ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ τοῦ 2015 ὁ ΣΥΡΙΖΑ κατέβηκε μέ τό σύνθημα «Εἴμαστε τό νέο-Ξεμπερδεύουμε μέ τό παλιό».
Δέν ἦταν δικῆς του ἐπινόησης ἀλλά τῆς ἀμερικανικῆς ἑταιρείας ἐπικοινωνίας Evergreen, τήν ὁποία τοῦ εἶχε συστήσει –καί ὄχι μόνο– μεγάλη κυρία τῆς ἑλληνικῆς ἐπιχειρηματικῆς ζωῆς. Ὡστόσο, διερμήνευε αὐτό πού ἤθελε νά πεῖ ἡ ἡγετική ὁμάδα του χωρίς νά ἔχει τόν φανατισμό τοῦ ἐμφυλιοπολεμικοῦ συνθήματος «Ἤ ἐμεῖς ἤ αὐτοί». Ἀντιθέτως, ἡ ἀντιπολίτευση διέδιδε τότε, τό 2015, ὅτι ὁ Τσίπρας εἶναι ὁ ἀριστερός Μαδοῦρο, ὅτι θά μετατρέψει τήν Ἑλλάδα σέ Κούβα τῶν Βαλκανίων, πώς ὑπάρχει κίνδυνος διολίσθησης σέ ὁλοκληρωτισμό σοβιετικοῦ τύπου, καί ἄλλα ὡραῖα. Ἡ ἴδια ἡ ζωή ἀποδεικνύει αὐτές τίς μέρες ὅτι ὁ Πρωθυπουργός εἶχε κάνει ἀπό τό 2013 τίς συμφωνίες του μέ τούς Ἀμερικανούς, καί ἄς μήν ἐκπλαγοῦμε ἄν μετά τήν κύρωση τῶν Πρεσπῶν δοῦμε τόν Ἀμερικανό ἀντιπρόεδρο Μάικ Πένς –ἤ καί ἄλλον– νά περιοδεύει στήν περιοχή μας.
Ὡστόσο, ἡ πικρή ἐμπειρία τοῦ μνημονίου, ἡ ἐνσωμάτωση τῆς Ἀριστερᾶς στό σύστημα, ἡ μετατροπή της σέ delivery τῶν συμμάχων, ἡ ἀπώλεια τοῦ τεκμηρίου τῆς εὐαισθησίας μέ τήν λήψη ἀντιλαϊκῶν μέτρων (ὅπως ἡ περικοπή τῶν συντάξεων) ἀκύρωσε στήν πράξη τήν ἰσχύ τοῦ συνθήματος «ξεμπερδεύουμε μέ τό παλιό». Στήν πραγματικότητα, τό νέο ἄρχισε νά …σκουριάζει προώρως, νά γερνᾶ ταχέως, νά βγάζει ρυτίδες, καί τό μόνο πού τοῦ ἀπέμεινε γιά νά λέει πώς εἶναι διαφορετικός εἶναι ἡ μάχη μέ τήν διαπλοκή, ἡ σκανδαλολογία καί, βεβαίως, τό ἀντιδεξιό μέτωπο. Ἡ τακτική πού ἀκολούθησε ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου, ὅταν ἀντιμετώπισε πρώτη φορά στίς ἐκλογές τοῦ 1985 τόν Κωνσταντῖνο Μητσοτάκη. Ἐξ οὗ καί τά περί «προοδευτικῆς διακυβέρνησης» πού εἶπε προχθές στό Μέγαρο Μουσικῆς (…βεβαίως βεβαίως) ὁ Πρωθυπουργός ὡς ἀπάντηση στό δῆθεν μέτωπο (δέν ξέρω ποῦ τό ἀνακάλυψε) ΝΔ – Χρυσῆς Αὐγῆς. Κατ’ οὐσίαν, καμμία πρωτοτυπία. Σχέδια χάρτου ἀνασυρθέντα ἀπό τήν ναφθαλίνη. Θά τόν βλέπει ὁ Μένιος Κουτσόγιωργας ἀπό ἐκεῖ ψηλά καί θά χαμογελᾶ. Θά τόν βλέπουν ὅμως καί οἱ Λεωνίδας Κύρκος καί Μιχάλης Παπαγιαννάκης καί θά γελοῦν γιά διαφορετικούς λόγους.
Τόν βλέπουμε καί ἐμεῖς ὅμως ἀπό ἐδῶ καί πού θεωρώντας πώς ἔχουμε καλή αἴσθηση τῆς κοινωνίας χαμογελᾶμε καί ἐμεῖς. Χαμογελᾶμε, γιατί ὁ Τσίπρας νομίζει ὅτι ἡ δύναμή του εἶναι νά διαφέρει. Ἀλλά ἀπό αὐτά πού ἀκοῦμε ἐμεῖς ἀπό τόν ἁπλό κόσμο καταλαβαίνουμε πώς ἄν ἔχει ἀμυδρά ἐλπίδα ἀνάκαμψης εἶναι μόνο ἄν… ὁμοιάζει. Ἐάν ὁ κόσμος ἔχει νά συγκρίνει ὁμοειδῆ πολιτικά προϊόντα. Ἀντιθέτως, ἄν κάποιος πρέπει νά διαφέρει ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ στά βασικά στοιχεῖα τῆς πολιτικῆς του γιά νά καταφέρει νά διευρύνει τό προβάδισμά του, αὐτή εἶναι ἡ ΝΔ. Γιά νά ξεφύγει ἀπό τήν ὑπό διαμόρφωση τάση «ὅλοι πάνω-κάτω τά ἴδια λένε».
Προσέξτε τώρα ποιό εἶναι τό ὀξύμωρο τό ὁποῖο ἀποτελεῖ τροφή γέλιου γιά τόν Λεωνίδα καί τόν Μιχάλη, οἱ ὁποῖοι ἔφυγαν ἀπό τήν ζωή κατηγορούμενοι ἀπό τό κόμμα τους εἴτε γιά δεξιά παρέκκλιση (ἀριστερά τῶν σαλονιῶν) εἴτε γιά ροπή πρός τήν σοσιαλδημοκρατία. Στήν ἀγωνία του νά ἀποδράσει ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ τῶν κλειστῶν τάσεων ὁ Τσίπρας τοῦ «νέου» συναντήθηκε στήν ἐκδήλωση γιά τίς Πρέσπες μέ τό παμπάλαιο τοῦ Σημιτισμοῦ καί τοῦ Παπανδρεϊσμοῦ. Στήν ἀγωνία του νά ἀποκτήσει ἀποδοχή ἡ προβληματική Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, δέν δίστασε νά δεχθεῖ τήν χεῖρα βοηθείας πού τοῦ ἔδωσαν προσωπικότητες τοῦ κύκλου Σημίτη πού ὀργάνωσαν τήν ἐκδήλωση. Καί τό ὡραιότερο –τό χαμόγελο τοῦ Μένιου τώρα– ντυμένος σοσιαλδημοκράτης ὁ Ἀλέξης, μοιάζει ἕτοιμος νά ἀντιγράψει τίς χειρότερες διχαστικές πρακτικές τοῦ παπανδρεϊκοῦ ΠΑΣΟΚ τοῦ 1985: Ἀπό ἐδῶ ὁ ΣΥΡΙΖΑ, τό δῆθεν φῶς καί ἀπό ἐκεῖ ἡ ΝΔ, τό δῆθεν σκότος. Ὁ ὁρισμός τῆς πρωτοτυπίας!
Βεβαίως, αὐταπάτες δέν ἔχουμε, ἐμεῖς τό προβλέψαμε ἀπό τήν ἀρχή, διαβάζουμε πῶς τό πῆρε εἴδηση ἕως καί ὁ Ἄδωνις: ἡγέτης τῆς κεντροαριστερᾶς στίς ἐκλογές θά εἶναι ὁ ΣΥΡΙΖΑ μέ ποσοστά πού θά φθάσουν –καί κατά Ἄδωνι– ἕως καί τό 27-28%. Ὡστόσο, νά μᾶς συγχωρεῖ ἡ χάρη τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ. Οὔτε προοδευτική διακυβέρνηση εἶναι αὐτό πού ζοῦμε –ἐκτός ἄν ἐννοεῖ ὡς τέτοια τά ΜΑΤ πού ἐπιτίθενται σέ τέως συντρόφους του διδασκάλους καθώς καί τήν ἀπαγόρευση (!!!) συγκεντρώσεων στήν ἐπίσκεψη Μέρκελ. Οὔτε βεβαίως μπορεῖ νά οἰκοδομηθεῖ στά σοβαρά ἀντιδεξιό μέτωπο ὅπως τό φαντασιώνονται κάποιοι. Ἁπλό τό γιατί; Ὁρισμένες πολιτικές τοῦ ΣΥΡΙΖΑ εἶναι δεξιοτέρες τῆς δεξιᾶς.
Τούτων δοθέντων, καί χωρίς ἴχνος εἰρωνείας, συνιστοῦμε στόν κ. Πρωθυπουργό νά συνεχίσει τήν αὐτή τακτική: ὅσο περισσότερο ὁμοιάσει στήν ὑπό κατασκευή σημιτική συνιστῶσα τοῦ κόμματός του τόσο εὐκολότερα θά ὁμοιάσει μέ καθεστώς. Καί ὅσο περισσότερο προσπαθήσει νά ἀντιγράψει τόν Ἀνδρέα τόσο εὐκρινέστερα θά ὁμοιάζει μέ καρικατούρα του.
