ΤΡΙΑ ἦταν τά βασικά στοιχεῖα τῆς φυσιογνωμίας τοῦ ΣΥΡΙΖΑ στήν προέλασή του πρός τήν ἐξουσία.
Τότε ἐθεωρεῖτο πώς ἦταν κόμμα πατριωτικό, κόμμα λαϊκό-κοινωνικό καί –τό μεγάλο του ἀτού– κόμμα ἀντισυστημικό. Τέσσερα χρόνια μετά καί τά τρία αὐτά στοιχεῖα τίθενται ὑπό ἀμφισβήτηση, «τρεμοπαίζουν» σάν τά φῶτα ξεπεσμένων καλλιτεχνικῶν σχημάτων σέ παραπαῖον κέντρο διασκεδάσεως τῆς ἐπαρχίας. Ὁ πατριωτισμός τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἐξεφράσθη μέ τόν ἀντιγερμανισμό του. Μέ τό αἴτημα γιά τίς πολεμικές ἀποζημιώσεις, μέ τήν αὐταπάτη γιά τήν διαγραφή τοῦ χρέους κατά τά πρότυπα τῆς Διασκέψεως τοῦ 1956 καί, κυρίως, μέ τίς ἡρωικές πιρουέττες τοῦ ἀλησμόνητου πρώτου ὀκταμήνου τοῦ 2015.
Σήμερα, ὅλα αὐτά τά ἔχει πάρει ὁ ἀέρας! Ἀντιγερμανισμός δέν ὑπάρχει, ἔχει ἀντιθέτως ἀντικατασταθεῖ ἀπό ἄκρατο φιλοαμερικανισμό καί ἄκρατο φιλομερκελισμό. Ἡ Ἑλλάς ἔχει ἐνσωματωθεῖ πλήρως στόν δυτικό σχεδιασμό καί σέ μεγάλο βαθμό εἶναι ὁ «ντελιβερᾶς» τῶν μεγάλων δυνάμεων στά Βαλκάνια, τήν Μεσόγειο καί τήν Μέση Ἀνατολή.
Οἱ θέσεις τῆς Κυβέρνησης γιά τά ἐθνικά θέματα ἀποτελοῦν τό ἀπαύγασμα τοῦ «ρεαλισμοῦ»: οἱ Σκοπιανοί εἶναι «Μακεδόνες», οἱ μουσουλμάνοι τῆς Θράκης «Τοῦρκοι», οἱ Βορειοηπειρῶτες «Νοτιοαλβανοί» (οἱ ἀνδριάντες ἡρώων τους, ὅπως ὁ Κατσίφας, θεωροῦνται «ἀλυτρωτικοί» ἀπό τίς ἑλληνικές Ἀρχές), ἡ Ἁγία Σοφία θεωρεῖται ἁπλῶς «ἱστορικό μέρος», τό αἴτημα γιά τήν ἀποχώρηση τοῦ Ἀττίλα «προπαρασκευαστική συνάντηση γιά θέματα ἀσφαλείας», καί πάει λέγοντας. Ὁ ρεαλισμός, τοῦ ρεαλισμοῦ, ὦ ρεαλισμέ! Ποιός πατριωτισμός;
Τό δεύτερο στοιχεῖο τῆς φυσιογνωμίας τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἦταν ἡ ἀντισυστημικότητα. Ἡ κόντρα του μέ τήν διαπλοκή, τά συμφέροντα. Σέ αὐτήν ὑπῆρξε συνεπής μέχρις ἕνα σημεῖο τῆς διαδρομῆς ἀλλά στήν τελική εὐθεῖα πρός τίς ἐκλογές καί στήν ἀπόπειρά του νά μεταμορφωθεῖ σέ κεντροαριστερό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα χάνει τά ὅποια κέρδη ἀπεκόμισε. Πράγματι, σέ ὅποιον καί ἄν ἔλεγες ὅτι τό 2019 δέν θά λειτουργεῖ τό Mega, ὅτι θά εἶναι ἐκτός ἐκδόσεων ὁ Γιῶργος Μπόμπολας καί ὁ Σταῦρος Ψυχάρης καί ὅτι τό πρωτάθλημα θά τό ἔπαιρνε τά τελευταῖα δύο χρόνια ὁμάδα ἄλλη ἀπό τόν Ὀλυμπιακό, θά σέ περιγελοῦσε. Ὅλα αὐτά πράγματι συνέβησαν. Ἀλλά στήν τελική εὐθεῖα πρός τίς ἐκλογές συμβαίνει κάτι ἐκπληκτικό. Ἐνῶ ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἀπάλλαξε τό μηντιακό σύστημα τῆς χώρας ἀπό τόν ἐκσυγχρονισμό, στήν ἀγωνία του νά γίνει τό ΠΑΣΟΚ τοῦ μέλλοντος, ἐναγκαλίζεται πρόσωπα καί ἀπόψεις ἐντελῶς συστημικά, ἐκσυγχρονιστικά καί μειοψηφικά στόν λαό. Καί κατά τοῦτο χάνει καί τά λαϊκά στοιχεῖα τῆς φυσιογνωμίας του καί τά ἀντισυστημικά. Ἡ παραχώρηση τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας θεωρεῖται «προοδευτική πολιτική». Εἶναι βαθειά μειοψηφία στόν λαό, τοῦ ὁποίου ὅμως προσβάλλει τό πατριωτικό αἴσθημα. Ἡ ἀλλαγή τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος γιά τήν θρησκεία καί ἡ ἀπάλειψη τῆς Ἁγίας Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος ἀπό τό Σύνταγμα θεωρεῖται «προοδευτική πολιτική».
Εἶναι βαθειά μειοψηφία στόν λαό ὅμως. Καί ὑποτιμᾶ τήν μεγάλη διεργασία πού ἔχει συντελεστεῖ σέ αὐτό πού ὀνομάζεται «λαϊκή ψυχή» – ὁ ὅρος συναντᾶται τό πρῶτον στίς ἐφημερίδες τῶν Ἀθηνῶν στήν περίοδο τοῦ Μεγάλου Διχασμοῦ. Κοινῶς: ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἀπηλλάγη ἀπό τήν διαπλοκή ἀλλά διαπλέκεται μέ τό πνεῦμα της. Ὅ,τι χειρότερο. Τό μόνο στοιχεῖο τῆς φυσιογνωμίας του πού δέν ξεθώριασε ἐντελῶς, παρά τίς ἀντιλαϊκές ἀποφάσεις, εἶναι τό λαϊκό. Ὅ,τι σώζεται βασίζεται στήν συνέπεια τοῦ πρωθυπουργοῦ νά μοιράσει τό πλεόνασμα τοῦ Προϋπολογισμοῦ ἐπί τρία συνεχόμενα ἔτη –ὄχι μέ τά ἀξιοκρατικότερα κριτήρια– σέ ὁρισμένες κοινωνικές ὁμάδες. Αὐτό τοῦ δίνει μιά κάποια ἀξιοπιστία σέ κάποιες ὁμάδες τοῦ πληθυσμοῦ. Διότι ὑπάρχουν καί ἄλλες πού δέν θέλουν νά ἀκοῦνε οὔτε τό ὄνομά του. Ἡ τετραετία του διέλυσε τήν μεσαία τάξη.
Γιά νά κάνουμε ταμεῖο: μία ἐπιλογή ἔχει ὁ Τσίπρας στόν δρόμο πρός τίς ἐκλογές γιά νά ὀργανώσει καλύτερα τήν ἧττα του. Δεδομένου τοῦ πλήγματος πού κατάφερε στήν λεγόμενη πατριωτική φυσιογνωμία τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί δεδομένης τῆς συστημικῆς εἰκόνας πού ἰσχυρῶς ἐκπέμπει, πλέον θά προσπαθήσει νά ξεγελάσει τόν λαό μέ ψευδαίσθηση ἀντισυστημικότητος. Ἐκτός ἀπό τήν Novartis, τά δάνεια τῶν κομμάτων καί τό ΚΕΕΛΠΝΟ, θά ἐπιχειρήσει νά ὑποδαυλίσει τό κοινωνικό μῖσος μέ ἀφορμή συγκεκριμένες ὑποθέσεις ἐπιχειρηματιῶν πού ἀπασχολοῦν τήν Δικαιοσύνη. «Ἄν παίρνεις τά λεφτά τοῦ κόσμου ἀπό τό Χρηματιστήριο μέ εἰκονικούς ἰσολογισμούς, ἄν δανείζεσαι ἀπό τράπεζες καί δέν γυρίζεις τά δανεικά, ἄν κλέβεις τήν τράπεζά σου καί ἄν τέλος “σπᾶς” τά capital controls, ἐνῶ οἱ πολλοί κ.τ.λ., κ.τ.λ., κ.τ.λ.», ἰδού ποιό θά εἶναι τό ἰδεολόγημα Τσίπρα τῆς τελευταίας στιγμῆς. «Ἡ Ἑλλάδα τῶν πολλῶν ἔναντι τῆς Ἑλλάδας τῶν ὀλίγων», ὑποτίθεται. Ὄχι ἀρκετό γιά νά ἀνακάμψει, ἴσως τόσο ὅμως γιά νά χάσει ἀξιοπρεπῶς. Τά καθρεφτάκια σώθηκαν.
