Οἱ σχέσεις του μέ τόν κ. Ἀνδρουλάκη καί ὁ μεταβατικός πρωθυπουργός
ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΣ, ἡ σκηνοθεσία τῆς συνέντευξης τοῦ Σταύρου Θεοδωράκη μέ τόν Πρωθυπουργό στό Μέγαρο Μαξίμου εἶχε ὡς στόχο νά φιλοτεχνήσει τήν εἰκόνα τοῦ στενοχωρημένου κυβερνήτη ἡγέτη, ὁ ὁποῖος, περίλυπος, ἐκλήθη νά μιλήσει γιά τό δυστύχημα τῶν Τεμπῶν καί γιά τίς εὐαισθησίες τῶν νέων. Τό ἐγχείρημα εἶχε ὅλες τίς προϋποθέσεις γιά νά ἐπιτύχει. Τά κοντινά πλάνα τοῦ Πρωθυπουργοῦ μέ τό τσακισμένο πρόσωπο γέμιζαν ὅλη τήν ὀθόνη “full screen”, πού λένε καί οἱ φίλοι μας οἱ Ἄγγλοι. Τό χαμηλό βλέμμα τοῦ συννεφιασμένου καί μελαγχολικοῦ κυρίου Μητσοτάκη κυριαρχοῦσε στούς δέκτες, παρά τό γεγονός ὅτι τό πλάνο ὑπονομευόταν ἀπό τό ἀνέμελο σταυροπόδι του καί τό πανάκριβο καλόγουστο χαλί τοίχου, μέ τό ὁποῖο ἡ Μαρέβα διακόσμησε τό Μέγαρο Μαξίμου. Οἱ ψιθυριστές ἐρωτήσεις τοῦ Σταύρου Θεοδωράκη πού πέρασε τό… ποτάμι τῆς ἀξιοπιστίας (παρά τήν κριτική πού δέχθηκε), παρέπεμπαν περίπου σέ ἐξομολόγηση ἁμαρτωλοῦ σέ ἱερέα.
Τό «ρακόρ» πού ἐμφάνισε τόν δημοσιογράφο νά ἀποχωρεῖ ἀπό τό Μαξίμου μαῦρα μεσάνυχτα, ἐνῷ ἡ συνέντευξη δόθηκε μέρα μεσημέρι, δέν ἦταν ἀπολύτως ἐπιτυχές, ἀλλά ὑπηρετοῦσε τήν εἰκόνα τοῦ ἀκάματου ἐργάτη-πρωθυπουργοῦ, ὁ ὁποῖος παραμένει στό γραφεῖό του ἕως ἀργά. Ἀνεξαρτήτως ἀποτελέσματος, δέν ἦταν ψέμα. Ὁ κύριος Μητσοτάκης πάλεψε πολύ γιά νά φανεῖ ἀνθρώπινος προχθές βράδυ καί γιά νά νικήσει μέ τήν ἰσχύ τῆς εἰκόνας τήν ἑδραία ἐντύπωση πού ἔχει σχηματιστεῖ γιά ἐκεῖνον. Πάλεψε, ἀλλά τά αὐτοκρατορικά πλάνα δέν ἔφτασαν.
Πλησίασε πολύ γιά νά ἐπιτύχει τόν στόχο του, ἀλλά αὐτός ὑπονομεύτηκε ἀπό τόν ἴδιο. Πρῶτον, διότι τό περίλυπον ὕφος καί οἱ χαμηλοί τόνοι ἐξαφανίστηκαν, μόλις ἄρχισε νά ἀπαντᾶ σέ ἐρωτήσεις γιά τήν αὐτοδυναμία, τήν συνεργασία, τήν διατήρηση τῆς θέσης τῆς πρωθυπουργίας ἀπό τόν ἴδιο, τίς σχέσεις του μέ τόν Ἀνδρουλάκη. Γιά τήν ἐξουσία, δηλαδή. Αἴφνης ὁ τόνος του ἀνέβηκε, τό πρόσωπό του φωτίστηκε καί ἡ φωνή του –εἰδικῶς στήν ἐρώτηση γιά τόν Ἀνδρουλάκη, εἶχε τέτοια ἔνταση, ὥστε, ὅπως λένε καί οἱ εἰδικοί τῶν διαγωνισμῶν ταλέντων (talent show), «στόναρε», «φάλτσαρε». Ἐκεῖ ὁ Πρωθυπουργός ἀποκαλύφθηκε. Δέν ἦταν τά Τέμπη τό βασικό θέμα τῆς συνέντευξής του, ἦταν ἡ διατήρηση τῆς ἐξουσίας –ἐκεῖ εἶχε τόν νοῦ του. Ἦταν ἡ ἔννοια του νά ὁρίσει τούς ὅρους τῆς ἐκλογικῆς ἀναμέτρησης στά μέτρα του, μέ τήν ἐπινόηση ὅτι στήν πρώτη κάλπη θά κριθεῖ ποιός θά εἶναι ὁ Πρωθυπουργός, καί στήν δεύτερη σέ ποιό σχῆμα θά εἶναι Πρωθυπουργός. Ἦταν πῶς θά «κάψει» τό σενάριο τῆς τρικομματικῆς μέ τήν ἐπίκληση τῆς Γερμανίας. Ἦταν ἐπίσης στόν νοῦ του οἱ σχέσεις του μέ τόν Πρόεδρο τοῦ ΠΑΣΟΚ Νῖκο Ἀνδρουλάκη, μέ τόν ὁποῖον, ὅπως μαθαίνω, εἶναι τόσο ἐκνευρισμένος, ἐπειδή θέλει νά προτείνει ἄλλο πρόσωπο γιά πρωθυπουργό, ὥστε ἔχει ἀναθέσει στόν… «Θανάση» νά ξεσκονίσει τό παρελθόν του.
Τρεῖς φορές ἐπανέλαβε τήν φράση «ἀρνήθηκε νά μέ δεῖ ὁ Ἀνδρουλάκης» ὁ Πρωθυπουργός! Τρεῖς! Στόν κ. Τσίπρα ἀναφέρθηκε μία, καί μέ τό ζόρι. Μά, ἄν διαβάσει κανείς προσεκτικά τό κείμενο τῆς συνέντευξης τοῦ Πρωθυπουργοῦ, καί στό πρῶτο μέρος τῆς συνέντευξης, τό περίλυπον θά διαπιστώσει, ὅτι καί ἐκεῖ κατά βάθος τόν νοῦ του στήν ἐξουσία εἶχε. Ἐνῷ ἀπάντησε γιά τόν ἑαυτό του ὅτι δέν σκέφτηκε ποτέ νά παραιτηθεῖ, ἐπειδή «δέν τά παρατάει», καί ἐπειδή «οἱ πολιτικοί κρίνονται ἀπό τόν λαό», ὅταν κλήθηκε νά ἀπαντήσει στήν ἴδια ἐρώτηση γιά τόν τέως ὑπουργό Κώστα Καραμανλῆ, δέν ἐπανέλαβε ὅτι θά τόν κρίνει ὁ λαός. Ἀνακοίνωσε ὅτι θά τό συζητήσει μαζί του. Γεγονός, πού δείχνει ξεκάθαρα ὅτι μελετᾶ τήν πιθανότητα νά τόν ἀποσύρει ἀπό τά ψηφοδέλτια ὅταν θά ἔρθει ἡ ὥρα.
Σέ ὅλη τήν διάρκεια τοῦ περίλυπου μέρους τῆς συνεντεύξεως, ὁ κύριος Μητσοτάκης, ὅταν ἡ συζήτηση ἔφθανε στίς εὐθῦνες, κοιτοῦσε σταθερά κάτω ἀπό τό ἐπίπεδο ἐξουσίας του. Κοιτοῦσε πρός τόν ὑπουργό του, στόν ὁποῖο ἄφησε αἰχμές καί γιά τήν λειτουργία τῶν ἀστικῶν λεωφορείων, «ἡ εἰκόνα τῶν ὁποίων δέν μᾶς τιμᾶ». (Ἄλλα ἔλεγε στήν πανδημία.) Κοιτοῦσε πρός τόν ΣΥΡΙΖΑ καί πρός τό σύνθημα «ὅλοι μαζί ἔχουμε εὐθῦνες» κατά τό «ὅλοι μαζί τά φάγαμε.» (Συλλογική ἐνοχή…) Κοιτοῦσε πρός τήν Hellenic Train, τήν ὁποία κατηγόρησε ὅτι φέρνει τραῖνα «σαπάκια» καί ὅτι θά ἐπαναδιαπραγματευτεῖ τήν σύμβαση. (Καί ἐκείνη ἡ ἐπιστολή τέως ὑφυπουργοῦ Μεταφορῶν πρός τήν ἑταιρεία μέ τήν ὁποία ἡ Κυβέρνηση ἀκύρωσε τήν πρώτη συμφωνία γιά 800 ἑκατομμύρια ἀντισταθμιστικά, τί ἦταν;) Κοιτοῦσε πρός τήν «ρυθμίστρια», ΡΑΣ, τήν ὁποία κατηγόρησε ὅτι δέν ἔκανε σωστά τήν δουλειά της.
Κοιτοῦσε πρός τόν ἀποπεμφθέντα Πρόεδρο τοῦ ΟΣΕ (ὁ ὁποῖος ὅμως εἶχε προειδοποιήσει ΓΡΑΠΤΩΣ γιά τό ἐπί εἰκοσαετία ἀσυντήρητο δίκτυο τοῦ ΟΣΕ στήν γραμμή Θεσσαλονίκη – Λάρισα.) Κοιτοῦσε πρός τούς ὑπαλλήλους, πού δέν ἀξιολογοῦνται καί σβήνουν μέ μπλάνκο τίς βάρδιες τους. Κοιτοῦσε πρός τίς εὐθῦνες τῶν διαπλεκομένων ἀλλά ἄλλων ἐποχῶν (γιά τήν δική του, λέξη), κοιτοῦσε, γενικῶς, παντοῦ, ἐκτός ἀπό ἐκεῖ πού συγκεντρώνεται ἡ εὐθύνη στίς Δημοκρατίες. Τό μόνο πού βρῆκα ἐξαιρετικά ἐνδιαφέρον καί ἀπέδειξε ὅτι ὁ Πρωθυπουργός ἐξακολουθεῖ νά ἔχει ἀνακλαστικά σέ σχέση μέ τόν κοιμώμενο ἀντίπαλό του, ἦταν ἡ ἀπόφασή του νά ἐκκινήσει ἐκ νέου τό 2024 τήν διαδικασία ἀναθεώρησης τοῦ Συντάγματος, διαπιστώνοντας ὅτι, ὅπως γράψαμε καί ἐμεῖς, ἡ κρίση εἶναι πολιτειακή καί δομική, συντακτικοῦ χαρακτῆρα.
Μία τέτοια συζήτηση εἶναι πράγματι ὠφέλιμη, γιατί αὐτό πού τρίζει αὐτήν τήν στιγμή δέν εἶναι τό Μαξίμου ἁπλῶς, ἀλλά ὅλο τό ἐποικοδόμημα: Προεδρία Δημοκρατίας, Κοινοβουλευτισμός, ἀνεξαρτησία Δικαιοσύνης, Ἔνοπλες Δυνάμεις, Ἀστυνομία, Μηντιοκρατία. Ὠφέλιμη βεβαίως, ὑπό τήν προϋπόθεση, ὅτι τό πολιτικό σύστημα θά κάνει τομές στόν ἑαυτό του καί ὄχι ἀλλαγές βιτρίνας.
Κλείνω μέ μία παρατήρηση γιά τόν Σταῦρο Θεοδωράκη: Παρ’ ὀλίγον νά «καεῖ» μέ τό πρῶτο τραίηλερ, στό ὁποῖο ἐμφανιζόταν ὡς ἀκόλουθος τοῦ Πρωθυπουργοῦ πού τρέχει κατά πόδας πίσω του καί τόν βιντεοσκοπεῖ. Εὐτυχῶς γιά ἐκεῖνον αὐτή ἡ συνέντευξη δέν προβλήθηκε, γιατί θά δικαιωνόταν γιά μία ἀκόμη φορά ὁ Πολάκης. Μέ ὅσα ρώτησε ὁ Σταῦρος καί τό… ποτάμι πέρασε καί τόν… Ρουβίκωνα διέβη. Ρώτησε σχεδόν ὅλα ὅσα ἔπρεπε. Δέν στρίμωξε τόν Πρωθυπουργό, ἀλλά ὁ καλύτερος τρόπος ἔκθεσης τοῦ κυρίου Μητσοτάκη εἶναι ἡ χαλαρότης, ὄχι ἡ πίεση.
Στήν πίεση ἀμύνεται ἐπαρκῶς πλέον, στήν χαλαρότητα ἀποκαλύπτεται ἐντυπωσιακῶς. Καί στά σύν του καί στά πλήν του.
