Οὕτως ἤ ἄλλως δέν ἔχουμε χρήματα γιά νά ἀγοράσουμε τίποτε περισσότερο ἀπό τά ἀπαραίτητα!
Ἀλλά, πιστέψτε με, ὅλα τά χρήματα τοῦ κόσμου νά εἶχα, δέν θά ὑπέκυπτα οὔτε στιγμή στίς συνεχεῖς διαφημίσεις γιά τήν «Μπλάκ Φράιντεϋ»!
Ἔχω πού ἔχω ἀντιπάθεια στά ἀγγλοσαξονικά ἤθη πού μᾶς τά «φοροῦν καπέλο» ἐσχάτως, ἔχω τά νεῦρα μου πού τά σχολεῖα στήν Ἑλλάδα ἔχουν καθιερώσει πλέον τό «χαλλογουΐν» καί μᾶλλον ἀφήνουν στό περιθώριο τό κλασικό καρναβάλι καί τίς Ἀπόκριες, μᾶς ἔρχεται τώρα καί ἡ «Μπλάκ Φράιντεϋ», μιά καθαρά ἀμερικάνικη ἐφεύρεση, βασισμένη στίς συνήθειες τῶν Ἀμερικανῶν λογιστῶν, καί μᾶς παρουσιάζεται ὡς «ἡμέρα μεγάλων εὐκαιριῶν».
Ἐπιτρέψτε μου νά σᾶς πῶ ὅτι πέρυσι ἡ γυναίκα μου μέ ἔπεισε νά ἐπισκεφθοῦμε ἕνα ἀπό τά ἐμπορικά «χωριά» πού λειτουργοῦν στό Λεκανοπέδιο.
Ἄσχετος ἐγώ, κοίταζα ἀπό ἐδῶ καί ἀπό ἐκεῖ. «Τσακάλι» ἡ ἄλλη στίς τιμές καί στά τῆς μόδας, ἔφριξε! «Τί εἶναι ἐτοῦτα; Πόσα χρόνια ἔμειναν ἀπούλητα καί μᾶς τά βγάζετε τώρα ὡς εὐκαιρίες;
Αὐτά ἦταν στή μόδα ὅταν ζοῦσε ὁ Καραμανλῆς!» τούς λέει.
Ἀμάν αὐτή ἡ γυναίκα, ὅλα μέ τήν πολιτική τά συνδυάζει! Ἀλλά νά σᾶς πῶ τήν ἁμαρτία μου, πάντα λησμονοῦσα τά γενέθλιά της. Τῆς ἔλεγα «χρόνια πολλά» στίς δύο τοῦ Αὐγούστου, ἐνῶ γεννήθηκε στίς τρεῖς. Τελικά, τρεῖς Αὐγούστου ἀπεβίωσε ὁ Μακάριος, καί ἀπό τότε θυμᾶμαι καί τήν ἀκριβῆ ἡμέρα τῶν γενεθλίων της! Ἄρα, ἡ πολιτική μᾶλλον βρίσκεται στό dna μας!
Μοῦ ἀπεκάλυψε, λοιπόν, ὅτι οἱ «εὐκαιρίες» πού πλάσαρε τό «χωριό» γιά κελεπούρια ἦταν ροῦχα ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Μπαϊρακτάρη! «Πῶς τό κατάλαβες; Εἶδες κανένα σακάκι μέ κομμένο τό ἕνα μανίκι;» τῆς εἶπα, ἀλλά μᾶλλον δέν τό ἀντελήφθη. Ἄτιμη διαφορά ἡλικίας! Ἔχουν λυσσάξει τώρα μέ τήν ἐφετινή «Μπλάκ Φράιντεϋ», ἡ ὁποία, προσαρμοζομένη στήν ἑλληνική πραγματικότητα, διαρκεῖ καμμιά ἑβδομάδα, μέχρι δηλαδή νά φύγει τό «στόκ». Καί νά οἱ τηλεοράσεις, νά οἱ ἀφυγραντῆρες, νά οἱ ἀπορροφητῆρες, τά πλυντήρια, τά ψυγεῖα! Μέχρι καί γιά αὐτοκίνητα ἀκούσαμε νά ὁμιλοῦν περί «Μαύρης Παρασκευῆς».
Καί σᾶς ἐρωτῶ, ἀγαπητοί. Εἶναι δυνατόν νά ἐνδώσει κάποιος μέ ὅλη αὐτή τήν ὑστερία; Γιατί νά πεισθῶ ἀπό ἐκεῖνες τίς ἀπαίσιες φωνές πού οὐρλιάζουν περί «Μπλάκ Φράιντεϋ»;
Γιατί νά μήν γίνει αὐτομάτως καχύποπτος καί νά σκεφθεῖ ὅτι θά γίνει ἕνα καλό «ξεσκαρτάρισμα» ἀπό τούς ἐμπόρους (ἐκεῖνοι καλά κάνουν καί ἴσως μερικοί νά ἐννοοῦν τά περί «ξεπουλήματος») καί ὅτι ὅλη αὐτή ἡ «μαύρη βαβούρα» δέν ἔχει ἄλλο σκοπό ἀπό τήν δημιουργία ἑνός εἴδους «παρακρούσεως» στό ἀγοραστικό κοινό; Γιά νά εἴμεθα ἐξηγημένοι, ἐδῶ εἶναι Ἑλλάδα. Κι ἐδῶ δέν ἔχουμε μάθει νά ξενυχτᾶμε ἔξω ἀπό τά καταστήματα γιά νά ὁρμήσουμε τό πρωί, μόλις ἀνοίξουν, γιά νά ἁρπάξουμε τίς καλύτερες «εὐκαιρίες». Ἐδῶ εἶναι Ἑλλάδα, καί δέν ἔχουμε ἀκόμη ἀλλάξει τρόπο ζωῆς, ἐδῶ ὑπάρχουν κάποιες ἐποχές γιά «Ἐκπτώσεις» καί μᾶς φτάνουν. Κι ἄν θέλουν οἱ Ἕλληνες ἔμποροι νά καθιερώσουν καί μία ἄλλη «Ἡμέρα εὐκαιριῶν», ἄς βροῦν ἄλλο τίτλο! Καί νά σᾶς πῶ, προτιμῶ ἐκεῖνο «Τό ἀφεντικό τρελάθηκε»!
