ΕΧΟΥΝ τρία ἐπικοινωνιακά-πολιτικά προβλήματα καί ἕνα οἰκονομικό τά νέα μέτρα γιά τήν πανδημία, τά ὁποῖα ὁ Ὑπουργός Ὑγείας Βασίλης Κικίλιας ἀνακοίνωσε χθές μέ τήν μεγίστη δυνατή μειλιχιότητα:
Πρῶτον, εἶχαν πολλά «ἀπαγορεύεται», ρῆμα πού ὁ μέσος Ἕλλην μισεῖ, ἀπεχθάνεται. Δεύτερον, ἐπιδροῦν σέ μιά τοξική ἀντιπολιτική ἀτμόσφαιρα πού δημιουργήθηκε σέ μεγάλο τμῆμα τῆς κοινωνίας μέσα στό καλοκαίρι ἐξ αἰτίας τῆς ἀποτυχίας τοῦ κράτους νά προστατεύσει ἀποτελεσματικά τόν δασικό πλοῦτο (κάηκαν ἕνα ἑκατομμύριο στρέμματα) καί τίς περιουσίες ἑκατοντάδων Ἑλλήνων (2.000 οἰκίες ὑπέστησαν φθορές). Τρίτον, ξυπνοῦν τούς φοιτητές, οἱ ὁποῖοι καλοῦνται νά παρακολουθήσουν δωρεάν παιδεία ἔναντι 80 εὐρώ μηνιαίως ἄν δέν θέλουν νά κάνουν τά ἐμβόλια (κόστος ράπιντ τέστ). Ἀνοίγει μέτωπο εὐαίσθητο γιά τήν Κυβέρνηση δηλαδή, πλέον τῶν γνωστῶν. Καί βεβαίως τό οἰκονομικό πρόβλημα πού ἔχουν τά μέτρα εἶναι πώς δέν ξέρουμε πόσο ἀρνητικά θά ἐπιδράσουν στήν κατανάλωση καί κατ’ ἐπέκταση στήν ρευστότητα χιλιάδων ἡμιθανῶν ἐπιχειρήσεων. Ἐκτός ἄν αὐτός εἶναι ὁ στόχος στό πλαίσιο τοῦ “reset”. Τό ἀποτελείωμα.
Ἄς τά δοῦμε ἕνα-ἕνα. Κατ’ ἀρχάς ἡ κυβέρνηση Μητσοτάκη δέν κάνει κάτι παγκοσμίως πρωτότυπο. Ἀκολουθεῖ τήν διεθνῆ δυτική πεπατημένη: Ἀφοῦ δέν ἔπεισε μέ τό καλό, ὑποχρεώνει. Καθιστᾶ τόν ἐμβολιασμό ὑποχρεωτικό. Ἐπί ποινῇ ἀπαγόρευσης τῆς ζωῆς, δέν κάνεις τό ἐμβόλιο; Δέν ἐργάζεσαι, ἤ ἄν ἐργαστεῖς σοῦ μειώνεται ὁ μισθός ὅσο τά μηνιαῖα ράπιντ τέστ εἶναι τό ἐναλλακτικό ποινολόγιό σου. Δέν κάνεις τό ἐμβόλιο; Δέν σπουδάζεις, δέν πᾶς νοσοκομεῖο, δέν διασκεδάζεις, δέν ταξιδεύεις, δέν ζεῖς. Ἡ μόνη ἐπιλογή εἶναι ὁ κατ’ οἶκον ἐγκλεισμός, ἄντε καί κανένας περίπατος. Συνεχίζουμε χωρίς ἐσένα. Μέ βάση τά στατιστικά στοιχεῖα αὐτές οἱ ἐπιλογές καθορίζονται ἀπό τήν λογική. 10.000 κρούσματα ἀναμένει τό Μαξίμου τόν Ὀκτώβριο ἄν δέν κτιστεῖ τό τεῖχος ἀνοσίας. Θά βουλιάξουν οἱ ΜΕΘ. Ἀπό αὐτή τήν ἄποψη λογική ἐπίσης ἡ ἔκκληση Κικίλια «νά βάλουμε τό ἐμεῖς πάνω ἀπό τό ἐγώ». Τό ζήτημα ὅμως ἐν προκειμένω εἶναι πώς στήν βάση τῆς κοινωνίας καί τῆς οἰκονομίας ἔχουν ἤδη συντελεστεῖ ἀλλαγές, μεγάλες, μέσα στό καλοκαίρι. Ἡ κοινωνία καί ἡ οἰκονομία διχοτομοῦνται ἀνεξαρτήτως προθέσεων. Ἀπολύσεις σέ ἀνεμβολίαστους δέν ἔχουν γίνει μιά καί δύο τό καλοκαίρι.
Ἔχουν γίνει πολλές. Οἱ ἐπιχειρηματίες εἶναι ἀποφασισμένοι νά προστατέψουν τίς ἐπιχειρήσεις τους. «Δέν θά γίνει ἡ κοινωνία ὅμηρος μιᾶς μειοψηφίας» λένε μερικοί. Καί οἱ ἐργαζόμενοι ὅμως λένε εἶναι ἀποφασισμένοι νά προστατέψουν «τό σῶμα τους ἀπό τά σκευάσματα». Εἶναι περίεργο, ἀλλά τήν ὥρα πού ὁ Βασίλης Κικίλιας ἀνακοίνωνε τά μέτρα πού περιλάμβαναν ἀπαγορεύσεις ἤ ράπιντ τέστ «μέ δαπάνη τοῦ ἐργαζομένου ἤ τοῦ φοιτητῆ» ὅπως εἶπε, στό Facebook, σέ τοίχους ἀρνητῶν γράφονταν σχόλια τοῦ τύπου «προτιμῶ νά ἀπολυθῶ παρά νά σκύψω τό κεφάλι καί νά δεχθῶ ἐπέμβαση στό σῶμα μου». Κάποια μεγάλη ἀλλαγή πρέπει νά συντελεῖται στό μυαλό χιλιάδων πεισμόνων Ἑλλήνων γιά νά προτιμοῦν τήν ἀπόλυση ἀπό τόν ἐμβολιασμό. Κάτι πολύ εὐρύτερο πού ξεπερνᾶ τίς σύριγγες. Μιά φίλη μοῦ εἶπε πώς «κάποιοι ξέχασαν τόν θερμοσίφωνα ἀναμμένο μέσα στόν χειμῶνα καί αὐτός κινδυνεύει νά ἐκραγεῖ ἀνά πᾶσα στιγμή». Τά πράγματα περιπλέκονται ἀκόμη περισσότερο μέ τό μέτωπο πού ἀνοίγει ἡ Κυβέρνηση μέ τήν χαϊδεμένη νεολαία. Ὁ Τσιτσιπᾶς δέν εἶναι εὔκολος ἀντίπαλος. Ὁ Τσιτσιπᾶς δέν εἶναι …ψεκασμένος. Πῶς νά τόν πεῖς ψεκασμένο ὅταν ἔκανες διαρκῶς ἀναρτήσεις ὑπέρ του μετά ἀπό κάθε κερδισμένο σέτ μέ φράσεις τοῦ τύπου “great Stefanos” καί μερικές φορές ἄφηνες τό Μαξίμου γιά νά τόν παρακολουθήσεις; Καί ὁ ἴδιος ὁ Πρωθυπουργός ἄλλως τε εἶπε στήν συνέντευξη γιά τίς φωτιές περίπου ὅ,τι καί ὁ Τσιτσιπᾶς: ὅτι οἱ νέοι εἶναι ἄτρωτοι στόν ἰό, δέν κολλᾶνε. Καί ὅταν κατάλαβε τί εἶπε προσπάθησε νά τό μαζέψει. Ἐρώτημα: πῶς θά «μαζέψεις» τώρα τίς πορεῖες φοιτητῶν πού θά διαδηλώνουν ὅτι καταργεῖται ἡ δωρεάν παιδεία λόγω ράπιντ καί ὅτι πλήττεται συνολικά ὁ οἰκογενειακός προϋπολογισμός; Σέ μιά χρονιά μάλιστα πού λόγω τῆς μείωσης τῶν εἰσακτέων αὐξάνονται κατακόρυφα στήν Ἀθήνα τά ἐνοίκια γιά φοιτητική στέγη; Μακάρι νά κάνω λάθος, ἀλλά ἡ Κυβέρνηση ἴσως καταφέρει νά ἀναστήσει –μέ τήν ΔΑΠ ἡμιδιαλυμένη– τό ρωμαλέο ἀριστερό φοιτητικό κίνημα.
Δύο χρόνια τώρα ὁ κύριος Μητσοτάκης εὐτυχῶς δέν ἀντιμετώπισε τό πεζοδρόμιο. Ἀπό τίς φωτιές καί μετά ὅμως ὑπάρχει προσάναμμα. Ὡς πολίτης, πού πιστεύει στήν ἀποτελεσματικότητα τοῦ ἐμβολιασμοῦ ἀλλά πού ταυτοχρόνως θεωρεῖ ὅτι ἡ ἐξουσία μέ λέξεις καί ἀποφάσεις ἔκανε ὅ,τι μποροῦσε γιά νά προκαλέσει καί νά ἐκτοξεύσει τό κίνημα τῶν ἀρνητῶν ἀπό 15 τοῖς ἑκατό πού τό ἔδιναν οἱ ἀρχικές μετρήσεις στό 50 καί πλέον τοῦ πληθυσμοῦ, φοβᾶμαι ὅτι ἡ πολιτεία εἶναι μονά ζυγά χαμένη. Ἄν δέν πειθαρχήσει τόν κόσμο μέ τίς ἀπειλές καί τίς ἀπαγορεύσεις θά χάσει τήν ἐξουσία νά ἐπιβάλλεται γενικώτερα στόν πληθυσμό. Ἐπί ὅλων τῶν θεμάτων. Καί ἀλίμονο στίς δημοκρατίες χωρίς τάξη. Ἀνατινάζονται. Ἄν καταφέρει νά τόν πειθαρχήσει μέ τίς ἀπαγορεύσεις ἐκεῖνος θά σφίξει τά δόντια μέν, θά ἐμβολιαστεῖ, ἀλλά δέν θά χωνέψει καί δέν θά συγχωρήσει αὐτό πού ἀντιλαμβάνεται ὡς ὑποταγή. Καί θά ἐπιχειρήσει νά ἐκδικηθεῖ. Ἡ ὅλη συζήτηση θά διεξαγόταν ἀλλιῶς ἄν τό τοπίο δέν ἦταν βεβαρημένο: δύο χρόνια πανδημίας ἤδη ἄλλαξαν τήν ζωή μας μέ δεκάδες ἄλλες ἀπαραίτητες καί ἄλλες ὄχι προσαρμογές καί ἀπαγορεύσεις. Ἡ θερινή κλιματική κρίση δημιούργησε ἀμφιβολία γιά τήν ἱκανότητα τῆς πολιτικῆς νά προστατεύει τόν πολίτη. Τό μεταναστευτικό ἀγχώνει ἐκ νέου. Ὁ Ἕλλην συνειδητοποιεῖ πώς πρέπει νά ἀντιμετωπίζει κάθε κρίση (καί) μόνος του. Τό κράτος σταδιακά ἀποσύρεται ἀπό τήν συλλογική προστασία. (Ἀσφαλίστε τίς οἰκίες σας μέ τίς δαπάνες σας, τέλος οἱ ἀποζημιώσεις στό μέλλον, χρηματοδοτῆστε τίς συντάξεις μόνοι σας μέ ἰδιωτικές εἰσφορές, τέλος ἡ ἐγγύηση τῆς ἀναδιανομῆς, τά ἐπιδόματα ἀνεργίας δέν εἶναι γιά πάντα.) Καί τό χειρότερο· ἐπανέρχεται ὁ κοινωνικός αὐτοματισμός τοῦ τύπου ἀπό τήν μία «αὐτοί δέν εἶναι ἄνθρωποι σάν καί ἐμᾶς, δέν τούς μιλᾶμε, δέν τούς κάνουμε παρέα, δέν συναλλασσόμαστε μαζί τους, δέν εἴμαστε ὅμηροί τους». Καί ἀπό τήν ἄλλη «αὐτοί θέλουν νά μᾶς ἐπιβληθοῦν καί νά μᾶς ὑποτάξουν, ἐνῶ μᾶς εἶπαν ψέματα ὅτι τό ἐμβόλιο ὁδηγεῖ στήν ἐλευθερία, δέν παίζω τήν ζωή μου στά ζάρια τῶν παρενεργειῶν.» (Στίς διακοπές συνάντησα φανατικό ἐμβολιαστή πού κινδύνεψε μέ παράλυση ἄκρων, ἀλλά δέν ἔδωσε δημοσιότητα.) Καί μαζί μέ τόν αὐτοματισμό δημιουργοῦνται δύο οἰκονομίες: τῶν ἐμβολιασμένων καί τῶν ἀνεμβολίαστων. Γράφει ὁ Ὀμπάμα διάφορα ἐνδιαφέροντα στό βιβλίο του γιά τό ποῦ μποροῦν νά ὁδηγήσουν αὐτοί οἱ διαχωρισμοί. Στήν πραγματικότητα αὐτές οἱ διαχωριστικές γραμμές δημιουργοῦνται ὄχι μόνο γιατί οἱ πολῖτες ἁπλῶς φοβοῦνται τίς παρενέργειες ἀλλά γιατί ἡ πολιτική παγκοσμίως ὄχι μόνο τοπικῶς δέν ἐμπνέει ἐμπιστοσύνη στά πλήθη. Οἱ προηγούμενες ἀποφάσεις της σέ σειρά θεμάτων οὐκ ὀλίγες φορές δέν ὑπηρέτησαν τό «ἐμεῖς» τῶν πολλῶν ἀλλά τό «ἐγώ» τῶν ὀλίγων. Ἡ κοινωνία τά πιάνει στόν ἀέρα αὐτά δυστυχῶς καί βγάζει ἀντίδραση –θά τό γράψω μέ κεφαλαῖα ΣΤΟ ΛΑΘΟΣ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ. Ἀλλά εἶναι ἀργά! Οἱ χαμένοι θεωροῦν ὅτι δέν ἔχουν νά χάσουν τίποτε! Δέν ἀκοῦνε τά σωστά ἐπιχειρήματα τῆς ἐπιστήμης, κοιτᾶνε ποιοί ζάμπλουτοι τῆς πολιτικῆς τούς τά λένε. Καί, δυστυχῶς, δέν τούς πιστεύουν! Ἡ προϋπόθεση τῆς ὑπακοῆς εἶναι ἡ ἐμπιστοσύνη.
Υ.Γ: Ἀπό τά συνδικαλιστικά ὄργανα τῶν διαγνωστικῶν κέντρων ὅλης τῆς χώρας μοῦ φθάνει ἡ πληροφορία ὅτι ὁ Ὑπουργός Ἐπικρατείας κύριος Σκέρτσος διαβουλεύτηκε μέ τρεῖς μόνον ἑταιρεῖες γιά τόν καθορισμό τῆς τιμῆς τῶν ράπιντ τέστ στά 10 εὐρώ.
Ἐρωτήματα:
– Ὄντως διαβουλεύτηκε μέ ὀλίγους ἀγνοώντας τούς πολλούς γιά τόν ὁρισμό τῆς τιμῆς; Τά ὀλιγοπώλια εἶναι ἁρμοδιότης τῆς ἐπιτροπῆς ἀνταγωνισμοῦ;
– Πῶς ἡ τιμή τῶν ράπιντ ἔπεσε ἀπό τά 20 εὐρώ στά 10 εὐρώ; Ἔχουμε ὑπερκέρδη στίς πλάτες τῶν πολλῶν;
– Εἶναι ἀλήθεια πώς ὅπως συζήτησαν χθές ἰδιοκτῆτες διαγνωστικῶν ἀπό ὅλη τήν Ἑλλάδα αὐτοί ἀγοράζουν τά ράπιντ ἀπό ἀμερικανικές πολυεθνικές στά 7 εὐρώ, ἄρα καί τά 10 εἶναι ἀκριβά; Καί ἐγείρονται κατ’ αὐτούς δυνητικῶς ζητήματα ἀπιστίας;
– Μήπως τελικά μέσω τῶν ράπιντ ὁδηγούμεθα σέ λουκέτα ἑλληνικῶν ἑταιρειῶν, σέ συγκέντρωση καί ὀλιγοπώλια; Ὄχι καί πολύ φιλελεύθερο αὐτό!
Πᾶσα ἀπάντησις δεκτή.
