Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ στήν Ἑλληνική Ἐκκλησία εἶναι…
… πολύ πιό σοβαρή ἀπό ὅσο δείχνει: δύο Μητροπολῖτες παραπέμπονται σέ ἐκκλησιαστικούς ἀνακριτές (ὁ Αἰτωλίας καί ὁ Κυθήρων) γιά τήν στάση τους κατά τήν διάρκεια τῆς πανδημίας. Τέσσερεις Μητροπόλεις ἔχουν χηρεύσει ἐδῶ καί καιρό (Κιλκίς, Λαγκαδᾶ, Καστοριᾶς, Περιστερίου) καί μένουν ἀκέφαλες, ἐνῶ στό παρασκήνιο μαίνεται ἡ μάχη τῆς διαδοχῆς τους, στήν ὁποία ἐμπλέκονται καί ἐπιχειρηματικά συμφέροντα. Τουλάχιστον τρεῖς Μητροπολῖτες ἀσκοῦν τά καθήκοντά τους μέ βαριά προβλήματα ὑγείας ἀρνούμενοι νά παραιτηθοῦν. Εἷς μάλιστα ἀποκήρυξε ἕνα πνευματικό του τέκνο Μητροπολίτη ἐπίσης ὅταν τόλμησε νά τοῦ ὑποδείξει στοργικῶς νά παραιτηθεῖ. «Γιατί, τί ἔχω;» τόν ρώτησε ἀφοπλιστικῶς. Ἐνῶ ἄν καταλάβαινε τί ἔχει θά ἔβλεπε ὅτι μέ δυσκολία κατάφερε νά ράνει μέ ἄνθη τόν ἐπιτάφιο τό βράδυ τῆς Μεγάλης Πέμπτης. Μητροπολίτης κατήγγειλε δημοσίως ὅτι στήν Ἐκκλησία ὑπάρχει παρακμή. Μητροπολίτης ἀπέδωσε τήν πανδημία σέ τιμωρία τοῦ Θεοῦ γιά τήν διαφθορά καί τήν ἀνοχή στήν ὁμοφυλοφιλία. Μητροπολίτης κατήγγειλε τούς κληρικούς του, οἱ ὁποῖοι νόσησαν ἀπό κορωνοιό ὡς «σκοταδιστές» καί ἀπεκάλυψε ὅτι ἀρνοῦνται νά διαβάσουν τήν ἐγκύκλιο τῆς Μητροπόλεως γιά τόν ἐμβολιασμό. Καί βεβαίως μήν λησμονοῦμε καί τίς εἰκόνες σόκ: ἱερέας νά ραντίζει μέ βιτριόλι Μητροπολῖτες συνοδικοῦ δικαστηρίου.
Εἶναι προφανές μετά ἀπό ὅλα αὐτά ὅτι ἡ κατάσταση πού ἐπικρατεῖ στό ἐσωτερικό τῆς Ἐκκλησίας μας δέν εἶναι ἡ ἰδεώδης. Ὑπάρχει ἕνα τριπλό σχίσμα: μεταξύ Μητροπολιτῶν-ἀνταγωνιστῶν. Μεταξύ ἡγεσίας τῆς Ἐκκλησίας καί Μητροπολιτῶν. Μεταξύ Μητροπολιτῶν καί ἱερέων σέ πολλές περιπτώσεις. Ἡ Ἐκκλησία δέν ἀπευθύνεται μέ ἑνιαῖο λόγο σέ ὅλο τό πλήρωμα τῆς ἐπικράτειας. Ἡ Ἐκκλησία δέν διαθέτει ἐσωτερική πειθαρχία. Ἡ ἐπιρροή τῆς Ἐκκλησίας στούς χριστιανούς μειώνεται καί δίδεται ἡ εὐκαιρία σέ ἄλλα δόγματα νά καλύπτουν τό κενό: ἀπό τό 80 τοῖς ἑκατό πού ἦταν ἡ ἀποδοχή της στήν ἑλληνική κοινωνία ἐπί Χριστόδουλου, σήμερα, μετά βίας φθάνει σύμφωνα μέ τίς τελευταῖες δημοσκοπήσεις τό 56 τοῖς ἑκατό. Συγγενής, κορυφαίου πολιτικοῦ, μητέρα, βάφτισε τό ἐγγόνι τοῦ ὀρθόδοξου υἱοῦ της σέ Καθολικό Ναό. Ὅλα ὅσα συμβαίνουν μέ τόν ἐμβολιασμό καί τίς ἑκατό διαφορετικές συνιστῶσες πού ἐπικρατοῦν στό ἐσωτερικό της δυστυχῶς εἶναι ἁπλῶς τό σύμπτωμα. Οἱ αἰτίες εἶναι βαθύτερες. Ἄς τολμήσουμε νά ἀναφέρουμε μερικές!
1. Ἡ κατάσταση χρεοκοπίας πού ὑπάρχει στά οἰκονομικά τῆς Ἐκκλησίας γιά λόγους πού δέν εἶναι τῆς στιγμῆς νά ἀναφέρουμε (ἡ ὁποία ἐπιτάθηκε μέ κλειστούς τούς ναούς) ἔχει καταστήσει τήν ἡγεσία της ἐξαιρετικά εὐάλωτη, μετριοπαθῆ καί ὑποχωρητική ἀπέναντι στήν πολιτεία. Μέ συνέπεια τήν ἔκθεσή της στό πλήρωμά της.
2. Τό ἰσχῦον σύστημα διοίκησης τῆς Ἐκκλησίας, τό Συνοδικό, ἀπέτυχε. Λειτούργησε ὅσο διάστημα ἡγοῦντο τῆς Ἐκκλησίας προσωπικότητες πού μποροῦσαν νά ἐμπνέουν καί νά ἐπιβάλλονται στούς 82 Μητροπολῖτες. Ὁ νῦν Ἀρχιεπίσκοπος στήν δικαιολογημένη ἀγωνία του νά κρατήσει ἑνωμένη τήν Ἐκκλησία καί νά ἀποφύγει τήν διάσπασή της σέ δύο, ἔδωσε μάχη γιά μιά ἑνότητα βιτρίνας. Παραλυτική ἑνότητα. Μέ συνέπεια πολλές Μητροπόλεις νά θεωροῦνται σήμερα καπετανάτα. Νά ἔχουν δική τους γραμμή ἐλλείψει σαφοῦς κεντρικῆς ἡγεσίας. Καί νά δέχονται ἔξωθεν ἐπιρροές ἀπό δεκάδες διαφορετικά κέντρα. Μιά ἁπλή περιήγηση στά δεκάδες ἐκκλησιαστικά σάιτ μπορεῖ νά ἀποκαλύψει ἀμέσως τήν Βαβέλ πού ἐπικρατεῖ.
3. Τό νομοθετικό καθεστώς παραίτησης Μητροπολιτῶν εἶναι ἀπαρχαιωμένο. Ἡ ἡλικία δέν εἶναι τό ἀπόλυτο κριτήριο. Ὑπάρχουν πράγματι Μητροπολῖτες πού εἶναι δεμένοι στόν θρόνο τους καί ἀρνοῦνται νά τόν ἐγκαταλείψουν ἐνῶ σύρουν μέ δυσκολία τά βήματά τους στήν Ὡραία Πύλη. Καί ἄλλοι πού παρά τήν προχωρημένη ἡλικία τους –92 εἶναι ὁ γηραιότερος ἱεράρχης μας– τά ἔχουν τετρακόσια! Τό καθεστώς τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας πού ὑποχρεώνει τούς ἐπισκόπους νά ὑποβάλουν τήν παραίτησή τους ἅμα τῇ συμπληρώσει τοῦ 75ου ἔτους καί ἐκεῖνος νά ἀποφασίζει πότε θά τήν ἐνεργοποιήσει, εἶναι καλύτερο.
4. Ἡ οἰκονομική κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας ὑποχρεώνει Μητροπολῖτες καί ἱερεῖς νά ἀπευθύνονται σέ ἐπιχειρηματίες εὐεργέτες γιά συντήρηση ναῶν, ἀνακαινίσεις κ.ἄ. Σέ μερικές περιπτώσεις ὅμως ἐπιχειρηματίες ἐκφράζουν ἐνδιαφέρον καί γιά νά ἔχουν λόγο στό ποιός θά ἡγηθεῖ μιᾶς μητρόπολης γιά τήν ὁποία ἐκκρεμεῖ. Καί παρεμβαίνουν ἀπό ἐδάφους ἤ ἀπό ἀέρος ὑπέρ κάποιων ἀδικώντας κάποιους ἄλλους. Ἄξιους.
5. Λείπει ἡ πνευματικότητα ἀπό τόν κεντρικό λόγο πού ἐκπέμπει ἡ Ἐκκλησία μας. Μέ ὁρισμένες πολύ φωτεινές ἐξαιρέσεις, λίγοι ἱεράρχες καταφέρνουν νά «χαϊδέψουν» τήν καρδούλα τοῦ πληρώματός τους. Τρεῖς-τέσσερεις διακρίνω. Ὅσους κατέκριναν τόν Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο γιά τήν ποιμαντορία του καί γιά τίς «ἀκραῖες θέσεις» του, καλό εἶναι νά μελετήσουν τήν Δικαίωση. Στό βιβλίο αὐτό μέ ἀποσπάσματα ἀπό κηρύγματά του θά δοῦν ὅτι ἔλεγε δυσάρεστα καί προφητικά πράγματα σέ καιρούς ἀπληστίας καί ἀνεμελιᾶς. Ἀπευθυνόμενος στό ἐσωτερικό τῆς Ἐκκλησίας καθώς διαπίστωνε ὅτι ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί δίνουμε χῶρο στούς ἐχθρούς τῆς ὀρθοδοξίας νά βάλλουν ἐναντίον μας, δέ φταῖνε ἐκεῖνοι. Γι’ αὐτό τόσα χρόνια μετά τήν ἐκδημία του τό 2008 τό ὄνομά του εἶναι στά χείλη ὅλων. Διότι ἦταν πνευματικός ἡγέτης πρῶτα καί ἔπειτα ἐκκλησιαστικός. Στήν ἴδια κατηγορία πνευματικοῦ ἡγέτη ἐμβελείας κατατάσσω καί τόν μακαριστό Σιατίστης.
6. Ὅταν λείπει ὁ πνευματικός ὀρθόδοξος λόγος πού γεμίζει τίς ψυχές ἀκόμη καί οἱ ἱερεῖς πού νοιώθουν ἀκαθοδήγητοι τόν ἀναζητοῦν ἀλλοῦ. Μήν ἐντυπωσιάζονται οἱ Μητροπολῖτες μας γιά τήν ἐπιρροή πού ἀσκοῦν γέροντες τοῦ Ἁγίου Ὄρους στούς ἱερεῖς μας. Ὅταν νοιώθουν ὅτι δέν ἔχουν ἀρχηγό στήν ἐκκλησία καί οἱ Μητροπολῖτες τους εἶναι ἀπόμακροι καί ἐξαφανισμένοι, ἀναζητοῦν παρηγοριά στίς τρικυμίες ἀλλοῦ!
Ὅταν λοιπόν οἱ ἱερεῖς ἀπογοητεύονται καί οἱ πιστοί διαπιστώνουν ὅτι ὑπάρχει τριπλό σχίσμα μέσα στήν ἐκκλησία, ὅταν ὁ λόγος της τούς ἀπογοητεύει, ξέρετε τί κάνουν; Κάτι φοβερό! Καταργοῦν τήν μεσιτεία τῆς Ἐκκλησίας στήν ἐπικοινωνία τους μέ τόν Κύριο. Ἔχουν ἀπ’ εὐθείας ἀρχηγό τήν Παναγία μας, τόν Ἅγιο Νεκτάριο, τόν Ἅγιο Διονύσιο, τόν Ἅγιο Παΐσιο, τόν Ἅγιο Ἀρσένιο, τόν Ἅγιο Ραφαήλ, τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Ρῶσσο. Προσπερνοῦν ἀηδιασμένοι τήν ἐκκλησία καί προσεύχονται ἀπ’ εὐθείας χωρίς τήν μεσιτεία της καί τήν καθοδήγησή της στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό μας, στήν Θεοτόκο μας, στούς Ἁγίους μας. Ἔχει χάσει τό τιμόνι ἡ Ἐκκλησία μας. Καί ἄν θέλει νά τόν ἀνακτήσει ἡ μεταρρύθμισή της πρέπει νά εἶναι κοσμική (ἀλλαγή συνοδικοῦ συστήματος, ὅριο ἡλικίας, ἀσυμβίβαστα γιά ἀποφυγή ἀνάμειξης τῆς διαπλοκῆς στίς ἐκλογές), πρέπει ὅμως κυρίως ἡ μεταρρύθμιση καί ἀνασυγκρότησή της νά εἶναι πνευματική. Ἄν δέν τό καταλάβει ἐγκαίρως, οἱ ἐξελίξεις θά τήν ξεπεράσουν.
