Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ πού ἄρχισε δειλά-δειλά ὡς ψίθυρος μετά τήν ἐπίθεση μέ τό βιτριόλι…
… ἐντάθηκε ἔπειτα ἀπό τήν ἐν ψυχρῷ ἀπόπειρα δολοφονίας ἀστυνομικῶν σέ Νέα Σμύρνη – Νέα Ἐρυθραία καί ἔγινε βοή μετά τά συμβόλαια θανάτου καί τίς μαφιόζικες δολοφονίες μέρα μεσημέρι στούς δρόμους τῶν Ἀθηνῶν, κορυφώνεται αὐτόν τόν καιρό. Τό ἔγκλημα στά Γλυκά Νερά καί ἡ ἐν ψυχρῷ δολοφονία μιᾶς νεαρῆς μητέρας δίπλα στό 11 μηνῶν ἀγγελούδι της ἀπό μαφιόζους κακοποιούς ἦταν ὁ καταλύτης γιά νά ξυπνήσουμε καί νά τό συνειδητοποιήσουμε: τό κακό ἔχει ριζώσει πλέον γιά τά καλά στήν ζωή μας. Τό κακό εἶναι ἡ ρουτίνα, ὄχι ἡ ἐξαίρεση. Καθημερινότης, ὄχι σπανιότης. Συμμορίες παρανόμων φέροντες βαρύ ὁπλισμό ἔχουν καταλάβει καί ἔχουν πλέον χωρίσει τήν Ἑλλάδα μας σέ ζῶνες ἐπιρροῆς. Τό «μπραβιλίκι» ἀπό τήν κλασσική φύλαξη καί προστασία τῶν προηγουμένων δεκαετιῶν ἔχει ἐξελιχθεῖ σέ ἀναμφισβήτητο τομέα τῆς παρα-οικονομίας μέ συγκεκριμένους κλάδους ξεπλύματος μαύρου χρήματος. Φαινόμενα πού ὑπῆρχαν στό παρελθόν, ἀλλά δέν ἐλάμβαναν ἔκταση ἀνάλογη μέ τήν τωρινή –μαζικές δολοφονίες κρίσιμων μαρτύρων σέ δίκες δημοσίου συμφέροντος– σήμερα συμβαίνουν κάθε μέρα. Ἡ φράση «συμβόλαιο θανάτου» εἶναι πλέον «ψωμοτύρι» γιά τούς ἀστυνομικούς καί τούς δικαστικούς συντάκτες: Συμβόλαιο στήν Ζάκυνθο, συμβόλαιο στήν Νέα Ἐρυθραία, συμβόλαιο στήν Ἑκάλη, συμβόλαιο στά Βριλήσσια, συμβόλαιο στήν Φιλοθέη, συμβόλαιο ἐκεῖ, συμβόλαιο ἐδῶ. Συμβόλαιο παντοῦ. Πολλή δουλειά ἔπεσε στά «συμβολαιογραφεῖα» τῆς μαφίας ἐσχάτως. Καί τό ἀνησυχικώτερο ὅλων: οἱ κακοποιοί διαπράττουν ἐγκλήματα στόν δημόσιο χῶρο γιατί δέν φοβοῦνται οὔτε τήν σύλληψη οὔτε τήν φυλάκιση. Καί νά ὁδηγηθοῦν στόν Κορυδαλλό, θά βγοῦν. Μέ τόν ἕνα ἤ μέ τόν ἄλλο τρόπο.
Οἱ θεσμοί εἶναι γεμᾶτοι ἀπό «τρῦπες» καί οἱ ἄνθρωποι ἀπό «ἀδυναμίες». Ὁ νόμος πουθενά. Βρίσκω συγκλονιστική μετά ταῦτα τήν φράση τοῦ Ὑπουργοῦ Δημόσιας Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοίδη ὅτι «τό ὀργανωμένο ἔγκλημα ὑπονομεύει τήν Δημοκρατία». Βρίσκω ἐπί τῆς ἀρχῆς λίαν ἐνδιαφέρουσα τήν πρωτοβουλία του νά στείλει τόν φάκελο μέ τίς συμμορίες στήν δικαιοσύνη. Ἀλλά μεταξύ μας: δέν περιμένω καί πολλά! Δέν περιμένω, γιατί οἱ θεσμοί στήν πατρίδα μας λειτουργοῦν ὑπό τό κράτος τοῦ φόβου. Δέν περιμένω καί πολλά, διότι ὁ λαός ἐκπαιδεύεται «νά κάθεται στά αὐγά του». Πάλι μέ τήν κυρίαρχη ἰδεολογία, τόν φόβο. Τό κακό τό συναντᾶμε παντοῦ πλέον, καί στόν ύπνιο μας καί στόν ξύπνιο μας. Τόσο συχνά ὥστε εἶναι λίαν ἀμφίβολο ἄν ὑπάρχουν σοβαρές ἑστίες ἀντίστασης στήν προέλασή του. Διερωτῶμαι τί μπορεῖ νά κάνει ἕνας δικαστής –ἀκόμη καί ὁ σοβαρός εἰσαγγελέας τοῦ Ἀρείου Πάγου πού ἔλαβε τόν φάκελο Χρυσοχοΐδη– γιά νά νικήσει τό κακό ὅταν τά χέρια του εἶναι δεμένα ἀπό ἕναν ὡραιότατο ποινικό κώδικα πού «ψήφισαν» ὅλες οἱ πολιτικές δυνάμεις μαζί. Παροῦσες καί ἀποῦσες. Διερωτῶμαι γιατί νά ρισκάρει ἕνας δικαστής ὅταν βλέπει τούς συναδέλφους του πού τό ἐπιχείρησαν νά διώκονται ποινικῶς, τά προσωπικά τους δεδομένα φέιγ βολάν στό διαδίκτυο καί τά σπίτια τους στόχο διαρρήξεων.
Διερωτῶμαι γιατί νά ρισκάρει ὅταν βλέπει ἀστυνομικούς νά γίνονται κλωτσοπατινάδα σέ δημόσια θέα ἀπό θρασύτατους νεαρούς, ἡλικιωμένους νά μαχαιρώνονται ἀπό πιτσιρικάδες τῶν κορωνοπάρτυ, δημοσιογράφους νά δολοφονοῦνται ἐν μέσῃ ὁδῷ στό φῶς τῆς ἡμέρας ἀπό κακοποιούς, μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος νά τραμπουκίζονται ἀπό ΜΜΕ κ.ο.κ. Διερωτῶμαι γιατί νά ρισκάρει νά τά βάλει μέ τήν μαφία ἕνας δικαστικός λειτουργός ὅταν οἱ καλοί δέν νικοῦν οὔτε στήν μυθοπλασία. Χάνουν ἀκόμη καί ἐκεῖ. Διερωτῶμαι γιατί νά ρισκάρει ὅταν βλέπει τούς λειτουργούς τῆς Δικαιοσύνης νά δολοφονοῦνται ἀκόμη καί στά σήριαλ ὅταν φθάνουν κοντά στό νά συλλάβουν δολοφόνους τῆς ὑπεράνω πάσης ὑποψίας καλῆς κοινωνίας. Θά ἀνοίξω μία παρένθεση ἐδῶ γιά νά σταθῶ λίγο στά τελευταῖα δύο ἐπεισόδια τῆς δημοφιλοῦς σειρᾶς «Ἄγριες Μέλισσες». Διότι ἀκόμη καί σέ αὐτά οἱ σεναριογράφοι προτιμοῦν νά ἀντιγράφουν ὡς οὐραγοί τήν τρέχουσα παρακμή παρά νά δώσουν ἕνα μήνυμα ἀνατροπῆς της. Ὅτι ὑπάρχει ἐλπίς, βρέ ἀδερφέ.
Στό προτελευταῖο ἐπεισόδιο τῶν Μελισσῶν, πού βλέπουν κάθε μέρα δύο ἑκατομμύρια κόσμος, οἱ σεναριογράφοι «ἀπέλυσαν» δημοσιογράφο ἐπειδή τόλμησε νά γράψει τήν ἀλήθεια γιά τίς ἀνομίες ἑνός ἐπιχειρηματία. Τό μήνυμα σαφές: στά αὐγά σας! Στό τελευταῖο ἔκαναν κάτι χειρότερο: ἔβαλαν μιά ἀκροδεξιά ὀργάνωση νά δολοφονήσει δύο εἰσαγγελεῖς καί ἕναν προστατευόμενο μάρτυρα ἔπειτα ἀπό συμβόλαιο θανάτου πού τῆς ἀνέθεσε ἐπιχειρηματίας, ὁ ὁποῖος φοβόταν τήν σύλληψή του. Τό ἐνδιαφέρον τῆς ὑπόθεσης μάλιστα ἦταν οἱ διάλογοι πού προηγήθηκαν μεταξύ τοῦ πρστατευόμενου μάρτυρα καί τῶν εἰσαγγελέων λίγο πρίν ἀπό τήν δολοφονική ἐπίθεση. Ὁ μάρτυρας προεξοφλοῦσε ὅτι ὁ ἐπιχειρηματίας θά τήν γλυτώσει ἀκόμη καί ἄν συλληφθεῖ καί ζητοῦσε τήν ποινή τοῦ θανάτου γι’ αὐτόν. Οἱ εἰσαγγελεῖς τόν ἔπεισαν νά καταθέσει ὅσα ἤξερε μέ τό ἐπιχείρημα ὅτι ναί μέν δέν θά σοῦ ἀναγνωρίσει κανείς αὐτό πού ἔκανες, ἀλλά ὅλοι μαζί «θά ἔχουμε ἥσυχη τήν συνείδησή μας ὅτι κάναμε κάτι καλό γιά τήν κοινωνία». Καί μετά τούς γάζωσαν. Ὡραῖο μήνυμα, ἀγαπητοί! Συγχαρητήρια!!! Ὅταν λοιπόν παντοῦ, καί στόν ὕπνο μας καί στόν ξύπνιο μας, καί στήν ζωή καί στήν φαντασία, τό ραντεβού μέ τό κακό εἶναι διαρκές καί ἡ ἀπόπειρα καταπολέμησής του ἐξ ὁρισμοῦ ναρκοθετημένη, τότε ποιός ἀλήθεια, ποιός εἶναι αὐτός πού θά μπεῖ μπροστά γιά νά τό πολεμήσει καί νά τό νικήσει; Εἶναι ὁ νόμος ἰσχυρότερος ἀπό τά ὅπλα καί τίς σφαῖρες; Ἀρκεῖ τό προσωπικό σθένος καθενός γιά νά νικήσει τόν φόβο καί τήν τρομοκρατία πού τείνει νά κυριαρχήσει στόν δημόσιο βίο; Ὑπάρχει ἀκμαῖο ἠθικό ὅταν τό σκοτάδι νικᾶ τό φῶς ἀντί τό φῶς νά νικᾶ τό σκοτάδι;
Ἐπαναλαμβάνω: τό κακό εἶναι κάθε μέρα μαζί μας. Ἔχουμε συνεχῶς ραντεβού μαζί του. Τό καλό δέν ὑπάρχει οὔτε στήν μυθοπλασία. Μόνο στά ὄνειρα νικᾶ ἡ δημοκρατία στήν πατρίδα μας, ἐν τέλει! Μέ τήν συνέχεια. Στήν πραγματική ζωή, βεβαίως γνωστή καί ἀναμενόμενη: ὁ καθένας κλείνεται στό καβούκι του: Δικαστής, εἰσαγγελέας, δημοσιογράφος, προστατευόμενος μάρτυς, διαιτητής. Παρατηρητής ἀγώνων ποδοσφαίρου μοῦ διηγήθηκε προσφάτως τήν ἑξῆς συγκλονιστική ἐμπειρία. Εἶδε διαιτητή νά βγαίνει στόν γήπεδο νά διευθύνει τό μάτς μετά ἀπό ἀνηλεῆ ξυλοδαρμό του ἀπό παράγοντες γηπεδούχου ὁμάδος. Εἶμαι ἀπαισιόδοξος λοιπόν γιά τό ἄν θά βγεῖ κάτι τελικῶς ἀπό τήν πρωτοβουλία Χρυσοχοΐδη. Ἡ βία νικᾶ τήν δημοκρατία κάθε μέρα στήν πατρίδα μας. Τό παρακράτος νικᾶ τό κράτος. Ὁ κυνισμός τήν ἀλήθεια. Οἱ μαφίες τούς θεσμούς. Οἱ κακοί τούς καλούς. Γιά νά γίνει κάποτε ἡ μεγάλη ἀνατροπή πρέπει νά εἴμαστε ὅλοι ἀπό τήν ἴδια πλευρά. Τῶν καλῶν. Εἴμαστε ὅμως; Ἤ μήπως κάπου ἐκεῖ, στό σκοτάδι, τό κράτος συναντᾶ τό παρακράτος;
