Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Δημήτρης Μητρόπουλος θεωρεῖται στόν χῶρο μας ἕνα ἀπό τά καλύτερα «χειρόγραφα» τῆς γενιᾶς του
Υἱός τοῦ γνωστοῦ σκιτσογράφου Κώστα Μητρόπουλου, μέ καλές σπουδές στό ἐξωτερικό καί ὡραῖο κείμενο, διέπρεψε στό Βυζάντιο τῆς Χρήστου Λαδᾶ καί ἀργότερα τῆς ὁδοῦ Μιχαλακοπούλου, ὅπου ἡ ἕδρα τοῦ Ὀργανισμοῦ Λαμπράκη. Τά σχόλιά του στόν «Μικροπολιτικό» καί τά ἄρθρα του στά «Νέα» τῆς ἐποχῆς ἄφησαν ἀποτύπωμα. Εἴτε συμφωνοῦσες εἴτε διαφωνοῦσες μαζί του. Ἐσωστρεφής χαρακτήρας, κατά βάσιν ἀπόκοσμος, δέν μπόρεσε νά πλησιάσει τούς συναδέλφους του καί νά διακριθεῖ καί διευθυντικά-διοικητικά ὅταν ἀνέλαβε τά ἡνία τῆς ναυαρχίδας τοῦ συγκροτήματος. Λογικό, δέν εἴμαστε ὅλοι γιά ὅλα. Μέ τήν ἀποχώρηση τοῦ Σταύρου Ψυχάρη ἐτέθη ἐκτός συγκροτήματος καί συνέχισε τήν σταδιοδρομία του στόν ἰδιωτικό τομέα. Μέ καλές ἄκρες στήν Γαλλία (μετέφρασε στά ἑλληνικά τό βιβλίο τοῦ στελέχους τῆς Lazard Ματιέ Πιγκάς) καί στό Λονδῖνο δέν ἄργησε νά βρεῖ τόν δρόμο του. Ἡ δημοσιογραφία ἄλλωστε ὁδηγεῖ παντοῦ, ἀρκεῖ νά τήν ἐγκαταλείψεις γρήγορα. Μόλις ἀνέλαβε τήν Πρωθυπουργία ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης, μέ τόν ὁποῖο ἦταν σέ ἀνοικτή γραμμή τά δύο τελευταῖα χρόνια, τοῦ πρότεινε νά τόν ἀκολουθήσει στό Μέγαρο Μαξίμου. Ὅπερ καί ἐγένετο. Ἐχρίσθη μέ ΦΕΚ καί ὑπογραφή σύμβουλος τοῦ Πρωθυπουργοῦ ἐπί εὐρωπαϊκῶν θεμάτων. Τήν θέση πού ἐπί Τσίπρα κατεῖχε ὁ Τάκης Παυλόπουλος. Κάπου ἐδῶ τελειώνουν τά ὡραῖα καί ἀρχίζουν τά δύσκολα.
Οἱ πληροφορίες τῆς «Ἑστίας» ἀναφέρουν ὅτι ὁ σύμβουλος κ. Μητρόπουλος ζητᾶ –χωρίς νά τό ἔχει ἐπιτύχει ἀκόμη– νά ἔχει ἄν ὄχι τόν πρῶτο λόγο, πάντως καθοριστικό, ἐπί εὐρωπαϊκῶν θεμάτων. Ἐν προκειμένω ὅμως ὑπάρχει μία λεπτομέρεια. Στίς Δημοκρατίες τίς ἁρμοδιότητες σέ αὐτά τά θέματα τίς ἀσκοῦν οἱ ὑπουργοί κυβερνήσεως πού λαμβάνει ψῆφο ἐμπιστοσύνης ἀπό τήν Βουλή. Στήν περίπτωσή μας, τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν. Οἱ σύμβουλοι εἶναι γιά νά λένε τήν γνώμη τους, οἱ σύμβουλοι εἶναι γιά νά συμβουλεύουν, οἱ σύμβουλοι δέν εἶναι πάντως γιά νά ἀποφασίζουν.
Δέν θά ἀποφάσιζα νά ἀφιερώσω ὁλόκληρο σημείωμα γιά τίς διεκδικήσεις ἑνός συμβούλου τοῦ πρωθυπουργοῦ καί μάλιστα καταξιωμένου τοῦ χώρου μας, ἄν δέν διέκρινα μερικά πρόδρομα φαινόμενα πίσω ἀπό αὐτές. Φαινόμενα πού ἡ «Ἑστία» ὀφείλει νά ἐπισημάνει, γιατί ἐνδιαφέρεται γιά τήν ἐπιτυχία τῆς Κυβέρνησης καί τοῦ Πρωθυπουργοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη, μετά τήν πενταετῆ λαίλαπα ΣΥΡΙΖΑ. Εἰς τί συνίστανται τά πρόδρομα φαινόμενα; Καί ἄλλοι σύμβουλοι, περισσότεροι τοῦ ἑνός, ἐμφανίζουν αὐτές τίς …καινοτόμες τάσεις. Τώρα πού ἡ Κυβέρνηση ἔχει ἀναπτύξει ἕναν φρενήρη ρυθμό χάρη στήν ταχύτητα πού τῆς ἔχει δώσει ὁ Πρωθυπουργός (καί κάνει τήν διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ νά μοιάζει μέ slow motion σέ VAR), αὐτά περνοῦν σέ δεύτερη μοῖρα. Δέν καταγράφονται, δέν ἐπισημαίνονται, δέν ἀναδεικνύονται. Ἄντε μόνο κανένα παραπολιτικό στόν …«βηματοδότη». Ἄν ὅμως σύμβουλοι αὐτῆς τῆς Κυβέρνησης διεκδικοῦν ἀπό τήν ἀρχή (μέ ὅπλο τήν ἰσχύ πού αἰσθάνονται πώς τούς δίνουν τά γραφεῖα τους στό Μαξίμου) νά καταστοῦν σκιώδεις ὑπουργοί κανονικῶν ὑπουργῶν, τότε αὐτό ἀποτελεῖ παράγοντα διαλυτικό στά θεμέλια τῆς Κυβέρνησης. Ἤδη σέ πολλά Ὑπουργεῖα ὑπάρχουν ὑφυπουργοί ἰσότιμοι, μήν πῶ ἰσχυρότεροι τῶν ὑπουργῶν. Ὑπάρχουν τεχνοκράτες ἰσχυρότεροι τῶν ὑπουργῶν (τά ἔγραψαν καί ὁ Χιοῦγκο Ντίξον καί ὁ Ἀλέξης Παπαχελᾶς), ὑπάρχουν ἐπίσης ἰσχυροί Γενικοί Γραμματεῖς μέ ἀπ’ εὐθείας ἀναφορά στό Μαξίμου. Ἄν σέ ὅλο αὐτό προστεθοῦν καί σύμβουλοι πού θέλουν νά καταστοῦν ντέ φάκτο ὑπουργοί, τότε χαιρετίσματα. Δέ νομίζω ὅτι εἶναι αὐτό πού ἔχει στό νοῦ του ὁ Πρωθυπουργός, ὁ ὁποῖος προσπαθεῖ νά ἐφαρμόσει μιά καθετοποιημένη καί εὐέλικτη μορφή ὑλοποίησης ἐντολῶν μέ χαρακτηριστικά ἰδιωτικοῦ τομέα. Καί πάντως ὄχι μέ τήν λογική «ὅπου λαλοῦν πολλοί κοκκόροι», γιατί τότε ξέρουμε τήν συνέχεια· «ἀργεῖ νά ξημερώσει».
Νομίζω ὅτι καί ὁ ἀγαπητός κ. Μητρόπουλος στόν ὁποῖο ἀσκοῦμε κριτική ἐπί τῆς ἀρχῆς καί ὅποιος ἄλλος, θά τό καταλάβουν σύντομα καί θά πάψουν νά εἶναι ἑστία τριβῶν. Τό τελευταῖο πού χρειάζονται αὐτή ἡ Κυβέρνηση καί αὐτός ὁ Πρωθυπουργός πού μᾶς ἐξέπληξαν εὐχάριστα μέ τήν ἐντυπωσιακή ἐκκίνηση πού ἔκαναν καί μέ τήν προετοιμασία πού προηγήθηκε, εἶναι τά παράλληλα κέντρα ἐξουσίας στά Ὑπουργεῖα, καί ἀλλοῦ. Μακριά ἀπό αὐτά!
