ΠΡΙΝ ΑΠΟ δύο καλοκαίρια ἐκλάπη τό πορτοφόλι γόνου κορυφαίου πολιτικοῦ στήν Μύκονο
Οἱ συνεργάτες του γνωρίζοντας ἀπό πληροφορίες –μικρός τόπος ἡ Ἑλλάς– τούς ἀρχηγούς τῶν τριῶν «μαφιῶν» πού φέρονταν νά διοικοῦν τότε τή νύχτα στό νησί, ἔστειλαν ἀμέσως τελεσίγραφον μήνυμα: «Ὅποιος τό ἔχει κλέψει νά τό παραδώσει μέχρι τό βράδυ, ἀλλιῶς….». Οἱ μαφίες αὐτές πλέον δέν ὑπάρχουν. Εἷς ἐκ τῶν ἀρχηγῶν τους δέν ζεῖ. Ὅταν ἔμαθα προσφάτως τήν ἱστορία ἀπό ἔγκυρα χείλη –τό πορτοφόλι ἐπεστράφη– δέν μπορῶ νά πῶ ὅτι δέν ἐντυπωσιάστηκα. Ἐντυπωσιάστηκα. Εἶχα ἀκούσει πράγματα καί θαύματα γιά τόν τρόπο διοικήσεως τῆς νήσου στίς δύο φορές πού τήν ἐπισκέφθηκα στήν ζωή μου, τό 2007 καί τό 2017, ἀλλά ἕως ἐκεῖ δέν ἔφθανα.
Γιά χρόνια πολλά τό ἐκπληκτικῆς αὐτῆς ὀμορφιᾶς νησί μας πού ἑλκύει διασημότητες ἀπό ὅλον τόν κόσμο ἦταν ταυτισμένο στίς παραστάσεις μας μέ ἕνα συγκεκριμένο τρόπο: ὡς ὁ τόπος διακοπῶν τῶν ἰσχυρῶν τοῦ χρήματος ἀνά τόν πλανήτη. Ὡς ὁ τόπος πού ὁ ἑλληνικός νόμος κάμπτεται ἔναντι τῆς ἀκτινοβολίας τοῦ διεθνοῦς χρήματος. Ὡς ὁ τόπος πού λειτουργοῦσε ἀνεξάρτητα ἀπό τήν ἑλληνική ἐπικράτεια καί ἡ φοροδιαφυγή ἐπίλεκτων μελῶν τῆς ἐπιχειρηματικῆς οἰκογένειας ἀπασχολοῦσε τακτικά τά πρωτοσέλιδα τῶν σκανδαλοθηρικῶν ἐφημερίδων. Βεβαίως, ὅποιος γνωρίζει τήν ἀληθινή Μύκονο καί τούς ἀληθινούς Μυκονιᾶτες γνωρίζει πώς καμμία σχέση δέν ἔχουν μέ ὅλα αὐτά. Εἶναι ἐξαιρετικοί ἄνθρωποι. Ἀλλά, δυστυχῶς, ἔτσι εἶναι ἡ ἐποχή. Νά λογίζονται ὡς «Μύκονος», καί διάφοροι ἐξωτικοί, πού κατάφεραν μέ τήν ἰσχύ ἄλλων μέσων νά κατισχύσουν τῶν τοπικῶν δυνάμεων καί νά ἐλέγξουν τήν οἰκονομία τοῦ νησιοῦ. Μεταξύ αὐτῶν καί ἀλλοδαποί μετανάστες πού μέ τά χρόνια κατάφεραν νά κυριαρχήσουν σέ μέρος τῆς νύχτας.
Ὅπως καί νά ἔχει, πάντως, ἡ Μύκονος γιά τρεῖς λόγους μᾶς ἀπασχολοῦσε τά προηγούμενα χρόνια: γιά τήν ἐπιλογή της ὡς τόπου διακοπῶν διασημοτήτων –ὁ ἀρχηγός τῆς ἐθνικῆς Ἀγγλίας Μαγκουάιρ πρωταγωνίστησε πέρυσι σέ ἐπεισόδιο στά Ματογιάννια. Γιά τήν σχέση τῆς νήσου μέ τόν νόμο. Γιά τήν ἀνάδειξή της σέ παγκόσμια ἐπικράτεια τῆς ἀπληστίας καί τῆς ὕβρεως. Οἱ ἐξωτικοί ἐπιχειρηματίες καί ὄχι οἱ κάτοικοί της ὀργανώνουν πακέτα διακοπῶν τῶν ἰσχυρῶν μέ πλήρη τιμοκατάλογο ὁ ὁποῖος δύναται νά περιέχει ἀναλόγως τοῦ βαλαντίου μεταφορά μέ ἑλικόπτερο, ἔξοδα προσωπικῆς ἀσφαλείας, ξεναγό νυχτερινῆς ζωῆς, διοργάνωση πάρτυ, οὐσίες, δροσερές παρουσίες κ.λπ.
Ἡ Μύκονος τά προηγούμενα χρόνια ἀνῆκε στήν ἁρμοδιότητα τῶν Ὑπουργῶν Οἰκονομικῶν καί Δημόσιας Τάξης. Ἀπό πέρυσι ὅμως τά πράγματα ἄλλαξαν. Ἡ Μύκονος ἀνήκει στήν ἁρμοδιότητα τῶν Ὑπουργῶν Ὑγείας καί Πολιτικῆς Προστασίας. Ὅ,τι συμβαίνει ἐκεῖ καθώς καί σέ κάθε ἄλλο νησί τοῦ Αἰγαίου μας, πού εἶναι σέ πορτοκαλί συναγερμό, ἀφορᾶ καί τούς ὑπόλοιπους κατοίκους τῆς ἐπικρατείας. Στό μέτρο πού τό ὑψηλό ποσοστό τῶν ἀνεμβολίαστων μπορεῖ νά λειτουργήσει ὡς δυναμικός πολλαπλασιαστής τῆς μετάλλαξης. Ὅσο ἡ Μύκονος ἦταν «κλεισμένη» στόν ἑαυτό της, μᾶς ἀπασχολοῦσε γιά τίς ὀμορφιές της, γιά τά σκανδαλώδη πάρτυ της καί γιά τήν ὅποια συνεισφορά της στό ΑΕΠ καί στό δημόσιο ταμεῖο. Σύν τήν τήρηση τοῦ νόμου, ὁ Χρυσοχοΐδης ἔστειλε φέτος ὅλο τό Ἠθῶν τοῦ Ἀμαρουσίου στό νησί μέ ἐπί κεφαλῆς ἕναν ἐξαίρετο, λέγεται, ἀξιωματικό. Ἦταν οἱονεί ἀνεξάρτητο κράτος. Ἀπό φέτος ὅμως ἡ ὑγεία κάθε ἐπισκέπτη τῆς Μυκόνου ἀφορᾶ τόν καθένα μας. Καί αὐτό πρέπει νά γίνει ἡ προμετωπίδα τῶν ὑγιῶν ἐπιχειρηματικῶν δυνάμεων τῆς νήσου πού πληρώνουν τό μάρμαρο τῶν μαζικῶν ἀκυρώσεων αὐτές τίς μέρες μετά τό τοπικό λόκ ντάουν Χαρδαλιᾶ, μέ ἔγκριση Μητσοτάκη ἀσφαλῶς.
Ὁ νόμος, ναί, ὅπως ἐξελίσσεται τό οἰκονομικό σύστημά μας κάμπτεται πολλές φορές ἀπό τό χρῆμα. Ἡ ζωή ὅμως δέν πρέπει νά κάμπτεται ἀπό τό χρῆμα! Ἡ ζωή στήν Δύση ἔχει ἀκόμη τοὐλάχιστον μεγαλύτερη ἀξία ἀπό τούς τζίρους. Τό δόγμα «νά γλεντήσουμε μέχρις τελικῆς πτώσεως καί ποιός ζεῖ καί ποιός πεθαίνει, ἄς τό ἀφήσουμε» δέν εἶναι ἡ ἀπάντηση στήν κρίση πού ἀπό οἰκονομική ἐξελίσσεται σέ ἠθική. Ἡ ἀλήθεια δέν ἀργεῖ νά φανεῖ, τό ψέμα ἔχει κοντά ποδάρια. Οἱ Τοῦρκοι τῆς «Γαλατᾶ» πού κρέμασαν τόν Χαρδαλιᾶ στό τσιγκέλι καί ἔκαναν ὡς καί διάβημα –οἱ γελοῖοι–στόν Ἕλληνα πρέσβη στήν Ἄγκυρα γιά τό μπλόκο στό ἀεροδρόμιο Ἐλευθέριος Βενιζέλος, ὁμολόγησαν μέρες μετά κρούσματα κορωνοϊοῦ στίς τάξεις τῆς ὁμάδος τους.
Τό ἴδιο θά συνέβαινε στά νησιά τοῦ Αἰγαίου καί στήν Μύκονο ἄν οἱ Μητσοτάκης- Χαρδαλιᾶς δέν ἐλάμβαναν μέτρα. «Ἡγεσία σημαίνει νά δρᾶς πρῶτος» συνηθίζει νά λέει ὁ Πρόεδρος Πούτιν. Στήν συγκεκριμένη περίπτωση αὐτό συνέβη. Ὅταν τό νησί προσαρμοστεῖ στόν νόμο εἰς τρόπον ὥστε νά διαφυλάσσεται ἡ ὑγεία ὅλων τῶν Ἑλλήνων –ὄχι μόνον ἡ Μύκονος βεβαίως– ἡ κανονικότητα θά ἐπιστρέψει. Δέν μποροῦν νά ὑπάρχουν δύο Ελλάδες: τά κορόιδα πού ἐφαρμόζουν τόν νόμο καί οἱ ἔξυπνοι πού βασιζόμενοι στήν ἰσχύ τῶν πελατῶν τους ἀδιαφοροῦν γι’ αὐτό. Κατά τοῦτο, ἀξίζει ἔπαινος στόν κύριο Πρωθυπουργό γιά τήν στάση του. Μετά τίς ἀντικειμενικές ἀξίες τῆς Μυκόνου, ἀνεβαίνουν καί οἱ ὑποκειμενικές.
