Ρήτρα πατριωτισμοῦ

ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ λοιπόν! Ἡ ἔκπληξη τῶν ἐσωκομματικῶν ἐκλογῶν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Ὁ μετεωρίτης τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτικοῦ συστήματος.

Ποτέ κανείς δέν ἔκανε τήν ἐμφάνισή του στόν ἑλληνικό δημόσιο βίο Ἰούλιο γιά νά ἐκλεγεῖ ἀρχηγός Σεπτέμβριο. Οὔτε ὁ Τσίπρας. Καί μάλιστα στά 35 του. Συνέβη τώρα, καί αὐτό ἀποδεικνύει τήν βαθειά ἀπελπισία πού ὑπάρχει γιά ἡγεσία στήν ἑλληνική κοινωνία. Ἡ ὁποία μπορεῖ νά «ψωνίσει» ὁτιδήποτε μέ ὅρους εἰκόνας, ἀρκεῖ νά τῆς δίδει τήν ψευδαίσθηση, ἔστω, πώς κάτι μπορεῖ νά ἀλλάξει…

Τέσσερεις εἶναι οἱ τρόποι μέ τούς ὁποίους μποροῦμε νά προσεγγίσουμε τήν ὑποψηφιότητα τοῦ νεαροῦ: Ὁ ἀξιακός. Ἡ ἐπίδραση τῆς τυχόν ἐκλογῆς του στήν ἀρχιτεκτονική τοῦ πολιτικοῦ συστήματος (μπορεῖ νά ἀναβιώσει ὁ ὀργανωμένος δικομματισμός ἔναντι τοῦ σημερινοῦ ἀσύντακτου πολυκομματισμοῦ.) Ἡ στάση του στά ἐθνικά θέματα. Καί, τέλος, ὁ τρόπος τῆς τυχόν ἐκλογῆς του, ἡ ἀπ’ εὐθείας ἐκλογή ἀπό τήν «βάση». Κάτι πού δοκίμασαν στό παρελθόν διαδοχικά τό ΠΑΣΟΚ, ἡ ΝΔ καί τώρα ὁ ΣΥΡΙΖΑ.

Ἀξιακά θά ἐπισημάνουμε μερικά ζητήματα ἁπλῶς ὡς εἰσαγωγή στό θέμα, θά γίνουμε ἀναλυτικώτεροι τήν Κυριακή: ἡ σεξουαλική ταυτότητα ἑνός ἑκάστου δέν μπορεῖ νά εἶναι στοιχεῖο τοῦ βιογραφικοῦ του. Καί κατά συνέπεια δέν μπορεῖ νά ἀξιολογεῖται γι’ αὐτήν. Στούς καιρούς μας, σύμφωνα μέ ὅσα μοῦ ἔλεγε ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Σιατίστης Παῦλος, «ὅποιος ἔχει τήν ἐλευθερία ἔχει καί τήν εὐθύνη.» Μπορεῖ νά διαθέτει τό σῶμα του ὅπως θέλει.

Ἀλλά ἡ σεξουαλική του παρέκκλιση οὔτε ἔνδειξη προοδευτικότητας εἶναι οὔτε ἡγετικό χάρισμα συνιστᾶ. Τό αὐτό ἰσχύει γιά τούς ἄνδρες, τούς «πολλά βαρύ καί ὄχι», τό αὐτό γιά τίς γυναῖκες «ὅλο χάρη καί ὅλο νάζι». Δέν ψηφίζουμε κάποιον οὔτε ἐπειδή εἶναι «μάτσο», οὔτε ἐπειδή εἶναι ἰδιαίτερος, οὔτε ἐπειδή κάποια εἶναι συλλογικό ἀπωθημένο τῶν ἀνδρῶν. Ἄλλα (πρέπει) νά εἶναι τά κριτήρια.

Στήν περίπτωση Κασσελάκη ὁ ὁποῖος ἔχει συνάψει γάμο μέ τόν «σύζυγό» του στό ἐξωτερικό, ἀνοίγει ἕνα τεράστιο θέμα συζητήσεως πού ἀφορᾶ τήν ἐλευθεριακή ψευδοεπανάσταση τῶν σεξουαλικῶν σχέσεων καί συνδέεται μέ τήν τεκνοθεσία: Ποιός προηγεῖται; Τό ἄτομο πού εἶναι ἡ «φιλελεύθερη προοδευτική ἄποψη» ἤ οἱ ὀργανωμένες κοινωνίες πού εἶναι ἡ «συντηρητική»; Τό ἄτομο πού ἐπιθυμεῖ νά υἱοθετεῖ «λές καί τά παιδιά εἶναι κομφόρ γιά νά ἱκανοποιοῦμε τίς ματαιοδοξίες μας» (ὅπως ἔλεγε ὁ Σιατίστης Παῦλος) ἤ οἱ ὀργανωμένες κοινωνίες, τίς ὁποῖες οἱ ἐλίτ ἀπαξιώνουν ἐπειδή ἐκπληρώνουν τό κλασσικό σχῆμα ἀναπαραγωγῆς σέ περίοδο δημογραφικῆς ὀξύνσεως; Θά τό συζητήσουμε. Μέ τά ὑπέρ καί τά κατά. Ἕνα τό κρατούμενο.

Τό δεύτερο ζήτημα εἶναι ἡ στάση τοῦ ὑποψηφίου Προέδρου τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἀλλά καί τῆς βασικῆς ἀντιπάλου του, κυρίας Ἀχτσιόγλου, στά ἐθνικά θέματα, κυρίως τά ἑλληνοτουρκικά. Ἡ ἐκλογή κάθε πολιτικοῦ ἀρχηγοῦ πρέπει νά περιέχει καί ρήτρα πατριωτισμοῦ. Καί ἐδῶ, εἰσαγωγικά, ἐπισημαίνω: Ἐάν εἶσαι πατριώτης, μοῦ περισσεύει ἄν εἶσαι γκαίυ. Εἶσαι ὅμως; Χμμμ. Ζήτημα πρός ἀπόδειξη.

Ἡ πρώτη κίνηση πού ἔκανε ὁ ὑποψήφιος Πρόεδρος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἦταν νά πάει στήν λίμνη Δοϊράνη καί νά γυρίσει ἕνα σπότ στό ὁποῖο μᾶς εἶπε γιά τό Μακεδονικό, ὅτι δέν ἔχει σημασία τί νομίζουμε ἐμεῖς γιά τήν Μακεδονία ἀλλά «τί νομίζουν οἱ ἄλλοι»! Ὡραῖα! Μέ αὐτήν τήν λογική θά διαπραγματευόταν δηλαδή ἄν ἦταν ὑποψήφιος πρωθυπουργός; Μέ βάση τό «τί νομίζουν, ποιά πραγματικότητα ἔχουν στό μυαλό τους, οἱ… ἄλλοι»; Δέν θά προσπαθοῦσε νά τούς ἀνατρέψει τήν πεποίθηση γιά νά μάθουν τί νομίζουμε ἐμεῖς; Γιά τούς «ἄλλους» θά δουλεύει; Ὄχι γιά ἐμᾶς;

Ἔπειτα, σέ καιρούς περιφερειακῆς ἀστάθειας, ἦρθε ὁ κύριος Κασσελάκης νά μᾶς πεῖ, λές καί πήγαινε σέ σχολική ἐκδρομή, ὅτι εἶναι ὑπέρ τῆς καταργήσεως τῆς ὑποχρεωτικῆς θητείας τῶν νέων στόν Στρατό! Μουσική στ’ αὐτιά τῶν ἐθνομηδενιστῶν. Δηλαδή ἄν αὔριο ἔρθουν οἱ κυβερνήσεις Ἑλλάδος – Τουρκίας καί παρουσιάσουν μέ τήν εὐλογία τοῦ διεθνοῦς παράγοντα συμφωνία ἀποστρατιωτικοποιήσεως γιά τά νησιά τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου γιά νά δημιουργηθεῖ ἡ «πράσινη οὐδέτερη ζώνη» μεταξύ τῶν νησιῶν μας καί μικρασιατικῆς ἀκτῆς, θά συμφωνήσει ὁ κύριος Κασσελάκης ὡς ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως; Τά ἴδια ἀκριβῶς ἰσχύουν καί γιά τήν κυρία Ἀχτσιόγλου, ἡ ὁποία φέρεται ὅτι διαδήλωνε στήν κεντρική πλατεῖα τῶν Σκοπίων ὑπέρ τοῦ ὀνόματος «Μακεδονία», τόν καιρό πού ὁ Καραμανλῆς ἔβαζε τό βέτο στό Βουκουρέστι.

Ὅποιος διεκδικεῖ λοιπόν τήν καρέκλα τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως σέ αὐτούς τούς καιρούς, Στέφανος λέγεται, Ἔφη λέγεται, χρωστᾶ ξεκάθαρες θέσεις γιά ζητήματα πού καῖνε τόν Ἑλληνισμό.

Πᾶμε τώρα στό τρίτο ζήτημα: Μπορεῖ ἡ τυχόν ἐκλογή τοῦ νεαροῦ νά ἀναστήσει τόν δικομματισμό; Πρός συζήτησιν. Τριάντα χρόνια στήν Ἀθήνα ἔχω δεῖ πολλούς νά καίγονται στό ζέσταμα. Οἱ ὄμορφες φιλοδοξίες ὄμορφα καίγονται. Ἀλλά καί ἀρκετούς νά ἀντέχουν. Τυχόν ἐκλογή Κασσελάκη μπορεῖ νά ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα νά παρασυρθεῖ ἡ ΝΔ σέ ἕναν διαγωνισμό δικαιωματισμοῦ μέ τόν ΣΥΡΙΖΑ γιά θέματα ἀπό τόν γάμο ἕως τίς ταυτότητες καί ἀπό τόν χωρισμό Κράτους-Ἐκκλησίας ἕως τίς τεκνοθεσίες. Μέ συνέπεια ὁ πολυκομματισμός νά μετατραπεῖ σέ τρικομματισμό: Φρουί ζελέ Κεντροδεξιά, ΛΟΑΤΚΙ Ἀριστερά καί οὔλτρα Δεξιά Δεξιά.

Ὑπάρχει τέλος ἕνα θέμα πού ἀφορᾶ τήν ἀπ’ εὐθείας ἐκλογή ἀρχηγοῦ ἀπό τήν βάση. Μέ τήν ἐμπειρία πού ἔχουν κατακτήσει πλέον τά κόμματα πρέπει νά περιορίσουν τήν ψηφοφορία μεταξύ τῶν ὀργανωμένων μελῶν τους. Διότι, ὅπως ἔλεγε ἕνας κορυφαιότατος διαπλεκόμενος τῆς προηγούμενης εἰκοσαετίας, «ἄν ψηφίζεις γιά ἀρχηγό μέ 2 εὐρώ σέ ἕνα κόμμα, ὅποιος ἐπιχειρηματίας θελήσει νά διαθέσει 200.000 εὐρώ, κερδίζει τό κόμμα.» Ἤ ὁ χαμένος τό διασπᾶ. Προσθέτουμε ἐμεῖς. Καθώς ὅπως ἔδειξαν (μέ ἐξαίρεση τόν Μεϊμαράκη τό 2016) τό 2009 μέ τήν ἵδρυση τῆς «Δημοκρατικῆς Συμμαχίας», τό 2015 μέ τήν ἵδρυση τοῦ ΚΙΔΗΣΟ, τό 2022 μέ τήν ἀποχώρηση Λοβέρδου ἀπό τό ΠΑΣΟΚ, ὁ ἡττηθείς κουνᾶ τό μαντήλι μέ τήν πρώτη εὐκαιρία.