ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ γράφονταν αὐτές οἱ σκέψεις –ἀπόγευμα Κυριακῆς– δέν ἦταν ἀκόμη γνωστό ποιοί ἀπό τούς μονομάχους γιά τήν ἀρχηγία τοῦ ΠΑΣΟΚ «περνοῦσαν» στόν δεύτερο γῦρο.
Ἦταν γνωστές ὅμως πάρα πολλές λεπτομέρειες γιά τό τί πραγματικά συνέβη τήν τελευταία ἑβδομάδα τοῦ πρώτου γύρου. Ὁ Νῖκος Ἀνδρουλάκης τό ὄνομα τοῦ ὁποίου ψιθυριζόταν ἐντόνως στό Μέγαρο Μαξίμου ὑποστηρίχθηκε σθεναρῶς μέ κινητοποίηση ἀπό τό γραφεῖο τοῦ κυρίου Σημίτη καί τό γραφεῖο τοῦ κυρίου Βενιζέλου. Στίς συγκεντρώσεις του ἐμφανίστηκε ὁ πρώην Ὑπουργός Οἰκονομικῶν τῶν κυβερνήσεων Σημίτη Νῖκος Χριστοδουλάκης. Δίπλα του στάθηκε ὡς σύμβουλος ὁ κεντρώων τάσεων καθηγητής Συνταγματικοῦ Δικαίου Ξενοφῶν Κοντιάδης. Ὁ «Γεραπετρίτης» του. Οἱ θέσεις πού ἀνέπτυξε κατά τήν διάρκεια τῆς καμπάνιας ὁ κύριος Ἀνδρουλάκης ἦταν ἀξιοσημείωτες. «Νέο Ἑλσίνκι» γιά τά ἑλληνοτουρκικά, σιγή ἀσυρμάτου γιά τήν Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, κατάργηση τοῦ ἑλληνικοῦ βέτο στίς Συνόδους Κορυφῆς. Οἱ ἀπόψεις του ἤχησαν ὡς μουσική μέχρι τίς Βρυξέλλες, ὅπου καί ἡ ἕδρα του.
Ἐκτός ἀπό πολιτικές δυνάμεις τόν κύριο Ἀνδρουλάκη ὑποστήριξαν ἀνέλπιστα καί δυνάμεις τῆς ἀγορᾶς ἀπό τήν Βόρειο Ἑλλάδα. Ἀφοῦ ἡ Νότιος Ἑλλάς σέ ἐπίπεδο λιμένων καί γηπέδων ὑποστήριζε τήν ὑποψηφιότητα τοῦ Ἀνδρέα Λοβέρδου, ἡ Βόρειος Ἑλλάς στό ἴδιο ἐπίπεδο, λιμένων καί γηπέδων, ἐπέλεξε μονοκούκι Ἀνδρουλάκη. Δαφνοστεφανωμένος ὁ ἕνας, δικέφαλος ὁ ἄλλος!
Ἡ ὑποψηφιότητα τοῦ Ἀνδρέα Λοβέρδου εἶχε ἐπίσης γνωστές συμπάθειες σέ τμῆμα τῆς κεντροδεξιᾶς παράταξης. Ὄχι στήν ἡγεσία της κατ’ ἀνάγκη. Ἡ δύναμή της ἐντοπιζόταν πρίν ἀνοίξουν οἱ κάλπες στά ἀστικά κέντρα, ἰδίως στό Λεκανοπέδιο. Ἡ ὑποψηφιότητα τοῦ Γιώργου Παπανδρέου εἶχε ἕναν σιωπηρό ὑποστηρικτή: Τήν ἡγεσία τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Τό ἐξομολογοῦντο κορυφαῖα στελέχη τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης σέ πολιτικούς φίλους τους στήν κεντροδεξιά παράταξη. Στόν ΣΥΡΙΖΑ ἐκτιμοῦν ὅτι τυχόν ἐκλογή τοῦ Παπανδρέου θά τούς κόψει δύο τρεῖς μονάδες, ἀλλά «θά νομιμοποιήσει καί θά δώσει ὑπόσταση στήν ἀντιπολίτευσή τους κατά τοῦ κυρίου Μητσοτάκη». Πρός τοῦτο πασοκογενεῖς τέως ψηφοφόροι νῦν Βουλευτῶν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ πρώην Ὑπουργῶν τοῦ ΠΑΣΟΚ καί ὀλίγοι νεολαῖοι κινήθηκαν διακριτικῶς πρός τίς κάλπες.
Ἐάν θέλαμε νά προσεγγίσουμε γεωπολιτικά τήν ὑπόθεση –καί μήν καγχάσετε παρακαλῶ, τό μικρό ἀλβανικό κόμμα Besa καί οἱ Βουλευτές του ἔχουν ἀναδειχθεῖ σέ ρυθμιστή τῆς πολιτικῆς ζωῆς τῶν γειτονικῶν Σκοπίων– θά λέγαμε ὅτι οἱ εὐρωπαϊκές θέσεις πού ἔχει διατυπώσει ὁ Νῖκος Ἀνδρουλάκης εἶναι πιό κοντά πρός τόν γερμανικό παράγοντα, οἱ θέσεις Παπανδρέου πιό κοντά στόν ἀμερικανικό παράγοντα καί οἱ θέσεις Λοβέρδου –κατά τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν– πιό κοντά στόν… ἑλληνικό παράγοντα (Ἀντώνη Σαμαρᾶ). Ἔχουν σημασία γιά τό μέλλον αὐτά σέ μιά χώρα σάν τήν Ἑλλάδα. Εἰδικῶς ἄν μετεκλογικῶς μιά κυβέρνηση συνεργασίας ἀναλάβει τυχόν τήν ἀποστολή τῆς περαίωσης τῶν ἑλληνοτουρκικῶν διαφορῶν διά συμβιβασμοῦ.
Ὁ Παπανδρέου θά ἐπιθυμοῦσε σέ μιά τέτοια προοπτική τήν θέση τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν. Δέν ἔχει πρόβλημα ἀπό τέως νούμερο 1 νά γίνει νῦν νούμερο 2. Ἀρκεῖ νά ἔχει νούμερο στήν φανέλλα! Ἀκολουθεῖ κατ’ ἀναλογίαν τά βήματα τοῦ παπποῦ του Γεωργίου Παπανδρέου: πρωθυπουργός στήν ἀπελευθέρωση, ἁπλός Βουλευτής τοῦ Συναγερμοῦ τοῦ Παπάγου, ἀρχηγός τῆς Ἑνώσεως Κέντρου, βραχυπρόθεσμος πρωθυπουργός ἕως τό 1965, Γέρος τῆς Δημοκρατίας στό τέλος. Μιά ζωή σηκωνόταν καί μιά ζωή ἔπεφτε.
Δέον νά ἐπισημανθεῖ καί κάτι ἄγνωστο στήν κούρσα γιά τήν ἀρχηγία τοῦ ΠΑΣΟΚ: τοὐλάχιστον οἱ δύο ἀπό τούς τρεῖς βασικούς ὑποψηφίους, ἄν ὄχι καί οἱ τρεῖς, ἀποτάθηκαν σέ συναδέλφους τους Βουλευτές καί Εὐρωβουλευτές τῆς ΝΔ καί ζήτησαν διακριτικῶς –ὅπου ἦταν δυνατόν καί ἐφικτόν «χωρίς νά ἐκτεθοῦμε»– βοήθεια!
Γιά τό πῶς συμπεριφέρθηκαν στό σύνολό τους οἱ ἐπιχειρηματικές δυνάμεις τοῦ τόπου, ἡ στήλη σᾶς ἔχει ἐνημερώσει ἐπανειλημμένως: Μέ φόντο τήν διανομή τῶν κονδυλίων τοῦ Ταμείου Ἀνακάμψεως ἀλλά καί τόν μετεκλογικό συσχετισμό δυνάμεων καί διεργασιῶν γιά τήν πιθανή συγκρότηση συνεργασίας, καθείς ἐκινήθη ἀναλόγως πρός τό συμφέρον του. Ὁ δεύτερος γῦρος τῶν ἐκλογῶν αὐτῶν –ἐφ’ ὅσον ὑπάρξει– δέν θά εἶναι γλυκύς καί εὐγενικός ὅπως ὁ πρῶτος. Δέν θά ἔχει ἁβρότητες. Θά βγοῦν τά μαχαίρια. Θά γίνουν συναλλαγές. Ἄν ἐπικρατήσει ὁ Γιῶργος Παπανδρέου δέν νομίζουμε ὅτι ὁ δυνάμεις πού ἔχουν ὡς σημεῖο ἀναφορᾶς τόν Εὐάγγελο Βενιζέλο θά παραμείνουν στό ΠΑΣΟΚ. Ὁ «Κύκλος Ἰδεῶν» τοῦ πρώην ἀντιπροέδρου τῆς κυβερνήσεως ἔχει ἀποκτήσει δομή κόμματος. Ἀργά ἤ γρήγορα θά φύγουν.
Ἐάν ἐπικρατήσει ὁ Ἀνδρέας Λοβέρδος, ὁ βασικός κορμός τῶν στελεχῶν θά παραμείνει στό ΠΑΣΟΚ, ἀλλά λόγῳ τοῦ δεξιόστροφου λόγου του θά ἀποχωρήσουν οἱ ἀριστερόστροφοι Παπανδρεϊκοί ψηφοφόροι του. Θά ἐνσωματωθοῦν στόν ΣΥΡΙΖΑ. Ἐάν ἐπικρατήσει ὁ Νῖκος Ἀνδρουλάκης τό κόμμα θά ἔχει τήν τύχη πού τοῦ ἀξίζει ἀναλόγως τῆς κατευθύνσεως πού θά τοῦ δώσει. Ἡ παρτίδα μόλις τώρα ἀρχίζει λοιπόν καί θά εἶναι λίαν ἐνδιαφέρουσα. Ὅσα θά συμβοῦν στό ΠΑΣΟΚ εἶναι ὁ καθρέφτης τῆς χώρας. Ὁ ραγισμένος καθρέφτης τῆς χώρας. Μέσα σέ ἕναν χῶρο μικρό σέ σύγκριση μέ τό ἔνδοξο παρελθόν του συνωθοῦνται καί συγκρούονται ὄνειρα, συμφέροντα, ἐλπίδες, ἐπιρροές, φόβοι καί κυνισμοί.
