Σάββατο, 1 Ἰουλίου 1961

Ο ΚΟΣΜΟΣ

Η ΜΑΥΡΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

Ἐκ Λεοπολδβίλλ τηλεγραφοῦν:

«Οἱ Κογκολέζοι ἑορτάζουν τήν ἐπέτειον τῆς ἀνεξαρτησίας των μέ κανονιοβολισμούς καί κωδωνοκρουσίας, ἑκατοντάδες δέ ἐξ αὐτῶν χορεύουν, εἰς τά μπάρ καί τάς ὁδούς τῆς Λεοπολδβίλλ, τό «τσά-τσά τῆς ἀνεξαρτησίας».
Εἰς τά πλαίσια τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων ἐγένετο καί διαγωνισμός καλλονῆς κατά τόν ὁποῖον ἐξελέγη ἡ «Μίς Ἀνεξαρτησία τοῦ 1961».
Αὐτή ἡ «μίςς Ἀνεξαρτησία» θά εἶναι, ἀσφαλῶς, μαύρη· ἀλλά, πάντως, θά εἶναι καλλιτέρα ἀπό τήν… μαύρην ἀνεξαρτησίαν τῶν Κυπρίων, τήν ὁποίαν ἐθαύμασε καί ὁ κ. Βενιζέλος εἰς τό γεῦμα τοῦ Μακαρίου!

ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ

ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΝ ΠΕΡΙ ΘΥΜΑΤΩΝ ΝΑΖΙΣΜΟΥ ΣΥΝΕΡΧΕΤΑΙ Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Κατά τάς πρώτας πληροφορίας μεταξύ τῶν πρώτων νομοθετημάτων, τά ὁποῖα θά ἀχθοῦν πρός ψήφισιν εἰς τήν συνερχομένην τήν προσεχῆ Τρίτην, θά εἶναι τό νομοσχέδιον περί ἀποζημιώσεως τῶν θυμάτων τοῦ Ναζισμοῦ. Τό νομοσχέδιον εἶχε ψηφισθῇ κατ’ ἀρχήν ὑπό τῆς Βουλῆς, ὑπελείπετο δέ ἡ κατ’ ἄρθρον ψήφισις αὐτοῦ. Ἤδη ὅμως πρέπει νά ἐπανακατατεθῇ εἰς τήν Ἐπιτροπήν ὡς σχέδιον Ν. Διατάγματος. Ἡ συζήτησις πάντως δέν προβλέπεται μακρά δεδομένου ὅτι συνεζητήθη τοῦτο εἰς τήν Βουλήν, ἡ Κυβέρνησις δέ ἐδέχθη τροπολογίας, συμφώνως πρός τάς ὑποδείξεις τῆς Ἀντιπολιτεύσεως.

Απόψεις

H «ΕΣΤΙΑ» τιμά την Παγκόσμια ημέρα ποιήσεως: «Μά τόσο σκάρτος ἦταν ὁ καιρός μας;»

Εφημερίς Εστία
«Πόσο κρύο μές στήν ἱστορία» – «Δίσκος μέ ἀντίδωρα ἡ Ἑλλάς» – «Πότε πότε μᾶς θυμᾶται τό μέλλον, ὅλο καί κάποιο μήνυμα λαβαίνουμε»

Δέν εἶναι στέρφα ἡ ἐποχή

Μανώλης Κοττάκης
ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ποῦ τό διάβασα, ἀλλά ἰσχύει ἀπολύτως: οἱ μεγάλες ἀλλαγές κυοφοροῦνται μέσα στήν σιωπή.

Τόν λαϊκισμό τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε ὁ κ. Κ. Καραμανλῆς

Εφημερίς Εστία
Τίς πρῶτες δηλώσεις μετά τήν πολύνεκρη τραγωδία στά Τέμπη ἔκανε χθές ὁ τέως ὑπουργός Μεταφορῶν κ. Κώστας Ἀχ. Καραμανλῆς, ὁ ὁποῖος ἐπανέλαβε ὅτι ἀπό τήν πρώτη στιγμή ἀνέλαβε τήν πολιτική εὐθύνη μέ τήν παραίτηση καί ἔδωσε στοιχεῖα γιά τό τί λειτουργοῦσε στόν σταθμό Λαρίσης καί ποιά λάθη ἔγιναν.

Ἡ ποίηση εἶναι μουσική ἀπό μόνη της

Δημήτρης Καπράνος
Ἤμουν τυχερός, γιατί ὁ πατέρας μου ἦταν βιβλιοφάγος. Στό ἰατρεῖό του, στό ἰσόγειο τοῦ σπιτιοῦ μας, ὑπῆρχε μιά μεγάλη, ξύλινη βιβλιοθήκη, γεμάτη βιβλία κάθε εἴδους. Ἀπό τόν «Ἐλευθερουδάκη», μέχρι κάποια μικρά, ἀμεταχείριστα βιβλιαράκια.

Πέμπτη, 21 Μαρτίου 1963

Πρό 60 ἐτῶν
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΑΙ ΑΛΙΕΙΑΣ