Κατ’ ἀρχάς, ἐπιτρέψτε μου νά τονίσω ὅτι –ὅπως ἔχω πλέον διαπιστώσει μέ πεῖρα 50 ἐτῶν– τίποτε δέν γίνεται ἤ λέγεται τυχαῖα στήν πολιτική.
Θυμᾶμαι ἐκείνη τήν ἐποχή πού ὁ Κων. Μητσοτάκης προσπαθοῦσε νά βάλει τήν χώρα σέ μιά διαφορετική τροχιά, τόν Ἀμερικανό ὑφυπουργό Κρίστοφερ, πού βρισκόταν στήν Ἑλλάδα, νά μᾶς λέει –ξαφνικά– ὅτι «ἀναμένονται ἐκλογές».. Ὅπερ καί ἐγένετο.
Θυμᾶμαι τήν ἐποχή πού στήνονταν τά «σκάνδαλα» γιά νά ἀνατραπεῖ ἡ κυβέρνηση τοῦ Κώστα Καραμανλῆ, τόν τ. ἀντεισαγγελέα τοῦ Ἀρείου Πάγου, τόν ὁποῖο ἡ κυβέρνηση εἶχε τοποθετήσει ἐπί κεφαλῆς τῆς Ἀρχῆς γιά τό «μαῦρο χρῆμα», νά καυχᾶται στήν «ἐξεταστική» τῆς Βουλῆς ὅτι ἐκεῖνος, μέ τίς «ἔρευνες» πού διεξήγαγε, προκάλεσε τίς ἐκλογές τοῦ 2007!
Στήν ἀρχή γέλασα, ἀλλά ἐν συνεχεία ἀνακάλυψα ἐπιστολή ἀπό τήν ἐν λόγω Ἀρχή πρός Ἀρχή ξένης χώρας (τήν ἔχω, φυσικά), στήν ὁποία (τόν Ἰούνιο τοῦ 2007) ἀναγράφεται ὅτι «τό φθινόπωρο θά ἔχουμε στήν Ἑλλάδα ἐκλογές!». Ἀκολούθησαν οἱ φονικές πυρκαϊές καί στίς 15 Αὐγούστου ὁ πρωθυπουργός προκήρυξε πρόωρες ἐκλογές! Γιατί τά γράφω ὅλα αὐτά; Μά, ἐπειδή διάβασα χθές ἄρθρο τοῦ πρώην πρωθυπουργοῦ Κώστα Σημίτη, ὁ ὁποῖος «ἀνησυχεῖ καί φοβᾶται περιστατικό παρόμοιο μέ ἐκεῖνο τῶν Ἰμίων»! Εἰλικρινά, ἀπό χθές ἀνησυχῶ ἀκόμη περισσότερο. Ὄχι μόνο γιά τήν ἀδιαλλαξία τῶν Τούρκων, τήν ὁποία θεωροῦμε δεδομένη ἐδῶ καί χρόνια, ἀλλά ἐπειδή διατυπώνεται ἡ «ἀπειλή» ἀπό ἐκεῖνον ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ ὁποίου ἡ χώρα δέχθηκε ἀποφασιστικό κτύπημα εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς της κυριαρχίας. Θά μοῦ πεῖτε «ἔλα, καημένε, ἐπειδή τό εἶπε ὁ Σημίτης, πρέπει καί νά γίνει;». Ὄχι, δέν λέω κάτι τέτοιο, ἀλλά ἐπειδή «ἔχω καεῖ στόν χυλό, φυσάω καί τό γιαούρτι»… Παράλληλα σκέπτομαι ὅτι ἡ Τουρκία, ὅπως ἀναφέρουν ὅλες οἱ προβλέψεις, τό 2030 εἶναι πιθανόν νά ἀποτελεῖ τήν δέκατη οἰκονομική δύναμη στόν κόσμο, μέ σημαντική αὔξηση τοῦ πληθυσμοῦ της. Καί ὅλα αὐτά, μέ τήν Ἑλλάδα νά φθίνει ἀπό πλευρᾶς πληθυσμιακῆς, νά ἀντιμετωπίζει τεράστιο θέμα μέ τήν «αἱμορραγία» τῶν νέων ἐπιστημόνων, πού ἔχουν ξενιτευτεῖ καί ξενιτεύονται, ἀλλά καί νά ἀντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα ἀλλαγῆς τῆς ταυτότητος –πολιτισμικῆς καί πληθυσμιακῆς– μέ τήν ἀνεξέλεγκτη εἰσροή μεταναστῶν καί προσφύγων! Τί ἄλλο χρειάζεται κανείς γιά νά ἀνησυχεῖ καί νά βλέπει τό μέλλον μέ ἀπαισιοδοξία;
Τί καλό νά σκεφθεῖ κανείς ὅταν οἱ Τοῦρκοι ἔχουν ἤδη εἰσβάλει στόν ζωτικό χῶρο τῆς Κύπρου, γιά δεύτερη φορά μετά τό 1974, καί ἑτοιμάζονται νά πραγματοποιήσουν γεωτρήσεις; Τί νά σκεφθεῖς ὅταν μαθαίνεις ὅτι στά σχέδιά τους εἶναι καί ἡ ἀποστολή γεωτρύπανου στήν ἑλληνική ΑΟΖ, στό Καστελλόριζο, καί ἐμεῖς ἐδῶ ἀσχολούμεθα μέ τό «Ἄθενς πράιντ»; Εὔκολα ἀντιλαμβάνεται κανείς, λοιπόν, τό ναρκοπέδιο στό ὁποῖο θά κληθεῖ νά βαδίσει ἡ (ἐπερχομένη) κυβέρνηση τῆς Νέας Δημοκρατίας. Ὅλα τά μέτωπα εἶναι ἀνοιχτά. Τά ἐθνικά, ἡ οἰκονομία, τό πρόβλημα τῆς ἀσφαλείας καί τῆς τάξεως, ἡ ἐκρηκτική κατάσταση στήν Παιδεία, εἶναι θέματα πού θά βρεθοῦν μπροστά της ἀπό τήν πρώτη στιγμή. Γι’ αὐτό ἀνησυχοῦμε καί εἴμαστε «κουμπωμένοι». Καί μήν τό ξεχνᾶμε: τίποτε πλέον δέν γίνεται καί δέν λέγεται τυχαῖα…
