Οἱ λέξεις πληγώνουν

Από τό μοιραῖο βράδυ τῆς 23ης Ἰουλίου πού ξέσπασε ἡ καταστροφική πυρκαϊά στό Μάτι Ἀττικῆς, μέχρι σήμερα ἀκούσαμε:

– τούς ἤδη παραιτηθέντες ὑπουργό Δημόσιας Τάξης Νῖκο Τόσκα καί τούς τέως ἀρχηγούς Ἀστυνομίας καί Πυροσβεστικῆς νά κοιτοῦν ἀνερυθρίαστα τήν κάμερα καί νά ὑποστηρίζουν πώς δέν ἔκαναν κάποιο λάθος στήν διαχείριση τῆς κρίσης. Ἑκατό νεκροί –κανένα λάθος!

– τόν ὑπουργό Ἐπικρατείας Χριστόφορο Βερναρδάκη νά ζητᾶ ἐπιείκεια γιά τόν Πρωθυπουργό μέ τό πρωτοφανές ἐπιχείρημα ὅτι εἶναι μόλις 44 ἐτῶν

– τόν ὑπουργό Ἐμπορικῆς Ναυτιλίας Παναγιώτη Κουρουμπλῆ νά ὁμολογεῖ ὅτι ἡ Κυβέρνηση γνώριζε ὅτι ὑπῆρχαν νεκροί ὅταν ἄφησε τίς κάμερες νά καλύψουν ζωντανά τήν σύσκεψη-σώου ὑπό τόν Πρωθυπουργό στό Συντονιστικό

– τόν ὑπουργό Ὑγείας Παῦλο Πολάκη νά κατηγορεῖ (!) τούς νεκρούς ὅτι «θόλωσαν» τήν εἰκόνα καί ἀπέκρυψαν τό μεγαλεῖο τῆς παρέμβασης τῆς κυβερνητικῆς μηχανῆς

– τόν συνήθως μετρημένο ἀναπληρωτή ὑπουργό Ἄμυνας Φώτη Κουβέλη νά παρηγορεῖ τίς οἰκογένειες τῶν νεκρῶν μέ τό ἐπιχείρημα «καήκαμε, ἀλλά βγαίνουμε ἀπό τά μνημόνια»!

– τήν Περιφερειάρχη Ἀττικῆς Ρένα Δούρου νά λέει χωρίς ντροπή ὅτι «ἡ συγγνώμη εἶναι λεκτική ἄσκηση» καί νά χαμογελᾶ μπροστά στήν κάμερα μαζί μέ τόν κυβερνητικό ἐκπρόσωπο στό Λαύριο σέ σύσκεψη γιά τίς πυρκαϊές

– τόν ὑπουργό Ἐσωτερικῶν Πάνο Σκουρλέτη νά σχολιάζει τόν ἐγκλωβισμό τῶν κατοίκων στόν παραλιακό δρόμο μέ τήν ξερή φράση «ὁ πανικός εἶναι κακός σύμβουλος»

– τήν ἀνεκδιήγητη βουλευτή Αὐλωνίτου νά κατηγορεῖ τούς κατοίκους ὅτι ἦταν ἀνεκπαίδευτοι στήν ἀντίδραση καί γι’ αὐτό κάηκαν

Καί βεβαίως ἀκούσαμε τόν ἴδιο τόν Πρωθυπουργό νά ὑποστηρίζει ὅτι οἱ παραιτήσεις ὑπευθύνων τήν ὥρα τῆς μάχης εἶναι δειλία, ἀρνούμενος τήν ἀποπομπή τῶν ὑπευθύνων, γιά νά ἔρθει λίγες μέρες μετά –ὁ ἴδιος ἄνθρωπος– νά ἀναλάβει τήν πολιτική εὐθύνη καί νά ζητᾶ τό ἴδιο πρᾶγμα ἀπό τούς ὑπουργούς του. Γιά νά καταλάβει ἐκ τῶν ὑστέρων ὅτι ἡ πολιτική δέν εἶναι ἄσκηση ἐγωισμοῦ.

Οἱ κυνικές δηλώσεις ὑπουργῶν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ πού παρέθεσα ὡς ἄνω εἶναι ἐνδεικτικές. Μπορεῖ νά ἔχουν γίνει καί ἄλλες πού νά μοῦ ἔχουν διαφύγει. Ἔχουν ἕνα κοινό στοιχεῖο ὅμως: εἶναι ξένες πρός τόν ὁρισμό πού δίνει ἡ Ἀριστερά γιά τόν ἑαυτό της, δεκαετίες τώρα. Ὑποτίθεται πώς ἡ Δεξιά ἦταν ταυτισμένη μέ τήν ἀναλγησία καί ἡ Ἀριστερά μέ τήν συμπόνοια. Ἡ Δεξιά προστάτευε τούς ὀλίγους καί ἡ Ἀριστερά τούς ἀδυνάμους. Καί ἦρθε μιά καταστροφική πυρκαϊά γιά νά δοῦμε τό μισό Ὑπουργικό Συμβούλιο νά ἐπιτίθεται μέ μῖσος στούς φτωχούς καί στούς ἀδυνάμους. Νά ξεθάβει τά πιό φτωχά κλισέ τῆς μεταπολίτευσης καί τῶν σαράντα ἐτῶν εὐθυνῶν γιά νά ἀποποιηθεῖ τίς δικές της. Ἀπίθανο!

Νομίζω πώς οἱ δημοσκοπήσεις τοῦ Σεπτεμβρίου θά δείξουν ὅτι οἱ λέξεις πληγώνουν, καῖνε, τσουρουφλίζουν, ἀφήνουν ἐγκαύματα στό ἐκλογικό κοινωνικό σῶμα περισσότερο καί ἀπό αὐτές τίς πυρκαϊές. Ἡ ἀδυναμία τοῦ ΣΥΡΙΖΑ νά συμπάσχει καί νά ταυτιστεῖ μέ τόν ἀνθρώπινο πόνο θά ἀποδειχθεῖ πολιτικός καταλύτης, ἰσχυρότερος καί ἀπό τούς ἑκατό νεκρούς. Εἶναι λυπηρό ἀλλά ἰσχύει. Καί χρεώνεται ἤδη. Ἡ στάση ὅλων τῶν ὑπουργῶν μέ ἐξαίρεση τόν Πρωθυπουργό, πού μόλις καί μετά βίας δέν εἶπε κάτι τόσο κυνικό ὅσο οἱ ἱπποκόμοι του, θά κοστίσει. Τό πῶς διαχειρίζεσαι ἀνθρώπινες ζωές, ψυχές, ὑπάρξεις εἶναι σημαντικώτερο ἀπό τό κοινωνικό μέρισμα καί τίς μειώσεις φόρων!!!