ΜΙΑ ἀπό τίς εἰδήσεις πού κέντρισαν δικαιολογημένα τό ἐνδιαφέρον τῶν ἀθηναϊκῶν μέσων ἐνημέρωσης λίγο πρίν μᾶς ἀποχαιρετίσει τό 2022, ἦταν ἡ ἀπόφαση τοῦ μουσουλμάνου δημάρχου Ἰάσμου τοῦ νομοῦ Ροδόπης νά ἀπολύσει δημοτικούς ὑπαλλήλους μέ τό ἐπιχείρημα τῆς συμμετοχῆς στήν «τρομοκρατική ὀργάνωση» τοῦ Φετουλλάχ Γκιουλέν καί νά ὑπογράψει ἀπόφαση γιά ἐκτός ἕδρας μετακίνηση πρός τόν ἑαυτό του, μέ προορισμό τήν πρωτεύουσα μέ τήν αἰτιολογία, «λόγοι ἐθνικῆς ἀσφάλειας».
Αἴφνης ὁ πληθυσμός στήν Ἀθήνα ξύπνησε καί κατάλαβε ὅτι κάτι συμβαίνει στήν Θράκη.
Ὅταν μάλιστα ὁ συγκεκριμένος δήμαρχος κατηγόρησε τόν βουλευτή Ροδόπης Εὐριπίδη Στυλιανίδη ὡς… τάχα «ἀρχηγό ἐγκληματικῆς ὀργάνωσης», τά μέσα ἐνημέρωσης τῆς Ἀθήνας «τσίμπησαν» ἀκόμη περισσότερο. Καί γι’ αὐτό, ὁ συγκεκριμένος δήμαρχος ἔκανε παρέλαση τήν ἑπόμενη σέ τηλεοπτικούς σταθμούς πού συνήθως ἀνακαλύπτουν τί συμβαίνει στήν ἀκριτική μας περιοχή μόνο σέ ἀκραῖες περιπτώσεις. Μόνο ἄν συμβεῖ κάτι τό ὁποῖο δέν μποροῦν νά ἀγνοήσουν.
Δέν ἐξεπλάγην οὔτε αἰφνιδιάστηκα ἀπό ὅ,τι συνέβη. Εἶχα ἀντιδικήσει μέ τόν συγκεκριμένο δήμαρχο στίς ἀρχές τοῦ 2020 μετά τήν ἀποκάλυψη ἀπό τήν ἐφημερίδα μaς φερομένων δηλώσεών του στήν Προῦσσα, οἱ ὁποῖες κίνησαν τό τότε τό ἐνδιαφέρον τῆς Δικαιοσύνης μέ τό ἐρώτημα τῆς παραβίασης τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ νόμου. Ὁ δήμαρχος ὑπέβαλε μήνυση πρός τόν ὑπογράφοντα καί πρός ἄλλους συναδέλφους Τοπικῶν Μέσων Ἐνημέρωσης τῆς Θράκης, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ὁ Λευτέρης Γλερίδης τῆς «Φωνῆς τῆς Ροδόπης», ὅτι τάχα τόν συκοφαντήσαμε. Στήν πραγματικότητα ὅμως ὁ στόχος του ἦταν ἡ ἐξισορρόπηση τῶν ἐντυπώσεων.
Ὅταν ἡ Δικαιοσύνη, ἄγνωστο σέ μᾶς μέ ποιά αἰτιολογία, ἔθεσε τόν φάκελό του στό ἀρχεῖο ἀποσύροντας τίς κατηγορίες, ὁ δήμαρχος ἀπέσυρε τήν μήνυσή του πρός τά πρόσωπά μας. Ἀπό ἐκείνη τήν μακρόθεν διένεξη συνήγαγα ὅμως ὁρισμένα ἐνδιαφέροντα συμπεράσματα, τά ὁποῖα κρατοῦσα καιρό γιά τόν ἑαυτό μου μέχρι τό ἑπόμενο ἐπεισόδιο. Διότι ὅσα συνέβησαν τίς παραμονές τῆς Πρωτοχρονιᾶς στήν πραγματικότητα βρίσκουν τήν αἰτία του στόν χειρισμό ὅλων ὅσων συνέβησαν πρό διετίας. Καί σέ ἐπίπεδο θεσμικό (θά ἐξηγήσω τί ἐννοῶ) καί σέ ἐπίπεδο τοπικῆς κοινωνίας.
Ξεκινάω ἀπό τό δεύτερο: μέ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις ἡ διένεξη πού εἶχα τότε μέ τόν δήμαρχο Ἰάσμου σκεπάστηκε ἀπό τήν σιωπή τῶν τοπικῶν μέσων ἐνημέρωσης. Χριστιανικῶν καί μειονοτικῶν. Ὁρισμένα ἐκ τῶν ὁποίων σέ χρόνο πρότερο ἀπό τό ἐπεισόδιο εἶχαν χρηματοδοτηθεῖ μέ διαφημιστικά προγράμματα ἀπό τόν τοπικό Δῆμο μέ ἀξιοπρόσεκτα, γιά τίς συνθῆκες πού ἐπικρατοῦν στήν τοπική ἀγορά, ποσά. Ἔχω στό ἀρχεῖο μου τίς σχετικές ἀποφάσεις. Ἦταν πολύ ἐνδιαφέρον ἐπίσης ὅτι ἔλαβα στό κινητό μου ἐκείνη τήν ἐποχή (2020) link μέ παραλλαγμένους συνδέσμους τοπικῶν ἐφημερίδων τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως ἀντίστοιχα μέ τά link πού ἔλαβαν οἱ κύριοι Ἀνδρουλάκης, Σπίρτζης καί Κουκάκης. Ὅπως τό link «ἐλεύθερη Θράκη blogspot.com» τό ὁποῖο ἦταν μιά παραλλαγή τοῦ ἐπίσημου ἱστότοπου τῆς ἐφημερίδας «Ἐλεύθερη Θράκη» τῶν ἀγαπημένων μου Σταύρου, Γιώτας, Μαρίνας καί Γιώργου Κονδύλη στήν Ἀλεξανδρούπολη. Link τά ὁποῖα μέ τό περιεχόμενό τους ἐμμέσως μοῦ ὑποδεικνύουν νά ρίξω τούς τόνους. Δέν τά ἀξιολόγησα τότε ὡς πρός τήν ἐνδεχόμενη πραγματική σημασία τους γιά τήν ἀσφάλεια τῶν ἐπικοινωνιῶν, καί τά διέγραψα γιατί δέν …γνώριζα. Γιατί σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τούς ἀποστολεῖς τους, ἔχω μιά ἰδέα ἀπό ποιά… παράκεντρα ἔρχονταν. Κανείς δέν ἤθελε νά τραβήξω τό σκοινί καί νά δικαστῶ στήν Θράκη μέ μηνυτή μουσουλμάνο δήμαρχο. Ὅλοι σκέφτονταν πόσος κόσμος ἐνδεχομένως ἀπό τούς φίλους πού διατηρῶ στήν περιοχή, θά ἦταν ἔξω ἀπ’ τό δικαστήριο ἐκείνη τήν μέρα. Μέ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις λοιπόν, σιωπή. Ὅπως ἡ σιωπή σκέπασε τό ἐθνικό ἀκροατήριο ὅταν ὁ Πρόεδρος Ἐρντογάν ὑπέβαλε μήνυση σέ μένα, τόν Δημήτρη Ριζούλη καί ἄλλους γιατί …ἐμποδίζουμε τήν πολιτική του στό Αἰγαῖο. Ἡ εἴδηση ἐξαφανίστηκε.
Σέ ἐκείνη τήν κόντρα τοῦ 2020 βρέθηκε δίπλα μου τό πατριωτικό ΠΑΣΟΚ. Μέ τόν πατέρα τοῦ Γλερίδη, ὁ ὁποῖος ἦταν κορυφαῖο στέλεχός του καί πρόεδρος τοῦ ἐργατικοῦ κέντρου Κομοτηνῆς, στό παρελθόν εἴχαμε πολλές φορές κόντρες ὅταν σπούδαζα νομικά στήν περιοχή. Ἡ μοῖρα ὅμως τό θέλησε ἕνας δεξιός συντηρητικός ὅπως ἐγώ καί ἕνας ἀπό τό πατριωτικό ΠΑΣΟΚ ὅπως ὁ Λευτέρης Γλερίδης νά βρισκόμαστε πλέον στήν ἴδια πλευρά τῆς ὄχθης. Στό ὄνομα τῆς ἀγάπης μας γιά τήν Θράκη καί γιά τήν πατρίδα μας. Οἱ μόνοι ἐπίσης πού σταθερά μοῦ τηλεφωνοῦσαν γιά νά μέ ἐνημερώνουν τί συμβαίνει στόν Ἴασμο ἦταν κάτοικοι τῆς περιοχῆς, φίλοι ἀπό τά φοιτητικά μου χρόνια, ὅταν ὑπῆρξα πρόεδρος ἐφορευτικῆς ἐπιτροπῆς Ἰάσμου γιά τίς ἐσωκομματικές ἐκλογές ἀνάδειξης νομαρχιακῆς ἐπιτροπῆς τῆς Νέας Δημοκρατίας τό 1992.
Λίγες μέρες πρίν ἀπό τήν ἀπόλυση μουσουλμάνου δημοτικοῦ ὑπαλλήλου ὁ δήμαρχος εἶχε ἀπολύσει, ἀγνοῶ μέ ποιά αἰτιολογία, καί χριστιανό δημοτικό ὑπάλληλο. Μά κανείς δέν συγκινήθηκε. Ἡ Θράκη πού γνώρισα ἐγώ στήν δεκαετία τοῦ ’90 ἦταν διαφορετική. Δέν σιωποῦσαν ἡ τοπική κοινωνία καί οἱ ἐκφραστές της, καί ὅταν συνέβαιναν τέτοια φαινόμενα. Ἀντιδροῦσε. Οἱ ἐκδότες Ἀλέξανδρος Φανφάνης τοῦ «Χρόνου» καί Κώστας Τσέτλακας τῆς «Πατρίδας» χαλοῦσαν τόν κόσμο. Ἡ κοινωνία ἀντιδροῦσε καί ἀπομόνωνε τούς ἀκραίους καί ἀπό τίς δύο πλευρές. Γιατί ἕναν αἰῶνα τώρα τό μοντέλο τῆς εἰρηνικῆς συνύπαρξης στήν Θράκη εἶναι προστιθέμενη ἀξία γιά τήν ἑλληνική Δημοκρατία.
Φοβᾶμαι ὅτι ἐκτός ἀπό τό ἀθηναϊκό κράτος ἔχουν χαθεῖ καί τά ἀνακλαστικά τῶν τοπικῶν ἡγεσιῶν –πλήν φωτεινῶν ἐξαιρέσεων σέ ὅλη τήν Θράκη. Διαπιστώνω καμμιά φορά μάλιστα ὅτι περισσότερο ἀναδεικνύουν τά θέματα πού προκύπτουν στούς νόμους Ροδόπης καί Ξάνθης τά μέσα ἐνημέρωσης τοῦ νομοῦ Ἕβρου καί τοῦ νομοῦ Καβάλας. Καί ὅταν στοχοποιοῦνται ἀπό τό τουρκικό προξενεῖο δημοσιογράφοι ἱστοτόπων τῆς Κομοτηνῆς ὅπως ὁ Ἀρβανίτης τοῦ komotinipress, πάλι ἐπικρατεῖ σιωπή…
Δέν φτάσαμε λοιπόν ξαφνικά στό ἐπεισόδιο τῆς Πρωτοχρονιᾶς. Ἡ ἀνοχή καί ἡ ἀπάθεια τό ἐξέθρεψαν. Τά πολιτικά κόμματα μέ τόν νοῦ τους στήν μειονοτική ψῆφο ἀπέφευγαν νά θίξουν τά κακῶς κείμενα. Κάποιοι στήν Ἀθήνα βλέπουν διαρκῶς τήν Θράκη μέσα ἀπό στενά ἐσωκομματικά γυαλιά. Κάθε φορά πού τούς δείχναμε στό παρελθόν γιά παράδειγμα γιατί ὁ Εὐριπίδης Στυλιανίδης εἶναι στόχος τοῦ τουρκικοῦ προξενείου, τό ὁποῖο προσπαθεῖ διακαῶς ἐδῶ καί χρόνια νά τόν βγάλει ἀπό τήν μέση γιατί εἶναι ὁ ἐγγυητής τῆς εἰρηνικῆς συνύπαρξης (μαζί μέ τόν ἐπίσης στόχο τοῦ προξενείου βουλευτή τοῦ ΠΑΣΟΚ Ἀχμέτ Ἰλχάν), κάποιοι νόμιζαν ὅτι ἔχουμε στό μυαλό μας τήν πολιτική ἐπιβίωσή του. Ἐνῶ τό μεῖζον εἶναι ἡ ἐπιβίωση τῆς περιοχῆς ἀπό τούς πάσης φύσεως ἐξτρεμιστές.
Κάθε φορά, ἐπίσης, κριτικάρουμε τόν περιφερειάρχη γιατί στέλνει …γλαδιόλες ψηφοθηρίας στόν ψευτομουφτῆ, καί κάποιοι νομίζουν ὅτι τό κάνουμε ἐσωκομματική ἀντιπολίτευση στόν ἐκλεκτό τοῦ κυρίου Μητσοτάκη. Λές καί δέν γνωρίζουμε οἱ ἴδιοι τά πρόσωπα. Ἡ μεγαλύτερη μεταρρύθμιση πού μπορεῖς νά κάνεις εἶναι νά ἀπαρνεῖσαι τήν συμπάθεια καί τήν ἀγάπη τῶν παλαιῶν φίλων σου γιά χάρη τῆς πατρίδας. Ἡ ὑπόθεση τοῦ δημάρχου Ἰάσμου δέν ἔπεσε λοιπόν ἀπό τόν οὐρανό. Μέ περίσκεψη γράφω αὐτές τίς γραμμές. Εἶναι ἡ ἀλήθεια ὅπως τήν βίωσα. Ἀντί νά δημιουργοῦνται συνθῆκες ἀπομόνωσης τοῦ τουρκικοῦ προξενείου καί ὅποιων ἐκλεκτῶν του στήν περιοχή, ὑπάρχει ἀξιοσημείωτος ἀνοχή. Καί μιά μέρα σκάει ἡ βόμβα, καί κανείς δέν ξέρει πῶς νά τήν χειριστεῖ.
Ἐρχόμαστε τώρα στό ἀθηναϊκό κράτος. Ὅσα συμβαίνουν στόν Ἴασμο τῆς Ροδόπης εἶναι ἀποτέλεσμα τοῦ νόμου τοῦ Καλλικράτη πού ψήφισε τό ΠΑΣΟΚ ἐπί ὑπουργίας Γιάννη Ραγκούση μετά ἀπό εἰσήγηση τοπικῶν παραγόντων. Προκειμένου νά κερδίσουν τήν ὁριστική συμπάθεια τῆς μειονότητας, ἄλλαξαν μέ τόν Καλλικράτη τά διοικητικά ὅρια τῶν δήμων, μέ συνέπεια δύο ἐξ αὐτῶν, ἀπό χριστιανό δήμαρχο πού ἐξέλεγαν τά προηγούμενα χρόνια, νά ἐκλέγουν τώρα μουσουλμάνο. Ὁ Ἴασμος εἶναι ἕνας ἀπ’ αὐτούς. Τό μοντέλο αὐτό τοῦ Καλλικράτη ἄλλου πέτυχε, ἀλλοῦ ἀπέτυχε. Ὁ Ἴασμος ἕνας μικτός Δῆμος, μέ πλειοψηφία χριστιανική καί προϊστορία 400 ἐτῶν, ἄλλαξε σύνθεση ἐκλογικοῦ σώματος, καί στό τιμόνι βρέθηκε μουσουλμάνος δήμαρχος. Ὁ πρῶτος πού ἐξελέγη, ὁ Καδῆ Ἰσμέτ, δέν προκάλεσε ἀξιοσημείωτα προβλήματα. Ὁ δεύτερος ὅμως, ὁ Ὀντέρ, βρίσκεται διαρκῶς στό ἐπίκεντρο τῆς ἐπικαιρότητας μέ ἀρνητικό τρόπο. Ὁ σημερινός πρόξενός μας στήν Βοστώνη, κύριος Τέγος, ὁ ὁποῖος ὑπηρέτησε γιά πολλά χρόνια στό γραφεῖο πολιτικῶν ὑποθέσεων στήν Θράκη, γνωρίζει ἄριστα τί πρέπει νά γίνει. Ἄς τόν συμβουλευτεῖ ἡ Κυβέρνηση. Πρέπει νά καταλάβει ἡ Ἀθήνα ὅτι οἱ μηχανισμοί προστασίας πού «ὑφαίνονται» γύρω ἀπό συγκεκριμένα πρόσωπα καμμιά φορά ὁδηγοῦν σέ ἀποθράσυνση. Λυπᾶμαι πού δέν μπορῶ νά γίνω περισσότερο σαφής, δημοσίως.
Σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τέλος τά ἀθηναϊκά μέσα ἐνημέρωσης, καλό εἶναι νά ἀναλογιζόμαστε ὅλοι τά ἑξῆς: διανύουμε μία περίοδο κατά τήν διάρκεια τῆς ὁποίας ἡ Τουρκία ἐνδεχομένως νά θέλει νά ἐντάξει καί τήν Θράκη ὡς πιθανό σημεῖο ἀνάφλεξης. Ἄλλο ἡ ἀνάδειξη τῆς εἰδησεογραφίας πού ἀφορᾶ στήν ἀκατανόητη ἀπόφαση ἀπόλυσης ὑπαλλήλων μέ νομοθεσία πού ἰσχύει σέ ἄλλη χώρα, κι ἄλλο ἡ παροχή στασιδίου σέ αὐτόν πού τό ἔκανε, ὥστε νά ἐπιτύχει τήν μέγιστη δημοσιότητα καί ἡρωποίησή του. Οἱ γραμμές εἶναι λεπτές.
Ὅσον ἀφορᾶ τέλος τόν κύριο Βορίδη, ὁ ὁποῖος ἔχει διατάξει πειθαρχική ἔρευνα, θά περιμένουμε μέ ἐνδιαφέρον τά ἀποτελέσματά της. Γιατί αὐτή ἡ Κυβέρνηση ἔχει ἕνα ταλέντο νά διατάσσει ὅπως εἴδαμε καί στήν περίπτωση τοῦ γενικοῦ γραμματέα τοῦ ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν ἔνορκες διοικητικές ἐξετάσεις ἤ καί πειθαρχικές ἔρευνες, ἀλλά ὅταν ὑποτίθεται περαιώνονται, νά μήν μαθαίνουμε τίποτα γιά αὐτές. Καί οὔτε γάτα οὔτε ζημιά.
