ΕΙΧΑ τήν εὐκαιρία νά μιλήσω μέ τόν πρώην Πρωθυπουργό Λουκᾶ Παπαδῆμο κατά τήν διάρκεια ἑνός κλειστοῦ γεύματος πρό τριμήνου.
Μᾶς ἀνέλυσε grosso modo πῶς σκέπτονται οἱ Βρυξέλλες, τό μεταμνημονιακό πλαίσιο ἐποπτείας, καί διετύπωσε κάποιες προβλέψεις γιά τό μέλλον, εὔστοχες σέ γενικές γραμμές. Ἄν καί ἡ θητεία του ὡς προέδρου τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν δέν μέ ἐνθουσίασε –ὁ λόγος του παραῆταν στεγνός καί τεχνοκρατικός– ἐντούτοις αὐτή τή φορά διαπίστωσα ὅτι μιλοῦσε μέ ἄνεση πολιτικοῦ. Ἦταν μία ἀπό τίς πρῶτες ἐμφανίσεις του μετά τήν περιπέτεια τοῦ τρομοκρατικοῦ κτυπήματος.
Στή διαδικασία τῶν ἐρωτήσεων ζήτησα νά μοῦ πεῖ ἄν στίς Βρυξέλλες ἔχει ἀκούσει νά διακινεῖται ὡς σενάριο αὐτό πού ἀποκάλυψε ὁ εὐρωβουλευτής τῆς ΝΔ Γιῶργος Κύρτσος: πώς ἐπιθυμία τῶν Γαλλογερμανῶν εἶναι ἡ μετεκλογική συγκρότηση κυβέρνησης συνασπισμοῦ μεταξύ ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, στή λογική ὅτι ἔτσι ἐφαρμόζονται τά μέτρα καί ἔχουμε σίγουρη τήν ἐπιστροφή τῶν χρημάτων μας. Ὁ κ. Παπαδῆμος, μέ ἕνα ἐλαφρύ μειδίαμα στά χείλη, μοῦ ἀπάντησε «ὄχι», ἀλλά πρόσθεσε: «Τούς ἔχω ἀκούσει ὅμως νά ζητοῦν συνεννόηση ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ». Τό ἀκροατήριο ἐκείνη τήν ἡμέρα, ἐπίλεκτοι ἐπιχειρηματίες κατά πλειοψηφία, πάγωσε. Φεύγοντας εἶπα στόν πρώην Πρωθυπουργό πώς ἡ ἐντύπωση πού εἶχα γι’ αὐτόν ἄλλαξε κάπως. «Ὄχι πρός τό χειρότερο, ἐλπίζω!» σχολίασε μέ χιοῦμορ.
Ὁ κ. Παπαδῆμος ἔγινε αὐτές τίς ἡμέρες ξανά θέμα συζήτησης, ἄθελά του. Ὁ Πρωθυπουργός σχολίασε ἀπό τήν Ἰθάκη πώς στήν κρίση «τραπεζῖτες ἔγιναν πρωθυπουργοί». Ἡ ΝΔ ἀντέδρασε μέ δηλώσεις κορυφαίων στελεχῶν της, πώς ὁ κ. Τσίπρας φέρθηκε ἀπρεπῶς σέ ἕνα θῦμα τρομοκρατίας. Προτείνω γενικῶς ψυχραιμία. Ἄν ἡ στόχευση Τσίπρα ἦταν προσωπική, τότε ἡ ἔννοιά του δέν ἦταν νά φερθεῖ ἀπρεπῶς σέ ἕνα θῦμα τρομοκρατίας. Ἔστω κι ἄν δικαιολογημένα ἡ ΝΔ τό ἐπισήμανε. Ἄλλο ἤθελε! Ἰδεολογικό καί στρατηγικό εἶναι τό θέμα. Ὅταν ἕνας ἀριστερός πρωθυπουργός λέει πώς ἕνας τραπεζίτης δέν μπορεῖ νά γίνει πρωθυπουργός, ὑπαινίσσεται πώς ἕνας τραπεζίτης δέν μπορεῖ καί νά γίνει Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας. Τό μέλλον ἀφορᾶ τό θέμα, ὄχι τό παρελθόν. Ὁ κ. Τσίπρας ἔχει ξεκινήσει νά ὀργανώνει τήν ἧττα του! Ὑπό αὐτές τίς προϋποθέσεις ἄλλη ἀνάγνωση θά ἀνέμενε κανείς ἀπό τήν ἀξιωματική Ἀντιπολίτευση πέραν τῆς αὐτονόητης.
Καί, πάντως, ὄχι μόνον αὐτῆς πού ἦταν ἐπιβαλλόμενη. Βεβαίως καταληκτικά δέν μπορῶ νά μήν ἐπισημάνω καί τό ἑξῆς: μακάρι τά στελέχη τῆς ΝΔ νά σήκωναν τήν ἴδια ἀσπίδα προστασίας πού ὄρθωσαν γιά τόν κ. Παπαδῆμο καί γιά ἄλλα ἱστορικά στελέχη τῆς παράταξης, ὅταν βρέθηκαν στή δίνη τοῦ κυκλῶνα ὑφιστάμενα ἄθλιες ἐπιθέσεις ἀπό τό ΠΑΣΟΚ. Ἀλλά στή συντηρητική παράταξη διαχρονικά ἐνδιαφερόμεθα περισσότερο γιά τίς περιπέτειες τῶν ἄλλων. Ὄχι τῶν ἡμετέρων. Δεῖγμα ὑψηλοῦ πολιτικοῦ πολιτισμοῦ!
