ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ προεδρικό ντημπαίητ μεταξύ τοῦ 74χρονου Τράμπ καί τοῦ 77χρονου Μπάιντεν
–τό χειρότερο πού ἔχει διεξαχθεῖ ποτέ στίς ΗΠΑ κατά τόν Τζορτζ Στεφανόπουλος– συνιστᾶ τήν πλέον ἀνησυχητική ἔνδειξη ὅτι ἔρχονται θύελλες γιά τά ἐθνικά μάς θέματα. Γιά τήν τροπή πού θά λάβουν οἱ ἑλληνοτουρκικές σχέσεις. Σέ δύο φάσεις μάλιστα: τήν προεκλογική, μεταξύ Ὀκτωβρίου-Νοεμβρίου καί τήν μετεκλογική μεταξύ Νοεμβρίου-Ἰανουαρίου μῆνα κατά τόν ὁποῖο παραδοσιακά ὁρκίζεται ὁ Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ. Αὐτό πού εἴδαμε στούς δέκτες μας ὅσοι ἀντέξαμε νά ξενυχτήσουμε ἐξηγεῖ ἄριστα καί τί δουλειά εἶχε ἡ «ἀλεποῦ» Πομπέο στό παζάρι τῆς Μεσογείου (νά διασφαλίσει διά τοῦ διαλόγου ὅτι δέν θά ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ Ἑλλάδος – Τουρκίας ἕως ὅτου κλείσουν οἱ κάλπες) ἀλλά καί ποιά θά εἶναι ἡ διακύμανση τῶν σχέσεών μας μέ τούς γείτονες μετά τίς Προεδρικές ἐκλογές στίς ΗΠΑ. Ἡ πρόβλεψη εἶναι ἡ ἑξῆς: θυελλώδης.
Ἰδού τά δεδομένα. Τό ντημπαίητ μᾶς ἔδειξε ὅτι ἡ Ἀμερική γιά τά ἑπόμενα χρόνια, ὄχι ἁπλῶς γιά τούς ἑπόμενους μῆνες, θά εἶναι μία βαθύτατα ἐσωστρεφής χώρα. Διχασμένη, μπερδεμένη, κλεισμένη στόν ἑαυτό της καί στίς ἀντιφάσεις της. Δέ θά ἔχει πολύ μυαλό γιά τόν ὑπόλοιπο κόσμο. Οἱ ἐκλογές θά ἐπιτείνουν τό πρόβλημά της, δέν θά τό λύσουν. Ἡ γραφειοκρατία τοῦ State Department θά κάνει βεβαίως τήν δουλειά της, ἀλλά θά τῆς λείπει τό κῦρος γιά νά ἐπιβληθεῖ στόν πλανήτη ἄν ἔχει πίσω της μιά χώρα σέ κανονικό ἐμφύλιο πόλεμο. Ἡ τελευταία ἐρώτηση στήν ὁποία ἀπάντησαν Τράμπ – Μπάιντεν γιά τήν ἐπιστολική ψῆφο δέν ἀφήνει μεγάλα περιθώρια αἰσιοδοξίας. Ἄς ὑποθέσουμε ὅτι οἱ ἄθλιοι χαρακτηρισμοί πού ἀντήλλαξαν («ψεύτης», «κλόουν», «χαζός», «βούλωσέ το») στήν μιάμιση ὥρα πού ξιφουλκοῦσαν, θά ξεχαστοῦν. Ἄς ποῦμε γιά τήν ἱστορία ὅτι θά τούς θυμόμαστε μόνο ἐμεῖς στήν Ἑλλάδα μήπως καί ἀρχίσει νά ἀνεβαίνει σιγά-σιγά ἡ ἐκτίμηση στούς δικούς μας πολιτικούς πού σέ αὐτά εἶναι ἄρχοντες. Αὐτό ὅμως πού δέν θά ξεχαστεῖ καί θά τό θυμόμαστε διαρκῶς εἶναι ὅτι οἱ Προεδρικές ἐκλογές τῶν ΗΠΑ εἶναι, σήμερα πού μιλᾶμε, κυριολεκτικά «στόν ἀέρα». Ὁ Τράμπ μίλησε εὐθέως γιά νοθεία.
Στήν πραγματικότητα αὐτό πού συμβαίνει στήν ὑπερδύναμη εἶναι τό ἀποκορύφωμα τῆς λυσσαλέας ἐπίθεσης πού ξεκίνησε τό 2017 τό κατεστημένο τῶν Δημοκρατικῶν στόν νῦν Πρόεδρο πρίν κἄν ὁρκιστεῖ μέ διαδηλώσεις στό Καπιτώλιο καί κλιμακώθηκε μέ τήν πλέον ἄθλια ἀντιπολίτευση πού ἔγινε ποτέ σέ Πρόεδρο τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν. Μέ πληρωμένα βιβλία κλειδαρότρυπας, μέ σεξουαλικά σκάνδαλα ἀπό τήν ναφθαλίνη, μέ διαρκεῖς τρικλοποδιές ἀπό ἀξιωματούχους, ἀκόμη καί μέ ἀπόπειρα καθαίρεσης. Τώρα στήν τελική εὐθεῖα ὁ Τράμπ ἀνταποδίδει, δέν ἀφήνει ἀναπάντητη τήν βεντέττα πού κήρυξαν ἀπό τήν πρώτη μέρα οἱ «δημοκρατικοί» ἀντίπαλοί του καί ἀπό ὅ,τι φαίνεται θά πουλήσει ἀκριβά τό τομάρι του: ἐκβιάζει τό ἐκλογικό σῶμα μέ ἔνσταση κατά τοῦ κύρους τῶν ἐκλογῶν καί ἀκυβερνησία. Ὅπως ἀντιλαμβάνεστε, αὐτή ἡ κατάσταση δέν εἶναι καί ἡ πλέον εὐχάριστη γιά τά ἐθνικά μας συμφέροντα. Ἡ Ἀμερική δέν εἶναι σήμερα αὐτή πού ἦταν κάποτε, ἀλλά ἡ Ἀμερική ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ἡ Ἀμερική καί νά γίνεται σεβαστή στόν κόσμο. Στήν δική μας περίπτωση μέ τήν Τουρκία ἡ Ἀμερική εἶναι μέρος τῆς ἐξίσωσης μαζί μέ τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση καί τήν Ρωσσία. Τό χάος στίς ΗΠΑ ἐξυπηρετεῖ τόν Ἐρντογάν. Δοθέντος ὅτι ἔχει ἄριστες σχέσεις μέ τόν Τράμπ θά μποροῦσε νά ὁδηγήσει τά πράγματα στά ἄκρα στίς μεταξύ μας σχέσεις μόνο κατά τήν περίπτωση πού διέκρινε ἐγκαίρως ὅτι ὁ Τράμπ χάνει τίς ἐκλογές καί μέ διαφορά. Πρίν. Ἀλλά ἀπό ὅσο φαίνεται θά περιμένουμε ἀρκετά –καί ὁ Τοῦρκος Πρόεδρος μαζί– μέχρι νά ἀποκτήσουμε καθαρή εἰκόνα τῶν μετεκλογικῶν συσχετισμῶν στήν Ἀμερική. Αὐτή τήν στιγμή πού «μιλᾶμε» ὁ Τράμπ δέν εἶναι χαμένος ἀπό χέρι. Μπῆκε χθές στό ντημπαίητ μέ μειονέκτημα ἕδρας ἐξ αἰτίας τῶν ἀποκαλύψεων γιά τίς φορολογικές του ὑποθέσεις καί βγῆκε ἀπό αὐτό ὄρθιος –σχεδόν ἰσόπαλος! Οἱ περίφημες δώδεκα μονάδες τοῦ Μπάιντεν ἔχουν ἐξαερωθεῖ. Τούτων δοθέντων λοιπόν καί μέ βάση τήν λογική, ἡ Τουρκία θά μετάσχει στόν μεταξύ μας διάλογο ἕως καί τίς Προεδρικές ἐκλογές τῶν ΗΠΑ. Μετά ἀπό αὐτές καί δεδομένης τῆς ἄρνησης τῆς Κυβέρνησης νά κάνει ἀποδεκτά τά παράλογα αἰτήματά της γιά τόν διαμοιρασμό τοῦ φυσικοῦ πλούτου τοῦ Αἰγαίου, γιά τήν ἀποστρατιωτικοποίηση καί γιά τήν Θράκη, ἔχει κάθε λόγο νά ἐπιστρέψει στήν ὄξυνση καί νά τά τινάξει ὅλα στόν ἀέρα. Ποιός θά τήν ἐμποδίσει; Ἡ βυθισμένη στό μετεκλογικό χάος Ἀμερική; Ἡ ἀνεκτική Ρωσσία πού κάνει τά στραβά μάτια; Ἤ ἡ ψοφοδεής Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, οἱ τράπεζες τῆς ὁποίας εἶναι ἐκτεθειμένες στήν γείτονα; Τό «modus operandi» της καί ἡ γενικώτερη προδιάθεσή της ἐκεῖ ἄλλωστε παραπέμπει. Ἔλυσε τά θέματά της στήν Λιβύη μέ τόν διάλογο ἤ διά τῶν ὅπλων; Ἔλυσε τά θέματά της στήν Συρία μέ διάλογο ἤ διά τῶν ὅπλων; Λύνει τά θέματά της στό Ναγκόρνο-Καραμπάχ μέ διάλογο ἤ διά τῶν καταρρίψεων μαχητικῶν; Ἡ κλιμάκωση δέν ἦταν ἡ πρώτη της ἐπιλογή στό Αἰγαῖο; Τά σχόλια περιττεύουν. Ὁ Πρωθυπουργός ἔχει δίκιο. Πράγματι εἶναι ἡ ὥρα τῆς διπλωματίας. Ἄν τυχόν κερδίσει ὁ Μπάιντεν θά ἔχουμε τοὐλάχιστον καλύτερα περιθώρια συνεννόησης καί διαχείρισης τοῦ προβλήματος μαζί του (διότι στρατηγικά δέν ἀλλάζει κάτι.) Ἀλλά στό καλύτερο σενάριο γιά τήν Ἑλλάδα αὐτό δέν πρόκειται νά συμβεῖ πρίν τόν ἑπόμενο Ἰανουάριο, καί ἄν. Μέχρι τότε, ἐνδιαμέσως, τί κάνουμε;
Ἐπείγει, νομίζω, νά συνεχίσουμε νά προετοιμαζόμαστε γιά τήν ὥρα τῆς κρίσεως. Ὅλο τό Ἔθνος. Καί ἄν δέν ἔχουμε διαβρωθεῖ καί δέν ἔχουμε καταρρεύσει ἠθικῶς τόσο ὅσο νομίζει ὁ Πρόεδρος Ἐρντογάν, ἄς σηκώσουμε ἀνάστημα ξανά. Οἱ ψυχωμένοι Ὀρθόδοξοι ἀδερφοί μας Ἀρμένιοι οἱ ὁποῖοι ὡς οἰκογένειες σέ παράταξη ἔτρεξαν στήν πρώτη γραμμή τῆς μάχης μᾶς συγκλονίζουν καί μᾶς δείχνουν τόν δρόμο. Ἡ Κυβέρνηση ὀφείλει νά προετοιμάσει τό Ἔθνος ψυχολογικά γι’ αὐτό τό σενάριο ἀκόμη καί ἄν τελικῶς βάλει ὁ Θεός τό χέρι του καί ἐν τέλει μείνει στά χαρτιά. Εἴτε ἔτσι εἴτε ἀλλιῶς –ἐπαναλαμβάνω– τό χάος στίς ΗΠΑ εὐνοεῖ τόν Ἐρντογάν. Κάποτε, βλέπετε, δέν μᾶς ἄρεσε ὁ χωροφύλακας καί ἡ νέα τάξη πραγμάτων. Πλησιάζει ὁ καιρός πού θά τόν νοσταλγήσουμε τόν χωροφύλακα ὅπως πᾶνε τά πράγματα.
