ΥΠΑΡΧΟΥΝ δύο γεωπολιτικές σχολές σκέψης γιά νά προσεγγίσει κανείς τό ζήτημα τῆς ἐπίλυσης τοῦ Μακεδονικοῦ:
Μέ ὁρίζοντα δεκαετίας καί μέ ὁρίζοντα πεντηκονταετίας, μέ ὅρους ἱστορικοῦ χρόνου γενικῶς. Μέ ὁρίζοντα δεκαετίας ἡ κρατοῦσα λογική εἰσηγεῖται τόν μεγάλο συμβιβασμό πού ἐπιδιώκει ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν Νῖκος Κοτζιᾶς. Μέ βασικό ἐπιχείρημα ὅτι ἡ λύση τῶν ἐκκρεμοτήτων πού ἔχουμε στά Βαλκάνια θά ἀφαιρέσει ζωτικό χῶρο ἀπό τήν Τουρκία ἡ ὁποία μᾶς περικυκλώνει καί ἀπό τόν Βορρᾶ.
Πρός ἐπίρρωσιν αὐτῶν τῶν ἰσχυρισμῶν χρησιμοποιοῦνται γεγονότα ὅπως ἡ ἰσλαμική διείσδυση στήν Ἀλβανία, τά Σκόπια, τό Μαυροβούνιο καί τήν Βουλγαρία, ἡ ἐκπαίδευση τῆς στρατιωτικῆς καί διπλωματικῆς ἐλίτ χωρῶν τῶν Βαλκανίων στήν Ἄγκυρα καί τήν Κωνσταντινούπολη κ.ἄ. Ἡ φιλοσοφία Κοτζιᾶ ζητεῖ νά ἀφοσιωθοῦμε στό μέτωπο πού ἔχουμε ἀνοικτό στά ἀνατολικά σύνορά μας καί νά πάψουμε νά σπαταλᾶμε διπλωματικό κεφάλαιο στόν Βορρᾶ. Ὁ συμβιβασμός μέ βάση αὐτή τήν σχολή σκέψης ἐπείγει, ἀκόμη καί ἄν χρειαστεῖ νά ὑποχωρήσουμε σέ θέματα ὅπως ἡ ἀναγνώριση «μακεδονικῆς ταυτότητας» ἤ «μακεδονικῆς γλώσσας».
Θά ἤθελα πολύ νά πιστέψω αὐτή τήν σχολή σκέψης, ἀλλά τά γεγονότα λένε ἄλλα καί μέ καλοῦν νά μελετήσω καί τήν σχολή σκέψης πού βλέπει τό ζήτημα αὐτό μέ ὅρους πεντηκονταετίας, μέ ὅρους ἱστορικοῦ χρόνου. Ἐξωτερική πολιτική, ἄλλωστε, κάνεις γιά τούς ἀγέννητους καί τούς νεκρούς. Ἐρώτηση: Ἡ ἐμπειρία πού ἔχουμε ἕως τώρα ἀπό τούς γείτονες μᾶς δείχνει ἄραγε ὅτι ἄν πράγματι κάνουμε τίς ὑποχωρήσεις πού μᾶς ζητοῦνται θά ἔχουμε ἥσυχο τό κεφάλι μας στά βόρεια σύνορα μετά ἀπό εἴκοσι, τριάντα, πενῆντα χρόνια; Ἤ μήπως θά ἔρθουμε ἀντιμέτωποι μέ τό ἰδεολόγημα τοῦ νεο-μακεδονισμοῦ; Ἤ καί τό ἀρχικό ἰδεολόγημα Γκρούεφσκι περί Μακεδονισμοῦ;
Ἀντί ἀπαντήσεως καλῶ οἱονδήποτε καλόπιστο νά διαβάσει τήν Ἐνδιάμεση Συμφωνία ἡ ὁποία ὑπογράφηκε τό 1995, 23 χρόνια πρίν, διάστημα πού θά μποροῦσα νά ἀποκαλέσω Ἐνδιάμεσο Ἱστορικό χρόνο. Νά τήν μελετήσει καί νά τήν συγκρίνει μέ τό περιεχόμενο τῆς ἐπιστολῆς πού ἔστειλε τό 2008 στόν πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλῆ ὁ ὁμόλογός του τότε Νίκολα Γκρούεφσκι. Θά διαπιστώσει ἔκπληκτος ἀπό τήν ἀντιπαραβολή τῶν δύο κειμένων ὅτι ἐνῶ ἡ Συμφωνία ἀναφέρει ρητά ὅτι ἡ ΠΓΔΜ δεσμεύεται γιά θέματα ἀλυτρωτισμοῦ, σεβασμοῦ τῶν συνόρων καί τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητας, ὁ πρώην πρωθυπουργός τῶν Σκοπίων ζητεῖ τήν ἀναγνώριση μακεδονικοῦ ἔθνους καί μακεδονικῆς μειονότητας!! Ἔστειλε ἕως καί τόν ὑπουργό Ἐξωτερικῶν Μιλόσοσκι νά ἀνέβει στόν Ὄλυμπο καί νά καρφώσει στήν κορυφή του τήν «μακεδονική σημαία»!
Ἐάν αὐτοί λοιπόν παραβίασαν τούς ὅρους τῆς Ἐνδιάμεσης Συμφωνίας περί ἀπάλειψης ἀλυτρωτισμοῦ, πρίν κἄν περάσουν δέκα χρόνια ἀπό τήν ἐφαρμογή της, διάνθισαν τά σχολικά τους βιβλία μέ ἀνθελληνικά σχόλια καί «γέμισαν» τήν πρωτεύουσά τους μέ ἀγάλματα ἀρχαίων Ἑλλήνων μέ τούς ὁποίους δέν τούς δένουν, ὅπως παραδέχονται πλέον, δεσμοί αἵματος, ποιός εἶναι αὐτός πού μᾶς διασφαλίζει ὅτι μιά ἑπόμενη ἐθνικιστική τους κυβέρνηση δέν θά τό ξανακάνει; Ὅτι δέν θά ὑπηρετήσει τίς ἐδαφικές βλέψεις τρίτων δυνάμεων στήν περιοχή μέ ὄχημα τό ὄνομα ἤ τήν ἀναγνώριση ἀπό ἐμᾶς «μακεδονικοῦ ἔθνους»; Ἡ ἀπάντηση εἶναι «κανείς». Ἄν κρίνω ἀπό τήν γλῶσσα τοῦ σώματος τοῦ Νίκου Κοτζιᾶ χθές στήν Ἀχρίδα, τό κατάλαβε καί ἐκεῖνος.
