H ΣΥΝΑΝΤΗΣΙΣ τοῦ Πρωθυπουργοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη μέ τόν ἐπιχειρηματία Ἰβάν Σαββίδη στό Μέγαρο Μαξίμου…
… πέρασε μᾶλλον στά ψιλά τῆς εἰδησεογραφίας. Ὡστόσο, πέραν τῆς γενικῆς ἐκπλήξεως –μέ δεδομένο τό παρελθόν στίς σχέσεις μεταξύ τῶν δύο ἀνδρῶν– ἐξάγονται θεωρῶ εὐρύτερα συμπεράσματα γιά τίς σχέσεις τῆς Κυβέρνησης μέ τήν ἑλληνική ἐπιχειρηματική τάξη. Καί σέ ἐθνική κλίμακα καί σέ γεωπολιτική.
Ὁ Σαββίδης δέν εἶναι ὁ μόνος πού δείχνει νά ἀποκαθιστᾶ τήν σχέση του μέ τό Μαξίμου. Εἶναι καί ἄλλοι. Σέ ἐθνική κλίμακα ἔχει σημασία ἡ συνάντηση, γιατί ὁ Μητσοτάκης σταδιακά δίνει τόπο στήν ὀργή σέ ὅσα εἰπώθηκαν (ὁ Ἰβάν εἶχε προβλέψει σέ συνέντευξή του στόν νῦν βουλευτή τῆς ΝΔ Δημήτρη Μαρκόπουλο ὅτι ὁ Κυριάκος δέν θά γίνει ποτέ πρωθυπουργός), ἐκτιμᾶ τά ἀνοίγματα πού τοῦ γίνονται καί προσεγγίζει. Δέν τό κάνει ἐκ λόγων εὐγενείας μόνον ἤ γιατί εἶναι ἄγγελος. Δέν εἶναι! Μέ αὐτόν τόν τρόπο κόβει τό ὀξυγόνο τοῦ πολιτικοῦ του ἀντιπάλου Ἀλέξη Τσίπρα, ὁ ὁποῖος στήν ΔΕΘ δείπνησε μετά συζύγου στό «Μακεδονία Παλλάς». Τοῦ κόβει τήν πρόσβαση στίς δυνάμεις τῆς ἀγορᾶς. Ὁ Πρόεδρος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἀξιοποιῶντας ἐπιχειρηματικές ἀντιθέσεις ἐπιχείρησε στήν ΔΕΘ νά σχηματίσει παρατάξεις. Ἀπό ἐδῶ, ἐμεῖς μέ τόν Σαββίδη (τό ξενοδοχεῖο τοῦ ὁποίου τότε ἦταν ἀπαγορευμένο γιά νεοδημοκράτες), μέ τόν Κόκκαλη, μέ τόν Βαρδῆ κ.λπ., καί ἀπό ἐκεῖ ἐσεῖς μέ τόν Λάτση, τήν Γιάννα, τόν Μαρινάκη κ.ο.κ.
Δέν πᾶνε ἔτσι στόν καπιταλισμό αὐτά. Οἱ ἐπιχειρηματίες δέν ταυτίζονται ἀενάως μέ κόμματα. Συμπορεύονται γιά κάποια διαστήματα, ἀλλά δέν ταυτίζονται. Καί ἄν χρειαστεῖ στρίβουν. Τό ἴδιο καί οἱ πολιτικοί. Ἀπό τήν ΔΕΘ μέχρι σήμερα ἔτρεξε πολύ νερό στό αὐλάκι. Ὁ Ἰβάν ἔδειξε στήν Κυβέρνηση ἀλλά καί στόν διεθνῆ παράγοντα ὅτι δέν ἀποτελεῖ «ρωσσική κακόβουλη ἐπιρροή». Θά μείνει στό λιμάνι –ὅπως εἶπε στόν Πρωθυπουργό– ἀλλά μέχρις ἐκεῖ. Τό μήνυμα ἐστάλη καί πρός τήν ἄλλη πλευρά τοῦ Ἀτλαντικοῦ καί παραδόξως ἐλήφθη.
Ὁ Σωκράτης Κόκκαλης γιά τόν ὁποῖο λέγεται ὅτι βάζει διαρκῶς βέτο ὁ γνωστός παράγων τοῦ λιμανιοῦ, παρά τήν ἡλικία του, παραμένει ἕνας ὑπολογίσιμος παίκτης λόγω καί τῆς Intrasoft. Χωρίς τήν τεχνογνωσία της ὁ ΕΦΚΑ, μία ἀπό τίς βασικές βάσεις δεδομένων τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας (μαζί μέ τά ΑΦΜ, τά δημοτολόγια, τό Κτηματολόγιο καί τόν ΑΜΚΑ), ἀντιμετωπίζει τόν κίνδυνο νά καταρρεύσει ἀνά πᾶσα στιγμή καί μαζί του τό ἀσφαλιστικό σύστημα. Οἱ σχέσεις Μαξίμου – ἐπιχειρηματία καταγράφουν συνεχῆ βελτίωση παρά τά βέτο πού ἔθεσε ὁ γνωστός παράγων τοῦ λιμανιοῦ γιά τήν συμμετοχή του στό Ἑλληνικό καί τήν συνεργασία τῆς Intrasoft μέ τόν ΟΤΕ. Δεδομένου ὅτι ὁ Πέτρος Κόκκαλης μετεῖχε ὡς ἀνεξάρτητος στό εὐρωψηφοδέλτιο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί δεδομένου ὅτι ἡ ΝΔ εἶχε ἐπιτεθεῖ προεκλογικῶς στόν ἐπιχειρηματία μέ ἀνακοίνωσή της γιά τήν μετοχική σύνθεση ἀριστερόστροφου τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ, ἀντιλαμβάνεται κανείς τήν μεταβολή. Μεῖον ἕνας ἀκόμη γιά τόν ΣΥΡΙΖΑ.
Λίαν ἐντυπωσιακή εἶναι, τέλος, ἡ βελτίωση τῶν σχέσεων τοῦ Μαξίμου μέ τήν οἰκογένεια Βαρδινογιάννη. Προεκλογικῶς ἡ σχέση τοῦ Πρωθυπουργοῦ μέ τίς ἡγεσίες της ἦταν στό ναδίρ. Οἱ ἀπόπειρες προσέγγισης στό παρελθόν κατέληξαν σέ ἀμήχανα δεῖπνα κατά τήν διάρκεια τῶν ὁποίων ὁ Πρόεδρος τῆς ΝΔ τότε ἔμοιαζε περισσότερο ἀπορροφημένος στό κινητό παρά στήν ἐπικοινωνία μέ τούς γύρω του. Δεδομένων καί ἐδῶ τῶν ἱστορικῶν διακυμάνσεων πού ἔχουν καταγραφεῖ στίς σχέσεις Κωνσταντίνου Μητσοτάκη – Βαρδῆ Βαρδινογιάννη (ὁ δεύτερος ἔπαιξε καταλυτικό ρόλο στήν ἐκλογή του τό 1985 χωρίς νά ἀκούσει ποτέ «εὐχαριστῶ»), ἀποτελεῖ ἐξέλιξη τό λιώσιμο τῶν πάγων. Ἡ σχέση τοῦ Πρωθυπουργοῦ μέ τήν Πρόεδρο τῆς «Ἐλπίδας» Μαριάννα Βαρδινογιάννη δείχνει ἐξαιρετική. Μίλησε καί στήν ἐκδήλωση γιά τά 2.500 χρόνια ἀπό τήν Μάχη τῶν Θερμοπυλῶν.
Τελευταῖο ἀλλά ὄχι ἔλασσον ἡ σχέση Μητσοτάκη – Ἀγγελοπούλου καί ἡ παρουσία του σέ ἐκδηλώσεις πού ὀργάνωσαν οἱ ἐπιχειρηματίες Εὐάγγελος Μυτιληναῖος, Ἀχιλλέας Κωνσταντακόπουλος καί Σταῦρος Ἀνδρεάδης. Ἡ Γιάννα στό παρελθόν εἶχε πεῖ μερικές καλές κουβέντες γιά τόν Τσίπρα καί ὄχι μόνο. Ἀλλά ἡ Ἀριστερά κοιτάζει τό συμφέρον της, κάποιοι τό 2015 τήν εἶχαν προειδοποιήσει γι’ αὐτό, ἀλλά δέν εἰσακούστηκαν. Σήμερα, ἐπί πρωθυπουργίας Μητσοτάκη, ἔχει ρόλο καί μάλιστα προβεβλημένο. Ἡγεῖται τῆς Ἐπιτροπῆς 2021. Στήν πραγματικότητα λοιπόν –ἀνακεφαλαιώνω–βρισκόμαστε μπροστά σέ μία μείζονα μεταβολή πού σέ αὐτή τήν φάση (δέν ξέρω τί θά γίνει ἄν διατηρηθεῖ ἡ ἁπλή ἀναλογική) πλήττει δύο παῖκτες μέ ἀντίθετα συμφέροντα. Τόν Ἀλέξη Τσίπρα, ὁ ὁποῖος στήν καλύτερη περίπτωση δέν εἶναι ἐφ’ ἑξῆς προνομιακός συνομιλητής συγκεκριμένου τμήματος τῆς ἀγορᾶς. Καί τόν γνωστό παράγοντα τοῦ λιμανιοῦ, ὁ ὁποῖος θεωρεῖ πώς ὅλα πρέπει νά ἀρχίζουν καί νά τελειώνουν σέ αὐτόν. Ὁ Κυριάκος λέει «ὄχι», καί κατά βάση τόν ἐνοχλεῖ. Ὁ Σωκράτης δέν ἔχει πιά σουίτα στό Καραϊσκάκη, ἀλλά ἔχει πιάσει στασίδι στήν ἐξουσία. (Χθές ἀνακοινώθηκε ἡ συνεργασία Intralot – ΟΤΕ.) Ὁ Σαββίδης δέν πῆρε τά 60 ἑκατομμύρια τῆς ΕΡΤ, ἀλλά κρατᾶ τό λιμάνι Θεσσαλονίκης, συμμαχεῖ μέ τόν Μυτιληναῖο καί γίνεται δεκτός μετά τιμῶν στό Μαξίμου ἔχοντας ἐξασφαλίσει καί τήν ἔγκριση τρίτων. Ὁ Πάυατ δέν θά ξαναπεῖ μέ τήν γνωστή προφορά του τήν λέξη limani. Ἡ διαπλοκή τοῦ ἑνός –ὅπως γράφω ἕνα χρόνο– δημιουργεῖ πάντοτε ἀντισυσπειρώσεις. Στό μεγάλο limani, τώρα ἄρχισαν καί τό καταλαβαίνουν. Καί ὅταν ἡ Novartis πάει στόν «κουβᾶ» τήν ἄνοιξη, θά τό ἐμπεδώσουν πλήρως. Τά συμφέροντα τῶν πρωθυπουργῶν μέ τούς ἐπιχειρηματίες ἴσως νά συγκλίνουν γιά ἕνα διάστημα, ἐν προκειμένω μέχρι τήν ἐκδίωξη τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἀπό τήν ἐξουσία, ἀλλά μετά τήν ἀπομάκρυνση ἐκ τοῦ ταμείου ἀποκλίνουν. Προσγείωσις.
