Τό παλαιό λάβαρο τῆς αὐτοδυναμίας

ΣΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ σημειώματά μας, ἀπό αὐτήν ἐδῶ τήν θέση…

… ἐντοπίσαμε μία ἀξιοσημείωτη μεταβολή στόν τρόπο διενέργειας τῶν δημοσκοπήσεων ἀπό μία τοὐλάχιστον ἑταιρεία καί θέσαμε τόν προβληματισμό ἄν μέσα σέ συνθῆκες πολέμου τό δίλημμα τῆς αὐτοδυναμίας ἔναντι τῆς ἀκυβερνησίας μπορεῖ νά φέρει τά ἴδια πολιτικά ἀποτελέσματα, ὅπως στό παρελθόν ὅταν ἐτίθετο σέ καιρό εἰρήνης. Παρατηρήσαμε μέ ἐνδιαφέρον ὅτι ἡ ἑταιρεία Marc ξεκαθάρισε ὅτι στό μέλλον θά ἀποφεύγει νά προχωρᾶ σέ ἐκτίμηση προθέσεως ψήφου καί θά περιορίζεται μόνο στά ἀποτελέσματα πού προκύπτουν ἀπό τίς μετρήσεις της, χωρίς ἀναγωγή τῶν ἀναποφάσιστων. Αὐτό δέν ἔγινε τυχαῖα. Μία πρόχειρη ματιά στήν σύνθεση τῶν ἀναποφάσιστων ψηφοφόρων δείχνει ὅτι μετά βίας οἱ μισοί προέρχονται ἀπό τίς τάξεις τῶν ψηφοφόρων τῆς Νέας Δημοκρατίας τοῦ 2019, ἐνῶ ἕνα ποσοστό περίπου 30% αὐτῶν εἶχε ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Μετά τήν προκήρυξη τοῦ πολέμου καί τήν ἀνασφάλεια πού ἐπικρατεῖ στήν ἑλληνική κοινωνία ὅπως καί σέ ὅλη τήν Εὐρώπη βέβαια, θέσαμε θεωρητικά χωρίς νά ἔχουμε πρόσβαση σέ δεδομένα ἕνα ἀκόμη ἐρώτημα: ἔχει ἡ αὐτοδυναμία τήν ἴδια ἰσχύ ὡς πολιτικό σύνθημα καί πολιτικό αἴτημα ἐν καιρῷ πολέμου ἤ μήπως μέσα σ’ αὐτές τίς συνθῆκες οἱ Ἕλληνες ἐπιζητοῦν καταλλαγή, ἐθνική ἑνότητα, ἀπόρριψη τῆς πόλωσης τοῦ μίσους τῶν διαχωριστικῶν γραμμῶν καί τοῦ πολιτικοῦ ρατσισμοῦ τοῦ ἑνός γιά τόν ἄλλον; Δέ γνωρίζαμε κάτι, ἁπλῶς ὑποψιαζόμασταν ὅτι κάτι συνέβαινε. Ἡ αἴσθηση ἀπό τήν κοινωνία ἔρχεται καμμιά φορά νωρίτερα ἀπό τίς μετρήσεις καί πρίν ἀναγνωριστεῖ ἐπισήμως ὡς τάση.

Μελέτησα μέ προσοχή τά εὑρήματα τῆς ἄκρως ἐνδιαφέρουσας δημοσκόπησης τῆς ἑταιρείας Marc, πού δημοσίευσε χθές ἡ φιλικότατη πρός τήν Κυβέρνηση ἐφημερίδα «Πρῶτο Θέμα», ὑπεράνω πάσης ὑποψίας. Τά μελέτησα καί τά συνέκρινα μέ τά εὑρήματα ἀντίστοιχης δημοσκόπησης πού διενήργησε ἴδια ἑταιρεία 15 Φεβρουαρίου 2022 γιά λογαριασμό τοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ ΑΝΤ1. Φαινομενικά ἡ Κυβέρνηση πρέπει νά πανηγυρίζει καθώς τόσο αὐτή ἡ μέτρηση ὅσο κι ἄλλες προηγούμενες ἄλλων ἑταιρειῶν συμφωνοῦν ὅτι ἡ Νέα Δημοκρατία ἀναπλήρωσε τήν φθορά της, ἀνακάμπτει καί αὐξάνει τό ποσοστό της κατά μία μονάδα κινούμενη στό 31% ἕως 32%. Πρέπει ἐπίσης νά πανηγυρίζει διότι ἡ διαφορά της ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ ἐξακολουθεῖ νά κινεῖται σέ διψήφια ποσοστά. Ὑπάρχει ὅμως ἕνα εὕρημα τῆς δημοσκόπησης, τό ὁποῖο θά πρέπει κανονικά νά προβληματίζει τό Μέγαρο Μαξίμου. Ἀναφέρομαι στήν ἀπάντηση πού δίνουν οἱ πολῖτες ὅταν τούς τίθεται τό ἐρώτημα ἐάν συμφωνοῦν μέ μία αὐτοδύναμη κυβέρνηση τῆς Νέας Δημοκρατίας. Θυμίζω ὅτι ἡ Νέα Δημοκρατία κέρδισε τήν αὐτοδυναμία μέ ποσοστό πού ἄγγιξε σχεδόν τό 40% στίς ἐθνικές ἐκλογές τοῦ 2019. Στήν χθεσινή μέτρηση τῆς Marc τό αἴτημα γιά αὐτοδυναμία, τό ὁποῖο ἄλλως τε ἀπεκάλυψε ὅτι θά θέσει ὁ Πρωθυπουργός στό ἐκλογικό σῶμα στήν τελευταία του συνέντευξη στόν τηλεοπτικό σταθμό Alpha, ὑποστηρίζεται μόλις ἀπό τό ἕνα τέταρτο τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος!

Μόνον 25% ὑποστηρίζει τό αἴτημα γιά αὐτοδυναμία τῆς Νέας Δημοκρατίας. Καί τό ἀκόμη ἀνησυχητικότερο εἶναι ὅτι τό ποσοστό αὐτό ἐμφανίζεται μειωμένο κατά δύο ἑκατοστιαῖες μονάδες σέ σύγκριση μέ τήν προηγούμενη μέτρηση τῆς ἑταιρείας πού ἔγινε γιά λογαριασμό τοῦ ΑΝΤ1 στά τέλη Φεβρουαρίου. Τότε τό ποσοστό τῶν πολιτῶν πού ὑπεστήριζε τήν αὐτοδύναμη κυβέρνηση τῆς Νέας Δημοκρατίας στίς προσεχεῖς ἐκλογές ἦταν 27%. Τί ἄραγε συνέβη καί μέσα σέ ἕνα μῆνα, καί οὔτε, τό ποσοστό γιά αὐτοδύναμη κυβέρνηση τῆς Νέας Δημοκρατίας πέφτει σύμφωνα μέ τίς μετρήσεις πού δημοσιεύουν φιλικότατες πρός τήν Κυβέρνηση ἐφημερίδες κατά δύο ὁλόκληρες μονάδες;

Μέ ὅρους Σέρλοκ Χόλμς νομίζουμε ὅτι ἡ ἀπάντηση εἶναι αὐτονόητη: εἶναι ὁ πόλεμος, ἀνόητοι. Δέ φταίει κανείς στήν Κυβέρνηση. Ἁπλῶς ἄλλαξε ἡ ἀτμόσφαιρα. Ἡ διεθνής ἀτμόσφαιρα. Καί ὁ ἑλληνικός λαός ἔμπειρος προφανῶς καί συσπειρώνεται γύρω ἀπό τήν ἐκλεγμένη κυβέρνησή του, προφανῶς καί ζητᾶ νά ἐξαντληθεῖ ἡ τετραετία καί νά μήν γίνουν τώρα πρόωρες ἐκλογές, μᾶς λέει ὅμως καί κάτι ἀκόμη: συνεργαστεῖτε. Καί τό πρῶτο βῆμα γιά τήν συνεργασία πού μπορεῖ νά ὁδηγήσει λόγῳ τοῦ πολέμου, ἄν αὐτός ἐπικρατήσει, σέ ἀδιανόητα μεταβατικά σχήματα διακυβέρνησης, εἶναι ἡ μετριοπάθεια καί ἡ ἐγκατάλειψη τοῦ φανατισμοῦ. Διότι ἄν ἡ ἱστορία τά φέρει ἔτσι ὥστε νά χρειαστεῖ νά συνεργαστοῦν γιά τό καλό τῆς πατρίδας σέ συνθῆκες πολέμου πρόσωπα ἀταίριαστα, εὐνόητο εἶναι ὅτι θέση στίς ἐξελίξεις θά ἔχουν μόνο οἱ πολιτικοί ἐκεῖνοι πού δέν βρίζουν, πού δέν ἤ ὑβρίζονται μεταξύ τους καί πού κάνουν διάλογο τηρῶντας στοιχειώδεις κανόνες εὐπρέπειας καί πολιτικοῦ πολιτισμοῦ.

Παρατηρῶ αὐτές τίς μέρες στίς ἐκπομπές πολιτικοῦ διαλόγου πού ὑποχρεωτικά ἐπανῆλθαν στίς ὀθόνες μας λόγῳ τῶν ἐξελίξεων πῶς πολιτεύονται οἱ ὑπουργοί τῆς Νέας Δημοκρατίας καί τά στελέχη τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, καθώς βεβαίως καί τῶν ἄλλων κομμάτων, πού σέ συνθῆκες πολιτικῆς ρευστότητας ὑποχρεωτικά θά κληθοῦν, ἄν προκύψει θέμα, νά μετάσχουν σέ διεργασίες. Οἱ ὑπουργοί τῆς Νέας Δημοκρατίας καί οἱ βουλευτές της χωρίζονται σέ δύο κατηγορίες: στούς μετριοπαθεῖς καί σέ ὁρισμένους φανατικούς, οἱ ὁποῖοι μέ τό λεξιλόγιό τους, τίς φωνές τους, τό μῖσος τους, τόν φανατισμό τους ψαρεύουν μέν προσωπικές ψήφους ἀπό τόν σκληρό κομματικό πυρῆνα τῆς παρατάξεως, ἀλλά ἀπωθοῦν τούς μετριοπαθεῖς ψηφοφόρους. Ἡ ἡγεσία, οἱ βουλευτές καί τά στελέχη τοῦ ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται, θά δοῦμε γιά πόσο, νά ἔχουν πάρει τό μάθημά τους ἀπό τά ἐσωκομματικά στραπάτσα πού ὑπέστησαν ἀπό τίς συμπεριφορές τοῦ Παύλου Πολάκη καί τοῦ Εὐκλείδη Τσακαλώτου. Δέν ξέρουμε γιά πόσο θά κρατήσει τό θαῦμα, ἄν πρόκειται γιά θαῦμα, ἀλλά μετά τήν πρόταση μομφῆς ἡ ἀντιπολίτευση καί ὁ ἀρχηγός της χωρίς νά σπᾶνε τό ἐθνικό μέτωπο στό οὐκρανικό, κινοῦνται σέ γενικῶς μετριοπαθεῖς τόνους καί ἀποφεύγουν τούς τραμπουκισμούς πού εἴδαμε ἀπό τοῦ βήματος τῆς Βουλῆς.

Εἴτε πρόκειται γιά πολιτική μεταμφίεση εἴτε γιά ἀλλαγή, ἔχω τήν ἐντύπωση, ὅτι ἀντιλαμβάνονται τήν ἀτμόσφαιρα. Καί τό μέγα ζήτημα γιά τήν Νέα Δημοκρατία δέν εἶναι ἐάν προηγεῖται τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κατά 10 μονάδες, κάτι πού φαίνεται νά ἰσχύει, ἀλλά ποιό θά εἶναι τό ταβάνι της, ποιά θά εἶναι ἡ τύχη τοῦ πολιτικοῦ αἰτήματος γιά αὐτοδυναμία καί πῶς πρέπει νά προετοιμαστεῖ γιά τήν νέα ἀτμόσφαιρα πού δημιουργεῖται. Προσωπικά δέν ἔχω ἀμφιβολία ὅτι οἱ μονοκομματικές κυβερνήσεις μέ συγκεκριμένο πολιτικό προσανατολισμό εἶναι καλύτερη λύση γιά τήν πατρίδα σέ συνθῆκες παγκόσμιας ἀβεβαιότητας καί σέ ἐποχές παγκοσμίων πολέμων. Τό κρίσιμο σέ αὐτές τίς περιόδους εἶναι ἡ ταχύτης τῶν ἀποφάσεων καί ὄχι ἡ μετατροπή τῶν ὑπουργικῶν συμβουλίων σέ μιά ἀπέραντη ΕΦΕΕ, ἡ ὁποία ὅπως γνωρίζουμε ἐμεῖς οἱ παλαιοί συνδικαλιστές τῶν φοιτητικῶν συλλόγων λόγῳ τῆς ἁπλῆς ἀναλογικῆς, δέν ἀποφάσιζε γιά τίποτε! Οὔτε γιά τό ποιός θά εἶναι ὁ ἐπί κεφαλῆς πρόεδρός της! Ἔμενε γιά πολλά χρόνια ἀκέφαλη. Τό ζήτημα ὅμως πού προκύπτει ἀπό τήν δημοσκόπηση δέν εἶναι τί λέμε ἐμεῖς, οὔτε τί εὐχόμαστε ἐμεῖς. Καί δέν εἶναι ἡ ἀποστολή μας νά κάνουμε εἰδήσεις τίς εὐχές μας, ἀλλά νά ἀποτυπώνουμε τήν πραγματικότητα. Καί ποιά εἶναι αὐτή ἡ πραγματικότητα; Ὅτι μόλις τό 25% τῶν Νεοδημοκρατῶν θέλει αὐτοδύναμη κυβέρνηση, ὅτι μόλις τό 11% τῶν ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ ψηφοφόρων θέλει αὐτοδύναμη κυβέρνηση καί χονδρικῶς τό ὑπόλοιπο 64% τάσσεται σέ διάφορες παραλλαγές ὑπέρ τῶν κυβερνήσεων συνεργασίας. Πρόκειται γιά μία νέα πραγματικότητα. Καί καλό θά εἶναι ἀντί νά συμπεριφερόμαστε ὅτι δέν τρέχει τίποτα νά προσπαθήσουμε νά ἀντιληφθοῦμε γιατί ὁ κόσμος σέ αὐτή τή συγκυρία ἐπιλέγει τό ὅλοι μαζί –σ’ αὐτήν ἐδῶ τή φάση τοὐλάχιστον– καί δέ συγκινεῖται ἀπό παλαιά λάβαρα καί παλιά διακυβεύματα.