Πότε γεννήθηκε ὁ ἀναθεωρητισμός

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΩΣ βολική ἡ κινδυνολογία πού ἀναπτύσσεται ἀμέσως μετά…

… τήν εἰσβολή τῆς Ρωσσίας στήν Οὐκρανία γιά τόν ἀναθεωρητισμό, τήν ἀναθεώρηση τῶν διεθνῶν συνθηκῶν, τήν ἀλλαγή τῶν συνόρων. Εὔκολο νά χρεώσει κανείς στήν ρωσσική ὁμοσπονδία ὅτι ἀποτελεῖ τόν καταλύτη δυσμενῶν ἀλλαγῶν στόν κόσμο, πολύ δέ περισσότερο τόν καταλύτη δυσμενῶν ἐξελίξεων γιά τά ἐθνικά μας συμφέροντα. Ἀλλά γιά νά κάνουμε, παρακαλῶ, τόν κόπο νά κοιτάξουμε προσεκτικά τόν χάρτη στήν εὐρύτερη περιοχή μας, γιά νά ἀνασύρουμε λίγο ἀπό τήν μνήμη μας γεγονότα πού συνέβησαν τήν τελευταία τετραετία καί στά ὁποῖα δέν δώσαμε τήν πρέπουσα σημασία.

Καί βεβαίως ἐπειδή εἴμαστε οἱ διαπρύσιοι ὑποστηρικτές τοῦ διεθνοῦς δικαίου καί ὄχι τῆς ἀναθεώρησής του, ἄς ἀναρωτηθοῦμε λίγο ἄν τολμήσαμε ὅλα αὐτά τά χρόνια νά ἀσκήσουμε τά δικαιώματα πού ἐπιφυλάσσει πρός ὄφελος τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων τό διεθνές δίκαιο. Ἄς τά πάρουμε λοιπόν ὅλα ἀπό τήν ἀρχή: ζήτημα ἀναθεώρησης τῶν συνθηκῶν τῆς Λωζάννης καί τοῦ Μοντραί πού διέπει τό καθεστώς τῶν στενῶν δέν ἐτέθη χθές μέ ἀφορμή τήν ρωσσική εἰσβολή στήν Οὐκρανία. Τό 2018 ἦταν ἡ πρώτη χρονιά κατά τήν ὁποία ὁ πρόεδρος Ἐρντογάν ἔθεσε γιά πρώτη φορά ζήτημα ἀναθεώρησης τῆς Λωζάννης γιά νά πάρει τότε πληρωμένη ἀπάντηση ἀπό τόν πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο. Καί γιά νά εἴμαστε δίκαιοι θά πρέπει νά ποῦμε ὅτι οἱ Τοῦρκοι λένε καί ξελένε γιά τό θέμα αὐτό. Μία ζητοῦν ἀναθεώρηση τῆς Λωζάννης ἐνῶ τήν ἄλλη μᾶς λένε, ὅπως προσφάτως ὁ ὑπουργός Ἄμυνας Ἀκάρ, ὅτι ἡ Λωζάννη πού προβλέπει ἀποστρατιωτικοποίηση τῶν νησιῶν εἶναι σέ πλήρη ἰσχύ, γι’ αὐτό καί θά πρέπει νά τά …μαζεύει ὁ ἑλληνικός στρατός ἀπό τά νησιά τοῦ Αἰγαίου. Τήν ἴδια ἐποχή ἐπίσης ἄρχισε ὁ ἀναθεωρητισμός τοῦ Ἐρντογάν καί γιά τήν συνθήκη τοῦ Μοντραί, ἡ ὁποία καθορίζει μέ λεπτομέρειες τήν διέλευση τῶν πλοίων ἀπό τά στενά τῶν Δαρδανελλίων. Ἡ ἀπόφασή του νά κατασκευάσει ἕνα νέο μεγάλο κανάλι πού θά κόβει τήν Κωνσταντινούπολη στήν μέση καί θά ἀνοίγει μία νέα θαλάσσια ὁδό πρός τήν Μαύρη Θάλασσα στήν πραγματικότητα ἀποτελεῖ ἐφ’ ὅσον προχωρήσει τό φαραωνικό αὐτό ἔργο, τήν ντέ φάκτο κατάργηση τῆς Συνθήκης τοῦ Μοντραί.

Ἄν ὑπάρχει κάτι κοινό πού ἑνώνει τόν Πρόεδρο Πούτιν καί τόν Πρόεδρο Ἐρντογάν στήν ἀνάγνωση τῆς ἱστορίας, εἶναι ἡ πεποίθησή τους, ὅτι οἱ χῶρες τους σέ συγκεκριμένες στιγμές ἀδικήθηκαν. Ὁ Ἐρντογάν κατηγορεῖ γιά προδοσία τόν Κεμάλ, ὁ ὁποῖος μέ τή συνθήκη τῶν Σεβρῶν παρέδωσε μιά Τουρκία μικρότερη ἀπό αὐτή πού παρέλαβε, ὁ Πούτιν κατηγορεῖ τούς μπολσεβίκους καί τόν Λένιν γιά τά δεινά πού κληροδότησαν στήν νεώτερη Ρωσσία. Ἡ κινητήριος δύναμη τῆς σκέψης τους εἶναι ἡ ἱστορία, ἡ πληγωμένη ὑπερηφάνεια καί ἡ ἰσχύς. Καί ὅλοι γνωρίζουμε πώς ὅταν παίρνει κεφάλι ἡ ἰσχύς, δυστυχῶς ἱστορικά εἴτε ὑποχωρεῖ εἴτε διαμορφώνεται ἐκ νέου τό διεθνές δίκαιο στούς κανόνες τῶν νέων ἰσχυρῶν καί τῶν νέων συσχετισμῶν .Ὅταν ἡ Ἀμερική ἦταν ἰσχυρή, διαμόρφωσε τήν νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, ἡ ὁποία προέβλεπε εἰσβολές καί παρεμβάσεις σέ ὁλόκληρο τόν πλανήτη χωρίς νά ἐρωτῶνται οὐσιαστικῶς οἱ διεθνεῖς ὀργανισμοί. Τώρα βλέπουμε τό ἴδιο νόμισμα ἀπό τήν ἄλλη ὄψη. Ἐπανέρχομαι ὅμως: εἴδαμε ὅτι ὁ Ἐρντογάν διατύπωσε ἀναθεωρητισμό πού περιλαμβάνει τήν ἐγκατάλειψη τῶν ψηφισμάτων τοῦ ΟΗΕ καί τήν υἱοθέτηση τῆς σύστασης δύο κρατῶν στήν Κύπρο, πολύ πρίν ὑπάρξουν οἱ ἐξελίξεις στήν Οὐκρανία.

Γιά νά δοῦμε τώρα τί συμβαίνει στή γειτονιά μας μέ τήν Σερβία, τήν Ἀλβανία, τήν Βουλγαρία. Ἡ Σερβία διαμελίστηκε καί ἐξευτελίστηκε ἀπό τήν Δύση. Ἡ Εὐρώπη δέν ἔκανε τίποτε γιά νά δείξει ὅτι τήν θέλει στούς κόλπους της. Τί συμβαίνει τώρα λοιπόν στό Βελιγράδι; Προφανῶς δέν καταδικάζει τόν Πούτιν, ἐνῶ πρίν δρομολογηθοῦν οἱ ἐξελίξεις στήν Οὐκρανία εἶχε ἀρχίσει νά συζητᾶ στό παρασκήνιο μιά λύση πού θά τῆς ἀπέδιδε πίσω μέρος ἀπό τό ἐθνικό της λίκνο πού εἶναι τό Κοσσυφοπέδιο. Νέα σύνορα δηλαδή. Ὅσον ἀφορᾶ δέ τό τεχνητό κράτος τέρας πού ἐγκαθίδρυσε ἡ Ἀμερική στή Βοσνία Ἐρζεγοβίνη, τά σύνορά του εἶχαν ἀρχίσει νά ξηλώνονται ἀπό τήν περασμένη χρονιά καθώς ἀσφυκτιοῦν ἐντός αὐτῶν καί οἱ Σέρβοι καί οἱ Κροᾶτες. Ἡ διεθνής συνθήκη τοῦ Ντέιτον ἀμφισβητεῖται ἐδῶ καί πάρα πολύ καιρό. Τελεῖ ὑπό ἀναθεώρηση ἐδῶ καί πάρα πολύ καιρό. Καί δέν πρόκειται γιά συνθήκη πού ἀμφισβητεῖ ἡ ρωσσική ὁμοσπονδία. Πρόκειται γιά Συνθήκη, τῆς ὁποίας ἀρχιτέκτονας ἦταν ὁ πρόεδρος Κλίντον. Εὔλογο καί ἐδῶ, ὅπως ἀκριβῶς τό ἴδιο συνέβη καί μέ τήν Τουρκία γιά ἕνα διάστημα, ἡ Δύση νά σπρώξει μέ τήν πολιτική της τίς χῶρες αὐτές στήν ἀγκαλιά τῆς Ρωσσίας.

Ἀντίστοιχα πράγματα συμβαίνουν καί στήν Ἀλβανία. Ὁ Πρόεδρος Ράμα ἔχει ἤδη δρομολογήσει μέ προσεκτικές κινήσεις τήν ἕνωση τῆς χώρας του μέ τό Κοσσυφοπέδιο καί ἤδη ἔχει διαμορφωθεῖ ἕνας κοινός χῶρος ἐντός τοῦ ὁποίου κινοῦνται μέ κοινά διαβατήρια πολῖτες τῶν δύο χωρῶν. Μεγάλη Ἀλβανία δηλαδή. Καί τέλος ἡ Βουλγαρία: ἐπέβαλε στά Σκόπια νά δεχθοῦν τήν βουλγαρική γλῶσσα καί ἴσως εἶναι θέμα χρόνου νά ζήσουμε στό μέλλον ἕνα νέο κράτος πού θά ἀποτελεῖται ἀπό τήν Βουλγαρία καί μέρος τῶν Σκοπίων. Ὁ ἀναθεωρητισμός λοιπόν δέ γεννήθηκε μέ τήν εἰσβολή τῆς Ρωσσίας στήν Οὐκρανία. Ὁ ἀναθεωρητισμός ὑπῆρχε πολλά χρόνια πρίν, ἁπλῶς στήν πατρίδα μας δέν θέλαμε νά τόν ἀντικρίσουμε, τόν ξορκίζαμε καί τόν βαφτίζαμε ἐθνικισμό. Ἐθνικισμό τῶν Τούρκων, ἐθνικισμό τῶν Ἀλβανῶν, ἐθνικισμό τῶν Σκοπιανῶν, ἐθνικισμό τῶν Βουλγάρων. Ἡ εἰσβολή στήν Οὐκρανία ἁπλῶς ἀποτελεῖ τόν ἐπιταχυντή. Καί δυστυχῶς ἀναδεικνύει τά τεράστια ἐλλείμματα τῆς στρατηγικῆς τῆς ἑλληνικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, ἡ ὁποία εἶναι πλήρως ταυτισμένη τήν τελευταία δεκαετία μέ τά συμφέροντα τῶν ΗΠΑ, χωρίς νά ἐπωφελεῖται. Συνεχῶς ἐπικαλούμαστε τό διεθνές δίκαιο, ἀλλά σέ ἐποχές πού οἱ ἀντίπαλοί μας Τοῦρκοι ὁμιλοῦν ἀναθεωρητικά ἐμεῖς δέν τολμήσαμε νά ἐπεκτείνουμε τά χωρικά μας ὕδατα στά 12 μίλια, ὅπως προβλέπει τό Διεθνές Δίκαιο τῆς Θάλασσας οὔτε νοτίως τῆς Κρήτης. Καί μάλιστα σέ μία ἐποχή, στήν προηγούμενη τριετία ἀναφερόμαστε, ὅπου τό καθεστώς Ἐρντογάν ἦταν ἀπομονωμένο ἀπό Ἀμερική, Ἰσραήλ καί Εὐρώπη.

Δεχθήκαμε ἐπίσης, χωρίς νά ὑπολογίσουμε τούς ἀνέμους πού φυσοῦν στήν περιοχή μας, νά ἀναγνωρίσουμε τά Σκόπια ὡς Μακεδονία. Ὡς Βόρεια Μακεδονία. Τί κερδίσαμε ἀπό αὐτό; Τίποτα! Παραδώσαμε τίτλο ἱστορικῆς πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς στήν γειτονική χώρα γιά νά ἐνταχθεῖ στό ΝΑΤΟ. Τώρα ὅμως πού οἱ ἄνεμοι τῆς ἱστορίας φυσσοῦν δυνατότερα, τί θά ποῦμε στούς ἑαυτούς μας ἄν τό κράτος αὐτό διαμελιστεῖ καί τό μισό προσαρτηθεῖ στήν Βουλγαρία καί τό ἄλλο μισό στήν Ἀλβανία; Θά μᾶς σώσει τό τσιράκι τῶν Ἀμερικανῶν, ὁ Ζάεφ; Θά καταγγείλουμε μήπως πάλι ὅσους ὑπερασπίσθηκαν τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας ὡς ἐθνικιστές;

Ἤ μήπως τελικά κάποια στιγμή μετά μερικά χρόνια μέ ὄχημα καί τό ρωσσικό πατριαρχεῖο, τά Βαλκάνια θά ἐνταχθοῦν στήν πλήρη ἐπιρροή τῆς Μόσχας; Δυστυχῶς ὅλα ὅσα συμβαίνουν σήμερα στήν Οὐκρανία δείχνουν τήν παντελῆ ἀνικανότητα τῆς χώρας νά διαβάσει τήν τελευταία δωδεκαετία τούς νέους συσχετισμούς στήν εὐρύτερη περιοχή. Ἡ Ἑλλάδα ἀνήκει στή Δύση, ὅπως εἶπε προσφάτως ὁ Πρωθυπουργός στή Βουλή, ἀξιακά κυρίως. Ἀλλά αὐτό δέ σημαίνει ὅτι πρέπει νά ἐγκαταλείψει τόν ζωτικό της χῶρο καί τά ἐθνικά της συμφέροντα πρός Ἀνατολάς. Ἡ ἡμέρα πού ὁ Γεώργιος Παπανδρέου ἐνταφίασε τόν ἀγωγό φυσικοῦ ἀερίου South Stream ἐπικαλούμενος περιβαλλοντικούς λόγους γιά λογαριασμό τῶν Ἀμερικανῶν, ρίχνοντας ἔτσι τούς Ρώσσους στήν ἀγκαλιά τῶν Τούρκων, ἴσως ἀποδειχθεῖ στό μέλλον σημαντικώτερη ἡμερομηνία ἀκόμη καί ἀπό αὐτό τό Καστελλόριζο. Πρόκειται ἴσως γιά τήν πιό μαύρη μέρα τῆς ἑλληνικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς καί τοῦ ἀγώνα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ γιά ἐθνική ἀνεξαρτησία. Σήμερα, 13 ὁλόκληρα χρόνια μετά, πληρώνουμε τά ἐπίχειρα αὐτῆς τῆς ἀπόφασης στό Αἰγαῖο, στήν Κύπρο, στά Βαλκάνια, στόν Καύκασο. Καί ξέρουμε πολύ καλά ποιοί φταῖνε γι’ αὐτό. Πάντως ὄχι ὅσα συνέβησαν χθές στήν Οὐκρανία.