Τίποτε πιό ἀσήμαντο ἀπό μία ὑπόσχεση

ΟΛΕΣ οἱ τελευταῖες δημοσκοπήσεις ἑστιάζουν στήν ἀνατροπή στήν σειρά κατάταξης τῶν κομμάτων καί στό γεγονός ὅτι ὁ ΣΥΡΙΖΑ μέσα σέ συνθῆκες πολιτικῆς θυέλλης ἐμφανίζεται πλέον ὡς τρίτος στίς προτιμήσεις τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος μέ τό ΠΑΣΟΚ νά ἀνεβαίνει στήν δεύτερη θέση.

Ἡ ἀνατροπή αὐτή ἔχει βεβαίως συγκεκριμένες αἰτίες: κατ’ ἀρχάς τίς συνθῆκες παρατεταμένης κρίσης στό κόμμα τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης, οἱ ὁποῖες τό ἔχουν ἐγκαταστήσει ἀρνητικά στό κέντρο τῆς πολιτικῆς ἀτζέντας καί, δεύτερον, τήν ἐπιθυμία κεντροαριστερῶν πολιτῶν νά ὑπάρξει κάποια λύση μέ κυβερνητική προοπτική ἀπέναντι στήν ἑπτάψυχη, γιά τήν ὥρα, Νέα Δημοκρατία τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη. Θεωρῶ ὅτι ἀκριβῆ εἰκόνα γιά τίς ἀλλαγές στούς συσχετισμούς μεταξύ τῶν κομμάτων τῆς Κεντροαριστερᾶς θά ἔχουμε τόν Μάρτιο, ὅταν θά ἔχει ἠρεμήσει ἡ κατάσταση στόν ΣΥΡΙΖΑ. Μέ ὅποιον τρόπο ἔχει ἠρεμήσει. Ἀκόμη καί μέ τήν ὁλική διάσπαση αὐτοῦ τοῦ κόμματος. Ὁ νέος ἀρχηγός του θά κριθεῖ στήν ἡσυχία, ὄχι στήν ἀναταραχή. Ἀκόμα κι ἄν αὐτή ἡ ἡσυχία σημαίνει τήν πολιτική μοναξιά του μέσα σέ ἕνα ἔρημο κόμμα. Οἱ ἀναλυτές ἔχουμε τήν τάση νά βιαζόμαστε, ἀλλά αὐτό πού διακρίνω τοὐλάχιστον σέ πρώτη ἀνάγνωση εἶναι ὅτι ὁ ΣΥΡΙΖΑ τοῦ Κασσελάκη, μέ ἤ χωρίς Ἀχτσιόγλου, –καί τό ξέρει ἄριστα καί τό Μαξίμου αὐτό– ἐξέρχεται ἀπό τά τείχη του καί ἀπευθύνεται σέ νέα ἀντισυστημικά κοινά τά ὁποῖα βρίσκονται καί στό κέντρο καί στά δεξιά τῆς Νέας Δημοκρατίας. Κάτι πού ἔδειξαν λίαν αὐξημένα ποσοστά τηλεθέασης τῆς μεταμεσονύκτιας συνέντευξης τοῦ νέου Προέδρου τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Ἐκτίμησή μου εἶναι ὅτι ὁ ΣΥΡΙΖΑ θά πάει γιά μερικούς μῆνες πολύ ἄσχημα πρίν ἀρχίσει νά πηγαίνει ξανά στοιχειωδῶς καλά. Ὑπό τήν ἔννοια τῆς ἐπαναπροσέγγισης τοῦ ποσοστοῦ πού ἔλαβε στίς ἐθνικές ἐκλογές, ὄχι κάτι σπουδαῖο.

Ἐν πάσῃ περιπτώσει ὅμως αὐτό δέν εἶναι τό πρόβλημα τῆς Κεντροδεξιᾶς. Ποιός θά εἶναι δεύτερος, τό ΠΑΣΟΚ ἤ ὁ ΣΥΡΙΖΑ. Τό πρόβλημά της εἶναι ὅτι ἡ κρίση στόν ΣΥΡΙΖΑ καί ἡ περιστασιακή ἤ μόνιμη ἐγκατάσταση τοῦ ΠΑΣΟΚ στήν δεύτερη θέση ἔχουν ἀνοίξει τήν ὄρεξη σέ ὅλη τήν Κεντροαριστερά γιά πραγματική ἀντιπολίτευση στήν Νέα Δημοκρατία. Μέ διευθύνσεις καί ὀνόματα. Μέ πίεση στό κοινοβούλιο. Μέ καταγγελίες γιά θέματα διαφάνειας.

Στήν πραγματικότητα, ἡ ἄνοδος τοῦ ΠΑΣΟΚ στήν δεύτερη θέση ἀλλάζει τά δεδομένα, καθώς δημιουργεῖ ἀπόλυτη ὑποχρέωση στόν Νῖκο Ἀνδρουλάκη νά ἀντιπαρατεθεῖ σφόδρα μέ τόν Κυριάκο Μητσοτάκη. Ὅποιους σκελετούς καί ἄν κουβαλάει στήν ντουλάπα του ἀπό τήν ὑπόθεση τῶν ὑποκλοπῶν. Ὅταν ὁ λαός σοῦ δίνει αὐτά τά ποσοστά, σέ βάζει στήν θέση τοῦ οἱονεί ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης καί οἱ βουλευτές σου ἐλπίζουν νά φθάσεις τό 20%, δεύτερες σκέψεις δέν μπορεῖς νά κάνεις. Θά συγκρουστεῖς τόσο σφόδρα μέ τόν ἱστορικό σου ἀντίπαλο ὅσο συγκρούστηκαν οἱ ἁμαξοστοιχίες στά Τέμπη. Ἐφ’ ὅσον αὐτό ἐπιβεβαιωθεῖ, τότε τήν ἴδια στρατηγική θά ὑποχρεωθοῦν νά ἀκολουθήσουν καί οἱ ὑπόλοιποι …συρμοί. Εἰδικά τό Κομμουνιστικό Κόμμα Ἑλλάδος, τό ὁποῖο φιλοδοξεῖ νά ξεπεράσει τόν ΣΥΡΙΖΑ, ὥστε νά ἀναδειχθεῖ ἐκ νέου ὡς ἡ ἡγεμονική δύναμη τῆς ἀριστερᾶς καί νά ἀποκατασταθεῖ ἡ πολιτική ἐπετηρίδα τῆς μεταπολίτευσης. Θέλει δέ θέλει ὁ κύριος Κουτσούμπας, θά ἀναγκαστεῖ νά ἐγκαταλείψει τούς τακτικισμούς καί τά ἀόριστα καί νά γίνει πιό συγκεκριμένος στήν ἀντιπολίτευσή του πρός τήν Νέα Δημοκρατία. Ποιό εἶναι λοιπόν τό συμπέρασμα τῆς συγκλονιστικῆς κρίσης τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί τῆς ἀνακατανομῆς δυνάμεων μέσα στήν Κεντροαριστερά; Ἁπλό: Χωρίς ΣΥΡΙΖΑ δέν ὑπάρχει ἀντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο πλέον. Καί τό νέο πού θά κληθεῖ νά ἀντιμετωπίσει ὁ Πρωθυπουργός στήν πράξη θά εἶναι τό ἀντί-Νέα Δημοκρατία μέτωπο. Τό ὁποῖο εἶναι βασικά κεντροαριστερό ἀλλά ἔχει καί μεγάλες οὐρές στά δεξιά. Ὅπου ἡ Νέα Δημοκρατία μέ τήν πολιτική πού ἀκολουθεῖ εἶναι κόμμα ἀνάδελφο. Δέν ἔχει πραγματικά ἀδερφό κόμμα. Κάτι τακτικισμούς πού ἔχω διακρίνει στίς ψηφοφορίες γιά τίς Ἀνεξάρτητες Ἀρχές στήν Ἐπιτροπή Θεσμῶν καί στίς ψηφοφορίες γιά τούς ἐξοπλισμούς στήν Ἐπιτροπή Ἐξωτερικῶν καί Ἄμυνας, δέν ξέρω γιά πόσο μπορεῖ νά ἀντέξουν καί δέν ξέρω καί τί λαϊκό ὑπόβαθρο ἔχουν.

Τούτων δοθέντων λοιπόν προβάλλει, μέ ἀφορμή τήν διάλυση τοῦ κόμματος πού κρατοῦσε ζωντανό τό νέο ψαλιδισμένο δικομματισμό, ὁ νέος ὁρίζοντας. Ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δέν εἶναι ἀφελής, ἔχει καταλάβει ἄριστα τί γίνεται. Ἡ διάλυση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἔχει τρομερές παρενέργειες γιά τήν Νέα Δημοκρατία καί ἄς ἐπιχαίρει δημοσίως γιά αὐτήν. Τήν πρώτη παρενέργεια τήν ἀντιλήφθηκε στήν Θεσσαλία στίς περιφερειακές ἐκλογές ὅταν ἑνώθηκαν πάνω ἀπό τήν κάλπη οἱ βάσεις τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί τοῦ ΠΑΣΟΚ καί κατανίκησαν τόν περιφερειάρχη τῆς Νέας Δημοκρατίας Κώστα Ἀγοραστό. Γι’ αὐτό, σέ πρώτη φάση, ὁ Πρωθυπουργός ἀκούει μέ ἀνοιχτά αὐτιά ὅσα τοῦ λένε ὁ Μάκης Βορίδης καί ὁ Βαγγέλης Μεϊμαράκης, νά μήν σπάσει τίς περιφέρειες γιά τίς ἀνάγκες υἱοθέτησης νέου ἐκλογικοῦ συστήματος εὐρωεκλογῶν, καθώς ἀντιμετωπίζει πολύ σοβαρά τόν κίνδυνο ἀντισυσπειρώσεων τῆς Κεντροαριστερᾶς σέ πολλές περιοχές τῆς χώρας. Εἰδικά στίς μονοεδρικές. Καλόν εἶναι νά διατηρηθεῖ τό ἰσχῦον ἐκλογικό σύστημα μέ σταυρό σέ ἑνιαία περιφέρεια, ἔστω κι ἄν ὁ κύριος Μητσοτάκης τό ἔχει ἀποκηρύξει μετά βδελυγμίας σέ δημόσιες τοποθετήσεις του καί θά φανεῖ ἀνακόλουθος, κάτι πού μισεῖ ἀφόρητα. Ἔστω κι ἄν δέν ἐκλεγοῦν οἱ σημιτικοί ὑποψήφιοι εὐρωβουλευτές πού θά ἐντάξει στό ψηφοδέλτιο τῆς Νέας Δημοκρατίας. Ὁ κίνδυνος συσπείρωσης τῶν βάσεων τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, τοῦ ΠΑΣΟΚ καί τοῦ ΚΚΕ ἀπέναντι στούς ὑποψήφιους εὐρωβουλευτές τῆς Νέας Δημοκρατίας εἶναι σημαντικώτερος ἀπό τήν πολιτική συνέπεια τοῦ Πρωθυπουργοῦ. Ἔτσι κι ἀλλιῶς, ὅπως λέει ἕνας νόμος τῆς μαφίας, «δέν ὑπάρχει τίποτα πιό ἀσήμαντο ἀπό μία ὑπόσχεση»… Τήν ὑπόσχεση αὐτή τοῦ Πρωθυπουργοῦ γιά νέο ἐκλογικό σύστημα στίς εὐρωεκλογές πού νά δυσκολεύει τήν ἐκλογή τῶν celebrity τύπου Γεωργούλη «θά τήν πάρει ὁ καιρός», ὅπως λέγαμε στό Πολεμικό Ναυτικό.

Ὡστόσο κακά τά ψέματα: ὅπως ἔχουμε ἐπισημάνει κι ἄλλες φορές ἀπό αὐτήν ἐδῶ τήν θέση οἱ τεχνητές λύσεις δέν εἶναι πολιτική. Καί δέν σέ βγάζουν ἀπό τά ἀδιέξοδα. Ἁπλῶς καθυστεροῦν τήν ἐμφάνιση τῶν ἀδιεξόδων γιά ἕνα χρονικό διάστημα. Εἴτε τό κεντροαριστερό μέτωπο ἐμφανιστεῖ πολυδιασπασμένο στίς εὐρωεκλογές εἴτε ἐμφανιστεῖ ἑνωμένο στίς εὐρωεκλογές, ἀργά ἤ γρήγορα θά ἐμφανιστεῖ. Οἱ δαίμονες τοῦ ΣΥΡΙΖΑ μᾶς τελείωσαν. Καί ὁ Κασσελάκης δέν προσφέρεται γιά δαίμονας μέ τόν τρόπο πού μιλάει. Αὐτό εἶναι τό νέο πρόβλημα τοῦ κυρίου Πρωθυπουργοῦ, αὐτό εἶναι τό νέο πρόβλημα τῆς Νέας Δημοκρατίας, αὐτό εἶναι καί τό νέο πρόβλημα τῆς χώρας. Ἡ εἰκόνα τῆς νέας Βουλῆς δέν ἀντιστοιχεῖ στήν ραγδαίως μεταβαλλόμενη εἰκόνα τῆς κοινωνίας. Ἡ ὁποία σύμφωνα μέ τίς ἀπόρρητες δημοσκοπήσεις πού ἔχει στήν διάθεσή του τό Μαξίμου λέει ὅτι γύρω ἀπό τίς κεντροδεξιές δυνάμεις συσπειρώνεται τό 40% τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καί γύρω ἀπό τίς κεντροαριστερές τό 60%. Ὅσοι βιάστηκαν νά τελειώσουν τήν μεταπολίτευση καί τούς συσχετισμούς της, θά ἀπογοητευτοῦν. Ἡ μεταπολίτευση δυστυχῶς εἶναι ἀκόμα ἐδῶ. Καί ἡ Νέα Δημοκρατία πρέπει νά προσαρμοστεῖ σέ αὐτήν ἀπό τό νά νομίζει ὅτι μπορεῖ νά τήν ὑπερβεῖ μέ τήν ἄκρατη Πασοκοποίησή της. Ἡ ὁποία ἄλλως τε εἶχε καί γνωστά ἀποτελέσματα: ἡ Πασοκοποίηση καί ὁ ὑπερβάλλων ἀντι-Σύριζα πολιτικός λόγος της, σέ σημεῖο καταχρήσεως, ὁδηγεῖ σταδιακά στήν πολιτική ἀνάσταση τοῦ ΠΑΣΟΚ, τοῦ βασικοῦ ἀντιπάλου τῆς Νέας Δημοκρατίας μεταπολιτευτικά. Καί τό ΠΑΣΟΚ δέν εἶναι εὔκολος ἀντίπαλος. Τό σεβόμαστε. Ἔχει ρίζες στήν κοινωνία, ρίζες στό βαθύ κράτος καί γνωρίζει νά κάνει ἀντιπολίτευση μέ ἐπαγγελματισμό. Ὄχι σάν τούς «κατσαπλιᾶδες» τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Θά τούς νοσταλγεῖ αὐτούς τούς κατσαπλιᾶδες στό μέλλον ἡ Νέα Δημοκρατία. ΣΥΡΙΖΑ θά λέει, καί θά κλαίει.