Ὁ «ἄξων» Μητσοτάκη – Τσίπρα

Η ΝΕΩΤΕΡΗ ἱστορία μας δείχνει πώς ὅσοι πρωθυπουργοί ἐπιχείρησαν νά…

… ὁδηγήσουν στό ἀκροατήριο τούς πολιτικούς τους ἀντιπάλους, στό τέλος πλήρωσαν οἱ ἴδιοι τίμημα ἀκριβό. Τό ἔπραξε ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης ἐναντίον τοῦ ἡμιθανοῦς Ἀνδρέα Παπανδρέου τό 1989. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν ἡ πολιτική ἀνάσταση τοῦ ἱδρυτῆ τοῦ ΠΑΣΟΚ καί ἡ ἐπιστροφή του στήν ἐξουσία. Τό ἔπραξε ὁ Γιῶργος Παπανδρέου τό 2010, ἐπιχειρώντας νά ὁδηγήσει στό Εἰδικό Δικαστήριο τέσσερεις βασικούς Ὑπουργούς τοῦ Καραμανλῆ σέ πρώτη φάση καί τόν ἴδιο τόν Καραμανλῆ σέ δεύτερη (γιά τήν ὑπόθεση τοῦ Βατοπεδίου.) Ἡ σκευωρία κατέρρευσε μέ τίς ψήφους τῶν ἴδιων τῶν Βουλευτῶν τοῦ ΠΑΣΟΚ στήν Ὁλομέλεια τῆς Βουλῆς ἀλλά καί μέ μεταγενέστερες ἀποφάσεις τῆς Δικαιοσύνης. Ὁ Παπανδρέου «ἔπεσε» ἀπό τήν ἐξουσία πρίν καλά-καλά συμμπληρώσει δύο χρόνια στό τιμόνι διακυβέρνησης τῆς χώρας. Ὁ Ἀλέξης Τσίπρας ἀνέδειξε τό 2018 ἕνα σοβαρότατο σκάνδαλο, τήν ὑπόθεση Novartis, ἀλλά προχειρολόγος ὤν στοχοποίησε πολιτικῶς ἄνευ στοιχείων τόν προκάτοχό του Ἀντώνη Σαμαρᾶ. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν ἡ πολιτική συντριβή του στίς ἐκλογές τοῦ 2019, στίς ὁποῖες ὁδηγήθηκε ἀπολογούμενος γιά τίς χλιδάτες διακοπές σέ πολυτελῆ σκάφη ἀναψυχῆς.

Οἱ διωκόμενοι κατάφεραν καί «γύρισαν» τό παιχνίδι γιατί εἶχαν νά χάσουν περισσότερα ἀπό τούς διῶκτες τους: τήν τιμή τους καί τήν ἐλευθερία τους. Στόν ἀντίποδα τέσσερεις ἄλλοι Πρωθυπουργοί τῆς μεταπολίτευσης, ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς, ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου, ὁ Κώστας Καραμανλῆς καί ὁ Κώστας Σημίτης ἀπέφυγαν νά μετατρέψουν τόν δημόσιο βίο σέ πολιτικό ρίνγκ. Ὁ Σημίτης εἶχε καί τούς λόγους του νά μήν ἀνοίξει τόν «ἀσκό τοῦ Αἰόλου» ἄν κρίνουμε ἀπό τήν μετέπειτα ποινική τύχη τριῶν κορυφαίων Ὑπουργῶν του. Εἶναι ἀπολύτως προφανές ὅτι ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης ἔχει ὑπ’ ὄψιν του ὅλα τά παραπάνω. Τοῦ τά ἔχει πεῖ καί ὁ πατέρας του. Ὁ κανών εἶναι ἕνας: ἡ βλάβη πού ὑφίσταται μιά κυβέρνηση πού ἐγκαθιστᾶ τόν βοῦρκο στό ἐπίκεντρο τοῦ δημοσίου βίου, εἶναι μεγαλύτερη ἀπό τό προσδοκώμενο πολιτικό ὄφελος. Ἱκανοποιεῖται προσκαίρως ὁ σκληρός της πυρήνας, ἀλλά σέ βάθος χρόνου ἡ θυματοποίηση ἐξυπηρετεῖ τόν ἀντίπαλο. Γι’ αὐτό καί κατά τήν χθεσινή του συνέντευξη σέ ραδιοφωνικό σταθμό ὁ κύριος Μητσοτάκης δέν ἔδειξε νά ἐνθουσιάζεται ἀπό τίς ἀποκαλύψεις μερίδας τοῦ Τύπου γιά τήν ὑπόθεση Καλογρίτσα. Οὔτε ἀκολούθησε τόν τόνο συγκεκριμένης συνιστώσας τῆς ΝΔ πού ἐπιμένει στήν στοχοποίηση τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολίτευσης καί ἄλλων συνεργατῶν του, μέ αἴτημα τήν παραπομπή τους στό Εἰδικό Δικαστήριο. Τό ἀντίθετο. Ὁ Πρωθυπουργός ὄχι μόνο ἀπέρριψε τήν ἰδέα τῆς σύστασης ἐξεταστικῆς ἐπιτροπῆς ἐναντίον τοῦ Νίκου Παππᾶ ἀλλά περιόρισε τό εὖρος ἐλέγχου τῆς παρούσης προανακριτικῆς ἐπιτροπῆς στό ζήτημα τοῦ λεγόμενου «παραδικαστικοῦ κυκλώματος». Ἀφαίρεσε κατ’ οὐσίαν –γιά ὅποιον τόν ἄκουσε προσεκτικά– τό σκέλος τῆς ἔρευνας «ἠθική αὐτουργία Παπαγγελόπουλου στήν φυσική αὐτουργία Τουλουπάκη». Αὐτό δέν ὑπάρχει. Ἀκούσατε τό ἠχητικό γιά νά πειστεῖτε. Ὁ Πρωθυπουργός δέν πρόφερε κἄν τήν λέξη «Novartis».

Σταχυολογῶ φράσεις του, πρίν ἐξηγήσω γιατί τό κάνει καί γιατί στό παρασκήνιο σέ αὐτή τήν κρίσιμη συγκυρία λειτουργεῖ ἄτυπος θεσμικός ἄξων μεταξύ Πρωθυπουργοῦ καί ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης. Ἀπό τά 60 λεπτά τῆς συνέντευξης στούς Τσίμα-Χιώτη, μόλις τά 5 τελευταῖα ἀφιερώθηκαν στά σκάνδαλα, ὁ κύριος Μητσοτάκης ἔνοιωσε τήν ἀνάγκη νά τό «ὑπογραμμίσει» μάλιστα: Μόνο 5 λεπτά. Ὅπως ἔνοιωσε τήν ἀνάγκη νά ἐπισημάνει ὅτι εἶναι «πολιτικά ἀνέντιμο» νά προκηρύξει πρόωρες ἐκλογές, ἄρα τά σκάνδαλα δέν ὑποκινοῦνται ἀπό τόν ἴδιο γιά νά συμπιέσει περαιτέρω τό ποσοστό τῆς ἀντιπολίτευσης. Πέραν αὐτῶν καί πρίν σχολιάσει τίς νεώτερες ἐξελίξεις μέ τά σκάνδαλα, ὁ Πρωθυπουργός ἔνοιωσε ἐπίσης τήν ἀνάγκη νά περιγράψει τό πλαίσιο τῆς συναίνεσης μέ τήν ἀντιπολίτευση στά ἐθνικά θέματα. Χαιρέτισε τό γεγονός ὅτι ὑπάρχει «συμφωνία ἐπί τῆς ἀρχῆς στά βασικά», ἐσχάτως ἀκόμη καί στό προσφυγικό-μεταναστευτικό. Ὅταν λοιπόν ρωτήθηκε ἐπί τοῦ συγκεκριμένου οἱ ἀπαντήσεις του ἦταν ξεκάθαρες. Ἔκανε ἀναφορά στό «ἤπιο ὕφος ἀντιπαράθεσης τό ὁποῖο τοῦ ταιριάζει», τόνισε ὅτι «ἡ κυβέρνηση δέν ἐμπλέκεται σέ αὐτά καί ὅτι ἡ Βουλή θά ἀποφανθεῖ γιά τήν ὑπόθεση δημιουργίας ὀργανωμένου παραδικαστικοῦ κυκλώματος» (καμμία νύξη γιά «Νovartis»), ὑποβάθμισε τίς ἀποκαλύψεις γιά Καλογρίτσα μέ τήν φράση «Μά δέν εἶναι καινούργια αὐτά! Ἔχω ἤδη μιλήσει στήν Βουλή ἀπό τό 2016», ἐνῶ στό τέλος ἀπέρριψε κάθε σκέψη γιά σύσταση ἐξεταστικῆς ἐπιτροπῆς τῆς Βουλῆς εἰς βάρος τοῦ Νίκου Παππᾶ.

«Δέν εἶμαι σέ θέση νά σᾶς ἀπαντήσω…» παρατήρησε ἀπρόθυμα. Εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ τό ἐπίμαχο θέμα Παππᾶ γιά τό τί γνώριζε καί τί δέν γνώριζε ὁ κύριος Τσίπρας, ὁ Πρωθυπουργός γνωρίζοντας ὅτι ἀπαντήσεις αὐτοῦ τοῦ εἴδους (γνωρίζω-δέν γνωρίζω) ἐνδεχομένως νά ἀκολουθήσουν καί τόν ἴδιο στό μέλλον, δέν τοποθετήθηκε. Ζήτησε «ἐπαρκεῖς ἐξηγήσεις» ἀπό τόν κύριο Τσίπρα, ἴσως καί τήν «ἀποπομπή» τοῦ συνεργάτη του, σημειώνοντας ὅμως ὅτι εἶναι θέμα τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης τί θά κάνει. Καί στό τέλος ἀφοῦ ζήτησε «νά μήν προτρέχουμε» καί σημείωσε ὅτι «ἡ χώρα χρειάζεται σοβαρή καί ἀξιόπιστη ἀντιπολίτευση», τόνισε ὅτι «ἐγώ ἑστιάζω στήν θετική ἀτζέντα, δέν μιλῶ πολύ γι’ αὐτά». Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι πράγματι ἡ Κυβέρνηση δέν σχολιάζει, καί ὅτι τό ἔργο τῆς ἀντιπαράθεσης μέ τόν ΣΥΡΙΖΑ τό ἔχει ἀναλάβει –μία πολιτική σκάλα κάτω– τό γραφεῖο τύπου τῆς ΝΔ. Οἱ Συριζαῖοι εἶναι καχύποπτοι ὅτι ὁ Πρωθυπουργός ἀπολαμβάνει τό θέαμα χωρίς νά λερώνει τά χέρια του. Δέν νομίζω. Ὄχι μόνο γιατί τά βασικά φιλοκυβερνητικά σάιτ πού «σήκωσαν» τήν ὑπόθεση Καλογρίτσα μᾶλλον ἀπογοητευμένα προέταξαν μετά τό τέλος τῆς συνέντευξης τήν ἀναβολή τοῦ ἀνασχηματισμοῦ. Δέν τούς ἔδωσε ὁ Μητσοτάκης τό πολιτικό αἷμα πού ἤθελαν. Ἀλλά καί γιατί ὁ Πρωθυπουργός ξέρει καλά τί ἔρχεται, καί δέν θέλει τήν ἀντιπολίτευση στά κάγκελα. Ὅταν ἀκοῦς τόν πρῶτο πολίτη τῆς χώρας νά σοῦ λέει ὅτι θά τήν «βγάλουμε» φέτος μέ τόν κρατικό Προϋπολογισμό καί τούς πόρους τοῦ ΕΣΠΑ, ὅταν σέ προϊδεάζει ὅτι τό ἔλλειμμα «θά εἶναι αὐξημένο» καί ὅταν σοῦ δεσμεύεται ὅτι δέν θά ἐπιβάλλει νέο γενικό lock down διότι «ἡ οἰκονομία δέν ἀντέχει», αὐτό τί σημαίνει; Σημαίνει ὅτι τά πράγματα εἶναι σοβαρά. Ὅταν σοῦ μιλᾶ γιά «σχεδιασμό δωδεκαμήνου» ἀντί τετραετίας, πάλι σοῦ περνᾶ τό μήνυμα ὅτι τά πράγματα εἶναι σοβαρά. Καί ὅταν σοῦ ἐξηγεῖ ὅτι πρέπει νά ἐπιλύσουμε τό θέμα μέ τίς θαλάσσιες ζῶνες «χωρίς μεσολαβητές καί χωρίς διαιτητές», πάλι σοῦ ὑπαινίσσεται ὅτι τά πράγματα εἶναι σοβαρά. Ὅρος ἐπιβίωσης τῆς χώρας ἀλλά καί δικῆς του πολιτικῆς ἐπιβίωσης εἶναι λοιπόν ἡ ὕπαρξη στοιχειώδους κλίματος συνεννόησης μέ τήν ἀξιωματική Ἀντιπολίτευση τούς ἑπόμενους μῆνες. Δέν εἶναι γιά τό …ψυχιατρεῖο ὁ ἄνθρωπος. Ξέρει σέ τί ἔδαφος πατᾶ. Ἔχει πλήρη συναίσθηση τοῦ τί σημαίνει νά ἡγεῖσαι τῆς Ἑλλάδος σήμερα ὅταν ὁ ἀπέναντι ὁπλίζει. Τί πρέπει νά κάνει λοιπόν; Νά βυθίσει τήν χώρα σέ ἕναν ἀχρείαστο ἐμφύλιο ἤ νά κοιτάξει πῶς θά φέρει σέ βόλτα τίς προκλήσεις πού ἔρχονται; Νομίζω ὅτι ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης εἶναι εἰλικρινής. Ἡρόστρατος δέν θά γίνει. Θά ἐργαστεῖ γιά νά συνεννοηθεῖ μέ τόν Ἀλέξη Τσίπρα γιά τήν ἐπίλυση τῶν ἐθνικῶν θεμάτων, ὅπως τήν ἐννοεῖ ὁ ἴδιος, καί θά κριθεῖ γι’ αὐτό. Ἄν χρειαστεῖ μάλιστα θά μοιράσουν καί ρόλους ὅπως ἔκαναν οἱ Καραμανλῆς-Παπανδρέου στήν κρίση τοῦ «Χόρα» τό 1977. Ἡ σκανδαλολογία ἔχει μεγαλύτερο πολιτικό κόστος γιά τήν χώρα καί γιά τήν ΝΔ ἀπό τό ὅποιο ἐσωκομματικό κόστος θά ἔχει ἡ τολμηρή συνεννόηση μέ τόν «σατανᾶ» ἀρχηγό τῆς Ἀντιπολίτευσης γιά τά βασικά. Τελικό συμπέρασμα: Ἄν θά καθίσει κάποιος στό σκαμνί προσεχῶς μέ βάση ὅσα ἄκουσα, αὐτός θά εἶναι ὁ παραλογισμός. Ἀπό «Πα» ἀρχίζει καί αὐτός.