Ὁ Ζορμπᾶς τοῦ Ἀλέξη

ΤΗΝ περασμένη Παρασκευή τό μεσημέρι …ἀψήφησα τόν κυκλῶνα Ζορμπᾶ, ἐμπιστεύτηκα τόν κλειστό αὐτοκινητόδρομο Ἀθηνῶν – Πατρῶν (πού ἄρχισε νά κατασκευάζεται ἐπί ἡμερῶν Σαμαρᾶ καί ὁλοκληρώθηκε ἐπί τῶν ἡμερῶν Σπίρτζη)…

… καί μέσα σέ ἐλάχιστο γιά τά δεδομένα τῆς ἀπόστασης χρόνο ἔφθασα στήν πρωτεύουσα τῆς Ἀχαΐας.

Ὁ δυναμικός Πρόεδρος τοῦ Δικηγορικοῦ Συλλόγου Θάνος Ζούπας μοῦ ζήτησε νά συντονίσω τήν παρουσίαση ἑνός ἐξαιρετικά ἐνδιαφέροντος βιβλίου πού κυκλοφορεῖ ἀπό τίς ἐκδόσεις «Εὐρασία» τοῦ Φαίδωνα Κυδωνιάτη: Τό βιβλίο Ἡ Αὐτοκτονία τοῦ Δήμου. Πολιτική κρίση καί Συνταγματικός Λόγος στή Βαϊμάρη (2018) τοῦ Ἀλέξανδρου Κεσσόπουλου πού περιγράφει ὅλη τήν κρίση τῆς Δημοκρατίας τῆς Βαϊμάρης πού ἔφθασε στήν ἀξιοποίηση τῶν διατάξεών της ἀπό τούς Ναζί γιά τήν ἐγκατάσταση τοῦ καθεστῶτος τους. Δεδομένου ὅτι καί ἡ ἐπικείμενη συνταγματική ἀναθεώρηση θά περιέχει ψήγματα τοῦ Συντάγματος τῆς Βαϊμάρης (κατοχύρωση ἀναλογικοῦ ἐκλογικοῦ συστήματος, καθιέρωση κυβερνήσεων μειοψηφίας ἄν σέ προτάσεις μομφῆς δέν καταψηφίζονται ἀπό 151 βουλευτές, δυνατότητα τῆς ἐκτελεστικῆς ἐξουσίας νά νομοθετεῖ μέ διατάγματα παρακάμπτοντας τό Κοινοβούλιο κ.λπ.), βρῆκα τό θέμα τοῦ βιβλίου ἐξαιρετικά ἐπίκαιρο. Πολλές προβολές μπορεῖ νά κάνει κανείς στό μέλλον διαβάζοντάς το. Εἰδικῶς γιά τίς εὐθύνες πού μπορεῖ νά ἔχει ἕνας λαός πού μέ τήν ἀνοχή του δίνει χῶρο στά ἄκρα καί στίς ἀκρότητες.

Ὡστόσο, οἱ εἰσηγήσεις τοῦ ἐνδιαφέροντος κεντροαριστεροῦ κατά βάση πάνελ, σέ συνδυασμό μέ τό συριζέικο καί πασοκικό ἀκροατήριο, μέ ὁδήγησαν σέ ἄκρως ἐνδιαφέροντα πολιτικά συμπεράσματα γιά τήν διεργασία πού προκύπτει ἀπό τήν ὄσμωση τῶν δύο χώρων, ΣΥΡΙΖΑ καί ΚΙΝΑΛ, στήν βάση καί τήν κορυφή. Καί μάλιστα συμπεράσματα στό πιό καυτό πολιτικό ἐργαστήρι τῆς Κεντροαριστερᾶς, ὅπως εἶναι ὁ νομός Ἀχαΐας καί ἡ Δυτική Ἑλλάδα. Δεξιά μου στό πάνελ βρισκόταν ὁ νέος Γενικός Γραμματέας τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου Ἀκρίτας Καϊδατζῆς, ἐπίκουρος καθηγητής Νομικῆς τοῦ ΑΠΘ, συγκροτημένη παρουσία. Δεξιά μου ἐπίσης ὁ Μαρῖνος Σκανδάμης, δικηγόρος, τέως Γενικός Γραμματέας Διαφάνειας, ἐξ ἐκείνων τῶν ὁποίων τήν ἄποψη σέβεται ὁ Εὐάγγελος Βενιζέλος. Ἀριστερά μου ἡ βουλευτής τοῦ νομοῦ, καθηγήτρια τοῦ Παντείου Σία Ἀναγνωστοπούλου καί ὁ συγγραφεύς. Ἀκροατήριο μεταξύ ἄλλων ὁ Περιφερειάρχης Ἀπόστολος Κατσιφάρας, ὁ βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Σπαρτινός, ὁ πρώην δήμαρχος τῆς πόλης Ἀνδρέας Καράβολας, ὁ πρώην Πρόεδρος Ἐφετῶν κ. Σπηλιωτόπουλος, ἱδρυτικά μέλη τοῦ ΠΑΣΟΚ παρόντα στήν παρουσίαση τῆς διακήρυξης τοῦ Κινήματος τό 1974 (ὅπως ὁ μαθηματικός Θανάσης Μπιλίρης –«ἤμουν ἡ ὑπογραφή 180» μοῦ εἶπε μά δέν ἀπάντησε στό ἐρώτημα «ἄξιζε τόν κόπο;») κ.ἄ.

Τί μοῦ προκάλεσε ἐντύπωση; Ἀρχικῶς ὅτι ἡ παρουσίαση τοῦ βιβλίου γρήγορα μετετράπη σέ μιά κεκαλυμμένη ἀντιπαράθεση γιά τήν κρίση πού διέρχονται τά κόμματα τῆς σοσιαλδημοκρατίας μέ ἀφορμή τήν μείωση τῶν ποσοστῶν τοῦ γερμανικοῦ SPD κατά τήν ἐφαρμογή τοῦ Συντάγματος τῆς Βαϊμάρης.

Γρήγορα ἡ συζήτηση ἔφθασε στόν ὅρο pasokification πού ἔχει καθιερωθεῖ διεθνῶς ὡς παράδειγμα πρός ἀποφυγή γιά τό πῶς ἕνα κόμμα τοῦ 45% κατρακυλᾶ στό 4%. Δέν ἐπαρκεῖ ὁ χῶρος ἐδῶ γιά νά προβάλω τά ἐπιχειρήματα πού ἀναπτύχθηκαν ἑκατέρωθεν.

Ἀργότερα, μετά τό πέρας τῆς ἐκδήλωσης, συζητώντας μέ τόν Περιφερειάρχη, τήν βουλευτή, τόν Μαρῖνο, παλαιά στελέχη τοῦ ΠΑΣΟΚ Ἀχαΐας, κατάλαβα ὅτι ὁ νομός ἀποτελεῖ πράγματι πολιτικό ἐργαστήρι. Ἐκεῖ θά κριθεῖ ἄν θά συγχωνευθοῦν οἱ βάσεις τῶν δύο κομμάτων στήν κάλπη τῆς περιφέρειας ἤ ἄν θά ἀντέξει τό ΠΑΣΟΚ στήν ἐπίθεση πού θά ἐξαπολύσει ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἐναντίον του. Ἄν δέν «περπατήσει» ἐκεῖ ἡ συνεργασία, δέν θά «περπατήσει» πουθενά ἀλλοῦ. Σᾶς βεβαιῶ. Στήν Ἀχαΐα διατηρεῖται ἄσβεστος ὁ πασοκισμός.

Τό στοίχημα, λοιπόν, εἶναι ἄν μποροῦν νά συσπειρωθοῦν οἱ δύο βάσεις στό πρόσωπο τοῦ ἐπιτυχημένου καί ἀδιάφθορου (ὅπως ὑποστηρίζουν οἱ ντόπιοι) Περιφερειάρχη Κατσιφάρα ἤ ἄν θά τά «σπάσουν» στήν κάλπη. Τά ἀνοίγματα πού ἔκανε ὁ Τσίπρας στόν Περιφερειάρχη στό Ἀναπτυξιακό Συνέδριο ἔχουν δημιουργήσει στά στελέχη τό ἑξῆς πρόβλημα: Γιά τούς παλαιούς πασόκους ὁ Κατσιφάρας θεωρεῖται «συριζαῖος». Καί γιά τούς παλαιούς συριζαίους «πασόκος»! Ὑπάρχει διαχωριστική γραμμή στά στελέχη, λοιπόν, ὁρατή διά γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ. Τό γιατί εἶναι ἁπλό: Τό ΠΑΣΟΚ ἦταν μέχρι τό 2012 τό «σοῦπερ μάρκετ» («ἐγώ, ἀγαπητέ, ἤμουν στό κίνημα τότε πού τό ΠΑΣΟΚ ἦταν ἡ… Μπαρτσελόνα» μοῦ εἶπε ὁ Μπιλίρης) καί ὁ ΣΥΡΙΖΑ τό συνοικιακό περίπτερο. Ἀπό τό 2015 καί μετά τό «σοῦπερ μάρκετ» εἶναι ὁ ΣΥΡΙΖΑ καί τό ΠΑΣΟΚ τό περίπτερο. Αὐτό τά παλαιά στελέχη δέν μποροῦν νά τό χωνέψουν καί κοιτοῦν ὑπό γωνία ὅποιο στέλεχος στηρίζεται ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ ὅπως ὁ Κατσιφάρας. Ἐάν τό πείραμα πετύχει καί οἱ βάσεις τῶν δύο χώρων συγχωνευθοῦν στόν πρῶτο γῦρο τῶν περιφερειακῶν ἐκλογῶν, τότε ὁ Τσίπρας θά κερδίσει τήν μάχη τῆς Κεντροαριστερᾶς. Ἐάν οἱ ἀντιστάσεις πού διέκρινα ἐπιμείνουν, τά πράγματα δέν θά ἐξελιχθοῦν ὅπως ἐλπίζει. Τό σίγουρο πάντως εἶναι ἕνα: Ζορμπᾶς δέν ἦταν περαστικός οὔτε ἀπό τήν Πάτρα οὔτε ἀπό τήν Κεντροαριστερά. Ἀλέξης ὀνομάζεται οὕτως ἤ ἄλλως καί αὐτός!

Υ.Γ.: Στήν Πάτρα συνάντησα καί τόν δυναμικό ἐκδότη τῆς ἱστορικῆς ἐφημερίδας «Γνώμη» Γιάννη Χριστόπουλο, μαζί μέ τούς ἄξιους ἐπιτελεῖς του. Καί ἡ Κεντροδεξιά ἔχει τά θέματά της.