– ΠΕΣ στόν Μανώλη, σέ παρακαλῶ, ὅτι εἶμαι καλύτερα καί ὅτι τήν ἑπόμενη ἑβδομάδα θά ἐπιστρέψω!
Ἦταν τήν περασμένη Παρασκευή τό βράδυ. 8; 9; Δέν θυμᾶμαι. Ἡ φωνή τῆς Ζέζας, τῆς ἀγαπημένης μας Ζέζας Ζήκου, μέ τόν χαρακτηριστικό ἀργόσυρτο βροντώδη τόνο καί τήν ἀριστοκρατική χροιά, διαπέρασε τά μικρόφωνα τοῦ κινητοῦ τῆς ἀδελφῆς της καί ἔφθασε μέχρι τά αὐτιά μου. Εἶχε εἰσαχθεῖ ἐκτάκτως γιά νοσηλεία στό Ὑγεία καθώς οἱ παραπλανητικοί ἰσχυροί πόνοι πού ἔνοιωθε καιρό τώρα στό ἰσχίο της δέν περνοῦσαν παρά τήν ἰατρική ἀγωγή πού ἐλάμβανε. Ἡ ἀδελφή της Μαρίτα πού εἶχε ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τό δωμάτιό της γιά νά μήν ἀκούει ἡ Ζέζα, ἀφοῦ μοῦ εἶπε ὅτι οἱ ἰατροί ἀνακάλυψαν κάτι παθολογικό στόν ὀργανισμό της, πού δέν ἦταν τό ἰσχίο, καί ἀπαιτεῖτο νά κάνει μαγνητική καί βιοψία, μέ ρώτησε:
– Τήν ἄκουσες; Νοιώθει καλύτερα καί σοῦ ὑπόσχεται τό ἑπόμενο γραπτό της!
Μοῦ τό εἶπε γιά νά αἰσθανθεῖ καί ἐκείνη καλύτερα. Ἦταν ἤδη στενοχωρημένη, διότι μετά βίας τήν εἶχαν ἀφήσει νά ἐπισκεφθεῖ τήν Ζέζα λόγῳ τῶν γνωστῶν περιορισμῶν. Ἡ μητέρα τους λίγο πρίν ἀπό τήν ἐκδημία της εἶχε ἀναθέσει στήν δυναμική Μαρίτα νά προσέχει τήν εὐαίσθητη Ζέζα διά βίου καί τῆς τό εἶχε ὑποσχεθεῖ. Τά ξημερώματα τῆς Δευτέρας ὅμως στίς 6 τό πρωί ἡ ἀγαπημένη μας Ζέζα κατέληξε στήν ἐντατική τοῦ Ὑγεία. Μέσα σέ ἕνα σαρανταοκτάωρο. Σόκ! Ἄκουσα τήν εἴδηση στό ραδιόφωνο τήν ὥρα πού σχεδιάζαμε τά διεθνῆ τῆς ἑπόμενης «Ἑστίας τῆς Κυριακῆς» μέ τήν Στέλλα Θεοδώρου. Ἡ ἀπώλειά της σέ καιρούς δύσκολους γιά τήν ἔντυπη δημοσιογραφία τεράστια! Χάσαμε μιά διακεκριμένη ἀρθρογράφο, μιά ἐξαίρετη φίλη, μά προπάντων μιά σπουδαία καί μεγάλη, πολύ μεγάλη πατριώτισσα. Βαθύτατα Ἑλληνίδα. Πού εἶχε τήν Ἑλλάδα ἔγνοια της κάθε μέρα!
Γεννημένη στήν Κωνσταντινούπολη μαζί μέ τήν ἀδερφή της καί τόν ἀδερφό της ὁ ὁποῖος εἶναι κορυφαῖος τραπεζίτης στό Βερολῖνο, ἡ Ζέζα Ζήκου μέχρι τά δέκα της δέν γνώριζε γρῦ ἑλληνικά. Ἡ γλῶσσα μας ἦταν ἀπαγορευμένη γιά τά μέλη τῆς ἑλληνικῆς μειονότητας τῆς Κωνσταντινούπολης –γι’ αὐτό στό τελευταῖο της ἄρθρο τῆς περασμένης Κυριακῆς ἐξεμάνη κατά τοῦ κυρίου Μητσοτάκη γιά τήν ἀνάρτηση Instanbul στό instagram του. Ἡ μητέρα της γιά νά προστατεύσει ἀπό διώξεις τῶν Τούρκων τά παιδιά της σέ περίπτωση πού ἀποφάσιζαν νά μιλήσουν τήν ἑλληνική σέ δημόσιο χῶρο, ἀποφάσισε νά μήν τούς μάθει τήν γλῶσσα στήν παιδική τους ἡλικία! Μέχρι τήν ἡλικία τῶν δέκα ἐτῶν ἡ Ζέζα καί ἡ Μαρίτα δέν γνώριζαν τά ἑλληνικά λοιπόν, τά ἔμαθαν ὅταν ἀποφάσισαν νά ἔρθουν γιά μόνιμη ἐγκατάσταση στήν Ἑλλάδα. Καί τά ἔμαθαν καλά.
Ἀστή, λαμπερή, μέ στύλ, καλλονή, μέ ἐξαιρετικές οἰκονομικές σπουδές ἡ Ζέζα Ζήκου δέν ἄργησε νά λάμψει. Γιά χρόνια πολλά ἔγραφε τήν οἰκονομική ἀνάλυση τῆς «Καθημερινῆς» στίς σομόν σελίδες, καί τό κείμενό της πήγαινε κατ’ εὐθεῖαν στό τυπογραφεῖο χωρίς ἔλεγχο ἀπό τήν ἱεραρχία. Τήν ἴδια περίοδο ἦταν ἄλλως τε καί οἰκονομική σύμβουλος τοῦ ἐκδότη τῆς «Καθημερινῆς» Ἀριστείδη Ἀλαφούζου γιά τόν ὁποῖο συνέτασσε κάθε μέρα προσωπικό ἐμπιστευτικό ἐνημερωτικό οἰκονομικό δελτίο. Ἀπό τότε τῆς ἔμεινε καί ἡ συνήθεια νά ἐργάζεται τίς νύχτες γιά νά ἔχει πλήρη εἰκόνα γιά τίς ἀγορές.
Τό 2008 ὅταν τίποτε δέν ἔδειχνε τήν καταιγίδα πού ἐρχόταν, ἡ Ζέζα προτίμησε νά μείνει γιά ἀτέλειωτες ὧρες μέσα στήν αἴθουσα πού πραγματοποιεῖτο ἡ ἐτήσια Σύνοδος τοῦ ΔΝΤ στήν Νέα Ὑόρκη, νά μιλήσει μέ τόν φίλο της, τότε Πρόεδρο τῆς Fed Ἄλαν Γκρίνσπαν, τόν Στίγκλιτς, τόν Ρόγκοφ καί ἄλλους κορυφαίους γιά νά καταλάβει ποῦ πάει ἡ παγκόσμια οἰκονομία. Κάποιοι συνάδελφοί της ἐφησυχασμένοι ἐγκατέλειψαν τότε νωρίς τίς αἴθουσες καί πῆγαν γιά ποτό σέ κάποιο κοντινό μπάρ. «Τά μπάρ, ἀγαπητέ μου, θά εἶναι ἐκεῖ πάντα γιά νά μᾶς περιμένουν. Εὐκαιρία γιά νά τούς βρεῖς συγκεντρωμένους ὅλους αὐτούς καί νά μάθεις ποῦ πάει ὁ κόσμος, δέν ἔχεις κάθε μέρα!» σχολίαζε ἀργότερα.
Γύρισε τότε στήν Ἑλλάδα πολύ ἀνήσυχη καί κτύπησε καμπανάκια μέ κείμενά της, ἀλλά μέσα στό κλῖμα τῆς ἐποχῆς ἔμοιαζε νά εἶναι ἐκτός πραγματικότητος. Στήν οὐσία ὅμως ἡ πληροφόρησή της ἦταν πολύ μπροστά ἀπό τήν ἐποχή της. Οἱ γνώσεις της στά οἰκονομικά ἦταν τό δυνατό της χαρτί, ἀλλά τά τελευταῖα χρόνια ἔστρεψε πολύ τό ἐνδιαφέρον της στά ἐθνικά καί ἰδιαίτερα στά ἑλληνοτουρκικά. Ἦταν παροῦσα ὡς γνήσια Πολίτισσα στίς μάχες πού δόθηκαν γιά τά ἀνθρώπινα δικαιώματα στό Πάρκο Γκεζί. Δέν σοῦ περνοῦσε ποτέ ἀπό τό μυαλό ὅτι γυναίκα αὐτῆς τῆς φινέτσας θά μποροῦσε νά εἶναι ταυτόχρονα καί δραστήρια ἀκτιβίστρια. Τραυματίστηκε σέ αὐτές τίς διαδηλώσεις ἀπό κτύπημα Τούρκου ἀστυνομικοῦ μέ γκλόμπ στό κεφάλι της. Ἀλλά λίγοι στήν Ἑλλάδα γνώριζαν αὐτή τήν πτυχή τῆς δράσης της.
Ὅταν δολοφονήθηκε ἀπό ξένες μυστικές ὑπηρεσίες στό Παρίσι ἡ Κούρδισσα φίλη της μέ τήν ὁποία ἔπαιζαν μαζί ἀπό παιδιά στίς ἀλάνες τῆς Κωνσταντινούπολης, σπάραξε ἡ καρδιά της. Καί τό δυσκολότερο: Ὅταν χρειάστηκε νά πάρει μιά δύσκολη οἰκογενειακή ἀπόφαση: νά πουλήσει τό πατρικό της σπίτι στήν Κωνσταντινούπολη. Μόνο προβλήματα τῆς δημιουργοῦσαν. Πῆγε δύο καί τρεῖς φορές ἐκεῖ, ἀλλά ἤθελε νά τό δώσει σέ Ἀρμένη, ὄχι σέ ἄλλη ἐθνικότητα. Δέν θυμᾶμαι νά πρόλαβε νά ὁλοκληρώσει τό ἐγχείρημά της, νομίζω ναί. Ἦταν τόσο βαθιά Ἑλληνίδα ὥστε ὅταν εἶχε φθάσει λίγο πρίν ἀπό τά σκαλιά τῆς Ἐκκλησίας μέ ἕναν πολίτη τοῦ κόσμου ἀνεκάλεσε τήν ἀπόφασή της, ὅταν ὁ σύντροφός της ἀρνήθηκε, ὅπως μοῦ εἶχε ἐξομολογηθεῖ, νά δεχτεῖ τήν ἐπιθυμία της νά βαπτιστεῖ τό παιδί τους χριστιανός Ὀρθόδοξος. Στήν Ἑλλάδα ἐγκαταστάθηκε μαζί μέ τήν Μαρίτα ἡ ὁποία ἐργαζόταν στόν ΔΟΛ σέ ἕνα διαμέρισμα ἐπί τῆς ὁδοῦ βασιλέως Γεωργίου, ἑκατό μέτρα ἀπό τό Μαξίμου, σχεδόν ἀπέναντι ἀπό τήν τουρκική πρεσβεία! Ἐκεῖ τήν γνώρισα πρό δεκαετίας, γωνία Ρηγίλλης καί Βασιλέως Γεωργίου ὅπου μέ τό γνωστό στύλ της μοῦ φώναξε: «Κοττάκη, τί κάνεις;». Σάν νά γνωριζόμασταν χρόνια. Μέ βαθειά γνώση τῶν ἐθνικῶν θεμάτων, τακτική συνομιλήτρια τοῦ Κώστα Καραμανλῆ, τοῦ Κάρολου Παπούλια καί τοῦ Προκόπη Παυλόπουλου, δέν ἄργησε νά συμφωνήσει σέ κάποια ἀπό τίς Πολίτικες βραδιές μέ οὖζο 12 στό Μουζίκ τοῦ Μάκη στό Παγκράτι, ὅτι εἶχε ἔρθει ἡ ὥρα νά μετακινηθεῖ στήν ἐφημερίδα μας.
Ἀσυμβίβαστη, μέ γλῶσσα τσεκουράτη ἀλλά χωρίς δεύτερες σκέψεις, πρόλαβε στούς ἕξι μῆνες τῆς συνεργασίας μας νά ἀποκαλύψει πολλά, πρώτη ἔγραψε γιά τό «ἑλληνοτουρκικό σύμφωνο φιλίας» πού μᾶς ἑτοιμάζουν γιά μετά τίς ἐκλογές. Ὅσο πλησιάζει ἡ ὥρα νά τήν ἀποχαιρετίσω, δέν σκεπτόμουν ὅτι χάνω ἕναν σπάνιο ἄνθρωπο, σπάνια συνεργάτι, σπάνιο δημοσιογράφο, μία ἀπό τίς πιό ἰσχυρές προσωπικότητες αὐτῆς τῆς Πόλης –καί ἄς μήν εἶχε τηλεοπτική ἀναγνωρισιμότητα. Δέν σκέπτομαι ὅτι χάνω μιά σπάνια φίλη μέ εὐαισθησίες, ὅπως τό νά ἔχει τόν δικέφαλο ἀετό τῆς ΑΕΚ στήν ὀθόνη τοῦ κινητοῦ της γιατί εἶχε πάντοτε τήν Πόλη στήν καρδιά της. Σκέπτομαι ὅτι στούς περίεργους καιρούς πού ζοῦμε λιγοστεύουν οἱ Ἕλληνες πού ξενυχτοῦν γιά τήν Ἑλλάδα. Πού δέν κοιμοῦνται ἀπό τήν ἀγωνία τους γιά τήν Ἑλλάδα. Ἡ Ζέζα ἦταν μία ἀπό αὐτούς. Μέ τούς ρυθμούς πού τούς χάνουμε, νά δῶ ποιός θά ξενυχτάει γιά τήν πατρίδα μας μετά καμμιά δεκαριά, εἰκοσαριά χρόνια. Καί αὐτή τήν λύπη μέ ἀφορμή τήν ἀπώλεια τῆς Ζέζας Ζήκου σᾶς βεβαιῶ: Εἶναι δύσκολο νά τήν νικήσεις!
