Συμπεράσματα ἀπό τήν ἀνάγνωση τῶν πρακτικῶν τοῦ Συμβουλίου Πολιτικῶν Ἀρχηγῶν – Ὁ Τσίπρας ἤθελε ρήξη μέ τό κόμμα του, ὄχι μέ τό εὐρώ, γιά νά γίνει «ἕνα» μέ τό σύστημα – Ἀνάδελφοι ἀπό ἡγεσία οἱ Ἕλληνες – Ὁ βασιλικός εἴμαστε, ὄχι ἡ γλάστρα!
ΜΕΛΕΤΗΣΑ τά πρακτικά τοῦ Συμβουλίου Πολιτικῶν Ἀρχηγῶν, πού διεξήχθη ἀμέσως μετά τό δημοψήφισμα (τά ἀποκάλυψαν τό Σάββατο τά «Νέα»). Δέν ἦταν τόσο ἐνδιαφέροντες οἱ διάλογοι ὅσο ἐκεῖνοι πού ἔγιναν στό ἴδιο κτήριο –στό γραφεῖο τοῦ Προέδρου, μεταξύ τοῦ Χρήστου Σαρτζετάκη, τοῦ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου, τοῦ Χαρίλαου Φλωράκη καί τοῦ Λεωνίδα Κύρκου τόν Νοέμβριο τοῦ 1989, στό πλαίσιο τῶν διερευνητικῶν ἐντολῶν, γιά νά καταλήξουμε στήν συγκρότηση τῆς οἰκουμενικῆς κυβερνήσεως Ζολώτα, ἀλλά εἶναι πάντως ἕνα ἀξιοσημείωτο κείμενο. Δέν εἶναι ὅμως ἕνα ἱστορικό κείμενο.
- Τοῦ Μανώλη Κοττάκη
Ἱστορικό εἶναι γιά τήν ἐσωκομματική ἱστορία τῆς Ἀριστερᾶς, γιά τήν προσωπική ὑστεροφημία ἤ μή τοῦ Τσίπρα καί γιά τήν τελική μετακίνηση τοῦ κόμματος πού λεγόταν τότε ριζοσπαστικό ἀπό τό ἀντισύστημα στό βαθύ σύστημα. Ἐντός τοῦ ὁποίου ἔκανε ἰδιωτικοποιήσεις καί περιέκοψε συντάξεις. Τίς μεταρρυθμίσεις, πού θά ἔκανε δηλαδή ἕνα νεοφιλελεύθερο κόμμα καί θά χειροκροτοῦσαν ἀσμένως ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης καί ὁ Στέφανος Μᾶνος.
Ἀπό αὐτή τήν ἄποψη, ναί, τά πρακτικά τῆς σύσκεψης τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν εἶναι ἕνα ἐνδιαφέρον πολιτικό κείμενο. Δείχνει πῶς ἕνας πολιτικός σχηματισμός πού ἡγεμόνευε ἰδεολογικά ἀπό τήν μεταπολίτευση ἀλλά στήν πράξη ἐκινεῖτο στίς παρυφές τοῦ πολιτικοῦ συστήματος καί διεκδίκησε τίς ἐκλογές τοῦ 2012 μέ τήν δήλωση Τσίπρα στήν Στάη «τό νόμισμα δέν εἶναι φετίχ», ἔφτασε τό καλοκαίρι τοῦ 2015 νά ὁμολογεῖ πίσω ἀπό τίς κλειστές πόρτες τοῦ Προεδρικοῦ Μεγάρου ὅτι «ἡ ρήξη μέ τό εὐρώ καί τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση δέν εἶναι ἐπιλογή.» Καί ὅτι δέν ὑπάρχει ἐκεῖνος… ὁ ἄλλος δρόμος πού συνήθως μᾶς ἔλεγαν γιά νά μᾶς ἐντυπωσιάσουν. Δείχνει ἐπίσης καί στό σημεῖο πού ὁ πρώην Πρωθυπουργός ὁμολόγησε ὅτι «δέν ὑπάρχουν εὔκολες λύσεις», ὅτι δικαιώνεται πανηγυρικά ἡ φράση πού εἶδα πρόσφατα σέ μία ξένη ταινία: «Ὁ προοδευτικός ὀνειρεύεται νά ζήσει σέ ἕνα μέλλον πού εἶναι πολύ τεμπέλης γιά νά τό δημιουργήσει!».
Τά πρακτικά τοῦ 2015 ἔχουν ἀξία λοιπόν, ἄν μπορεῖ νά τό κατανοήσει αὐτό καί ὁ ἀστικός κόσμος τῆς ἀπό ἐδῶ πλευρᾶς, γιατί ἀπό τήν ἀνάγνωσή τους προκύπτει ὅτι ὁ Ἀλέξης Τσίπρας οὐσιαστικά χρησιμοποίησε τό δημοψήφισμα γιά νά κάνει ρήξη μέ τό κόμμα του καί μάλιστα μέ τήν τάση πού τόν ἔκανε ἀρχηγό τό 2007 (τό ἀριστερό ρεῦμα) καί ὄχι μέ τήν Ἕνωση, ὥστε νά τό μετατρέψει στόν ἕναν ἀπό τούς δύο πόλους τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτικοῦ συστήματος. Ἀντικαθιστῶντας τό ΠΑΣΟΚ. Ἀπέτυχε.
Αὐτό ἐξηγεῖ ἄλλως τε γιατί ζητοῦσε καί τήν δημοσιοποίηση τῶν πρακτικῶν ἡ Ζωή Κωνσταντοπούλου. Γιά νά τόν ἐκθέσει ἐσωκομματικά, ὅτι προδίδει τίς ἀρχές τῆς Ἀριστερᾶς. Ὡστόσο, ὁ ἴδιος ὁ Τσίπρας ἀμέσως μετά ἀπό τό δημοψήφισμα ὀχυρώθηκε πίσω ἀπό τό 62% πού ἐπιδίωξε καί ἔλαβε, ἐξώθησε τήν κομμουνιστογενῆ τάση τοῦ κόμματός του στήν ἔξοδο χωρίς νά χρεωθεῖ ἱστορικά τήν διάσπαση τῆς Ἀριστερᾶς (ἄλλο ταμποῦ τοῦ 1968 μέ τό ΚΚΕ ἐσωτερικοῦ πού πλήρωσε μέ τό κλείσιμο τῶν τραπεζῶν ὁ ἑλληνικός λαός), καί τό φθινόπωρο κατέστησε μέ δεύτερες ἐκλογές συνένοχους τούς Ἕλληνες γιά τό τρίτο μνημόνιο. (Ἐννέα μῆνες πρίν δεκάδες ἀστοί τοῦ Ψυχικοῦ, τῆς Φιλοθέης καί τῆς Ἑκάλης τόν ψήφιζαν μέ τά δυό τους χέρια γιά νά τούς καταργήσει τόν …ΕΝΦΙΑ πού τούς ἔβαλε ὁ ἀστός Στουρνάρας.) Παραδόξως μάλιστα, ὅπως προκύπτει ἀπό προσεκτική μελέτη τῶν πρακτικῶν, ὁ Τσίπρας ἄφησε κατά τή διάρκεια τῆς συσκέψεως εὐθεῖες νύξεις, ὅτι θά πάει σέ ἐκλογές γιά νά νομιμοποιήσει ἀμέσως τό μνημόνιο.
Εἶπε ὅτι «τίποτα μετά τήν ὑπογραφή τῆς συμφωνίας δέν θά γίνει ἐρήμην τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ» καί ὅταν ὁ Μεϊμαράκης τό «ἔπιασε» καί τόν ρώτησε ἄν θά κάνει νέο δημοψήφισμα, ἀναδιπλώθηκε λέγοντας ὅτι θά ἐνημερώσει τόν ἑλληνικό λαό. Ἀλλά οἱ ὑπαινιγμοί του, πού γίνονται σέ δύο σημεῖα τῆς τοποθετήσεώς του, εἶναι εὐθεῖς. «Τίποτε ἐρήμην.» Στήν πραγματικότητα μέ τό δημοψήφισμα οἱ Ἕλληνες πλήρωσαν τόν λογαριασμό ἀπό τήν τσέπη τους γιά νά ἐγκαθιδρυθεῖ ὁ Ἀλέξης στήν καρέκλα τοῦ πρωθυπουργοῦ καί τοῦ προέδρου τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, θεωρῶντας ὅτι εἶναι τό καινούργιο ἀπέναντι στό παλιό. Ἐνῷ στήν πραγματικότητα ἦταν ἕνα παλαιό πού μεταμφιέστηκε σέ καινούργιο. Καινούργιες ἦταν οἱ μέθοδοι στερεώσεώς του. Τό γεγονός ὅτι ἡ ἀρχηγός τῆς γερμανικῆς προτεσταντικῆς δεξιᾶς Ἄγγελα Μέρκελ ἐπαίνεσε τόσο πολύ τήν εὐθύτητα καί τήν εἰλικρίνειά του νά τῆς ἐξηγεῖ πώς σταδιακά θά ἱκανοποιοῦσε τίς ἀπαιτήσεις της, μέ τόν ἑλληνικό τρόπο, τό ἐπιβεβαιώνει. Οἱ ἀμφιτρύωνες τοῦ γνωστοῦ εἰδησεογραφικοῦ συγκροτήματος πού τήν προσεκάλεσε στήν Ἀθήνα προσφάτως ἄλλως τε, τοποθέτησαν στό δεῖπνο πού ἀκολούθησε στό Μουσεῖο Λαλαούνη τόν Τσίπρα εἰς περίοπτο θέση, στά ἀριστερά τῆς Καγκελλαρίου! Δίνοντας μήνυμα στούς τρεῖς ἐπιχειρηματίες, προσωπικούς φίλους τοῦ Πρωθυπουργοῦ, πού ἦταν στήν ἄλλη πλευρά τοῦ τραπεζιοῦ.
Κι ἄν σήμερα κάτι ἐπιχειρεῖ ὁ πρώην Πρωθυπουργός καί μέ τά πρακτικά, καί μέ τίς παρεμβάσεις τῆς Μέρκελ καί μέ τόν βιβλίο πού γράφει, εἶναι νά δείξει στούς Ἕλληνες αὐτό πού ἔδειχνε στούς πολιτικούς ἀρχηγούς πίσω ἀπό τίς πόρτες του στό Προεδρικό Μέγαρο: ὅτι δέν εἶναι ἀπειλή γιά τό σύστημα. Ὅτι δέν πρέπει νά τόν φοβοῦνται ξανά ὅτι θά ἐπιτεθεῖ στά κεκτημένα τοῦ συστήματος καί στήν μεσαία τάξη (πού εἶναι πλέον ὅμως μόνο τό 1/5 τῶν Ἑλλήνων). Ὅτι εἶναι κεντροαριστερός σοσιαλδημοκράτης, αὐτό πού ἦταν ἄλλως τε καί ἡ ἴδια ἡ οἰκογένειά του πολιτικά ὡς μέλος τῆς ἐκλογικῆς βάσεως τοῦ ΠΑΣΟΚ μέχρι τό 1989. Ὄχι ἀριστερός πιά.
Τό μόνο ἱστορικό πού βρίσκω στήν σύσκεψη τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν εἶναι γιά ἐμᾶς πού ξέρουμε τά πρόσωπα ὁ μαεστρικός τρόπος πού τήν διοργάνωσε ὁ Προκόπης Παυλόπουλος.
Πρῶτον, γιατί ἀπό τήν ἔναρξή της ἔθεσε τό βασικό θέμα ἑρμηνείας αὐτῆς τῆς συσκέψεως πού προσφυῶς ἀποκάλεσε «συνθήκη τοῦ πολιτεύματος»: Ἦταν τό «Ὄχι» τῶν Ἑλλήνων ρήξη ἤ ἐντολή γιά νέα διαπραγμάτευση; Ἀπό τήν στιγμή πού ὁ πρωθυπουργός εἶπε τό δεύτερο, ἡ σύσκεψη εἶχε τελειώσει!
Δεύτερον, διότι ἔχοντας ἄριστες σχέσεις ἐκτός ἀπό τόν Βαγγέλη Μεϊμαράκη πού μόλις εἶχε ἀναλάβει μεταβατικός ἀρχηγός τῆς Νέας Δημοκρατίας, μέ τήν Φώφη Γεννηματᾶ, μέ τόν Σταῦρο Θεοδωράκη, μέ τόν Πάνο Καμμένο καί μέ τόν Δημήτρη Κουτσούμπα, οὐσιαστικά προήδρευσε σέ μία σύσκεψη κατά τήν διάρκεια τῆς ὁποίας δέν ὑπῆρξε οὔτε μία στιγμή ἐντάσεως. Ὅλοι ἤρθησαν στό ὕψος τῶν περιστάσεων ἐνῷ θά μποροῦσε νά εἶχε συμβεῖ τό ἀκριβῶς ἀντίθετο. Νά ὁρμήσουν ὅλοι στόν Τσίπρα, ὅπως θά εἶχαν κάθε λόγο καί νά τοῦ ζητήσουν ἐξηγήσεις γιά τήν περιπέτεια τοῦ δημοψηφίσματος τό ὁποῖο συνειδητοποίησαν ὅτι χρησιμοποιήθηκε ὄχι γιά νά βγεῖ ἡ χώρα ἀπό τήν Εὐρωζώνη ἀλλά ὡς φόντο γιά τήν πολιτική ἐπικράτησή του.
Μικρή σημείωση: ἀπό τά πρακτικά προκύπτουν ἐμμέσως θετικές ἀναφορές τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας γιά τόν γενικό γραμματέα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς Νῖκο Μιχαλολιάκο, ὁ ὁποῖος μολονότι ἀποκλείστηκε ἀπό τήν σύσκεψη, δέν ἐπιτέθηκε στούς πολιτικούς ἀρχηγούς καί στόν ἴδιο, κάτι πού ὁ κύριος Παυλόπουλος ἐπαίνεσε μέ τόν τρόπο του.
Δύο καταληκτικές ἐπισημάνσεις. Οἱ Ἕλληνες συντηρητικοί πιστεύουν ὅτι ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης διέλυσε τήν Ἀριστερά στίς ἐκλογές τοῦ 2023 συρρικνώνοντάς την στό 17%. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τήν Ἀριστερά ὅπως τήν γνωρίζαμε τήν διέλυσε ὁ Ἀλέξης Τσίπρας σέ ἐκείνη τήν σύσκεψη στό Προεδρικό Μέγαρο γιά νά τήν καταστήσει μέρος τοῦ ἑλληνικοῦ δικομματικοῦ συστήματος.
Ὁ κύριος Μητσοτάκης συνέτριψε τό 2023 –ἡ ἱστορία θά δείξει κάποτε μέ ποιό ἀκριβῶς τρόπο– τήν ἑλληνική συστημική ἀριστερά τήν ὁποία εἶχε κάθε λόγο νά χρειάζεται ὡς ἀντίπαλό του ὡς μέρος ἑνός συστήματος πού διαθέτει καί ἐναλλακτικές. Καί ἀφοῦ τήν διέλυσε καί βρέθηκε στό πολιτικό κενό μέ τήν ἀντισυστημική ἑλληνική δεξιά στό 20% ἀπέναντί του, τώρα νοσταλγεῖ αὐτήν πού διέλυσε καί ψάχνεται γιά καυγᾶ. Γιά νά ἀναστήσει τόν Τσίπρα καί γιά νά συσπειρώσει τήν Νέα Δημοκρατία. Αὐτό εἶναι τό ὀξύμωρο τοῦ κυρίου Πρωθυπουργοῦ: ἐπιθυμεῖ βαθιά μέσα του τήν πολιτική ἀνάσταση αὐτοῦ πού πυροβόλησε καί δολοφόνησε μέ γνωστές μεθόδους μέσα στήν προεκλογική περίοδο πρίν ἀπό δύο χρόνια.
Ἄποψή μου: Καί ὁ Πρωθυπουργός καί ὁ Ἀλέξης ψάχνουν νά δώσουν ἀπαντήσεις σέ ἐρωτήματα πού ἔχουν λήξει καί δέν ἀπασχολοῦν τήν εὐρύτερη κοινωνία. Ἡ ἀπάντηση στά ἐρωτήματά τους βρίσκεται στόν πυρῆνα τοῦ 62% τοῦ δημοψηφίσματος, ὁ ὁποῖος τόλμησε μέσα σέ μία θάλασσα προπαγάνδας νά προφέρει τήν λέξη «Ὄχι» ρισκάροντας. Οὔτε αὐτός ἐννοοῦσε τό «Ὄχι» στό βάθος. Ἄν τό ἐννοοῦσε ὅπως τό ἑρμήνευε ἡ Ζωή, θά εἶχε πολιορκήσει τά ἀνάκτορα τήν ἑπόμενη κατά χιλιάδες, Ἰούλιο μῆνα καί πάλι. Ἤθελε ὅμως νά γίνει ἕνα «Ναί» μέ ἐθνική ἀξιοπρέπεια καί ἐθνική ἀνεξαρτησία. Ἡ ἐκχώρηση τῆς δημόσιας περιουσίας ὡς ἐνέχυρου γιά τό χρέος καί ὁ διορισμός ξένων τοποτηρητῶν στίς τράπεζες μαζί μέ τίς ἐθνικῶς ἐπιζήμιες Πρέσπες (πού ἦταν προαπαιτούμενο στό πακέτο), δέν ἦταν αὐτό πού εἶχε στήν ψυχή του. Σέ αὐτόν τόν πυρῆνα τοῦ 62% ἑνώθηκαν νεοδημοκράτες, πασόκοι, ἀριστεροί, ἀκροδεξιοί, κομμουνιστές, ἀναρχικοί, οἰκολόγοι, οἱ ὁποῖοι γνωρίζοντας ὅτι ἡ Ἑλλάδα βρίσκεται στήν καρδιά τῆς Δύσεως ὡς Δύση ἡ ἴδια ζήτησαν ἀξιοκρατία, ἐλευθερία καί ἐθνική ἀνεξαρτησία.
Ζήτησαν νά περνᾶ τό συμμαχικό συμφέρον μόνο μέσα ἀπό τήν ἱκανοποίηση τοῦ ἐθνικοῦ συμφέροντος. Καί ὄχι νά καθίσταται τό ἐθνικό συμφέρον δουλικά μέρος τοῦ συμμαχικοῦ, ὅπως τό ἤθελε ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος. Καί αὐτή εἶναι ἡ ἱεράρχηση πού βασανίζει τήν χώρα μεταπολεμικά: ὁ βασιλικός πού πρέπει νά ποτίζεται εἶναι τό ἐθνικό συμφέρον, ἡ γλάστρα τό συμμαχικό. Ὄχι τό ἀνάποδο. Δέν εἴμαστε ἡ γλάστρα, ὁ βασιλικός εἴμαστε. Γιά ὅσο καιρό δέν τό ἀντιλαμβάνονται αὐτό ἤ δέν θέλουν νά τό ἀντιληφθοῦν, οἱ βασικοί πυλῶνες τοῦ πολιτικοῦ μας συστήματος, τό πολιτικό κενό θά συνεχίσει νά ὑπάρχει. Τό πολύ πολύ νά μπαλώνεται προχείρως. Ὁ Τσίπρας μπορεῖ νά δικαιωθεῖ στόν χῶρο του, ἀλλά δέν θά δικαιωθεῖ ὅμως καί ἡ χώρα μέ αὐτόν τόν τρόπο σκέψεως. Ὄχι καί οἱ Ἕλληνες. Θά παραμείνουν, σύμφωνα μέ τόν ἐξαιρετικό ὁρισμό Σαρτζετάκη, ἀνάδελφοι. Ἀπό ἡγεσία.
Μ.Η.Τ. 232122