρένεια, ἡ διπολική διαταραχή, ὁ ὑδροκεφαλισμός, ἡ σκλήρυνση κατά πλάκας, ἡ ἄνοια, οἱ τετραπληγίες, οἱ ρευματολογικές παθήσεις καί οἱ νόσοι τοῦ κολλαγόνου (συστηματικός ἐρυθυματώδης λύκος, δυσκαμψίες), τό διαβητικό πόδι, διάφορες νεοπλασματικές παθήσεις ἀλλά καί νοσήματα ἔχοντα σχέση μέ τήν ὀφθαλμολογία, τήν γαστρεντερολογία καί ἄλλους τομεῖς. Δηλαδή νοσήματα τά ὁποῖα συναντοῦμε πλέον (ἰδίως ἐκεῖνα πού ἅπτονται τῆς ψυχιατρικῆς καί τῆς νευρολογίας, τά ὁποῖα ἔχουν πολλαπλασιασθεῖ, λόγω τῆς παρατεταμένης οἰκονομικῆς κρίσεως) στήν καθημερινή ζωή.
Μοῦ ἔλεγαν, λοιπόν, ὅτι ἐνῶ ὁ ὑπουργός τῶν Οἰκονομικῶν Χρ. Σταϊκούρας ἔχει ἤδη ἀνακοινώσει μείωση τοῦ ΦΠΑ γιά τά ραδιοφάρμακα (ἀπό 13 σέ 6%) καί στίς ὑπηρεσίες ἀκτινοθεραπειῶν (ἀπό 24 σέ 6%), δέν ἔχει ἐπιδειχθεῖ μέριμνα γιά τούς πάσχοντες ἀπό τά «δυσίατα» νοσήματα, τῶν ὁποίων ἡ φαρμακευτική θεραπεία εἶναι μακροχρόνιος καί συνεπῶς δαπανηρή.
Ἔτσι, οἱ πάσχοντες ἀπό τά δυσίατα νοσήματα (τά ὁποῖα εἶναι πολλά, ἄν ψάξετε τόν σχετικό κατάλογο τοῦ ὑπουργείου Ὑγείας) δηλαδή οἱ συγγενεῖς τους, οἱ ὁποῖοι τούς περιθάλπουν, ἀγοράζουν ἤ συμμετέχουν στήν δαπάνη φαρμάκων, τά ὁποῖα ὑπόκεινται σέ ΦΠΑ τοῦ 24%. Μήπως θά ἔπρεπε νά ἐπανεξετασθεῖ τό θέμα τῆς μειώσεως τοῦ ΦΠΑ γιά τά βαρέα νοσήματα; Μήπως οἱ ἑξαγγελθεῖσες μειώσεις ἀφοροῦν μόνο σέ ἕνα μικρό ποσοστό τῶν ἀσθενῶν καί ἀφήνουν τούς περισσότερους πάσχοντες νά αἰσθάνονται πολῖτες «ἑνός κατώτερου Θεοῦ»;
