ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ Ὑπουργός παρέδιδε πρό ἡμερῶν ἰδεολογικά μαθήματα ἀπό…
… τηλεοράσεως γιά νά ἰσχυριστεῖ ὅτι ἡ Ἑλλάς λόγῳ τοῦ αὐξημένου ποσοστοῦ τῶν ἀνεμβολίαστων εἶναι περίπου μιά καθυστερημένη χώρα τῆς Ἀνατολῆς. Ἐνῶ ἄν συγκρίνει κανείς τά ποσοστά τῶν ἐμβολιασμένων στίς προηγμένες χῶρες τῆς Δύσεως, τοῦ Διαφωτισμοῦ καί τοῦ Ὀρθολογισμοῦ μέ τά δικά μας, θά διαπιστώσει ὅτι ἐκεῖ τά πράγματα πᾶνε καλύτερα. Βάσκανος μοῖρα γιά τόν ἴδιο, μετά τήν πρόβλεψή του αὐτή, ἄρχισαν ἡ μία μετά τήν ἄλλη οἱ χῶρες τοῦ …ὀρθολογισμοῦ νά κλείνουν τίς οἰκονομίες τους καί νά ἐπιβάλουν αὐστηρά λοκντάουν: Γερμανία, Αὐστρία, Ὁλλανδία, Βέλγιο κ.λπ. Ὁ ὀρθολογισμός δέν τούς ἔσωσε. Ἐνῶ τό ποσοστό τῶν ἀνεμβολίαστων αὐξάνεται καί ἐκεῖ. Ἡ τελευταία θεωρία πού διακινεῖται διεθνῶς ὄχι ἀπό τόν κύριο Ὑπουργό γιά νά ἐξηγηθεῖ ἡ ἀποτυχία, εἶναι ὅτι οἱ ἀνεμβολίαστοι στίς ΗΠΑ εἶναι οἱ δεξιοί τοῦ Τράμπ, στήν Γερμανία οἱ ἀκροδεξιοί τοῦ AFD, γιά τήν Ἑλλάδα δέν ἔχουν τολμήσει νά ποῦν κάτι σχετικῶς γιατί θά δυσαρεστοῦσαν τόν Πρωθυπουργό. Κανείς ἀπό ὅλους τούς ἀναλυτές πού «γονατογραφοῦν» σχετικῶς δέν συνειδητοποίησε κάτι: ὅτι ὁ ἀνορθολογισμός τροφοδοτεῖται παγκοσμίως ἀλλά καί στήν πατρίδα μας ἀπό τίς ἀντιφάσεις τοῦ ὀρθολογισμοῦ. Τό νέο δόγμα τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας πού κυριαρχεῖ τήν τελευταία δεκαετία βασίζεται στήν ἀποθέωση τῆς ἀτομικῆς ἐπιλογῆς καί στήν ὑποχώρηση τοῦ συλλογικοῦ καλοῦ. Στήν δόξα τῶν μονάδων καί στήν ὑποτίμηση τῶν Ἐθνῶν. Οἱ ἐλίτ ματώνουν γιά νά πείσουν ὅτι ἄμεση προτεραιότητα στόν νέο κόσμο ἔχει ἡ ἱκανοποίηση τῶν ἀτομικῶν μας ἐπιθυμιῶν καί ὄχι ἡ ἐπίδρασή τους στήν μεγάλη κοινωνία.
Θέλουμε νά κάνουμε χρήση σκληρῶν ναρκωτικῶν ὅπως ἡ ἡρωίνη; Δικαίωμά μας λένε οἱ οὔλτρα φιλελεύθεροι, δέν θά βάλουμε κανέναν ἀφεντικό στό σῶμα μας. Ὅ,τι θέλουμε κάνουμε μέ αὐτό. Τί σημασία ἔχουν 2 τόνοι ἡρωίνη στά ἀμπάρια ἑνός πλοίου ἄν ἡ νεολαία τήν θέλει; Θέλουμε ὅταν γεννιόμαστε νά δηλώνουμε ἄλλο φῦλο ἀπό αὐτό πού ἐπέλεξε ἡ φύση γιά ἐμᾶς; Καί ἄν αἰσθανόμαστε θῆλυ νά ἀποκηρύσσουμε τό ἄρρεν φῦλο μας; Δικαίωμά μας καί πάλι. Τά πολυκαταστήματα γέμισαν μέ πουκάμισα πού μποροῦν νά φοροῦν καί γυναῖκες καί ἄνδρες. Θέλουμε πάλι πιό προχωρημένα νά μᾶς ἀποκαλοῦν μέ τήν οὐδέτερη ἀντωνυμία «αὐτό» καί ὄχι «αὐτός ἤ αὐτή;» –μέχρι καί νέα ἀντωνυμία στό λεξικό τῆς γαλλικῆς ἀκαδημίας ἐπινόησαν; Κανένα πρόβλημα καί πάλι. Ἀτομική μας ἐπιλογή, δέν πέφτει λόγος σέ κανένα. Θεωροῦμε ἐπίσης ὅτι πρέπει νά περιβληθεῖ τόν ἀστικό τύπο ὁ γάμος τῶν γκαίυ καί νά τούς δίδεται δικαίωμα υἱοθετήσεως τέκνων; Μά φυσικά, ἐννοεῖται. Ποιός νοιάζεται γιά τήν παραδοσιακή οἰκογένεια, τήν διαιώνιση τοῦ εἴδους καί τά λοιπά καί τά λοιπά. Δικαίωμα! Ἕως καί στήν εὐθανασία ἔφθασε ἡ συζήτηση. Ἐάν θέλεις νά ἀναχωρήσεις ποιός εἶναι αὐτός πού θά μπεῖ ἐμπόδιο στήν ἀπόφασή σου νά κάνεις κακό στόν ἑαυτό σου; Θέλεις ἐπίσης νά μήν πᾶς στρατό διότι εἶσαι ἀντιρρησίας συνειδήσεως; Μά ναί, προηγεῖται ἡ συνείδησή σου καί τό ἀντι-μιλιταριστικό σου πνεῦμα, ὄχι ἡ πατρίδα. Θέλεις τέλος νά μήν ἀναφέρεται τό θρήσκευμά σου στήν ταυτότητά σου; Τό «ἔχεις»! Σημασία ἔχεις ἐσύ, ὄχι ἡ κοινωνία τήν ὁποία ἐκπροσωπεῖς καί τό Ἔθνος στό ὁποῖο μετέχεις. Σημασία ἔχει ἡ πρόσκαιρος τέρψη, ὄχι ἡ ἱστορική συνέχεια.
Τό μοντέλο αὐτό κατέρρευσε παταγωδῶς ὅταν ἡ συζήτηση ἔφθασε στό ἐρώτημα «ἄν ἔχω δικαίωμα νά ἀρνηθῶ τό ἐμβόλιο ἤ ὄχι». «Ἄν θέλω νά ἀρνηθῶ νά βάλω κάτι στό σῶμα μου τό ὁποῖο προσωπικῶς ἀμφισβητῶ.» Αἴφνης οἱ φιλελεύθεροι ἔγιναν δογματικοί καί οἱ δογματικοί φιλελεύθεροι! Αἴφνης στήν Δύση πού μέχρι τώρα ἀποθεωνόταν ἡ ἀτομική ἐπιλογή τῶν «προοδευτικῶν» μειοψηφιῶν ἄρχισε νά διώκεται ἡ ἀτομική ἐπιλογή συντηρητικῶν πλειοψηφιῶν. Αἴφνης ἡ ἀτομική ἐπιλογή πού ἀποθεωνόταν ἕως τώρα πρός ὄφελος τῆς ἡδονῆς, τῆς βολῆς, τῆς αὐτοδιάθεσης τοῦ σώματος (καί εἰς βάρος τοῦ συλλογικοῦ καλοῦ) ἔγινε τό ὑπ’ ἀριθμόν ἕνα πρόβλημα τῆς Δύσεως. Ὅσοι ἀγαποῦν τά δόγματα ζητοῦν ἐπιλογή. Καί ὅσοι ἀγαποῦν τήν ἐπιλογή δοξάζουν τόν δογματισμό καί τήν ὑποχρεωτικότητα. Πῶς νά πείσουν λοιπόν ὅταν οἱ «ψεκασμένοι» ἀντίπαλοί τους ἀμφισβητοῦν τήν ἐπιστήμη μέ ὅπλο τόν φιλελευθερισμό; Τό δικό τους ὅπλο! Μέ τό ὁποῖο καί αὐτοί ἐνίοτε πολέμησαν τήν ἐπιστήμη. Εἰδικῶς στό κεφάλαιο «βλαβερές συνέπειες τῶν ναρκωτικῶν». Ἡ ἄποψή μου εἶναι ὅτι τά προσωπικά ὅρια τῆς ἐλευθερίας μας ἐκτείνονται ἕως ἐκεῖ πού δέν θίγεται τό συλλογικό καλό, ἡ συλλογική ἐλευθερία, ἡ συλλογική μοῖρα τῶν κοινωνιῶν. Δέν εἶμαι ὅμως βέβαιος ὅτι ὅλοι ὅσοι διεκήρυσσαν τήν προσήλωσή τους στίς ἀρχές τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας εἶχαν ἀπαραιτήτως τόν νοῦ τους στό συλλογικό καλό κάθε φορά πού προπαγάνδιζαν μιά ἐπιλογή. Ὡς συλλογικό καλό ἐννοῶ τόν πληθυσμό μιᾶς χώρας πού πλήττεται ἀπό τό δημογραφικό καί φθίνει, τήν φυσική καί ψυχική ὑγεία τῶν νέων ἀνθρώπων πού βουτᾶνε στά ναρκωτικά, τίς πληρότητες πού ἔχουν ἤ δέν ἔχουν οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις, τήν κρίση ταυτότητας τῶν νεαρῶν μαθητῶν πού στά ἕξι τους πρέπει νά μάθουν κατά προτεραιότητα γιά τά ἔμφυλα ζευγάρια κ.λπ. Τώρα πρόβλημα λοιπόν! Ἄν ὁ φιλελευθερισμός, ὁ διαφωτισμός, ὁ ὀρθός λόγος θέλει νά πείσει τούς ἀνεμβολίαστους, πρέπει νά κάνει μεγάλη στροφή. Ὄχι τά «σᾶς μᾶς». Νά πάψει νά εἶναι τόσο ἀρτηριοσκληρωτικός σέ ὅλο τό εὖρος τῶν θεμάτων πού διαπραγματεύεται. Ἀλλιῶς τά ἀποτελέσματα τῆς κόντρας θά εἶναι ὀλέθρια. Τό πεῖσμα θά κυριαρχήσει. Καί θά τό πληρώσουμε ὅλοι.
