«Ζητοῦνται προδόται»;

«Ἀπό τήν καρδιά βγαίνουνε τά στιχάκια» ἔλεγε ἡ κυρία Τάσια Κουράκου, ἡ δασκάλα μας, πού κάθε τόσο μᾶς διάβαζε κάποιους στίχους ἀπό τήν λαϊκή, τήν δημώδη ποίηση.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟ ΕΛΗΣΜΟΝΗΣΕ; Ἀποροῦμεν μέ τήν ἀφέλειαν τοῦ κ. Παπανδρέου, ὁ ὁποῖος ἔσπευσε νά διαψεύσῃ τήν εἴδησιν μιᾶς Ἀγγλικῆς ἐφημερίδος, περί τῆς παραγγελίας εἰδικοῦ ἀεριωθουμένου ἀεροπλάνου, διά τά βασιλικά ταξίδια: «Ἐκφράζω –εἶπε– τήν λύπην μου, διά τήν εἴδησιν, ἡ ὁποία εἶναι ἐντελῶς ἀνυπόστατος». Ἀλλά, πῶς τολμᾷ νά τά λέγῃ αὐτά, ἀφοῦ καί ὁ ἴδιος ὡμολόγησεν ἐπισήμως, κατά τήν πρωθυπουργίαν του τοῦ Δεκεμβρίου, ὅτι ἡ Κυβέρνησις τοῦ παρήγγειλε τό ἀεροπλάνον αὐτό, ἀντί 35 περίπου ἑκατομμυρίων δραχμῶν;… Μέχρι τοιούτου σημείου ἔχει χάσει τήν μνήμην του, διά τά πρόσφατα γεγονότα; ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝ. ΣΥΜΒ. ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΑΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΕΙΣ ΤΟΥΡΚΙΑΝ Τό Ἐθνικόν Συμβούλιον Ἑλληνίδων ἀπηύθυνεν εἰς τό Διεθνές Συμβούλιον Γυναίκων καί τά ἀνά τόν κόσμον ἐθνικά συμβούλια γυναικῶν ἔντονον διαμαρτυρίαν διά τάς διώξεις τῶν Ἑλλήνων τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί τόν ἀνήκουστον κατατρεγμόν τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τοῦ Πατριαρχείου. Καταγγέλλει τάς πράξεις αὐτάς ὡς καταφώρους παραβιάσεις τῶν ἀρχῶν τοῦ ΟΗΕ καί τῆς παγκοσμίου διακηρύξεως τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί ζητεῖ δικαίαν καί ἀνθρωπιστικήν μεταχείρισιν τοῦ Ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ τῆς Τουρκίας καί ἀπόλυτον σεβασμόν τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. * Ἐπειδή ἡ 3η Μαΐου 1964 ἦταν Κυριακή καί ἡ «Ἑστία» δέν εἶχε κυκλοφορήσει, σταχυολογοῦμε κείμενα ἀπό τό φύλλο τῆς προηγουμένης ἡμέρας, 2ας Μαΐου 1964.

Οἱ δικαστές κατηγοροῦν τούς πολῖτες ὅταν ἐκεῖνοι δέν καταλαβαίνουν τίς ἀποφάσεις τους – Τά κόμματα κατηγοροῦν τούς ἀντιπάλους τους ὅταν ἐκπίπτουν οἱ προσδοκίες πού καλλιεργοῦν

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ οἱ Τουρκολάγνοι ἀναλυτές γιά τά αἴτια τῆς ματαίωσης τοῦ ταξιδίου τοῦ Τούρκου Προέδρου Ταγήπ Ἐρντογάν στήν Οὐάσιγκτων.

Νέα Ὑόρκη.– Ἡ ἐπέκτασις τῶν διαδηλώσεων κατά τοῦ πολέμου στήν Λωρίδα τῆς Γάζας σέ ὅλο καί μεγαλύτερο ἀριθμό πανεπιστημίων στίς ΗΠΑ ἀνεκόπη μέ ἀστυνομικές ἐπιχειρήσεις, οἱ ὁποῖες ὁδήγησαν σέ χίλιες ἑξακόσιες, μέχρι στιγμῆς, καθώς ἐπίσης καί στήν ἐκκένωση τῶν ἀκαδημαϊκῶν χώρων πού τελοῦσαν γιά μέρες ὑπό κατάληψιν.