ΕΝΑΣ πολίτης, τοῦ ὁποίου καιγόταν τό σπίτι στήν πυρκαϊά τῆς Πεντέλης…
… ἐπιτέθηκε σέ δημοσιογράφο τοῦ ΣΚΑΪ, πού τοῦ ζήτησε νά σιωπήσει μέ τήν φράση «δέν μπορεῖ νά καίγεται τό σπίτι μου καί νά μοῦ λές σούτ! Δέν τά ἔχω μέ ἐσένα, τά ἔχω μέ τήν κλίκα σου». Σημειώσατε τήν λέξη, παρακαλῶ, γιατί ἔχει τίς προϋποθέσεις νά κάνει καριέρα στόν δημόσιο βίο: «Κλίκα». Ἄλλος πολίτης, ὁ πατέρας τῆς Ὀλυμπιονίκη Κατερίνας Στεφανίδη, ἐπιτέθηκε στόν περιφερειάρχη Ἀττικῆς Γιῶργο Πατούλη, ἀποκαλῶντας τον «ἄχρηστο», ἐπειδή τό σπίτι του κινδύνεψε νά γίνει παρανάλωμα τοῦ πυρός. Τρίτος πολίτης, προχωρημένης ἡλικίας, τοῦ ὁποίου ἡ ὑπομονή σώθηκε, ἀντί ὕβρεων πρός τό πολιτικό σύστημα προτίμησε νά αὐτοπυροβοληθεῖ καί νά αὐτοκτονήσει ὅταν ἀντίκρισε τό σπίτι του νά καίγεται γιά τρίτη φορά.
Συ-γκλο-νι-στι-κό.
Αὐτά εἶναι τά περιστατικά πού εἴδαμε. Γιατί ὑπάρχουν καί ἄλλα πού δέν εἴδαμε ἀλλά παρατηροῦνται συχνά ὀψέποτε ἡ φύση ἀναστενάζει, εἰδικά μετά τόν χιονιά τῶν βορείων προαστίων τόν Φεβρουάριο τοῦ 2020. Ὑπάρχει τόση χυμένη βενζίνη στήν κοινωνία καί ἀναπτύσσεται τόσος αὐτοματισμός, ὥστε πολῖτες, πού τυχόν δέν ξέρουν ποιοί ἀκριβῶς ζοῦν στίς πληττόμενες περιοχές, ρωτοῦν, μέ μάτι πού γυαλίζει, ἄν σέ αὐτές μένουν μόνον πλούσιοι ἤ καί φτωχαδάκια. Ἄν τυχόν ξέρουν, ὑπάρχει καί χειρότερο, ψιθυρίζουν μέσα ἀπό τά δόντια τους τό «καλά νά πάθουν». Ὁ κοινωνικός αὐτοματισμός, πού διατρέχει τμῆμα τῆς κοινωνίας ἐναντίον τοῦ συστήματος στό σύνολό του, κυβέρνηση λέγεται, κόμματα λέγεται, τράπεζες λέγεται, μίντια λέγεται, θεσμοί λέγεται, ὀλιγαρχία λέγεται, ἐκδηλώνεται μέ πᾶσα αἰτία.
Εὐτυχῶς γιά τήν Κυβέρνηση, ὁ ΣΥΡΙΖΑ δέν ἔχει τήν ἀξιοπιστία νά τόν ἐκφράσει. Ὑπάρχει, ὅμως, καί εἶναι λίαν ἐπικίνδυνος καί ἀποσταθεροποιητικός. Οἱ σποραδικές ἀναφορές ἀγανάκτησης γιά τήν πυρκαϊά τῆς Πεντέλης εἶναι μία μόνο ἀπό τίς πτυχές, ὄχι ἡ μοναδική. Καί αὐτό πού συμβαίνει στά ἀρχαῖα θέατρα μέ τόν Λιγνάδη, στήν ἴδια ἀκριβῶς λογική ἐντάσσεται. Τό ἴδιο τό σύστημα, πού προσέφερε στήν ἀρχή βορά στόν κόσμο τόν σκηνοθέτη, γιά νά τόν δικάσει καί νά τόν κατασπαράξει πρίν τήν διεξαγωγή τῆς δίκης, τό ἴδιο αὐτό σύστημα, ὑπό τήν εὐρύτερη ἔννοια, τόν ἀφήνει τώρα ἐλεύθερο. Καί ἀνεβάζει τόν κόσμο στά κάγκελα, πού δέν καταλαβαίνει. Δέν καταλαβαίνει γιατί οἱ κεντρικοί παῖκτες στήνουν αὐτόν τόν ξεπερασμένο καβγᾶ, γιά νά γλιτώσουν τήν ὀργή. Δυστυχῶς δέν τόν καταλαβαίνουν.
Αὐτό πού, δυστυχῶς, αἰσθάνεται μερίδα τοῦ κόσμου, ὅταν ἕνας ἐπώνυμος καταδικασθείς γιά βιασμό ἀφήνεται ἐλεύθερος, αὐτό πού νιώθει ὅταν πλούσιες περιοχές τοῦ λεκανοπεδίου καίγονται, πνίγονται, πλακώνονται ἀπό τό χιόνι, ὑπερβαίνει κατά πολύ τόν κλασσικό καβγᾶ τοῦ δικομματισμοῦ. Κυβέρνηση καί ἀντιπολίτευση εἶναι ἐκτός θέματος λοιπόν. Ὁ θυμός, ἡ ὀργή καί ἡ χαιρεκακία δέν εἶναι αἰσθήματα πού ὀφείλονται σέ ὅσα περνᾶ μέ πᾶσα ἀφορμή ἡ ἀστική τάξη τῆς πατρίδας μας. Ὀφείλονται σέ αὐτά πού παρέλειψε νά κάνει ἡ πολιτεία γιά τίς οἰκονομικά ἀδύναμες τάξεις, πού κάθε μέρα βλέπουν τόν ἑαυτό τους ὅλο καί περισσότερο ἐκτός παιγνιδιοῦ. Τό θέμα τους, λοιπόν, δέν εἶναι νά καταστραφοῦν οἱ ἄλλοι, παρά τήν ὅποια χαιρεκακία συναντᾶ κανείς. Τό θέμα τους εἶναι νά ἀνοίξει χῶρος καί γιά αὐτούς.
Στήν πατρίδα τοῦ 2022, τέσσερα διακυβεύματα διακρίνω: Τό ὕψος τῆς φορολογίας εἰσοδήματος. Τό ὕψος τῆς φορολογίας τῆς ἀκίνητης περιουσίας. Τό ὕψος τοῦ μισθοῦ τῶν χιλιάδων νεαρῶν ἰδιωτικῶν ὑπαλλήλων. Τίς ἀξίες πού διαπερνοῦν τήν κοινωνία. Ἡ Κυβέρνηση τῆς ΝΔ κερδίζει ἄνετα στά δύο πρῶτα, καθώς καί ἡ φορολογία στήν ἀκίνητη περιουσία μειώθηκε ἐπί τῶν ἡμερῶν της ἐντυπωσιακά καί ἡ φορολογία εἰσοδήματος μειώθηκε κάπως. Χάνει, ὅμως, στά ἄλλα δύο. Στίς ἀξίες καί στόν κόσμο τῆς ἐργασίας. Ὅπου ὑπάρχει πρόσοδος, ἡ ΝΔ συσπειρώνει μέ ἄνεση τούς ἀστούς. Ὅπου ὑπάρχει ἀξιακό αἴτημα, χάνει τούς ἀδύναμους. Ἐξ οὗ καί ἡ κοινωνική τριβή πού παρατηρεῖται. Φωτιά ἔχουμε, ἐπιστροφή ἔναντι τῶν λογαριασμῶν τοῦ ρεύματος ἔχουμε, ἐργασία σερβιτόρου στό λιοπύρι ἔχουμε, Λιγνάδη ἔχουμε, τά κοινωνικά ρεύματα θά τέμνονται καί θά διαβάζουν διαφορετικά τίς ἐξελίξεις. Τά μέν θετικά, τά δέ ἀρνητικά. Στήν πραγματικότητα, ζοῦμε σέ μία κοινωνία τζόκερ, γιά νά θυμηθῶ τήν ὁμώνυμη ταινία, καί τό ἐρώτημα εἶναι ποιός θά τραβήξει πρῶτος τό τζόκερ. Καί πότε. Πρίν ἤ μετά τίς ἐκλογές. Εἶμαι βέβαιος ὅτι στό Μαξίμου ἀνακουφισμένοι πού ἡ φωτιά σβήστηκε κάνουν ἐντελῶς διαφορετική ἀνάγνωση, θά ὁμιλοῦν γιά ἐπαγγελματισμό καί ἀποτελεσματικότητα. Σύμφωνοι! Εἶμαι, ἐπίσης, βέβαιος ὅτι μπορεῖ καί νά ἀκούγομαι ὡς ἐκτός κλίματος, ὅταν μετά ἀπό μία μεγάλη πυρκαϊά ὑποστηρίζω ταῦτα. Ἄς κοιτάξουν, ὅμως, οἱ κυβερνῶντες μας καί κάτω ἀπό τά ἀποκαΐδια. Δέν χάνουν τίποτε. Μπορεῖ νά ὑπάρχουν ξεχασμένοι τίποτε ὡρολογιακοί μηχανισμοί. Ἕνα τόσο μεγάλο γεγονός, ὅπως ἡ πυρκαϊά, ὅλο καί κάτι ἀφήνει!
