Ο ΤΡΑΜΠ τό ἀνακάλυψε μᾶλλον ἀργά
Καί πολύ φοβᾶμαι ὅτι ἐμεῖς δέν θά τό ἀνακαλύψουμε ποτέ. Τήν σημασία πού ἔχει στόν σημερινό παγκοσμιοποιημένο κόσμο ἡ στράτευση ἑνός Ἔθνους πίσω ἀπό ἕναν ἡγέτη καί ἡ συσπείρωσή του ὑπέρ ἑνός στόχου. Εἶναι ὅρος ἀνάπτυξης τῆς οἰκονομίας πλέον. Οἱ πειθαρχημένοι λαοί, οἱ ἀφοσιωμένοι στούς ἐθνικούς στόχους λαοί ἀποτελοῦν στίς μέρες μας μακροοικονομικά ἐργαλεῖα. Πολλαπλασιαστές. Ἰσχυρά πολιτικά χαρτιά στά χέρια ἀποφασισμένων ἡγετῶν, τήν ἐξουσία τῶν ὁποίων ἐποφθαλμιοῦν ἀποικιοκράτες.
Μήν πᾶμε μακρυά: οἱ Τοῦρκοι τούς ὁποίους μισοῦμε, ἀντιπαθοῦμε, βλέπουμε μέ ἐπιφύλαξη εἶναι στρατευμένοι σχεδόν εἴκοσι χρόνια στήν συντριπτική τους πλειονότητα στό πλευρό τοῦ Ἐρντογάν. Ἡ ἐθνική τους ἑνότητα (ὅπως οἱ ἴδιοι τήν ἐννοοῦν βεβαίως) εἶναι συγκλονιστική. Ἄν γιά ἐμᾶς ὁ στρατιωτικός χαιρετισμός τους θεωρεῖται δικαιολογημένα πρόκληση καί τούς διώχνουμε ἀπό τίς ὁμάδες μας ἤ χλευάζουμε παιδιά Τούρκων μεταναστῶν πού τούς μιμοῦνται, γιά ἐκείνους εἶναι ἔνδειξη ὑπερηφάνειας ὑπέρ τοῦ στρατοῦ πού τούς γλυτώνει ἀπό «διαμελισμό» στήν Συρία καί ὑπέρ τοῦ ἡγέτη, ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ ὁποίου γνωρίζουν λιγώτερη δημοκρατία μέν ἀλλά περισσότερο ψωμί δέ. Καί ὁ ὁποῖος βεβαίως ἀφοῦ ἔδιωξε τό ΔΝΤ ἀπό τήν χώρα, γλύτωσε ἀπό πέντε-ἕξι ἀπόπειρες δολοφονίας καί ἀπό μία ἀπόπειρα πραξικοπήματος. Νά γιατί ἡ Τουρκία σήμερα παίζει κομπολόι Ἀμερικανούς, Ρώσσους καί Εὐρωπαίους. Νά γιατί ἔχει στόχο τό 2023, στά 100 χρόνια ἀπό τήν ἵδρυσή της νά ἔχει μπεῖ στό club τῶν 10 καλύτερων οἰκονομιῶν τοῦ κόσμου. Νά γιατί ἔχει στρατιωτική βιομηχανία καί προϊόντα ἀποκλειστικῶς παραγόμενα made in Turkey καί made in e-Turkey. Γιατί πιστεύει στόν ἑαυτό της, στήν γεωγραφία, στίς δυνατότητές της, γιατί διαθέτει ἕνα ἐλάχιστο ἰδεολόγημα ἀρχῶν καί ἀξιῶν γύρω ἀπό τό (λίαν ἐπικίνδυνο γιά ἐμᾶς) Ἰσλάμ, καί γιατί βεβαίως τό μέτωπο ἡγεσίας λαοῦ εἶναι ἀδιάσπαστο. Ἄν ἦταν διασπασμένο, τό πραξικόπημα τοῦ 2016 θά εἶχε ἐπιτύχει καί οἱ γείτονες θά ἦταν δυτική ἀποικία.
Τῆς Τουρκίας, σέ αὐτό τό νέο μοντέλο καπιταλισμοῦ πού συνδυάζει πίστη στό ἔθνος, πειθαρχία στήν οἰκονομία καί συστράτευση λαοῦ – ἡγεσίας, προηγήθηκαν κατά σειρά οἱ Κινέζοι καί οἱ Ρῶσσοι. Οἱ Κινέζοι μετά τήν πτώση τοῦ ὑπαρκτοῦ καί τήν ἐξέγερση τῆς Τιέν-Ἄν-Μέν, λαός καί ἡγεσία, στρώθηκαν στήν δουλειά. Ἔγιναν ἀρχικῶς «ὑπηρέτες» τῆς Δύσης γιά νά κλέψουν τίς ἰδέες τῆς Δύσης. Ταυτοχρόνως ὁ νόμος ἐφαρμόζεται αὐστηρά σέ κάθε πτυχή τῆς καθημερινότητας, ὅπως εἶχαν τήν εὐκαιρία νά διαπιστώσουν Ἕλληνες ἐπιχειρηματίες πού ἦταν στήν ἀποστολή τοῦ Πρωθυπουργοῦ στήν Σανγκάη.
Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά τήν πτώση τοῦ ὑπαρκτοῦ, τί παρατηροῦμε; Ἡ Δύση πούλησε στήν Κίνα τό σκοινί πού θά τήν κρεμάσει. Συγκρίνετε ποιά εἶναι τά ἐπώνυμα προϊόντα πού πωλεῖ σέ ὅλον τόν κόσμο ἡ Κίνα (ἀπό κινητά τηλέφωνα, ἠλεκτροκίνητα αὐτοκίνητα, ὅπλα, παιγνίδια κ.ἄ.) μέ τά ἐπώνυμα προϊόντα πού πωλοῦν οἱ ΗΠΑ παγκοσμίως (χάνουν σταδιακά τίς ἀγορές, τήν μία πίσω ἀπό τήν ἄλλη), καί δεῖτε τί σημαίνει τελικῶς νά συσπειρώνεται ἕνας λαός γύρω ἀπό ἕνα μακροπρόθεσμο στόχο, νά ἐργάζεται ἀόκνως καί νά κάνει πρωταθλητισμό στοιχιζόμενος πίσω ἀπό τίς ἡγεσίες του. Ἕως καί ὁ Κινεζικός στρατός, σέ λίγα χρόνια, θά ἀναζητεῖ ἡγεμονικό ρόλο ἐκτός Ἀσίας.
Τό αὐτό σέ ἄλλη κλίμακα ἰσχύει καί γιά τήν Ρωσσία. Ἡ οἰκονομία της δέν εἶναι τόσο ἰσχυρή (τό ΑΕΠ εἶναι «μικρό») ἀλλά σέ ἐνεργειακούς πόρους καί σέ ἐξοπλισμούς εἶναι πανίσχυρη. Τριάντα χρόνια μετά τήν πτώση τοῦ ὑπαρκτοῦ ἡ Ρωσσία τοῦ Πούτιν, γύρω ἀπό τόν ὁποῖο εἶναι συσπειρωμένος ὁ λαός ἀπό τό 2002, σήκωσε κεφάλι καί πατᾶ γερά «πόδι» στήν Μέση Ἀνατολή, τήν ὥρα πού οἱ ΗΠΑ ἀποχωροῦν. Συμπτωματικῶς, σέ ὅλα τά παραδείγματα πού ἀναφέρω τό σύστημα εἶναι Προεδρικό καί τό Ἔθνος εἶναι συσπειρωμένο γύρω ἀπό τόν Πρόεδρο, ὁ ὁποῖος βεβαίως ἔχει κερδίσει τήν ἐμπιστοσύνη του. Θεμελιώδης ἔννοια ἡ ἐμπιστοσύνη γιά τήν ἑνότητα λαοῦ – ἡγεσίας. Ὅλα αὐτά συμβαίνουν γύρω μας, πότε ἄραγε; Πρῶτον, ὅταν οἱ ΗΠΑ εἶναι βαθιά διχασμένες (τήν στιγμή πού ὅλοι οἱ ἀνταγωνιστές τους εἶναι μπετόν), τήν στιγμή πού ματαίως ὁ Τράμπ παλεύει μέ τεράστια λάθη νά ἀνασυστήσει τό ἔθνος-κράτος καί τήν στιγμή πού στήν Ἑλλάδα συζητᾶμε… πρῶτον τήν ἐκλογή Προέδρου Δημοκρατίας μέ 151 ψήφους χωρίς ἁρμοδιότητες καί τήν στιγμή πού ἡ ἐπικράτεια κάνει διάλογο γιά τό ἄν ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας μπορεῖ νά ἀποδίδει εὔσημα στόν Τσιτσιπᾶ γιά τήν …ἑλληνική του καταγωγή. Πολύ μικρός ὁρίζων γιά τέτοια κοσμογονία. Οἱ ἄλλοι κάνουν καντάρια τήν ὑπερηφάνεια γιά τήν ἐθνική τους καταγωγή, καί ἐμεῖς, οἱ Ἕλληνες (!!), τήν κάνουμε μοιρολόι. Ἴσως οἱ Ἀτζέμογλου-Ρόμπινσον θά ἔπρεπε πλήν θεσμῶν νά ὑπολογίσουν καί αὐτό ὡς παράμετρο στήν ἀποτυχία τῶν Ἐθνῶν. Τό κόμπλεξ.
Ἄς τό συνειδητοποιήσουμε. Ὁ τόπος χρειάζεται λιγότερο κουβεντολόι, περισσότερη δουλειά, πίστη στήν πολυετῆ προσπάθεια, συσπείρωση ὑπό ἐθνική ἡγεσία καί ἐθνικό στόχο. Ἄς σκεφτοῦμε μόνο ἕνα παράδειγμα: ἄν ἡ πολιτική τῶν ἀγωγῶν τό 2009 εἶχε πετύχει καί εἶχαν περάσει ἀπό τό ἔδαφός μας –αὐτό προϋπέθετε ἐμπιστοσύνη στήν ἡγεσία– καί ἡ Ἑλλάς ἤλεγχε τήν ροή φυσικοῦ ἀερίου πρός τήν Εὐρώπη, θά τολμοῦσε κανείς λακές νά μᾶς ἐπιβάλλει τρόικες, ἐξάρτηση καί μνημόνιο; Ἤ θά ζητοῦσαν καί συγγνώμη γιά τήν ἐνόχληση;
