Παρακολουθῶ αὐτές τίς ἡμέρες μία –ἀκόμη– ἀπό τίς «ἑορταστικές» διαφημίσεις τοῦ γνωστοῦ πολυκαταστήματος παιγνιδιῶν…
…ἀλλά καί ἄλλων εἰδῶν, συνήθως «πάμφθηνων», καί σχεδόν ποτέ ἑλληνικῶν.
Δείχνει, λοιπόν, ἡ διαφήμιση ἕναν Ἕλληνα ναυτικό, ἀξύριστο καί κακοντυμένο, σέ ἕνα βαπόρι τό ὁποῖο ἀποκλείεται νά κυκλοφορεῖ σήμερα –καί ἰδίως σέ ὠκεανούς, ὅπως θέλει ἡ διαφήμιση– νά περιφέρεται σέ κάτι λαμαρινένιους διαδρόμους (πού δέν ὑπάρχουν σήμερα) καί νά καταλήγει ἐμπρός σέ ἕναν «ἀσύρματο» σάν ἐκείνους πού χρησιμοποιοῦσαν οἱ ἀντιστασιακοί στήν Κατοχή ἤ –ἄντε τό πολύ– σάν ἐκείνους πού εἶχαν οἱ παλαιοί «μαρκόνηδες» (οἱ ὁποῖοι δέν ὑπάρχουν πλέον στά πλοῖα) καί μιλοῦσαν μέσω τοῦ «Ράδιο Ἀθῆναι»…
Καί ὁ ἐν λόγω ναυτικός (πού λές καί βγαίνει ἀπό ταινία τοῦ Νίκου Φώσκολου, καί ἐσύ περιμένεις ἀπό μιά γωνιά νά πεταχτεῖ ὁ Κούρκουλος καί νά φωνάξει «ὄχι ἄλλο κάρβουνο», κι ἀπό τήν ἄλλη ὁ Βασιλάκης Καΐλας γιά νά παίξει τόν Παπαμιχαήλ στήν παιδική του ἡλικία, στόν «Λουστράκο» τῆς Μαρίας Πλυτᾶ), σέρνει βαρύ καί μελαγχολικό τό βῆμα, μέσα σέ ἕνα γκροτέσκο σκηνικό καί κάθεται μπροστά στόν «ἀσύρματο» γιά νά μιλήσει μέ τήν οἰκογένεια καί νά γεμίσει θλίψη, πού λείπει ἀπό τό σπίτι του τέτοιες μέρες.
Δέν ξέρω ποιός σκέφτηκε νά γυριστεῖ αὐτή ἡ διαφήμιση, ἀλλά νομίζω ὅτι ἐκτός τοῦ ὅτι δέν ἔχει ἰδέα γιά τό πῶς εἶναι σήμερα τά βαπόρια καί κυρίως ἐκεῖνα τῆς ποντοπόρου ναυτιλίας, δέν ἔχει ἰδέα καί γιά τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἐπικοινωνοῦν σήμερα οἱ ναυτικοί μέ τά σπίτια τους, μέσω τοῦ ἴντερνετ, μέ on line συνδέσεις καί μέ ἄλλες, ὑπερσύγχρονες μεθόδους.
Καί, ἐπί πλέον, κάνει τεράστια ζημιά, τήν στιγμή πού ὅλος ὁ κόσμος πού ἀσχολεῖται μέ τήν ἑλληνική ναυτιλία, προσπαθεῖ νά περάσει στούς νέους μας τό μήνυμα νά ἀκολουθήσουν τό ναυτικό ἐπάγγελμα!
Ἡ ἐποχή πού ταξίδευαν στίς θάλασσες «σαπάκια», πού ὁ Ἀτλαντικός καί ὁ Εἰρηνικός «κατάπιναν» τά βαπόρια, πού ὁ Βισκαϊκός καί τό Νότιο Ἀκρωτήριο ἦταν «κίνδυνος-θάνατος», τά χρόνια πού ἔδωσαν τροφή γιά νά δημιουργηθεῖ ὁ θρῦλος γιά τό «Τρίγωνο τῶν Βερμούδων», ἔχουν περάσει ὁριστικά.
Καί οἱ ναυτικοί δέν ταξιδεύουν πιά ὅπως παλιά. Ἔχουν πολύ καλές συνθῆκες διαβιώσεως ἐπάνω στό πλοῖο καί δέν μένουν σ’ αὐτό περισσότερο ἀπό ἕξι μῆνες συνεχῶς. Οἱ δέ ἀμοιβές τῶν ἀξιωματικῶν τοῦ ἐμπορικοῦ Ναυτικοῦ «δέν ὑπάρχουν» σήμερα στήν στεριά. Πλοῖα μέ ἐξοπλισμό ὅπως αὐτός πού προβάλλει ἡ διαφήμιση, δέν ὑπάρχουν ἀπό χρόνια στίς μεγάλες θάλασσες. Καί δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι σήμερα στίς Δημόσιες Σχολές Ἐμπορικοῦ Ναυτικοῦ προσέρχονται καί θέλουν κάθε χρόνο νά φοιτήσουν περισσότεροι ἀπό τρεῖς χιλιάδες νέοι, ἀλλά τό κράτος (πού δέν ἐπιτρέπει στίς ἰδιωτικές σχολές νά λειτουργήσουν) παίρνει λιγότερους ἀπό τούς μισούς καί ἀναγκάζει τούς ἄλλους νά πᾶνε νά σπουδάσουν (σέ ἰδιωτικές σχολές!) στήν Βουλγαρία, τήν Κύπρο καί τήν Ρουμανία!
Δέν λέω, καπιταλισμό ἔχουμε, ἐλεύθερη εἶναι καί ἡ διακίνηση τῶν διαφημίσεων. Ἀλλά λίγη προσοχή καί λίγη ἀγάπη γιά τήν Ναυτιλία, πού τόσα προσφέρει στήν χώρα, δέν θά ἔβλαπτε, νομίζουμε…
