«Καλή ἀρχή» νά εὐχηθοῦμε
Γιατί ἦταν, πράγματι, μία καλή ἀρχή ἡ ὁμοψυχία πού βγῆκε ἀπό τήν σύσκεψη τοῦ Ἐθνικοῦ Συμβουλίου Ἐξωτερικῆς Πολιτικῆς. Καί μακάρι νά δοῦμε τό ἴδιο κλῖμα καί στήν αἴθουσα τοῦ Κοινοβουλίου. Γιατί δέν «μᾶς παίρνει» γιά ὁτιδήποτε ἄλλο αὐτόν τόν καιρό. Εἶναι ἡ ἐποχή πού δέν πρέπει μόνο νά εἴμαστε ἑνωμένοι σάν μιά γροθιά, ἀλλά καί νά τό δείχνουμε πρός τά ἔξω. Κάτι σάν τήν γυναίκα τοῦ Καίσαρα, δηλαδή, γιά νά γίνουμε πιό σαφεῖς. Καί κάποια στιγμή, ἄν θά χρειαστεῖ, ἄς πᾶνε μαζί, ὅλοι οἱ ἀρχηγοί τῶν κομμάτων τοῦ Κοινοβουλίου σέ κάποιο ἀπό τά πολλά διεθνῆ φόρα, ὅπου μᾶς δίνεται ὁ λόγος, γιά νά δοῦν καί μέ τά ματάκια τους οἱ «ἔξω ἀπό ’δῶ» ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε «ἕνα καί δέν φοβόμαστε κανένα!» Τί τά θέλετε, ἀγαπητοί, «ἔφτασεν ἡ ὥρα μας», πού λένε καί οἱ ἀδελφοί Κύπριοι. Ἔφτασε ἡ ὥρα πού πρέπει νά ποῦμε «τό μεγάλο ναί». Κι αὐτό δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν συνεννόηση, τήν συμπόρευση, τήν συναντίληψη, τήν συνεργασία. Καί δέν εἶναι καθόλου δύσκολο νά ἐπιτευχθεῖ, ὅταν ἀπέναντί σου ἔχεις «ἐκεῖνο», πού σοῦ δίνει νά καταλάβεις ὅτι μόνο ὡς ἑνιαῖο σύνολο μπορεῖς νάσταθεῖς ἀπέναντί του. Καί καλό θά εἶναι νά μήν πολυακοῦμε αὐτά πού διαδίδουν οἱ «ἔμπειροι τουρκολόγοι», οἱ «ἔγκυροι ὀθωμανολόγοι» καί οἱ ἐσχάτως προκύψαντες «Ἐρντογανολόγοι» περί τῶν Τούρκων καί τῆς ἐσωτερικῆς καταστάσεως στήν γείτονα χώρα.
Ὁ Ἐρντογάν ξέρει καλά σέ ποιούς ἀπευθύνεται καί ποιοί τόν στηρίζουν στόν φρενήρη δρόμο (ἴσως καί κατήφορο) τόν ὁποῖο ἔχει ἐπιλέξει. Εἶναι ἐκεῖνοι πού μέσα τους ἔχουν τόν παλιό, γνήσιο Τοῦρκο, ἐκεῖνον πού ἔμαθε νά ζεῖ γιά τό πλιάτσικο καί τήν ἀναμπουμπούλα. Κι αὐτοί εἶναι σήμερα (καί ἦταν πάντα) οἱ περισσότεροι, σέ μιά χώρα ὅπου –ἐκτός τῶν παραλίων καί τῆς ἐλίτ τῆς Ἄγκυρας– βρίσκεται πολύ μακριά ἀπό τίς δικές μας «εὐρωπαϊκές» καί δημοκρατικές ἀντιλήψεις. Καθισμένος στήν βαριά, χρυσοποίκιλτη μπερζέρα του, σέ ἕνα ἀπό τά χίλια ἑκατό (!) δωμάτια τοῦ παλατιοῦ του, ὁ σουλτάνος ἔδειχνε στόν λαό του θάλασσες καί ἐδάφη «πού εἶναι δικά μας»! Ξέρετε τί εἶναι γιά τόν ἁπλό Τοῦρκο νά τοῦ λές ὅτι τά νησιά ὅπου κάνουν διακοπές οἱ πλούσιοι συμπατριῶτες του, τά νησιά στά ὁποῖα τρέχουν οἱ Τοῦρκοι ἑκατομμυριοῦχοι μέ τίς θαλαμηγούς τους τά καλοκαίρια μπορεῖ «νά γίνουν δικά σας»; Γιατί –ἄς μήν γελιόμαστε– κάτι τέτοιο ἀφήνει κάθε τόσο νά ἐννοηθεῖ ὁ σουλτάνος καί οἱ γύρω του πραιτωριανοί. Γι’ αὐτό, λοιπόν, χρειάζεται νά βγαίνει συνεχῶς «λευκός καπνός» ἀπό κάθε αἴθουσα ὅπου βρίσκονται Ἕλληνες πολιτικοί. Νά δίνεται τό σῆμα ὅτι «ἐδῶ εἴμαστε σφιχτά δεμένοι ὁ ἕνας μέ τόν ἄλλον», νά καταλαβαίνουν οἱ ἀπέναντι –καί ἐκεῖνοι πού τούς θωπεύουν, χρόνια τώρα– ὅτι δέν εἶναι καιρός γιά «παληκαριές» καί γιά «τσαμπουκάδες».
Γι’ αὐτό ἄς γίνει ἡ προχθεσινή «καλή ἀρχή» τοῦ Ἐθνικοῦ Συμβουλίου Ἐξωτερικῆς Πολιτικῆς πυξίδα καί κανόνας. Νά δώσουμε σέ ὅλους νά καταλάβουν ὅτι «Ἐδῶ εἶναι Μπαλκάνια, δέν εἶναι παῖξε-γέλασε»…
