Ὁ Ἐμφύλιος δέν τελείωσε

ΘΑ ΗΘΕΛΑ νά ἀπευθύνω ἀπό αὐτό ἐδῶ τό βῆμα ἔκκληση στόν κύριο Δημήτρη Κουφοντίνα νά…

… διακόψει τήν ἀπεργία πείνας καί δίψας μέ αἴτημα τήν μεταγωγή του στίς φυλακές Κορυδαλλοῦ. Ὅπως ἐξελίσσονται τά πράγματα, κοντεύει νά νικήσει, ἀκόμη καί ἄν τό αἴτημά του στό τέλος ἀπορριφθεῖ. Ἐνῷ θά ἔπρεπε νά εἶχε χάσει καί μέ διαφορά. Ὄχι μόνο γιατί ἀφαίρεσε ἀδίστακτα ἀνθρώπινες ζωές. Ἀλλά διότι ἡ ἀπαίτησή του στηριζόμενη στήν νομοθεσία τῆς ἀστικῆς κοινοβουλευτικῆς δημοκρατίας εἶναι στήν πραγματικότητα ἡ πλέον ἐπίσημη ὁμολογία, ὅτι τήν ἀναγνωρίζει ὡς πολίτευμα. Ἐνῶ ὡς μέλος τῆς 17 Νοέμβρη ὑποτίθεται ὅτι ἀγωνιζόταν γιά νά τήν ἀνατρέψει. Θέλω νά θυμίσω ὅτι αὐτήν τήν ἀστική κοινοβουλευτική δημοκρατία καί τούς νόμους της τήν κατήγγειλε ἐπανειλημμένως ὁ κύριος Κουφοντίνας μέ τίς προκηρύξεις τῆς ὀργάνωσης, οἱ ὁποῖες τυπώθηκαν καί ἐκδόθηκαν σέ βιβλίο ἀπό τίς ἐκδόσεις Κάκτος (Χατζόπουλος). Θέλω νά θυμίσω ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Κουφοντίνας καί τά μέλη τῆς 17Ν δήλωσαν, ἄν θυμᾶμαι καλά, «πολιτικοί κρατούμενοι» ὅταν συνελήφθησαν ἀπό τόν Χρυσοχοΐδη καί ἀρνήθηκαν νά ἀπολογηθοῦν στόν ἀνακριτή, μέ τό ἐπιχείρημα, ὅτι δέν ἀναγνώριζαν τήν Ἑλληνική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία καί τούς νόμους της. Ἔ, λοιπόν τούς ψηφισμένους νόμους αὐτῆς τῆς μισητῆς πρός τόν κρατούμενο αὐτόν δημοκρατίας ἐπικαλεῖται τίς τελευταῖες ἑβδομάδες ὁ γενναῖος κύριος Κουφοντίνας γιά νά ἐπιτύχει τήν μεταγωγή του στόν Κορυδαλλό πού λαχταρᾶ –ἴσως γιατί ἐκεῖ περνᾶ ζάχαρη (τόσο ἥρωας). Κανονικά λοιπόν, μέ τό πού ἔθεσε τήν ὑπογραφή του κάτω ἀπό ἔγγραφο πού διατύπωνε τό αἴτημα τῆς μεταγωγῆς πρός τόν δικαστικό συμβούλιο τῆς φυλακῆς του, μέ τό πού πῆρε τό ἔγγραφό του ἀριθμό πρωτοκόλλου καί μέ τό πού τέθηκε ἐπί τοῦ ἐγγράφου αὐτοῦ ἡ σφραγίδα τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, ὁ κύριος Κουφοντίνας θά ἔπρεπε νά σηκώσει εὐθαρσῶς τό χέρι καί νά ἀναγνωρίσει: «Ὁμολογῶ, ἔχασα! Δολοφόνησα τόσους γιά νά ἀνατρέψω αὐτήν τήν δημοκρατία καί τώρα ἐμπράκτως τήν ἀναγνωρίζω! Συμβιβάζομαι.». Ἐάν ἔκανε αὐτήν τήν αὐτονόητη δήλωση τό παλαιό μέλος τῆς 17 Νοέμβρη καί προσέφερε σέ ἀντάλλαγμα γιά τήν μεταγωγή του τήν δημοκρατική μεταμέλεια, ἴσως καί νά μήν χρειαζόταν νά ζητήσει συγγνώμη ἀπό τά θύματά του. Ἡ ἀναγνώριση τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας θά ἐμπεριεῖχε αὐτονοήτως καί τήν συγγνώμη πρός τά θύματα.

Δυστυχῶς, ἡ ἰδεολογική ἧττα τοῦ κυρίου Κουφοντίνα –οἱ φίλοι τοῦ ὁποίου ἔφθασαν νά ἐπικαλοῦνται ὡς ἐπιχείρημα τήν ἀποφυλάκιση Παττακοῦ γιά ἀνήκεστο βλάβη– δέν ἔγινε ἀντιληπτή. Ἡ φιλελεύθερη παράταξη ἀφοσιώθηκε στήν ἀβαθῆ ἰδεολογική μάχη τοῦ κυρίου Λιγνάδη καί τοῦ #metoo. Μέ συνέπεια ἡ προσωπική ἧττα Κουφοντίνα νά μοιάζει, μέ εὐθύνη τοῦ ἀστικοῦ κόσμου μάλιστα, μέ περιφανῆ νίκη. Μοιάζει μέ περιφανῆ νίκη, γιατί οἱ διαχειριστές τῆς σελίδας τῆς ἀρχηγοῦ τοῦ κράτους, Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, ἀναγκάστηκαν νά διαγράψουν 4.000 σχόλια φίλων τοῦ τρομοκράτη ἀπό τήν σελίδα της στό facebook τρεπόμενοι σέ ἄτακτη φυγή στήν θέα τους. Ἐνῷ θά ἔπρεπε νά τοῦ εἶχαν ἀπαντήσει. Μοιάζει μέ περιφανῆ νίκη, γιατί δικαστές οἱ ἐκπρόσωποι μιᾶς ἐκ τῶν τριῶν ἐξουσιῶν πού ἀναγνωρίζει τό Σύνταγμα, ὁ σκληρός πυρήνας τῆς κρατικῆς ἐξουσίας, ἐξέδωσαν ἀνακοίνωση ὑπέρ τῆς μεταγωγῆς τοῦ κυρίου Κουφοντίνα στόν Κορυδαλλό. Μοιάζει μέ περιφανῆ νίκη, γιατί 1.000 παραστάτες τοῦ νόμου, δικηγόροι, ἐξέδωσαν ἀγωνιώδη ἀνακοίνωση ὑπέρ τοῦ κυρίου Κουφοντίνα. Μοιάζει μέ περιφανῆ νίκη, γιατί μία ἀπό τίς πλέον ἱστορικές ἐφημερίδες τοῦ τόπου, παραδοσιακή καί συντηρητική, ὑποστήριξε χθές μέ τήν ἀρθρογραφία της τό αἴτημα μεταγωγῆς τοῦ κυρίου Κουφοντίνα. Μοιάζει μέ περιφανῆ νίκη, γιατί φιλελεύθερος καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί μέλος τῆς Ἐθνικῆς Ἐπιτροπῆς 2021, ὁ κύριος Ἀριστείδης Χατζῆς, ὑποστήριξε τό «δίκαιο» αἴτημα τοῦ κυρίου Κουφοντίνα ἀπαιτώντας ἀπό τό κράτος τήν διακοπή τῆς ἀπεργίας πείνας (ὁ φιλελευθερισμός ὅμως λέει ὅτι καθένας εἶναι ἐλεύθερος νά διαθέσει τό σῶμα του ὅπως θέλει, ἀκόμη καί νά τό θέσει σέ κίνδυνο ζωῆς.) Μοιάζει μέ περιφανῆ νίκη, γιατί ὁ Πρωθυπουργός ἐχθές στήν Βουλή σιώπησε γιά τό θέμα, ἐνῶ ὁ ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης ἔφτασε νά παραλληλίσει τόν Ἕλληνα ἀπεργό πείνας τῆς 17 Νοέμβρη μέ τόν Μπόμπι Σάντς στοῦ Ἰρλανδικοῦ IRA.

Μοιάζει μέ περιφανῆ νίκη, τέλος, γιατί ὁ κύριος Κουφοντίνας ἀπό τήν φυλακή κατάφερε νά κινητοποιήσει κόσμο νά κάνει πορεῖες γι’ αὐτόν, νά βομβαρδίζει τίς ἱστοσελίδες τῆς ἀρχηγοῦ τοῦ κράτους μέ χιλιάδες μηνύματα, νά ἐπιτίθεται σέ δεκάδες πολιτικά γραφεῖα Ὑπουργῶν καί Βουλευτῶν τῆς ΝΔ, νά ρίχνει γκαζάκια καί μολότωφ ἔξω ἀπό γραφεῖα τηλεοπτικῶν σταθμῶν καί ἐφημερίδων, νά φθάνει διαμαρτυρόμενος ἕως καί ἔξω ἀπό γραφεῖα τῆς ΝΔ ἀδιαφορώντας γιά τήν σύλληψή του. Ὅταν λοιπόν ὁ καταδικασμένος γιά τρομοκρατία ἐξαναγκάζει τόν σκληρό πυρῆνα τοῦ κράτους (Προεδρία Δημοκρατίας, Δικαιοσύνη, τμῆμα τοῦ ἀστικοῦ τύπου) εἴτε νά τόν ὑποστηρίζει εἴτε νά τρέπεται εἰς φυγήν καί ὅταν καταφέρνει νά κινητοποιεῖ μειοψηφίες ἀκόμη καί γιά νά κάνουν κατάληψη σέ ἑλληνικό προξενεῖο στό ἐξωτερικό (Βερολῖνο), τότε μοιάζει νά ἔχει κερδίσει. Καί ἄς ἔχει χάσει. Εἶναι λυπηρόν, ἀλλά πρέπει νά τό ἀναγνωρίσουμε.

Σχεδόν εἴκοσι χρόνια μετά τήν ἐξάρθρωση τῆς 17 Νοέμβρη, τά μέλη τῆς ὁποίας ἐπιχείρησαν νά ἀνατρέψουν τήν ἐπετηρίδα καί νά διαμορφώσουν μία νέα τάξη πραγμάτων ἐντός τῆς ἀστικῆς μας δημοκρατίας (δολοφονώντας στρατηγικούς παῖκτες τοῦ συστήματος –Βουλευτές, δικαστές, ἐπιχειρηματίες, διπλωμάτες), αὐτοί πού κατεβάζουν κόσμο στόν δρόμο εἶναι οἱ δολοφόνοι. Ὄχι τά θύματα. Τό δέ κῦμα συμπαράστασης κατευθύνεται πρός ὅλους ὅσοι ἀφαίρεσαν ζωές καί ὄχι σέ ὅσους θρήνησαν ζωές. Καί βεβαίως δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι εἴκοσι χρόνια μετά ὁ Κουφοντίνας παίρνει ἄδειες καί ἐπισκέπτεται χωρίς κανείς νά μιλᾶ τούς τόπους τῶν ἐγκλημάτων του. Δοξαζόμενος. Θά ἤθελα πολύ σήμερα νά εἶμαι σέ θέση νά γράψω τήν φράση «τρομοκρατία δέν θά περάσει», ἀλλά δέν μπορῶ. Ἡ τρομοκρατία περνάει. Καί ὅσο θά βγαίνουν ἄνθρωποι γιά νά διαδηλώσουν ὑπέρ τοῦ δικαιώματος κάποιου πού ἔκανε καρριέρα μέ ἕνα ὅπλο στό χέρι μέ τόν τίτλο τοῦ «κοινωνικοῦ ἀγωνιστῆ» τόσο περισσότερο θά πείθομαι ὅτι ὁ Ἐμφύλιος τελικῶς δέν τελείωσε ποτέ. Συνεχίζεται. Μπορεῖ ἐμεῖς νά θέλουμε νά ξεχάσουμε τί συνέβη στόν τόπο πρίν ἀπό σχεδόν ὀγδόντα χρόνια, ἀλλά ὑπάρχουν κάποιοι πού ὄχι ἁπλῶς δέν τό ἐπιθυμοῦν ἀλλά ἐπιθυμοῦν νά περάσουν τήν σκυτάλη στίς νέες γενιές. Καί τό ὡραιότερο: ἡ κεντροδεξιά παράταξη ἐν συνόλῳ καθίσταται οὐρά τους. Τήν μία πανηγυρίζει μαζί τους, ἔξω ἀπό τό Ἐφετεῖο, ὅτι «νίκησε ἡ Δημοκρατία» ἐπειδή καταδικάστηκε ἐν συνόλῳ ἕνα κόμμα γιά τήν δολοφονία ἑνός, καί τήν ἄλλη ὑπό τήν μορφή κρατικῆς ἐξουσίας ὑποβάλλει τά σέβη της σέ ἐκεῖνον πού ἔστρεψε τό ὅπλο της ἐναντίον της, ἐναντίον πολλῶν. Γι’ αὐτό λοιπόν ἐπανέρχομαι στήν ἔκκλησή μου. Ἡττημένε, κατ’ οὐσίαν, κύριε Κουφοντίνα, διακόψατε ἀπεργία πείνας. Stop. Κερδίσατε. Stop. Δέν χρειάζεστε μεταγωγή στόν Κορυδαλλό. Stop. Βρίσκεται σέ ἐξέλιξη ἡ μεταγωγή σας ἀπό τό στρατόπεδο τῶν ἡττημένων στό στρατόπεδο τῶν νικητῶν. Stop.